Καλό μήνα ρεεεε...

Άνοιξη αγαπητοί συμμαθητές από σήμερα, κι όπως θάλεγε ο Μαλαξιανάκης «να περιμένετε την εαρινή ισημερία γκαϊντούργια» ή μήπως τόλεγε κάποιος άλλος καθηγητής από κείνους που μας μάθαιναν αυτό που λέγεται Γεωγραφία.

 Μάρτης, ο μήνας που ήταν το προοίμιο  του περισσότερου διαβάσματος για τις εξαμηνιαίες εξετάσεις που πλησίαζαν. Κι ήμασταν πολλοί που αρχίζαμε να κάνουμε λογαριασμό πόσες μονάδες μας λείπουν και σε ποιο μάθημα για να δώσουμε έμφαση εκεί που έπρεπε. Άνοιξη  λοιπόν και οι συμμαθήτριες στο δωδέκατο φόραγαν το «Μάρτη»  εκείνο το ερυθρόλευκο βραχιόλι στο χέρι, από κλωστή, για να μην τις κάψει ο ήλιος.  Η ηλιοθεραπεία και το «solarium” εφευρέθηκαν αργότερα. 

Όμορφα χρόνια.

Στην δεύτερη πατρίδα του Θοδωρή στην Ιταλία οι εκλογές της περασμένης Κυριακής έδωσαν εκείνο ακριβώς το αποτέλεσμα  που αποφάσισαν όσοι Ιταλοί έκαναν τον κόπο να ψηφήσουν, και από τη Δευτέρα όλοι άρχισαν να δίνουν τα δικά τους συμπεράσματα ανάλογα με την οπτική τους γωνία, ο Θόδωρος βέβαια σαν άμεσα εμπλεκόμενος και με άμεσα συμφέροντα είναι ο πιο αρμόδιος να σχολιάσει, όσο για μας το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να συνεχίσουν οι φίλοι και γείτονες Ιταλοί να μας δίνουν δανεικά, μέχρι να μπορέσουμε να βγάλουμε το κεφάλι από την τρύπα και να αρχίσουμε να επιστρέφουμε τα χρωστούμενα, ή μήπως να χρησιμοποιήσουμε την εξαιρετική σάτιρα του Ντάριο Φο, «δεν πληρώνω δεν πληρώνω» , και να διαγράψουμε το "επαχθές" χρέος μας.

Στα καθ΄ημάς τώρα.

Η ηρεμία που επικρατεί στην τάξη έχει τη δικαιολογία της. Πολλοί από μας είμαστε παραζαλισμένοι, οι απανωτές μειώσεις στα εισοδήματα όσων ακόμα δουλεύουν και των συνταξιούχων, λειτουργούν αποπροσανατολιστικά στη διάθεση και περιορίζουν τις αναζητήσεις πέραν του συγκεκριμένου γεγονότος που λειτουργεί καταλυτικά και μας υποχρεώνει να αφιερώνουμε χρόνο και κόπο για να προσαρμοστούμε. Τώρα που τα χρόνια πέρασαν είμαστε εκτός από «σοφότεροι», και πιο δυσκίνητοι, κι έτσι η προσαρμογή θέλει το χρόνο της. Το μόνο παράπονο που θα εκφράσω από τις γραμμές αυτές είναι στην πρωτοπορία των συνταξιούχων και δη των στρατιωτικών (τ’ ακούς Βασίλη) που θα έπρεπε να οργανώνουν την  τάξη και να επιβάλουν την δέουσα πειθαρχία μπας και συναντηθούμε καμιά φορά. Αν περιμένεις απ’ τους μηχανικούς αυτοί ασχολούνται με τα αυθαίρετα, οι οικονομολόγοι είναι οι πιο πολυάσχολοι την εποχή αυτοί, βλέπετε όταν δεν υπάρχει χρήμα υπάρχουν οι οικονομολόγοι. Για τους εκπαιδευτικούς τι να πω έχουν αφήσει εντελώς στην τύχη της την τάξη, οι δε γιατροί είναι αυτό που έλεγε κι ο αείμνηστος Μαλαξιανάκης « ουδείς μωρότερος των Ιατρών…», τι να περιμένει κανείς.

Ας επανέλθουμε από εκεί που αρχίσαμε. Ανοιξη σήμερα, ξυπνήστε αγαπητοί συμμαθητές, φορέστε το Μάρτη (στις κόρες και εγγονές), και πάμε καμιά βόλτα πλατεία. Την Δευτέρα 25 Μαρτίου αντί να πάμε παρέλαση ας μαζευτούμε σε κανένα ταβερνάκι στη Γλυφάδα ή στην Πυθέου ανάλογα με τον καιρό μαζί με τις συζύγους για μεσημεριανή κρασοκατάνυξη και συζήτηση υψηλού επιπέδου από την ομάδα μπάσκετ. Ετσι είναι η ζωή, έχει και χειμώνες και καλοκαίρια και όλες τις εποχές, κι όταν τελειώνει ο χειμώνας έρχεται πάντα η άνοιξη.

Καλό μήνα και εδώ είμαστε ακόμα..    

α.λ.