Τριήμερη εκδρομή…..(μέρος 4ο)

Μια μετακόμιση(όποιος έχει μετακομίσει θα καταλάβει) με ανάγκασε να διακόψω για αρκετές μέρες το σήριαλ με την τριήμερη εκδρομή. Συνεχίζω λοιπόν ακάθεκτος.
Κουλαϊδής, Μώτος, Καπομπασόπουλος, Πλεξουσάκης, Παπαγιαννίδης,Λιάπης,Κουνενής, Καλόσακας, Αγαλιανός, Πιπεράκης, Τσουρακάκης, Αθανασόπουλος, Δημητρόπουλος και δυό τρεις άλλοι βολευτήκαμε σε μια πανσιόν που στο ισόγειό της είχε ταβέρνα (από εκεί και η φωτογραφία).
Στο δρόμο προς την πανσιόν περάσαμε από το ξενοδοχείο STRADA MARINA (Το καλύτερο της Ζακύνθου εκείνη την εποχή) και …… έκπληξη!!! Εκεί είχε καταλύσει το λύκειο θηλέων Ν. Φιλαδέλφειας με το οποίο συνταξιδεύαμε στο πλοίο. Άρχισαν αμέσως οι συνεννοήσεις.
- Κορίτσια, το βράδυ θα έλθουμε να σας κάνουμε καντάδα.
- Βεβαίως να έλθετε, θα σας περιμένουμε.
Ποιος μας έπιανε. Είχαμε εξασφαλίσει τον Παράδεισο. Αγωνία να περάσει η ημέρα λοιπόν. Επειδή όμως, καλός ο παράδεισος καλύτερη όμως η διασκέδαση, κλείσαμε δύο ταξί και πήγαμε στον Λαγανά. Εκεί μετά από ατελείωτη κρασοκατάνυξη καταλήξαμε να πλέουμε σε πελάγη απροσδιόριστα. Χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια των λιγότερο «ευδιάθετων» για να ελέγξουμε όπως όπως το λογαριασμό.
Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή:
- Ρε σεις, την καντάδα!!!!!
Ειδοποιούμε τα ταξί και επιστροφή στην πόλη. Μαζευόμαστε έξω από το ξενοδοχείο, ο Παπαγιαννίδης κούρντισε την κιθάρα, οι καλλίφωνοι ξερόβηξαν για να καθαρίσουν τον λαιμό τους και ετοιμαστήκαμε να ξεκινήσουμε. Μας φάνηκε λίγο παράξενο όμως γιατί πολύ ησυχία επικρατούσε. Ούτε φώτα αναμμένα, ούτε κανένα συνθηματικό τελος πάντων, ούτε καμία ανταπόκριση στις ψιθυριστές φωνές μας.
- Μάλλον παριστάνουν τις κοιμισμένες για να μην τις καταλάβουν οι καθηγητές τους.
δήλωσε ο ειδήμων της παρέας.
Και εκεί που Ζακυνθινό ήταν το νερό και η βρύση και η κοπελιά, ξεχύνονται βρίζοντας από το ξενοδοχείο πέντε έξη μπράβοι και μας στρώνουν στο κυνήγι. Όπου φύγει φύγει.
Λίγο αργότερα στην πανσιόν μετράγαμε απώλειες. Ευτυχώς η μεγαλύτερη απώλεια ήταν το παντελόνι του Παπαγιαννίδη που προσπαθώντας να ξεφύγει έπεσε σε έναν ασβεστόλακκο, και μας ήρθε με τα μπατζάκια του άσπρα.
Είχαν περάσει τα μεσάνυχτα και μας έρχεται το μήνυμα «όλα τα γυμνάσια έχουν μαζευτεί στην κεντρική πλατεία και τραγουδάνε».
Ανασκουμπωθήκαμε, μετρήσαμε τις δυνάμεις μας και λέμε ας πάμε. Έλα όμως που ο Γιάννης (ας μην πούμε το επώνυμό του) ήταν τύφλα. Ρε καλέ μου κάθισε να ξεμεθύσεις, όχι θα έρθω και εγώ. Τότε στήσαμε τη μηχανή ότι θα πέσουμε όλοι για ύπνο, για να τον ξεγελάσουμε και ένας ένας φεύγαμε.
Στην πλατεία το θέαμα ήταν πέρα από κάθε προσδοκία. Πάνω το φεγγάρι και γύρω στα 500 παιδιά καθισμένα κάτω και να τραγουδάνε. Μετά από καμιά ώρα έρχεται ο Καλόσακας και μου λέει.
- Ήρθε ο Γιάννης.
- Και πού είναι;
- Τον έκρυψα στο στενό πίσω από μια πυροσβεστική.
- Βρε τρελός είσαι; Πάμε γρήγορα.
Πάω και τι να δω. Ο Γιάννης ημίγυμνος καθισμένος κάτω στον δρόμο να μην καταλαβαίνει Χριστό. Τρέχω. Αμάν παιδιά δώστε ότι μπορείτε, να τον ντύσουμε, μη και καταλάβουν τίποτε οι καθηγητές. Άλλος έδωσε μπουφάν, άλλος πουκάμισο, άλλος κάλτσες τον ψευτοντύσαμε και επιστρέψαμε στην πανσιόν.
Στην πλατεία μάθαμε και το άλλο συγκλονιστικό μυστικό. Το ξενοδοχείο που κάναμε την καντάδα ήταν άδειο. Οι καθηγητές των κοριτσιών για να αποφύγουν διάφορα, έκλεισαν ένα κέντρο και τις μάντρωσαν όλες εκεί. Έτσι την καντάδα την χάρηκαν τα ντουβάρια του ξενοδοχείου.
Γ.Κ.

