Βασίλη χάσαμε!!

Το μήνυμα των εκλογών...

Ο λαός λοιπόν μίλησε έτσι όπως ξέρει πάντα να μιλάει, σαν την πυθία. Την ερμηνεία του χρησμού ανέλαβαν τα επιμέρους ιερατεία όπως το εθιμικό δίκαιο ορίζει. Έτσι λοιπόν ο καθένας ανάλογα με τον θεό που πιστεύει δέχεται και την ερμηνεία που προσιδιάζει στο δικό του δόγμα, άλλωστε οι χρησμοί της πυθίας δέχονταν πάντα περισσότερες από μία ερμηνείες, για να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι. Οι εκλογές που πέρασαν δημιούργησαν μια προχωρημένη «κύηση» η οποία κοιλοπονάει και οσονούπω θα φέρει στον κόσμο, στον λαό στον πραγματικό γονέα, το ποθητό τέκνο, την κυβέρνηση για την οποία έγινε τόση μεγάλη φασαρία μήνες τώρα.

Είδαμε πολλά ακούσαμε περισσότερα δοκιμάστηκαν φιλίες δοκιμάστηκαν δεσμοί, δοκιμάστηκαν μερικά περίφημα κεμπάπ στου Σάββα στην πλατεία ενόσω κάποιος εκ των υποψηφίων κυβερνητών μας χάλαγε τον κόσμο εκεί πιο κάτω υποσχόμενος ουσιαστική βελτίωση της ποιότητας, και πολλών άλλων, ταλαιπωρήθηκαν κάμποσο τα ΑΤΜ στις τράπεζες από επιδρομές καλά πληροφορημένων συμπολιτών μας ειδικά τις τελευταίες ημέρες από τα απόκρυφα γκάλοπ των έγκυρων διαμορφωτών της κοινής γνώμης.

Ο πολύς ο κόσμος μπερδεμένος ανάμεσα στην κορυφαία επιλογή στο κορυφαίο ερώτημα που μας βασανίζει και μας ταλαιπωρεί τα τελευταία διακόσια χρόνια και ακόμα δεν έχει πάρει απάντηση, που ανήκουμε ρε γαμώτο, στην Ανατολή, στη Δύση, στα υπόλοιπα σημεία του ορίζοντα στους Έλληνες ,στους Χριστιανούς. Βέβαια όλοι γνωρίζουμε ότι είμαστε έθνος ανάδελφο κατά τη σοφή ρήση σπουδαίου σύγχρονου ανδρός, και θα πρόσθετα ότι αυτό συνέβη μετά τη ναυμαχία του Ναυαρίνου τότε που με την βία των κανονιών των Ευρωπαίων αποκοπήκαμε από την μέχρι τότε μεγάλη μας προστάτιδα και αδελφή, την Οθωμανική αυτοκρατορία που στο βάθος ποτέ δεν την ξεχάσαμε. Και είναι φανεροί οι βαθύτατοι πολιτιστικοί, κοινωνικοί και οικονομικοί δεσμοί με την Οθωμανική πολιτεία και το Οθωμανικό πνεύμα που εκφράζονται με το τρίπτυχο που ακολούθησε τον ελεύθερο βίο μας και μας προσδιόρισε: «ρουσφέτι» «χαράτσι» «μπαξίσι».  Τον δε τελευταίο καιρό η τηλεοπτική εισβολή των εξαιρετικών σειρών της γείτονος και φίλης χώρας προετοιμάζουν την πολιτιστική και όχι μόνο προσέγγιση. Κάτι επίσης ακούσθηκε και για την Ευρώπη η οποία απ’ ότι οι διάφοροι ερμηνευτές της επιθυμίας του λαού μας, μας μετέφεραν στην πλατεία όπου περπατούσαμε μετά την μπύρα στου Γιώργου, είναι ένα σύνολο κρατών που μας πολεμούν μας έχουν κατακτήσει και θέλουν το κακό μας, γι αυτό και μείς πρέπει να αντισταθούμε, και να ψάξουμε για συμμάχους τριγύρω μας, που πρόθυμα θα θυσιαστούν για πάρτη μας, μιάς και είμαστε αδικημένοι, καταπιεσμένοι, προδομένοι και πολλά ακόμη πονεσιάρικα.

Όμως το γνήσιο για μια ακόμη φορά μήνυμα που βγήκε απ’ τις εκλογές τις φετινές και επαλήθευσε πλήρως την ρύση παλαιού πρωθυπουργού  που ξεχώριζε για την ευφυΐα του και την αυθεντική γνώση του λαϊκού ένστικτου, ήταν πως δεν χαλάς ποτέ τα μπάνια του λαού για να κάνεις εκλογές. Αυτό φάνηκε περίτρανα από τους 4 στους 10 συμπολίτες μας που προτίμησαν τις παραλίες.

Έξω από τα αστεία και τα περισπούδαστα που μόλις διαβάσατε ευχή όλων μας είναι να αποφασίσει  επιτέλους η πολιτική τάξη να δουλέψει για την πατρίδα και τον κόσμο της γιατί τα πράγματα δεν πάνε άλλο. Ας πούνε ότι συμβαίνει με το όνομά του κι ας αρχίσουν να σβήνουν μια μία τις λέξεις κλειδιά που μας κρατάνε ενωμένους με το Οθωμανικό μας παρελθόν, κι ίσως τότε αποφασίσουμε πιο νηφάλια και με πιο καθαρή σκέψη πια σχέση έχουμε ή θέλουμε να έχουμε ή να αποφασίσουμε να έχουμε με την Ευρώπη, πριν χρειαστεί να ξαναπηγαίνουμε με διαβατήριο, και να έρχονται οι τουρίστες με τον ίδιο τρόπο.         

