Χρόνια Πολλά ρε σεις!!!

 

 

 

ΜΕ ΤΟ ΘΟΔΩΡΗ

Ξέρω πως ο Καλόσακας θα είναι στημένος απ’ το πρωί περιμένοντας να δει και να διαβάσει συνταρακτικά πράγματα απ’ τη χθεσινή βραδιά, όμως φίλε συνταρακτικά δεν προέκυψαν εκτός από τη διαμάχη που είχαμε με τον ταβερνιάρη για τους λόγους που θα ακολουθήσουν.

Η άφιξη του Θοδωρή από Αμοργό, όπου μετά από τόσο καιρό απόκτησε ένα καταπληκτικό νησιώτικο τραχύ πρόσωπο, «σμιλεμένο» απ΄τους αέρηδες του Αιγαίου και ενόψει της αναχώρησης του για Ρώμη, ήταν και ο βασικός λόγος να τον συναντήσουμε και να πιούμε δυό ποτηράκια.

Ο Ναύαρχος, ο αγαπημένος μας, (τον καλοπιάνω για να μη τσαντιστεί) είχε κάνει όλη την προετοιμασία σε προσκλήσεις και οργάνωση της συνάντησης και στηριζόμενος στις θετικές απαντήσεις έκλεισε ρεβεγιόν για πάνω από είκοσι άτομα με αποτέλεσμα ο ταβερνιάρης να προετοιμαστεί δεόντως. Όταν με την πάροδο της ώρας και αφού εις μάτην περιμέναμε το γνωστό Μώτο, μετρηθήκαμε όσοι θα δεις στη φωτογραφία φίλε Ντίνο, αφήσαμε τον ταβερνιάρη σε απόγνωση σχετικά με το τι θα κάνει τις πιατέλες που του μείνανε και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες όλων και ιδιαιτέρως του γνωστού νεαρού «magnus» περάσαμε καλά κι ο ταβερνιάρης καλύτερα.

Η ταβέρνα διαθέτει και ζωντανή μουσική, κι έτσι είχαμε την ευκαιρία να ζητήσουμε παραγγελιά το γνωστό «21» το οποίο τραγουδήσαμε με ιδιαίτερο κέφι.

Ήταν όμορφα, ειδωθήκαμε και ανταλλάξαμε τις καθιερωμένες ευχές τόσο μεταξύ μας όσο και με τον global Σωτήρη που μας θυμήθηκε και μας ευχήθηκε τηλεφωνικά.

Σωτήρη σε αγαπάμε όλοι, είσαι το «ΕΚΤΟ» .

Η παρέα διαλύθηκε ησύχως έξω απ’ την κεντρική είσοδο του σχολείου και τραβήξαμε σπίτια μας εκτός απ’ τους γνωστούς ξενύχτηδες που συνέχισαν για το «Σταυρό του Νότου» να βρουν το Γιάννη…

 

Χρόνια πολλά σε όλους και καλές γιορτές!!

 

Σημαντική διευκρίνηση!!

Δεν κατοικώ στη Λούτσα!
Δεν έχω SUV!
Δεν έχω πάρει ακόμα σύνταξη!
Δεν υπήρξα υπουργός στο παρελθόν!
Και κυρίως δεν με λένε Μιχάλη!!
Να λείπουν οι αιχμές για πλαστοπροσωπία!!
Και να σταματήσουν τα τηλέφωνα και οι αιτήσεις γιά συνέντευξη.
Περισσότερες διευκρινήσεις το Σάββατο το βράδυ..

Α. Λιάπης

Χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν ekto1970

Πότε; Σάββατο 21-12-2013, κατά της 9 το βράδυ.

Πού;  Στην ΚΥΡΑ που τώρα λέγεται Κυρά Ροδιά, ΖΕΥΞΙΔΟΣ 12.

Ποιοι; Η Τάξη του 1970 μετά συζύγων, συντρόφων, παιδιών. Δεκτές και οι Τάξεις των ετών 69, 71, 72, αλλά αν έρθει και κανείς άλλος, δεν θα τον διώξουμε.

Να είστε όλοι εκεί. Απουσίες ο γνωστός Μώτος!

Ο δικός μας Νοέμβρης και οι χούντες..

Ως κράτος συνεχίζουμε απεγνωσμένα να ψάχνουμε για δανεικά αλλά φευ, πάντοτε βρίσκουμε απέναντι μας τους χειρότερους δανειστές που είναι διαθέσιμοι, που όσο και να επιχειρηματολογούμε εναντίον της πολιτικής της λιτότητας δεν φαίνονται πρόθυμοι να χρηματοδοτήσουν τον τερματισμό της, συνεχίζουν να μας δανείζουν όσα οι ίδιοι θέλουν ίσα ίσα για να τα βγάλουμε πέρα και με τους όρους που οι ίδιοι θέλουν, επιπλέον έχουν κι ένα άσχημο μειονέκτημα θέλουν σώνει και καλά να σιγουρευτούν πως θα πάρουν πίσω τα δανεικά , ή όσα τελοσπάντων μπορέσουν.