ΑΠΡΙΛΗΣ 70 ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΗΝ ΟΛΥΜΠΙΑ

Απρίλιος 1970. Σαράντα χρόνια μετά. Από την εκδρομή στην Ολυμπία φωτογραφία 2. Ποιον θυμάστε από την φωτογραφία αυτή?
Βαγγέλης Σπινθάκης

ΣΤ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΑΡΡΕΝΩΝ ΑΘΗΝΩΝ 1970

Β ΕΞΑΜΗΝΟ ΕΚΤΗΣ
1970

Λίγο πριν τελειώσει γιά πάντα η διαδρομή στο προαύλιο και τις αίθουσες του σχολείου που μας φιλοξένησε γιά έξι χρόνια και μας έδωσε την ευκαιρία να αναπτύξουμε σχέσεις και δεσμούς που μένουν ισχυροί σαράντα χρόνια μετά.
(Η φωτογραφία είναι από το αρχείο του Β. Δημητρόπουλου)

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΡΕΚΟΡ

Πέμπτη Γυμνασίου
Απογευματινή Βάρδια
Βροχερό απόγευμα
Μάθημα Γυμναστική
Καθηγητής ΜΠΙΑΣ
Κάποια άλλη μικρότερη τάξη είχε γυμναστική και είχε πιάσει το υπόστεγο, εμείς οι μεγαλύτεροι όπως πάντα γενναιόφρονες μείναμε στην τάξη μιάς και δεν υπήρχε πουθενά χώρος για γυμναστική. Ο Γυμναστής λοιπόν με το μυωπικό γυαλί που ευφυώς η νέα γενιά ονομάζει « πατομπούκαλο», και τη βραχνή φωνή αφού μας έριξε ένα εξεταστικό βλέμμα διερευνώντας τις βαθύτερες σκέψεις μας αποφάσισε να μας χαλάσει τη θαλπωρή του οικογενειακού εκείνου απογεύματος που γινόταν ακόμη περισσότερο νυσταλέο από τη βροχή που έπεφτε συνέχεια και πότιζε το λοφίσκο, το προαύλιο και τις άδειες κερκίδες.
Βγάλτε μια κόλλα χαρτί!!!!!!!!
Απίστευτο, κοιταζόμασταν , απορούσαμε, κοιτάζαμε τον καθηγητή ξανακοιταζόμασταν, και πιο πολύ από περιέργεια όσοι είχαν κόλλες τις έβγαλαν, οι υπόλοιποι έσκισαν ένα χαρτί απ΄ το τετράδιο και περιμέναμε.
Ζήτημα πρώτο: Πόσων ειδών δρόμους γνωρίζετε;
Ζήτημα δεύτερο: Πόσων ειδών ρίψεις γνωρίζετε;
Ζήτημα τρίτο: Πόσων ειδών άλματα γνωρίζετε;
Έτσι λοιπόν αποκτήσαμε μια πρωτιά που μάλλον δεν έχει καταρριφτεί ακόμη, γράψαμε πρόχειρο διαγώνισμα στη ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ!!!!!

Μιά Μικρή Καλοκαιριάτικη Αλλαγή

Λόγω καλοκαιριού θα δοκιμάσουμε ένα πιό σκούρο φόντο, μετά από λίγο καιρό θα επαναφέρουμε το γνωστό μας.

