Ίσως διαβαστεί ως εγωιστικό, αλλά ανήκω σε εκείνη την ομάδα των
ανθρώπων που ΔΕΝ ψήφισαν ποτέ τα κόμματα που έφταιξαν για την σημερινή
κατάσταση.
ΔΕΝ διορίστηκα με μέσο, ΔΕΝ διεπλάκην με την εξουσία, ΔΕΝ έχτισα αυθαίρετο, ΔΕΝ λαδώθηκα για οτιδήποτε, ΔΕΝ έπαιξα στο χρηματιστήριο, ΔΕΝ απέκτησα εξουσία και χρήματα αξιοποιώντας ξένες πλάτες, ΔΕΝ έβγαλα μαύρο χρήμα, ΔΕΝ, ΔΕΝ, ΔΕΝ….
Είμαι άγιος; Όχι!
Αξιοπρεπής; Iσως…
Τόσα χρόνια ζούσα και εγώ, όπως και πολλοί άλλοι, στο περιθώριο παρατηρώντας το πάρτυ που χόρευε η χώρα.
ΔΕΝ λυπάμαι για την κρίση, γιατί αυτή η κρίση μετρά τόσα χρόνια όσα και ο Homo sapiens. Κρίνω πως η κρίση είναι πρωτίστως πολιτισμική και εξ αυτού πολιτική, οικονομική, περιβαλλοντική και κοινωνική. Προσπαθώ να δω την κρίση ως ευκαιρία, δηλαδή ως γνώμη, εκτίμηση, αποτίμηση, επιλογή, προτίμηση, δοκιμή δεξιότητας ή δύναμης, άμιλλα, αγώνα, έκβαση, αποτέλεσμα, λύση μιας υπόθεσης.
Για ένα πράγμα λυπάμαι μόνο. Θα την πληρώσουν, όπως πάντα στην ιστορία, αυτοί που δεν φταίνε.
Καλή ψήφο.
Ευ. Σπινθάκης
Συνιστώ θερμώς την ανάγνωση του Θουκυδίδη που μιλά για μια ανάλογη περίοδο στην ιστορία της αρχαίας Αθήνας.
ΔΕΝ διορίστηκα με μέσο, ΔΕΝ διεπλάκην με την εξουσία, ΔΕΝ έχτισα αυθαίρετο, ΔΕΝ λαδώθηκα για οτιδήποτε, ΔΕΝ έπαιξα στο χρηματιστήριο, ΔΕΝ απέκτησα εξουσία και χρήματα αξιοποιώντας ξένες πλάτες, ΔΕΝ έβγαλα μαύρο χρήμα, ΔΕΝ, ΔΕΝ, ΔΕΝ….
Είμαι άγιος; Όχι!
Αξιοπρεπής; Iσως…
Τόσα χρόνια ζούσα και εγώ, όπως και πολλοί άλλοι, στο περιθώριο παρατηρώντας το πάρτυ που χόρευε η χώρα.
ΔΕΝ λυπάμαι για την κρίση, γιατί αυτή η κρίση μετρά τόσα χρόνια όσα και ο Homo sapiens. Κρίνω πως η κρίση είναι πρωτίστως πολιτισμική και εξ αυτού πολιτική, οικονομική, περιβαλλοντική και κοινωνική. Προσπαθώ να δω την κρίση ως ευκαιρία, δηλαδή ως γνώμη, εκτίμηση, αποτίμηση, επιλογή, προτίμηση, δοκιμή δεξιότητας ή δύναμης, άμιλλα, αγώνα, έκβαση, αποτέλεσμα, λύση μιας υπόθεσης.
Για ένα πράγμα λυπάμαι μόνο. Θα την πληρώσουν, όπως πάντα στην ιστορία, αυτοί που δεν φταίνε.
Καλή ψήφο.
Ευ. Σπινθάκης
Συνιστώ θερμώς την ανάγνωση του Θουκυδίδη που μιλά για μια ανάλογη περίοδο στην ιστορία της αρχαίας Αθήνας.
