Ιστορία 40 χρόνων σε συνέχειες

40 χρόνια πριν ήταν χούντα. Τέτοιες μέρες ετοιμαζόταν η παρέλαση στη Θεσσαλονίκη. Το ραδιόφωνο βούιζε από τα εμβατήρια, "Των εχθρών τα φουσάτα περάσαν..." Ο Παπαδόπουλος καμαρωτός-καμαρωτός παρατηρεί την παρέλαση. Σκεφτόμουν ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρχει ακόμη χούντα στην Ελλάδα. Κάτι έπρεπε να γίνει πια, η κατάσταση δεν αντεχόταν πλέον, από εμάς τους νέους τουλάχιστον. Αργότερα βεβαίως κατάλαβα ότι η κατάσταση αντεχόταν και παρααντεχόταν από το ευρύ κοινό και δυστυχώς έπρεπε να γίνει η εισβολή στην Κύπρο. Τέλοσπαντων...

Στις 4 Νοεμβρίου λοιπόν ήταν το επόμενο ραντεβού. Είχαν περάσει 5 χρόνια από το θάνατο του Γ. Παπανδρέου και θα γινόταν μνημόσυνο στο Α’ Νεκροταφείο. Στην κηδεία του 68 είχε πέσει πολύ ξύλο. Ο συμμαθητής μας Γ.Μ. (γνωστός ηθοποιός σήμερα) είχε συλληφθεί τότε και δεν τον ξαναείδαμε σχολείο. Τι θα γινόταν άραγε αυτή τη φορά;

(Συνεχίζεται…)
Β.Σπινθάκης

Ιστορία 40 χρόνων σε συνέχειες...

40 χρόνια πριν ήταν χούντα. Είχε περάσει η προηγούμενη χρονιά με την κατάληψη της Νομικής. Τα πνεύματα στα Πανεπιστήμια ήταν οξυμένα, όλοι περιμέναμε κάτι να συμβεί, αλλά κανείς δεν ήξερε τι. Όταν λέμε όλοι, ασφαλώς δεν εννούμε όλοι. Ο πολύς κόσμος, κυρίως στην επαρχία, δεν έπαιρνε χαμπάρι...
Τελικώς αυτό που περιμέναμε να γίνει στην Ελλάδα, έγινε πρώτα στην Ταυλάνδη. Ο στρατός σκότωσε φοιτητές πριν 40 χρόνια σαν και σήμερα. Από κει και πέρα, άρχιζε να ψιθυρίζεται και εδώ ένα σύνθημα "Θα γίνει Ταυλάνδη".
Βέβαια τέτοιες μέρες είχαμε και άλλες συνταρακτικές διεθνείς εξελίξεις που επιρρέαζαν και την εσωτερική κατάσταση. Τον Μάρτιο '73 η ενωμένη αριστερά στην Γαλλία έχασε με πολύ μικρή διαφορά από τους γκωλικούς την ευκαιρία να ξανακυβερνήσει τη χώρα μετά το 1936. Το άλλο όμως ήταν πιο βαρύ. Οι ελπίδες για διαφοερτική πορεία στη Χιλή σκοτώθηκαν μαζί με τον Αλλέντε στις 11 Σεπτ. 73. Όλο αυτό το διεθνές κλίμα πώς άραγε θα εκφραζόταν στην Ελλάδα. Βρισκόμαστε στα τέλη Οκτωβρίου του '73;

Β.Σπινθάκης

(Συνεχίζεται...)