Στιγμιότυπο απο την Ολυμπία

"Σαράντα χρόνια μετά! Απρίλιος 1970, τριήμερη εκδρομή, στιγμιότυπο απο την Ολυμπία. Φωτογραφία 1.
Οι καθηγητές Μαλεξιανάκης (Απάτσι), Κωτσάκη, Μαρκάτος (Τομ) σε πρώτο πλάνο. Εχω καταγράψει από τότε στο πίσω μέρος, τα ονόματα όλων των μαθητών που εμφανίζονται στην φωτογραφία και του πρακτικού και του κλασσικού.
Ας κάνουμε ένα κουίζ. Παρακαλώ αναγνωρίστε τα πρόσωπα να δούμε ποιος θα βρει τα περισσότερα. Ο νικητής θα ανακυρηχθεί το καλύτερο μνημονικό της 40ετίας.
Βαγγέλης Σπινθάκης
(Σπίθας το τότε παρατσούκλι μου από τον ομώνυμο της παρέας του μικρού ήρωα!")
Λοιπόν έχουμε και λέμε.
• Πίσω από τον Απάτσι είναι ο Μιχάλης Γιαννακάκης, ξάδελφός μου από την Κρήτη. Τέλειωσε φιλόλογος, πέθανε το 1978.
• Πίσω από τον Τομ ο Μάκης Κοψίδης με τα μαύρα γυαλιά.
• Δίπλα του ο Μέξης (Κώστας?)
• Πίσω από την Κωτσάκη διακρίνεται λίγο ο Καρδαρέλης.
• Μπροστά στην Κωτσάκη με τις άσπρες ρίγες ο Τσαταλπάσογλου.
• Σε πρώτο πλάνο με ζιβάγκο και δακτυλίδι εποχής ο Βαγγέλης Σπινθάκης, επί σειρά ετών στέλεχος βιομηχανίας, τώρα μάχιμος εκπαιδευτικός στην Κόρινθο και οσονούπω ελπίζω συνταξιούχος.
• Πιο πίσω ο εύσωμος είναι ο Γιώργος Πλευράκης, αργότερα δικαστικός.
• Με τα χέρια σταυρωμένα ο Κώστας Παπαγιαννίδης.
• Πίσω από τον Πλευράκη με τα γυαλιά διακρίνεται λίγο ο Παπατριανταφύλλου
• Πίσω από τον Παπαγιαννίδη με τα άσπρα ο Ευθυμίου.
• Στην τελευταία τετράδα από αριστερά πρώτος ο Παναγιώτης Τσέρτος, τραπεζικός από το 1973, γνωστός και ως «αδέλφι» λόγω της (απλής) συνωνυμίας του με τον Αρίστο.
• Δίπλα ο Αδριανός Εμπειρίκος (ή χίπυς) που ήταν για χρόνια αργότερα dj στην Disco Eleven επί της Κυδαθηναίων της Πλάκας (απέναντι από την εκκλησία), για αρκετά χρόνια στέκι της παρέας. Για την συνεισφορά της Disco Eleven των ετών 1971-1974 στην μουσική μας εκπαίδευση αλλά και στην ανάπτυξη των διεθνών μας σχέσεων (βλέπε καμάκι) θα χρειαστεί ειδική ανάρτηση.
• Χαμογελαστός ο Αχιλλέας Μακρόπουλος.
• Στην άκρη ο Αρίστος Τσέρτος το έτερο «αδέλφι» του Παναγιώτη και ο καλύτερος σέντερ φορ της ομάδας. Αέρινος μπαλλαδόρος.

Από όλους αυτούς έχω δει πρόσφατα μόνο τον Κοψίδη και τον Π. Τσέρτο. Τι να γίνονται οι άλλες ψυχές?

Εμπλουτίζουμε λοιπόν το ιστολόγιο με ονόματα από το κλασσικό. Την προσεχή Κυριακή η φωτογραφία 2 πάλι από την Ολυμπία.

ΝΕΑ ΕΠΑΦΗ

O συμμαθητής μας Νίκος Σταυρόπουλος, Καθηγητής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και Διευθυντής της Ουρολογικής Κλινικής στο Νοσοκομείο Χατζηκώστα έστειλε μαζί με τα τηλέφωνα επικοινωνίας του και τις ευχές του και τη χαρά του αν κάποιος ανέβει στα Γιάννενα, να τον συναντήσει. Να λοιπόν μιά καλή ιδέα για φθινοπωρινή απόδραση.. Παρεπιπτόντως αν κάποιος έχει προηγούμενα μαζί του όπως ο Μούτσιος με τον Καπομπασόπουλο να προετοιμάζεται..