Αγαπητέ Βαγγέλη συμφωνώ με τα δεν.. που αναφέρεις παραπάνω αλλά θα μου επιτρέψεις να προσθέσω κάτι ακόμα σχετικά με την αναφορά σου στον Θουκυδίδη Γιατί καλός ο Θουκυδίδης αλλά έχουμε καλυτέρα παράδειγμα από την σύγχρονη ιστορία του ελληνικού έθνους
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό καταβολής του ΝΕΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΟ 1824 μέχρι σήμερα
Οι κυβερνήσεις που καλώς η κακώς διοικούσαν το ΝΕΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ
Κήρυξαν 4 πτωχεύσεις με τις συνέπειες τους να τις υφιστάμεθα εμείς οι νεοέλληνες του 21ου αιώνα Σκέψου ότι οι πρόγονοι μας απλώς τότε πριν από 190 περίπου χρόνια
Οι περισσότεροι καπετάνιοι εμφάνιζαν περισσότερους άνδρες για να επωφελούνται τους επιπλέον μισθούς. Θυμίζει κάτι ανάλογο ΜΕ τους ΣΗΜΕΡΙΝΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΜΑΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΔΟΥΛΕΨΑΝ ΕΜΑΣ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟΥΣ
Το 1825 η κυβέρνηση θα κηρύξει την πρώτη πτώχευση
1824
Την περίοδο αυτή η Ελλάδα πήρε 10 εξωτερικά δάνεια, συνολικά 770 εκ. γαλ. φράγκα (στο εξής γ.φ.). Κατά μέσο όρο η τιμή έκδοσης κυμάνθηκε στο 72,54%, δηλαδή χρεώθηκε 770 εκ. γ.φ. αλλά “στο χέρι” πήρε 464,1 εκ. γ.φ., τα υπόλοιπα ήταν τιμή έκδοσης και διάφορα άλλα έξοδα-κρατήσεις, ή πιο απλά ήταν το… κοινωνικό έργο των τραπεζών.
Αι. Τα δάνεια της ανεξαρτησίας
- Κατά κοινή ομολογία υποκίνησαν τους δύο εμφύλιους το 1824. Οπως έλεγε ο Γκούρας, “χρυσού λαλούντος άπας άπρακτος λόγος”. Επι πλέον ήταν προφανές ότι θα επικρατούσε εκείνο το κόμμα που θα έπαιρνε το δάνειο, καθʼόσον, “νόμος και ισχύς αι λίραι του δανείου”.
- Με την εξαγορά βουλευτών και στρατιωτικών διέφθειραν τον κοινοβουλευτισμό και τη διοίκηση. Οπως γράφει ο Παπατσώνης, “δια το μέσον του δανείου τούτου, εδιώρισαν εις όλας τας επαρχίας οπαδούς των υπαλλήλους”.
Η πελατειακή διαχείριση των δανείων είχε στρέψει την αιχμή του δόρατος προς τη δύναμη της εποχής, τις οπλικές δυνάμεις, με τις μαζικές βαθμοδοσίες, το οικονομικό κόστος των οποίων κάλυπταν τα δάνεια. Οπως επισημάνθηκε “κατάντησε το έθνος να έχει υπέρ των 12.000 αξιωματικούς”, σε σύνολο οπλικών δυνάμεων 20.000 ανδρών .
Οι περισσότεροι καπετάνιοι εμφάνιζαν περισσότερους άνδρες για να επωφελούνται τους επιπλέον μισθούς. Έτσι ο Γκούμας έπαιρνε μισθούς για 12.000 άνδρες ενώ είχε μόνο 3.000. Αυτήν την ευρεμισθία ο λαός την τιτλοποίησε με το σκωπτικό, “ο καπετάν ένας”, δηλαδή έπαιρνε πολλούς μισθούς για τους άνδρες του, ενώ είχε μόνον ένα, τον εαυτόν του. Δεν είχαν απομείνει ούτε 20.000 λίρες για να σωθεί το Μεσολόγγι, όπως λέει ο Παπαρηγόπουλος. Το “ταμείον κενόν”, όπως ενημέρωνε τη Βουλή η Επιτροπή Ταμείου. Η κυβέρνηση έκτοτε επωνομάσθη ψωροκώσταινα” .
Συνολικά την περίοδο 1824-1932 είχαμε δανεισθεί από το εξωτερικό 2,2 δισ. χρ. φρ. Μέχρι το 1932 είχαμε αποσβέσει 2,38 δισ. χρ. φρ. δηλαδή 183 περισσότερα απʼ όσα είχαμε δανεισθεί και πάλι χρωστούμε 2 δισ. χρ. φρ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ συνέπεια του “δυστυχώς επτωχεύσαμεν” ήταν ο Διεθνής Οικονομικός Ελεγχος που επέβαλαν στην Ελλάδα, με το δάνειο των 150 εκατ. φράγκων το 1897 – τις συνέπειες του οποίου πληρώνουμε ακόμη σήμερα – οι ξένοι τραπεζίτες
Η καρέκλα που κάθεστε είναι από την εποχή που στην Ελλάδα επιβλήθηκε ο Διεθνής Οικονομικός Ελεγχος (ΔΟΕ). Η ενδιαφέρουσα – από ιστορική άποψη – αυτή πληροφορία βγήκε σε μια συζήτηση το καλοκαίρι του 1996 στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, στην οδό Πανεπιστημίου, με τον τότε υπουργό Οικονομικών Αλ. Παπαδόπουλο Η συζήτηση εκείνη είχε επίκεντρο την πορεία και τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας και κυρίως τα κρατικά ελλείμματα και τη “Λερναία Υδρα” του δημόσιου χρέους. Με δεδομένο ότι ο ΔΟΕ επιβλήθηκε το 1897, η ζωή της καρέκλας στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους έχει ιστορία 99 ετών από τη μέρα που οι Ευρωπαίοι – και τότε – εταίροι της Ελλάδας ανέλαβαν για λογαριασμό της ελληνικής κυβέρνησης να “νοικοκυρέψουν” την ελληνική οικονομία.
