Αγαπητοί παλιοί συμμαθητές και φίλοι,
Πιστεύοντας ότι ο δίαυλος επικοινωνίας που διατηρούμε δεν πρέπει να περιορίζεται στη συντήρηση της μνήμης των μαθητικών μας χρόνων και μετά από προτροπή κάποιων από εσάς, επιτρέψτε μου να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις σε ένα θέμα επίκαιρο, αλλά και διαχρονικό.
Κατά τη γνώμη μου οργανώσεις και κόμματα του είδους της Χ.Α., δεν δημιουργούνται με παρθενογένεση. Πίσω τους βρίσκονται συγκεκριμένα πολιτικοοικονομικά συμφέροντα που υποκινούν τη δημιουργία τους, τις χρηματοδοτούν, τις στηρίζουν ποικιλότροπα, και όταν κρίνουν σκόπιμο, τις διαλύουν, και τις ανασυσταίνουν με άλλη «ταμπέλλα», όταν τις χρειαστούν ξανά (ας θυμηθούμε την μεταπολεμική τύχη των στελεχών της φασιστι-κής δικτατορίας 1936-1941 και των δοσίλογων κατά την τριπλή Κατοχή, καθώς και αυτών που ήταν πίσω από την άλλη δικτατορία, στη διάρκεια της οποίας ανδρωθήκαμε).
Τα τελευταία ~80 χρόνια, ανάλογα με τις εκάστοτε συνθήκες, οι εν λόγω δομές έμεναν σε ύπνωση, ξαναεμφανίζονταν, έμπαιναν στα κοινοβούλια, ενίοτε δε και τα καταργούσαν και «οικειοθελώς» (βλέπε τί έγινε το 1933 σε μια από τις τότε πιο πολιτισμένες χώρες του κόσμου, τη Γερμανία). Ο κύκλος αυτός θα επαναλαμβάνεται, όσο το σύστημα τις χρειάζεται και όσο εμείς παρακολουθούμε «από τον καναπέ» τι συμβαίνει γύρω μας.