Η «ΙΣΠΑΝΙΚΗ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ»

Τελευταία ώρα Κορώνης. Χτυπάει το κουδούνι ο Κορώνης δεν το ακούει εμείς δεν λέμε τίποτα, μετά από λίγη ώρα μας ρωτάει αν το κουδούνι χτύπησε, εμείς όλοι του απαντάμε όχι το μάθημα συνεχίζεται. Από τα παράθυρα βλέπουμε ότι μαζεύετε στο προαύλιο το Θηλέων και ετοιμάζεται να μπει στην τάξη, ο Κορώνης ξαναρωτάει μα ακόμη δεν χτύπησε το κουδούνι όλοι μαζί απαντάμε όχι ο Κορώνης εκπλήσσεται αλλά συνεχίζει το μάθημα. Εκεί χτυπάει η πόρτα βάζει το κεφάλι του μέσα ένας καθηγητής των θηλέων και ρωτάει με μεγάλη ευγένεια αν τελειώσαμε. Ο Κορώνης ρωτάει γιατί χτύπησε το κουδούνι ναι του λέει αυτός, κατεβαίνει ο Κορώνης βγαίνει έξω και βλέπει όλη την τάξη των θηλέων να περιμένει απ’ έξω ξαναμπαίνει μέσα και λέει κερατάδες μου τη φέρατε τώρα θα βγείτε όλοι έξω και θα προχωρήσετε στο διάδρομο κολλητοί στον τοίχο τον απέναντι και ουαί κι αλίμονο σε όποιον απλώσει τα χέρια του προς τον απέναντι τοίχο. Πράγματι βγήκαμε έξω ένας ένας μια ουρά εμείς τον ένα τοίχο, μια ουρά τα κορίτσια στον απέναντι τοίχο και στη μέση οι δύο καθηγητές που παρακολουθούσαν. Η Ισπανική αποχώρηση της τάξης μας από το σχολείο έγινε παραδειγματικά χωρίς κανένα επακόλουθο και απλώματα χεριών. Την άλλη μέρα το σχολείο βούιζε από το γεγονός.
Δικ.Μακ.Θ.

ΦΤΟΥ ΣΑΣ ΠΑΛΗΚΑΡΙΑ ΜΟΥ , Η ΜΠΑΝΤΑ ΤΟΥ 6ου , ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΠΡΟΛΛΟΓΙΣΕ Ο ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΝΟΣ .ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΟΜΩΣ !!!!!!!!!!!!!!ΕΔΩ ΣΥΝΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ ΜΕΤΑ ΠΑΣΗΣ ΑΕΙΔΟ-ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΟΣ ΟΙ ΑΚΟΛΟΥΘΟΙ ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΥΤΣΙΟΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ , ΝΤΙΝΟΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ ΝΤΑΛΑΧΑΝΗΣΣΣΣ ΚΙ Ο ΝΑΥΑΡΧΟΣ ΜΠΙΛ ΔΕ ΚΙΛ !!!!!!!!!!!!!

ΑΠΑΡΤΙΑ Η ΟΜΑΔΑ ΕΔΩ ΜΕ ΤΗΝ ΣΕΙΡΑ ΛΕΥΤΕΡΗΣ, ΦΑΝΗΣ , ΚΩΣΤΑΣ, ΝΤΙΝΟΣ. ΚΩΣΤΑΣ , ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ, ΒΑΣΙΛΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ!!!!!!!!!!!!!!

ΕΔΩ ΠΡΟΣΕΤΕΘΗ ΚΙ Ο ΗΛΙΑΣ Ο ΚΑΠΟΜΠΑΣΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΑΚΡΙΝΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠ ΤΟΝ ΚΟΥΝΕΝΗ !!!!

ΕΔΩ ΑΔΕΙ Ο ΜΟΝΟΣ ! ΧΕΧΕΧΕΧΕΧΕ ΟΧΙ ΠΑΝΤΑ ΜΟΝΟΣ

Ο ΘΕΟΣ ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΑΣΤΗΚΕ ΚΙ ΘΥΜΗΘΗΚΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥ , !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ο ΚΩΣΤΑΣ Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΚΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟΣ!!!!!!!!!!!!!! ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ

ΤΑ ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ - ΛΕΥΤΕΡΗΣ, ΦΑΝΗΣ, ΚΩΣΤΑΣ, ΝΤΙΝΟΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ κοιτα χαρούλες βρε συ ??????????????????

ΠΟΥ ΤΡΕΧΕΙ Ο ΝΟΥΣ ΣΟΥ ΡΕ ΓΙΩΡΓΗ, ΓΛΥΚΕΙΑ ΑΝΑΜΝΗΣΗ , ΘΥΜΑΣΑΙ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΠΕΡΙΦΗΜΟ ΚΑΡΠΟΥΖΙ ΠΟΥ..................................???????????????

? Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΕΝ ΕΙΔΗ ΡΗΤΟΡΟΣ ΑΓΟΡΕΥΕΙ

ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΜΑΛΑΞΙΑΝΑΚΗ

Και καπνίζεις
και μυρίζεις
και Φυσική δεν ξέρεις
γαϊδούρι.

ΜΟΝΑΔΑ!!

από έκτη πρακτικού 1970

Από τους καλούς μας συμμαθητές του Κλασσικού..

Φίλοι του πρακτικού 1970 σας χαιρετώ από την αντίπαλη παρέα του κλασσικού της ίδιας εσοδείας. Ρούφηξα όλες τις αναρτήσεις σας και συγκινήθηκα. Εχω και εγώ άπειρες ιστορίες που θα ξετυλίγω σιγά-σιγά καθώς και φωτογραφίες. Προς το παρόν επισυνάπτω την φάτσα μου για με θυμηθείτε. Τους χαιρετισμούς μου στον Δογάνη και στον Μωράτη κολλητούς μου τότε.
Βαγγέλης Σπινθάκης
(Ο Κοψίδης μου είπε για σας)

Cotton Club

Η κάθοδος στην πρωτεύουσα του Κωστάκη του Μούτσιου έδωσε μιας πρώτης τάξης ευκαιρία να ιδωθούμε. Χωρίς προετοιμασία και οργάνωση με επιτροπή υποδοχής τον Νταλαχάνη τον Κουνενή και το Δημητρόπουλο έγινε υποδοχή στον Κώστα που έφτασε στην Αθήνα με ουζάκι και άλλες ακολασίες όπως φοβέριζε ο Ντίνος. Το βραδάκι ζεστό καλοκαιριάτικο ότι πρέπει για μια καλή έξοδο. Τόπος συνάντησης το Cotton Club ψυχή του οποίου είναι ο μοναδικός, ο φοβερός, ο άνθρωπος ορχήστρα Κώστας Παπαγιαννίδης!
Ο Γιώργος με τον Κώστα καθόντουσαν στο μπαρ. Μετά από 40 χρόνια συναντήθηκα ξανά με τον αγαπημένο συμμαθητή από την Δευτέρα γυμνασίου μέχρι την Έκτη πρακτικού του Έκτου Γυμνάσιου Αρρένων Αθηνών( στην πρώτη εγώ ήμουν Α2 και ο Κώστας Α3), τον στυλίστα και ταλαντούχο συμπαίκτη στην εφηβική ομάδα του Θριάμβου Αθηνών, τον καλό συνάδελφο στην Ιατρική, Κώστα Μούτσιο. Κρατούσε στο χέρι του και μου πρόσφερε τη φανέλα με τα χρώματα της ομάδας και το νούμερο 4 που φόραγα όταν παίζαμε, στο παλιό γήπεδο του Φοίβου στην οδό Ρουμπέση με το όνομά μου στην πλάτη, μόνο φίλε Κώστα την έφερες στο μέγεθος που φόραγα όταν παίζαμε χωρίς να λογαριάσεις ότι 40 χρόνια μετά δύσκολα χωράμε στα ρούχα των 17 χρόνων. Θα μου πεις έτσι κι αλλιώς οι μεγάλοι παίκτες όταν κρεμάνε τα παπούτσια κρεμάνε και τις φανέλες.