Εμείς όμως απ την πλευρά μας έχουμε τα δικά μας δίκια, προσπαθούμε να κάνουμε τη δουλειά μας παίρνοντας όσα μας δανείζουν αλλά τους απειλούμε κιόλας να μας δώσουν όσα δανεικά χρειαζόμαστε για να καταργήσουμε τη λιτότητα, να φτιάσουμε ανάπτυξη και μετά να τους ξεπληρώσουμε, για το πότε, έχει ο θεός ή μάλλον όταν θα έχουμε ανάπτυξη και όπως είπε και έτερος σοφός οικονομολόγος απ’ τα αριστερά αυτή τη φορά, με ρήτρα ανάπτυξης.

Τώρα βέβαια όταν έρθει η ώρα να τα ζητάνε πίσω τι να σας πω μπορεί και να το θεωρήσουμε εκβιασμό, όπως κατηγορηματικά είπε και ο ομοιάζων με τον Πρίαμο σημερινός σοφός Γέρων της Δημοκρατίας μας, όταν τέλειωσε η παρέλαση στις 28 Οκτώβρη, διότι όπως είπε εμείς οι υπερήφανοι ως Έλληνες δεν εκβιαζόμαστε.

Απ’ την άλλη αν πιστέψουμε πολλούς εξ ημών που θεωρούν ότι η χούντα δεν τέλειωσε το 73(!), οι ομοιότητες με το δικό μας Νοέμβρη είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς.

Κάπως έτσι λοιπόν και στο δικό μας μακρινό αλλά παράλληλο Νοέμβρη κυλούσαν οι καταστάσεις, μόνο που τότε το βασικό μας πρόβλημα δεν ήταν μόνο τα λεφτά που δεν είχαμε, τουλάχιστον εγώ, αλλά η έλλειψη της παιδείας, όπως σωστά φωνάζαμε, που θα μας βοηθούσε για να γίνουμε καλοί πολίτες, ή καλοί σύντροφοι, ή ότι άλλο καλό προκύπτει απ’ την παιδεία, και ελευθερία για να τα κερδίσουμε, με όποιον τρόπο έβλεπε ο καθένας νόμιμο και ηθικό στο λαμπρό μας μέλλον γιατί εμείς όλοι ήμασταν νόμιμοι και ηθικοί, αυτό να μην το ξεχνάμε.

Όταν έπεσε, συγνώμη όταν ρίξαμε τη πρώτη χούντα, γιατί εμείς με τους αγώνες μας τη ρίξαμε, ούτε κι αυτό να το ξεχνάμε, και πολεμήσαμε τον Αμερικάνο φονιά των λαών, ένας συμμαθητής μας της εποχής εκείνης (του 71 για να μην ψάχνεστε), απ’ τους σκληρότερους πολέμιους των Αμερικάνων, που πρωτοστάτησε στο Πολυτεχνείο, και δέχθηκε την περιποίηση και με το παραπάνω των παιδιών της χούντας, μας άφησε άναυδους όταν μάθαμε ότι συνθηκολόγησε μαζί τους χωρίς όρους, και σήμερα ασκεί την επιστήμη του σε κάποια πολιτεία των ΗΠΑ περισσότερο γνωστή απ’ τις ταινίες γουέστερν, έχοντας ρίξει μαύρη πέτρα σε μας και σε κείνους που έκφραζαν τα ιδανικά του τότε, ενώ έτερος συμμαθητής με τους ίδιους ακριβώς αγώνες, ένώ φάνηκε πως συνθηκολογεί μαζί τους,  τελικά τους χρησιμοποίησε και αφού πήρε όσα χρειαζόταν κάπου στο Σικάγο επέστρεψε πίσω ως πανεπιστημιακός δάσκαλος σε κάποιο απ΄τα ευάριθμα Ελληνικά Πανεπιστήμια και μπράβο του. Πολλά συνέβησαν που μας μπέρδεψαν. Τέλος πάντων.

Κι αφού ρίξαμε την πρώτη χούντα, ήρθαν ευτυχισμένα χρόνια με λαοπρόβλητους κυβερνήτες και ο κόσμος άρχισε επιτέλους να έχει ψωμί, όχι βέβαια άφθονο, αλλά αρκετό. Αρκετοί δε από μας χορτάσαμε υπέρ το δέον αυξήσαμε το προσδόκιμο της ζωής μας και όχι μόνο, αποκτήσαμε πίεση, διαβήτη, και πολλά άλλα σχετικά άγνωστα τα παλιότερα χρόνια. Περάσαμε στην πλευρά των ασθενειών της ευμάρειας, και ανακαλύψαμε τα αγαθά της άσκησης αλλά πλέον στα οργανωμένα γυμναστήρια, όχι στα γήπεδα, στην αλάνα στο πρώτο νεκροταφείο ή στο Φοίβο που αλητεύαμε πιτσιρικάδες.

Βλέπεις τότε χαλάγαμε τα παπούτσια μας για το κέφι μας και δεν μας ένοιαζε τίποτε περισσότερο. Αρκετά σας ζάλισα για σήμερα... 

(α.λ.)