Φέτος, κλείνουν ήδη 103 χρόνια από την ιστορική εκείνη μέρα, που ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας Χαρίλαος Τρικούπης – κάτω από το βάρος του δημόσιου χρέους – είπε δημόσια από το βήμα της ελληνικής Βουλής, το γνωστό “δυστυχώς κύριοι, επτωχεύσαμεν”!Συνέπεια της κήρυξης της Ελλάδας σε πτώχευση ήταν η ένταση της εξάρτησης της εθνικής ανεξαρτησίας της χώρας από το χρηματιστικό κεφάλαιο. Αδιάψευστος μάρτυρας, το γεγονός ότι 4 χρόνια μετά την πτώχευση του 1893 και υπό την πίεση της στρατιωτικής ήττας του 1897, επιβλήθηκε στην Ελλάδα ο Διεθνής Οικονομικός Ελεγχος (ΔΟΕ) με το νόμο ΒΦΙΘ/23 – 2 – 1898,με τη μορφή …”οικονομικής βοήθειας”. Η οικονομική “βοήθεια”, που πρόσφεραν με το δάνειό τους οι ξένοι τραπεζίτες στην Ελλάδα, συνοδεύτηκε με σκληρούς πολιτικούς όρους και φυσικά την παραχώρηση του δικαιώματος στους ξένους να κάνουν κουμάντο στην ελληνική οικονομία. Οπως σημειώνουν και οι ιστορικοί, ο έλεγχος που επιβλήθηκε τότε στην Ελλάδα ήταν βαρύτερος σε σχέση με τους ελέγχους που επιβλήθηκαν σε άλλες υπανάπτυκτες χώρες, όπως η Τυνησία, το Μαρόκο, η Αίγυπτος, η Τουρκία.
Ο έλεγχος των δημόσιων προσόδων και η “εξυγίανση” των δημόσιων οικονομικών – έτσι είχαν βαφτίσει και τότε τη ληστεία που γινόταν από το χρηματιστικό κεφάλαιο σε βάρος της ελληνικής οικονομίας και του λαού της – εξασφάλιζαν για τους ξένους ομολογιούχους την τακτική είσπραξη των τοκοχρεολυσίων (των δανείων), ελαχιστοποιώντας ταυτόχρονα τον κίνδυνο μη καταβολής τους.Η “εξυγίανση” των δημόσιων οικονομικών, στην κατεύθυνση της φτηνής διαχείρισης, επέβαλε τη σταδιακή μείωση του χαρτονομίσματος που κυκλοφορούσε για λογαριασμό του ελληνικού κράτους (παράγραφοι 3 και 4 του άρθρου 30 του νόμου ΒΦΙΘ).
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην όλη επιχείρηση διάσωσης των συμφερόντων των πιστωτών στήριξε το εγγυημένο δάνειο των 151,3 εκατ. φράγκων. Με το δάνειο αυτό καλύπτονταν: 1) Οι αποζημιώσεις,που υποχρεώθηκε να καταβάλει η Ελλάδα στην Τουρκία συνολικού ύψους 93,9 εκατ. φράγκων.
2) Το κυμαινόμενο κρατικό χρέος ύψους 31,4 εκατ. φράγκων.
3) Το έλλειμμα του ελληνικού δημοσίου για το έτος 1897 ύψους 22,5 εκατ. φράγκων και
4) Οι δαπάνες έκδοσης του δανείου (προμήθειες, μεσιτικά κλπ.) ύψους 3,5 εκατ. φράγκων.
Η συνταγή ήταν απλή και σίγουρη. Το κράτος λειτουργεί και με μεγάλες δαπάνες για την εξυπηρέτηση των ξένων ομολογιούχων και υπηρετεί με συνέπεια (αφού αφαιρεθούν οι κυριότεροι πρόσοδοι για εξυπηρέτηση των εξωτερικών δανείων) το φιλελεύθερο ιδεώδες της χρηστής χρηματοδότησης.