Η συγκίνηση εμφανής κρυμμένη από τη χαρά της συνάντησης και την εξαιρετική διάθεση που φτιάχνει όπως τότε η συνάντηση των συμμαθητών. Ήρθε επιτέλους ο Λευτέρης, ήρθε ο Φάνης, ήρθε και ο Κώστας ο Παπαγιανίδης φορτωμένος τα όργανα, ήρθε ο Ντίνος ο Νταλαχάνης ο Βασίλης και η έκπληξη ο Ηλίας ο Καπομπασόπουλος από την Πάτρα, επειδή έπρεπε να διευθετηθεί έστω και τώρα η διαμάχη μεταξύ τους για το ποιόν ήθελε η Καλλιρόη.
Αρκετοί συμμαθητές επικοινώνησαν και επιτέλους ο μεγάλος Κοψίδης έδωσε στίγμα και έλαβε αυστηρή εντολή μαζί με τον Κουλαϊδή να προσέλθουν.
Το τραπέζι μας μια νότα απ’ τα παλιά, μέσα στο χώρο έμοιαζε ξεχωριστό. Όλοι ασχολούμαστε με τα δικά μας δείχνοντας ενδιαφέρον μόνο για τη μουσική και το ταλέντο του δικού μας Κώστα που έπαιζε κιθάρα, φύσαγε φυσαρμόνικα έπαιζε ντέφι με το πόδι (ο Λευτέρης ρώτησε τι παίζει με τα άλλα όργανα του σώματός του), έμοιαζε λίγο με την απομόνωση που είχαμε όταν καθόμασταν στις κερκίδες όλη η τάξη στα διαλλείματα της έκτης, αδιαφορώντας για το τι γίνεται τριγύρω.
Τριγύρω άρχισαν να μαζεύονται αρκετές κυρίες μόνες που ίσως τους κίνησε το ενδιαφέρον που υπήρχαν καμιά δεκαριά κύριοι μόνοι που έλεγαν μαλακίες και γέλαγαν. Πιθανώς βέβαια να ήταν θαυμάστριες του Παπαγιαννίδη ή όπως αποφασίσθηκε ήρθαν για τον Γιώργο.
Ήταν μια καλή βραδιά με σύγχρονη οργάνωση και φοβερή διάθεση που ερχόταν κατευθείαν από το 1970.
Απ.Λ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
ΑΥΡΙΟ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ 12/06/2010 ΣΤΙΣ 13,30 ΜΕ 14,00 ΘΑ ΣΥΝΒΡΕΘΟΥΜΕ ΠΡΟΣ ΟΥΖΟΠΟΣΙΑΝ ΚΑΘΩΣ ΚΙ Ο,ΤΙ ΑΛΛΗΝ ΑΚΟΛΑΣΙΑΝ ΒΑΛΕΙ Ο ΝΟΥΣ ΣΑΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΒΑΡΚΙΖΑΝ , ΠΑΡΑ ΘΙΝ ΑΛΟΣ , ΕΙΣ ΤΟΝ ΝΑΥΤΙΚΟΝ ΟΜΙΛΟΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΚΙ ΕΙΣ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟΝ απέραντο γαλάζιο
Η ΠΑΡΟΥΣΑ ΠΡΟΣΚΛΗΣ ΑΦΟΡΑ ΕΙΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟΝ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΚΑΘΟΔΟΥ ΤΟΥ ΣΥΜΜΑΘΗΤΟΥ ΜΑΣ ΜΟΥΤΣΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΕΚ ΚΑΒΑΛΑΣ , ΘΑ ΤΟ ΠΑΡΑΛΑΒΟΜΕΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΛΒΕΝΙΖΕΛ ΕΝ ΠΟΜΠΟΙΣ ΚΑΙ ΕΝ ΚΥΜΒΑΛΟΙΣ ΕΥΗΧΟΙΣ .

ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Με την ευκαιρία της καθόδου του Ιατρού κ. Μούτσιου Κωνσταντίνου στην Αθήνα και των τελευταίων παραστάσεων του Κώστα Μόνου όλη η τάξη καλείται να παραβρεθεί στο Cotton Club το Σάββατο στις 9 το βράδυ...

Η ΚΑΛΙΡΟΗ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ

Τι είπε η Καληροη όταν πήγε στην Αμερική και το αεροπλάνο πέρασε πάνω από τις Κανάριους νήσους και πετούσε χαμηλά για να βλέπουν τα καναρίνια!!!
Μπου χαχαχα.......
Κ.Μουτσ.

ΠΩΣ Η ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΗ ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ ΜΑΣ

Ο κουλοχέρης είχε πάρει την τάξη μας μόλις πρωτοδημιουργήθηκε το πρακτικό και πριν έρθει τελειωτικά σε μας η Καραγιώργη και στα Αρχαία. Είχα την τύχη να μην έχω ποτέ εξετασθεί από αυτόν στο διάστημα που μας είχε. Όσοι εξετάσθηκαν ήταν το Βατερλώ τους. Μια μέρα εξετάζοντας κάποιους τους κάνει την ερώτηση απάνω στο συντακτικό και η απάντηση ήταν εσφαλμένη. Αρχίζει λοιπόν από το πρώτο θρανίο της πρώτης σειράς και ζητάει την απάντηση μέχρι το τελευταίο θρανίο της τρίτης σειράς (μαζί και ο Μώτος) και δεν παίρνει την σωστή απάντηση. Σηκώνεται ανοίγει την πόρτα και φεύγει αφήνοντας μας εκεί μόνους μέχρι το τέλος του διαλλείματος χωρίς να ξέρουμε τι μας περίμενε. Γίνεται το διάλλειμα και πάλι αυτόν είχαμε για δεύτερη συνεχόμενη ώρα μπαίνει μέσα και μας λέει. Η θα πρέπει να σας περάσω όλους πράγμα που η συνείδησή μου δεν μου το επιτρέπει ή πρέπει να σας αφήσω όλους στην ίδια τάξη, γεγονός που αποβαίνει εναντίον μου γι αυτό ζήτησα απ’ το Γυμνασιάρχη να αφήσω την τάξη σας και το δέχτηκε. Δεν σου λέω τίποτα η χαρά μας ήταν πραγματικά πολύ μεγάλη έτσι ήρθε η Καραγιώργη και αυτός μας κράτησε μόνο στη Λογική.