α.λ.

Οι εκλογές και τα μπάνια των συμμαθητών..

Τελικά φαίνεται ότι περιορίζεται ο αριθμός των συμμαθητών που συνεχίζουν εργαζόμενοι, αν κρίνω από την ευρεία διασπορά πολλών από μας ανά την επικράτεια (διάβαζε εξοχικά), όπου σπαταλούν ανέμελα τη δύσκολη χρονιά που διατρέχουμε, μεταξύ κρασιού και ψαριών. Καλά να πάθουμε εμείς οι υπόλοιποι..

Η τελευταία (;) πράξη των πολιτικών μας εξελίξεων που βρίσκεται επί θύραις, θα σηματοδοτήσει την έξοδο από το λαβύρινθο, ή θα οδηγήσει βαθύτερα σ’ αυτόν; Απ’ τη Δευτέρα και ύστερα θα δούμε πόσο το κουβάρι, ο μίτος ντε της Αριάδνης, θα ξετυλιχθεί ή θα παραμείνει μπερδεμένος, Κυριακή κοντή γιορτή…

Στα καθ’ υμάς τώρα. Όσοι έχουμε ακόμη αισιοδοξία και απ’ ότι είμαι σε θέση να γνωρίζω, η τάξη μας πάντα διέθετε το χάρισμα αυτό, πιστεύουμε ότι όλα θα πάνε καλά έστω κι αν ζοριστούμε, οφείλουμε να πιστέψουμε στη σοφή επιλογή, του σοφού λαού, στη σοφία του οποίου κάθε τέσσερα χρόνια, ίσως και λιγότερα, έχουμε εναποθέσει τις ελπίδες μας.

Σε κάθε περίπτωση η Δευτέρα θα είναι μια τελείως διαφορετική ημέρα από την οποία θα αρχίσει η σύνθεση των μελλούμενων, και μακάρι να είναι για το ευρύτερο καλό.

Οι Πελοποννήσιοι συμμαθητές έχουν οργανωθεί με τρόπο εξαιρετικό. Έχουν τα αμπέλια τους τα κρασιά τους τα οπωροκηπευτικά τους και δημιουργούν συνθήκες αυτάρκειας. Με τη δημιουργία των εθνικών οδών που έχουν αναλάβει να φτιάξουν, νομίζω θα έχουν την δυνατότητα να βρίσκονται στο σωστό χρόνο στις σωστές τοποθεσίες. Στους Πελοποννησίους συγκαταλέγονται και οι Πατρινοί, και οι «Φοίνικες» και όχι μόνο οι Καλαματιανοί, για να μην ξεχνιόμαστε.

Ο Ζακυνθινός μας συμμαθητής φέτος δεν πρέπει να τη γλιτώσει, θα πρέπει να οργανώσουμε εκστρατεία.

Οι Ηπειρώτες μας νομίζω καλά πορεύονται παρά την λίμνη και περιμένουμε να γίνει κανένα επιστημονικό συνέδριο για να τους συναντήσουμε.

Ο Μακεδόνας συνεχίζει σκληρά εργαζόμενος και θα πρέπει να του υπενθυμίσουμε πως η πολύ δουλειά είναι υγεία..

Από Κρήτη δεν μαθαίνουμε νέα.

Οι συμμαθητές στην αλλοδαπή φαίνονται αρκετά προβληματισμένοι με όσα γίνονται στην χώρα που φυτρώνει η φαιδρά πορτοκαλέα, και η σύσταση στο Θόδωρο είναι να παρακολουθεί τα δικά μας για να έχει το know how σαν έρθει η ώρα της Ιταλίας.

Οι Νησιώτες δείχνουν να είναι ευχαριστημένοι, άλλωστε τι τους νοιάζει, στην Ικαρία έχουν το υψηλότερο προσδόκιμο ζωής.

Και μείναμε εμείς οι ταλαίπωροι του λεκανοπεδίου που γυρίζουμε σκοντάφτοντας ο ένας απάνω στον άλλον, παραζαλισμένοι από τις συγκεντρώσεις, τις ομιλίες, τις υποσχέσεις, τις ληστείες, τα διπλοπαρκαρίσματα, τις σφαλιάρες, τους αλλοδαπούς κάθε φυλής και χρώματος, με τους Αλβανούς επικεφαλής, σαν παλιοσειρές, να γεμίζουν ασφυκτικά το τραμ με προορισμό το Φλοίσβο, το Μπάτη, το Καλαμάκι, το Ζέφυρο, και τον Άλιμο, μυθικές παραλίες των παιδικών μας χρόνων που ξαναβρήκαν την αίγλη τους.

Και μια και τα ξαναλέμε μετά από καιρό καλό είναι να δώσουμε αναφορά για τις καλοκαιρινές μας διακοπές μήπως και βρεθούμε, όσο αισιόδοξο και να ακούγεται, «καλοκαιρινές διακοπές σε καιρό κρίσης». Τέλος ας θυμηθούμε την Καραγιώργη, ας σηκώσουμε ψηλά το κεφάλι  και ας τραγουδήσουμε σε ιαμβικό ρυθμό «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει..» ας αναφωνήσουμε όλοι μαζί, «ζήτω το έθνος», κι ας συνεχίσουμε αισιόδοξα..

Καλό «βόλι» μεθαύριο κι ότι ψηφίσουμε αυτό θα προκύψει..

Α.Λ.

Τότε δεν γινόντουσαν εκλογές..

Αρχείο Β.Αγγελόπουλου