Η οικονομικοκοινωνική εξέλιξη της χώρας ανάγεται σε υπόθεση της ιδιωτικής οικονομίας και στην περίπτωσή μας στο αναιμικό ντόπιο κεφάλαιο, στα εμβάσματα των Ελλήνων του εξωτερικού και στο αναμενόμενο ενδιαφέρον του ξένου κεφαλαίου, για το οποίο οι νέες συνθήκες κρίνονται ελκυστικές.
Το 1932 είχαμε την τέταρτη πτώχευση
Μέχρι το 1945 δεν θα υπάρξει νέος εξωτερικός δανεισμός ενώ θα παγώσει, λόγω παγκόσμιας κρίσης, η εξυπηρέτηση τωνπαλαιών.
Γ. 1946-1966 Ανασυγκρότηση και ανάπτυξη
Πρώτο μέλημα της χώρας η ανασυγκρότηση της από την κατοχική καταστροφή που είχε φθάσει 33 φορές το εθνικό εισόδημα του 1946.
Το δεύτερο πρόβλημα ήταν ο εμφύλιος και το τρίτο οι υπέρογκες στρατιωτικές δαπάνες, οι μεγαλύτερες στη Δυτ. Ευρώπη 19 και που έφθαναν στο 27,5% των συνολικών εξόδων.
Τα προβλήματα μέχρι το 1952-53 θα τα αντιμετωπίσουν συνολικά 18 κυβερνήσεις που θα προχωρήσουν σε οκτώ υποτιμήσεις. Κατά μέσο όρο κάθε 5,5 μήνες και άλλη κυβέρνηση και κάθε χρονιά και υποτίμηση.
Το δημ. χρέος (στο εξής Δ.Χ.) συντίθεται από το προπολεμικό και το μεταπολεμικό. Το προπολεμικό, μέχρι το 1962 ήταν υπερτριπλάσιο του μεταπολεμικού. Στο προπολεμικό ΔΧ το 90% καταλάμβανε ο προπολεμικός εξωτερικός δανεισμός.
Την περίοδο 1962-67 οι ελληνικές κυβερνήσεις θα διακανονίσουν το 97% του προπολεμικού εξωτερικού Δ.Χ., το οποίο μαζί με τους τόκους ανερχόταν στα 6,41 δισ. δρχ.
Μέχρι το 1955 η Ελλάδα είχε συνάψει μόνο τρια εξωτερικά δάνεια, συνολικά 145 εκ. δολ. Στη συνέχεια θα συνάψει άλλα 28 εξωτερικά, συνολικά 406,4 εκ. δολ.
Ο μετακατοχικός δανεισμός προήλθε κατά 58,4% από τις ΗΠΑ, κατά 19% από τη Δυτ. Γερμανία και κατά 14,36% από την Αγγλία. Τα υπόλοιπα από διεθνείς οργανισμούς.
Για την εξυπηρέτηση του μετακατοχικού εξωτερικού δανεισμού η Ελλάδα κατέβαλε το 128% της δανειακής προσόδου που λογιστικά είχε πάρει!
Δ. Δικτατορία, 1967-1974
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερίοδος υπέρογκου εσωτερικού δανεισμού, ο οποίος και τετραπλασιάσθηκε. Αντίθετα ο εξωτερικός δανεισμός σημειώνει μικρή αύξηση.
Συνολικά 19 εξωτερικά δάνεια, μόλις στο 6,4% του νέου Δ.Χ. εξ αυτών το 92,2% ήταν σε δολ., ενώ η αγγλική λίρα απουσίαζε.
Την περίοδο αυτή εμφανίζονται τα δάνεια σε συνάλλαγμα.
Πρόκειται για δάνεια εργοληπτικών εταιρειών, τα οποία έπαιρναν από το εξωτερικό, υπό την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου. Στη συνέχεια τα παραχωρούσαν στο Ελληνικό Δημόσιο προς εκτέλεση δημοσιων εργων, με ανάδοχους τις εν λόγω εταιρείες. Συνολικά συνομολογήθηκαν 59 τέτοια δάνεια. Προφανώς το Ελληνικό Δημόσιο δεν είναι ο δανειολήπτης, έτσι δεν θεωρείται εξωτερικός δανεισμός. Στο νέο Δ.Χ. ο δανεισμός σε συνάλλαγμα αντιπροσώπευε το 23,6%.