Δικ.Μακ.Θ.

ΚΟΠΑΝΑ ΓΙΑ ΠΑΤΣΑ

Κοπάνα πρώτη ώρα από μερικούς από μας, δεν θυμάμαι καλά ποιοι ήμασταν νομίζω εγώ ο Μούτσιος ο Αϊλαμάκης, ο Δογάνης και σίγουρα ο Βοσταντζόγλου που πήγαινε κλασσικό ίσως και άλλοι αν το θυμάται κάποιος ποιοι ήμαστε να το πει. Το ιδιαίτερο αυτής της κοπάνας ήταν ότι αποφασίσαμε πρωινό πατσά σε κείνο το πατσατζίδικο που ήταν αν θυμάστε κάτω απ’ το σχολείο μας όπως κατεβαίναμε προς την Συγγρού. Μπαίνουμε και καθόμαστε και παραγγέλνουμε τον πατσά, ένα πιάτο στον καθένα μας, ένα πιάτο πατσά στοίχιζε και λίγο τότε με σκορδόξιδο ήμασταν περίφημοι. Ενώ τρώγαμε τον πατσά ευτυχισμένοι που κάναμε κοπάνα και κάτι το διαφορετικό νάσου και μπαίνει μέσα ο Κορώνης μας λέει καλημέρα και παραγγέλνει κι αυτός ένα πατσά και κάθεται σε ένα τραπέζι αδιαφορώντας για μας. Αρον άρον εμείς τελειώνουμε τον πατσά και φεύγουμε για το σχολείο δεύτερη ώρα είχαμε τον Κορώνη. Εμείς ήδη είχαμε αναφέρει το περιστατικό στην τάξη και ήμαστε βασικά τρομοκρατημένοι για τα ευκόλως φανταζόμενα επακόλουθα. Μπαίνει ο Κορώνης στην τάξη βγάζει το τεφτεράκι και σηκώνει δυό από μας, δεν θυμάμαι ποιους, Αφού οι δύο βγήκαν στον πίνακα το μόνο που είπε ο Κορώνης ήταν: ρε σεις βρωμάτε σκόρδο, κι εκεί τέλειωσε όλο το θέμα με πολλά γέλια από όλη την τάξη.
Δικ.Μακ.Θ

...Quiz...

Εδώ σας θέλω μάγκες:

Τι απαντούσε η αγαπημένη μου Καραγιώργη όταν δεν ήξερε τι να πει σε μία ερώτηση μας στα Αρχαία?

Που πανάθεμά μας δεν σκαμπάζαμε μία!

Υ.Γ:Η απάντηση θα δοθεί από τον υπογράφοντα προσεχώς.
Κ.Μουτσ.

ΜΙΜΕΙΤΑΙ ΤΟ ΠΤΗΝΟΝ.....

Λοιπόν,είχαμε μάθημα με τον Μαλεξιανάκη. Ο Χρήστος ο Μανόλης άρχισε να κάνει τσίου-τσίου. Ο Μαλεξιανάκης σταματάει το μάθημα και ρωτάει ποιός το έκανε αυτό και αρχίσαμε όλοι να λέμε σιγά σιγά ο Κοψίδης η μουσίτσα τονίζοντας το Ψ και το Σ. Ο Μαλεξιανάκης κατάλαβε ότι ήταν ο Κοψίδης και του λέει να βγει έξω γράφοντας στον κατάλογο: Κοψίδης μιμείται το πτηνό. Ο Μάκης που παραδόξως εκείνη την ώρα ήταν ήσυχος γιατί έπαιζε κρεμάλα με τον γύφτο ακούει το όνομά του να βγει έξω και διαμαρτυρόμενος βγαίνει έξω λέγοντας οτι δεν έκανε τίποτα. Η τάξη είχε πεθάνει στα γέλια! Βέβαια στο διάλλειμα ακούσαμε τα εξ'αμάξης και ιδιαίτερα ο Χρήστος που ήταν ο ηθικός αυτουργός.

Κ.Μουτσ.

