Περπάταγε στην πλατεία του ΙΚΑ στη γειτονιά ένα ανοιξιάτικο απόγευμα με τα χέρια πίσω και εκείνο το κοφτό βήμα που χαρακτήριζε το περπάτημά του, το σπίτι του ήταν σε μιά πάροδο της Μπακνανά. Η χρονιά ήταν το 1972 ήδη τέλειωνα το δεύτερο έτος και είχα αρκετό ελεύθερο χρόνο γιά καφέ στο μπαράκι της πλατείας του ΙΚΑ. Μετά τις πολύ καλές επιδόσεις που είχα στα μαθήματά του με είχε ανεβάσει στη βαθμίδα των καλών και είχαμε πιά γνωριστεί. Το πρόβλημα ήταν ο αδελφός μου ο οποίος είχε δώσει δυό φορές Φυσική και Χημεία και ήταν αδύνατο να περάσει γιά να πάρει απολυτήριο. Τον χαιρέτησα λοιπόν όπως τα πιό πολλά απογεύματα, μου επανέλαβε γιά πολλοστή φορά το ίδιο απόφθεγμα που μου το έλεγε από τότε που έμαθε αότι σπούδαζα Ιατρική με κείνη τη γνωστή προφορά "ουντίς μωρότερος των Ιατρών αν δεν υπήρχαν οι Δάσκαλοι" γέλαγε και πιάναμε την κουβέντα γιά τους συμμαθητές. Παίρνοντας θάρρος λοιπόν απ' την οικοιότητα που αναπτύχθηκε, του ζητάω να δει με επιείκια τον αδερφό μου γιατί θα πήγαινε στο στρατό ήταν και στο Κλασσικό. Στάθηκε λίγο σκέφτηκε και μου λέει έκπληκτος " μπρε αδερφός είναι αυτός και δεν του μαθαίνεις Φυσική". Εφυγε σκεφτικός σε λίγο ξαναγύρισε και μου λέει πες του να δώσει τον Ιούνιο. Νομίζω τον εξέτασε προφορικά και τον πέρασε, αφού του ανάφερε την μεταξύ μας κουβέντα. Ποιός ξέρει αν εκεί που είναι κι οι δυό τους τα λένε..
α ρε διπλανακι τι εγραψες παλι και πως το τελειωσες.λοιπον καναμε προπονηση στο καλαμακι με προπονητη τον κωστα νεστοριδη.ο γιαννης ειχε μια μοναδικη ικανοτητα να παιρνει την μπαλα απο τον αντιπαλο.εκεινο το απογευμα το εκανε δυο φορες.μια την εχωσε ο ιδιος την αλλη εγω.δυο ενα πηραμε τους μεγαλους.μες στο πουλμαν στην επιστροφη ο μεγαλος νεστωρας τον ειπε χαιδευτικα .μπραβο κλεφτη.απο τοτε τον ελεγα και γω ετσι στα παιχνιδια.καλη του ωρα το παιδι.
Ο Απάτσι θυμάμαι κατείχε μια πρωτότυπη μέθοδο αποβολής. Σε σήκωνε τσιμπώντας τις τρίχες του κροτάφου. Ήταν πολύ οδυνηρό. Το είχα υποστεί μόνο μια φορά, αλλά κάτι άπαιχτοι τύποι όπως ο Κατζουράκης πολύ περισσότερες. Πάντως δεν μπορώ να πω πως τον αντιπαθούσαμε γιατί, σε αντίθεση με τοον κουλο που ήταν ψυχρός, ο Απάτσι ήταν ανθρώπινος. Θυμάμαι πως μας έλεγε πως τον ταλάιπωρούσε ο γιος του ο Λευτέρης. Ο Απάτσι δεν δίσταζε να τσαλακώνει τον εαυτό του μπροστά μας. Αυτό νομίζω ηταν το σημαντικότερο μάθημα για μένα, για΄τι από φυσική...