Ε. Μεταπολίτευση 1975-1981
Το προπολεμικό εξωτερικό Δ.Χ., λόγω του διακανονισμού 1962-67 βαίνει συνεχώς μειούμενο. Από το 4% του συνολικού Δ.Χ. το 1974 θα πέσει το 1981 στο 0,6%.
Ο μεταπολεμικός εξωτερικός, κατά μέσο όρο, στο 3,9% των τακτικών εσόδων.
Συνολικά έχουμε 24 εξωτερικά δάνεια. Τρια από την γαλλική κυβέρνηση και τα υπόλοιπα απο διεθνείς οργανισμούς και τράπεζες. Κυριαρχία του δολαρίου και απουσία της αγγλικής λίρας.
Η επιδείνωση του Δ.Χ. προέρχεται από την αύξηση του εσωτερικού δανεισμού.
Στ. 1981-1989
Μετά το 1974 ο δημόσιος τομέας διευρύνεται εντυπωσιακά.
Μεταξύ 1978-87 οι απασχολούμενοι στην κεντρική διοίκηση -ΔΕΚΟ από 300.000 θα αυξηθούν σε 460.000. Μαζί δε με τις δημόσιες τράπεζες, προβληματικές και τις ελεγχόμενες από το Δημόσιο επιχειρήσεις θα φθάσουν τις 640.000.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπ. Οικονομικών και εισηγητικές εκθέσεις επί του προϋπολογισμού, τα ελλείμματα του ευρύτερα δημόσιου τομέα, από το 13,4% επί του ΑΕΠ το 1981 θα φθάσουν το 1989 στο 26,1%. Τα ελλείμματα θα καλυφθούν κατά 106% από τον δανεισμό.
Το 1985 η Ελλάδα ήταν παγκόσμια πρώτη στο κατά κεφαλήν Δ.Χ. Το Δ.Χ. είχε αρχίσει να προσδιορίζει την ύπαρξη της οικονομίας και όχι την ανάπτυξή της.
Το διάστημα 1982-89, κατά μέσο όρο, η συνολική εξυπηρέτηση του Δ.Χ. κάλυψε το 33,61% των τακτικών εσόδων της ίδιας περιόδου. Μεταξύ το 1975-87 συνομολογήθηκαν 18,4 δισ. δολ. εξωτερικών δανείων, εκ των οποίων το 81% διετέθει για την εξυπηρέτηση των δανείων.
Μπορεί η παράθεση Αριθμών να φαίνεται πολύ στείρα άλλα αν τους επεξεργαστούμε τότε μπορούμε να έχουμε ασφαλή συμπεράσματα για το που οδεύει αυτός ο μυριοβασανισμενος τόπος με αυτούς τους ανθρώπους που θέλουν να μας τσακίσουν το φρόνημα κι όπως έγραψε ο Κ. ΠΑΛΑΜΑΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή«Δειλοί και σκληροί στίχοι» (1928)
« Δὲν ἔχεις, Ὄλυμπε, θεούς, μηδὲ λεβέντες ἡ Ὄσσα,
ραγιάδες ἔχεις, μάννα γῆ, σκυφτοὺς γιὰ τὸ χαράτσι,
κούφιοι καὶ ὀκνοὶ καταφρονοῦν τὴ θεία τραχιά σου γλώσσα,
τῶν Εὐρωπαίων περίγελα καὶ τῶν ἀρχαίων παλιάτσοι.
Καὶ δημοκόποι Κλέωνες καὶ λογοκόποι Ζωίλοι,
καὶ Μαμμωνᾶδες βάρβαροι, καὶ χαῦνοι λεβαντίνοι.
λύκοι, ὦ κοπάδια, οἱ πιστικοὶ καὶ ψωριασμένοι οἱ σκύλοι
κι οἱ χαροκόποι ἀδιάντροποι καὶ πόρνη ἡ Ρωμιοσύνη!»
Μ αυτά εγώ οδηγούμαι στο ασφαλές συμπέρασμα ότι όλοι αυτοί παίζουν στις πλάτες μας πόκερ έχουν επενδύσει όπως ο « εθνικός ευεργέτης » ΑΝΔ. ΣΥΓΓΡΟΣ Στην χρεοκοπία αυτού του τόπου επάνοδο της δραχμής και πολύ φοβάμαι ότι αχούμε εθνική καταστροφή κι ότι θα μας οδηγήσουν σε πόλεμο με την Τουρκία
Μακάρι να Βγω ψεύτης σε όσα προλάλησα άλλα ο θεός βοηθός όπως λέει ο θυμόσοφος λαός μας
Tα είπαν όλα Βαγγέλης και Dino...
ΑπάντησηΔιαγραφή