Τελικώς αυτό που περιμέναμε να γίνει στην Ελλάδα, έγινε πρώτα στην Ταυλάνδη. Ο στρατός σκότωσε φοιτητές πριν 40 χρόνια σαν και σήμερα. Από κει και πέρα, άρχιζε να ψιθυρίζεται και εδώ ένα σύνθημα "Θα γίνει Ταυλάνδη".
Βέβαια τέτοιες μέρες είχαμε και άλλες συνταρακτικές διεθνείς εξελίξεις που επιρρέαζαν και την εσωτερική κατάσταση. Τον Μάρτιο '73 η ενωμένη αριστερά στην Γαλλία έχασε με πολύ μικρή διαφορά από τους γκωλικούς την ευκαιρία να ξανακυβερνήσει τη χώρα μετά το 1936. Το άλλο όμως ήταν πιο βαρύ. Οι ελπίδες για διαφοερτική πορεία στη Χιλή σκοτώθηκαν μαζί με τον Αλλέντε στις 11 Σεπτ. 73. Όλο αυτό το διεθνές κλίμα πώς άραγε θα εκφραζόταν στην Ελλάδα. Βρισκόμαστε στα τέλη Οκτωβρίου του '73;
Αυτό το "συνεχίζεται" το είχα δει για πρώτη φορά στα τεύχη του Μικρού Ήρωα (ή μήπως του Μικρού Σερίφη;). Κάθε τεύχος είχε το τέλος της ιστορίας από το προηγούμενο και την αρχή του επόμενου. Ψιλοτσαντιζόμασταν βέβαια από το μάρκετινγκ τρικ του Ανεμοδουρά, αλλά μας έτρωγε (υποτίθεται) η αγωνία ή η περιέργεια και ψάχναμε κάθε φορά να βρούμε τη συνέχεια, σε μια στίβα από τεύχη που είχε ο Λαρόζας στην είσοδο αριστερά όπως έμπαινες. Έδινες ένα παλιό τεύχος κι ένα πενηνταράκι, κι έπαιρνες ένα άλλο παλιό. Big business!
ΑπάντησηΔιαγραφή