Απο αυτον τον υπεροχο καθηγητη σε οτι αφορα οτι ενας καθηγητης οχι μονο πρεπει να διδασκει αλλα και να δινει αξιες και να ανατρεφει τους μαθητες του υπεστη μια τιμωρια που θα την θυμαμαι σε ολη μου την ζωη. Δυο με τρεις μηνες πριν τελειωσουμε το σχολειο σε ενα προχειρο διαγωνισμα προσπαθησα να περασω μια ασκηση Χημειας σε ενα συμμαθητη μας που δεν θυμαμαι. Ο Μαλεξιανακης με επιασε στα πρασα και τιμωρησε μονο εμενα. Δεν σηκωσε χερι πανω μου αλλα με ηρεμη φωνη μου ειπε . Ο Μαλεξιανακης με ειχε για καλο μαθητη και μου εβαλε στο τελος 16 Φυσικη και 14 Χημεια. Ηταν η χειροτερη τιμωρια που υπεστη σε ολλα τα σχολικα μου χρονια και ακομα και σημερα μου δινει ενα συναισθημα ντροπης. ΕΙΧΕ ΔΙΚΙΟ
Στο προυγουμενο σχολειο δεν ξερω γιατι δεν γραφτηκε αυτο που ο Μαλεξιανακης μου ειπε και το αναφερω εδω Οταν θα μπαινω στην ταξη τοσο στο μαθημα της Φυσικης οσο και της Χημειας μεχρι το τελος της χρονιας και χωρις να παιρνεις απουσια θα βγαινεις εξω, δεν θελω να σε βλεπω εδω μεσα
Περπάταγε στην πλατεία του ΙΚΑ στη γειτονιά ένα ανοιξιάτικο απόγευμα με τα χέρια πίσω και εκείνο το κοφτό βήμα που χαρακτήριζε το περπάτημά του, το σπίτι του ήταν σε μιά πάροδο της Μπακνανά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ χρονιά ήταν το 1972 ήδη τέλειωνα το δεύτερο έτος και είχα αρκετό ελεύθερο χρόνο γιά καφέ στο μπαράκι της πλατείας του ΙΚΑ. Μετά τις πολύ καλές επιδόσεις που είχα στα μαθήματά του με είχε ανεβάσει στη βαθμίδα των καλών και είχαμε πιά γνωριστεί. Το πρόβλημα ήταν ο αδελφός μου ο οποίος είχε δώσει δυό φορές Φυσική και Χημεία και ήταν αδύνατο να περάσει γιά να πάρει απολυτήριο. Τον χαιρέτησα λοιπόν όπως τα πιό πολλά απογεύματα, μου επανέλαβε γιά πολλοστή φορά το ίδιο απόφθεγμα που μου το έλεγε από τότε που έμαθε αότι σπούδαζα Ιατρική με κείνη τη γνωστή προφορά "ουντίς μωρότερος των Ιατρών αν δεν υπήρχαν οι Δάσκαλοι" γέλαγε και πιάναμε την κουβέντα γιά τους συμμαθητές. Παίρνοντας θάρρος λοιπόν απ' την οικοιότητα που αναπτύχθηκε, του ζητάω να δει με επιείκια τον αδερφό μου γιατί θα πήγαινε στο στρατό ήταν και στο Κλασσικό. Στάθηκε λίγο σκέφτηκε και μου λέει έκπληκτος " μπρε αδερφός είναι αυτός και δεν του μαθαίνεις Φυσική". Εφυγε σκεφτικός σε λίγο ξαναγύρισε και μου λέει πες του να δώσει τον Ιούνιο. Νομίζω τον εξέτασε προφορικά και τον πέρασε, αφού του ανάφερε την μεταξύ μας κουβέντα. Ποιός ξέρει αν εκεί που είναι κι οι δυό τους τα λένε..
α ρε διπλανακι τι εγραψες παλι και πως το τελειωσες.λοιπον καναμε προπονηση στο καλαμακι με προπονητη τον κωστα νεστοριδη.ο γιαννης ειχε μια μοναδικη ικανοτητα να παιρνει την μπαλα απο τον αντιπαλο.εκεινο το απογευμα το εκανε δυο φορες.μια την εχωσε ο ιδιος την αλλη εγω.δυο ενα πηραμε τους μεγαλους.μες στο πουλμαν στην επιστροφη ο μεγαλος νεστωρας τον ειπε χαιδευτικα .μπραβο κλεφτη.απο τοτε τον ελεγα και γω ετσι στα παιχνιδια.καλη του ωρα το παιδι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Απάτσι θυμάμαι κατείχε μια πρωτότυπη μέθοδο αποβολής. Σε σήκωνε τσιμπώντας τις τρίχες του κροτάφου. Ήταν πολύ οδυνηρό. Το είχα υποστεί μόνο μια φορά, αλλά κάτι άπαιχτοι τύποι όπως ο Κατζουράκης πολύ περισσότερες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως δεν μπορώ να πω πως τον αντιπαθούσαμε γιατί, σε αντίθεση με τοον κουλο που ήταν ψυχρός, ο Απάτσι ήταν ανθρώπινος. Θυμάμαι πως μας έλεγε πως τον ταλάιπωρούσε ο γιος του ο Λευτέρης. Ο Απάτσι δεν δίσταζε να τσαλακώνει τον εαυτό του μπροστά μας. Αυτό νομίζω ηταν το σημαντικότερο μάθημα για μένα, για΄τι από φυσική...
Απο αυτον τον υπεροχο καθηγητη σε οτι αφορα οτι ενας καθηγητης οχι μονο πρεπει να διδασκει αλλα και να δινει αξιες και να ανατρεφει τους μαθητες του υπεστη μια τιμωρια που θα την θυμαμαι σε ολη μου την ζωη. Δυο με τρεις μηνες πριν τελειωσουμε το σχολειο σε ενα προχειρο διαγωνισμα προσπαθησα να περασω μια ασκηση Χημειας σε ενα συμμαθητη μας που δεν θυμαμαι. Ο Μαλεξιανακης με επιασε στα πρασα και τιμωρησε μονο εμενα. Δεν σηκωσε χερι πανω μου αλλα με ηρεμη φωνη μου ειπε . Ο Μαλεξιανακης με ειχε για καλο μαθητη και μου εβαλε στο τελος 16 Φυσικη και 14 Χημεια. Ηταν η χειροτερη τιμωρια που υπεστη σε ολλα τα σχολικα μου χρονια και ακομα και σημερα μου δινει ενα συναισθημα ντροπης. ΕΙΧΕ ΔΙΚΙΟ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο προυγουμενο σχολειο δεν ξερω γιατι δεν γραφτηκε αυτο που ο Μαλεξιανακης μου ειπε και το αναφερω εδω
ΑπάντησηΔιαγραφήΟταν θα μπαινω στην ταξη τοσο στο μαθημα της Φυσικης οσο και της Χημειας μεχρι το τελος της χρονιας και χωρις να παιρνεις απουσια θα βγαινεις εξω, δεν θελω να σε βλεπω εδω μεσα
Αποστόλη, μας καθήλωσες πάλι…
ΑπάντησηΔιαγραφή