Μια άσχημη ανάμνηση

Για μένα πολύ δυσάρεστη και τη διηγούμαι γιατί είναι χαρακτηριστικό του πόσο ορισμένοι καθηγητές εκείνης της εποχής προσπαθούσαν να υποτιμήσουν και να κάνουν να αισθάνονται άσχημα ορισμένοι μαθητές που σε διάφορα μαθήματα δεν είχαν μεγάλες ικανότητες όπως φερ’ ειπείν εγώ.. Εύχομαι τα περιστατικά αυτά να μη συμβαίνουν πια στα σχολεία μας.
Συνηθιζόταν αν θυμάστε τις ωραιότερες εκθέσεις να σηκώνεται ο μαθητής που τις είχε γράψει και να τις διαβάζει στην τάξη ως επί το πλείστον ο Μώτος, είναι γεγονός ότι σε ένα μεγάλο ποσοστό της τάξης μας δεν είχε ποτέ συμβεί να διαβαστεί η έκθεση. Μια μέρα ακούω από την Καραγιώργη το όνομά μου και μου δίνει το τετράδιο ή την κόλα, δεν θυμάμαι καλά για να διαβάσω την έκθεση που είχα γράψει. Σημειωτέον ότι είδα ότι δεν είχε διορθωθεί τίποτα στην έκθεση (ήμουν και είμαι τέλεια ανορθόγραφος) αυτό με ενθάρρυνε ιδιαιτέρως και η χαρά μου ήταν πραγματικά μεγάλη. Εβαλα όλα μου τα δυνατά να διαβάσω την έκθεση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο λαμβάνοντας υπ’ όψη όλα τα κόματα τις τελείες, συστολές διαστολές, και ότι άλλο είχα βάλει εκεί μέσα. Πραγματικά αισθανόμουνα στον ουρανό που επιτέλους κατάφερα να γράψω μια έκθεση που μπορούσε να ληφθεί υπ’ όψη. Όταν λοιπόν τέλειωσα την αφήγηση της έκθεσης περίμενα όπως συνηθιζόταν τις κρίσεις της Καραγιώργης και της τάξης πάνω στο θέμα που ήταν θετικές.
Μετά από μερικά δευτερόλεπτα απόλυτης σιγής η Καραγιώργη απευθυνόμενη στην τάξη ερωτά: Αν κάποιος από εσάς κατάλαβε έστω και το παραμικρό από αυτό το θέμα να σηκώσει το χέρι του, ήταν επόμενο ότι έστω κι αν κάποιος ήθελε να βοηθήσει δεν θα σήκωνε ποτέ το χέρι του.
Ακόμα και σήμερα θυμάμαι το πόσο άσχημα ένιωσα, σας μιλάω ειλικρινά την μίσησα και ακόμη και σήμερα δεν μπορώ να την συγχωρέσω για την ταπείνωση που μου έκανε. Πολλές φορές την βλέπω στον ύπνο μου…

Δικ.Μακ.Θ.

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ Ο ΑΠΟΥΣΙΟΛΟΓΟΣ ΔΗΛΩΣΕ ΠΑΡΩΝ

Επιτέλους ο απουσιολόγος δήλωσε παρών, όχι τίποτε άλλο η τάξη έγινε σκορποχώρι...
Επ' ευκαιρία τις ημέρες αυτές γιορτάζεται η επέτειος που ο Νταλαχάνης βαφτίσθηκε από τον Λευτέρη Sirhan Bishara Sirhan (βλέπε εικόνα, είναι άλλωστε και η επέτειος της δολοφονίας του R. Kennedy). Ο Λευτέρης δηλώνει περήφανος. Οι υπόλοποι ρωτάμε γιατί απόκτησε αυτό το όνομα αφού και το προηγούμενο ήταν εξαιρετικό!!!!
Εκτο 1970

ΟΤΑΝ Ο ΣΥΜΜΑΘΗΤΗΣ ΜΑΣ ΕΓΙΝΕ ΑΝΤΡΑΣ Η Ο ΠΡΩΤΑΡΗΣ

Ο ένας λοιπόν πήρε τη μεγάλη απόφαση να γίνει άντρας, ο άλλος ανέλαβε τη διαχείριση των πραγμάτων, ο μάνατζερ ας πούμε, ανέλαβε το χρέος να τον στηρίξει στην πρώτη του έξοδο στην Λεωφόρο Συγγρού. Εκεί απέναντι από το Φιξ υπήρχε όπως θυμούνται μερικοί μια μαύρη καγκελόπορτα που έβαζε μέσα σε ένα σπίτι χαράς ας πούμε ένα house of the rising sun όπου συναντιόντουσαν πολλές τάξεις πολλών γυμνασίων της περιοχής και όχι μόνο, κάτι δηλαδή σαν τη γιορτή της πολεμικής αρετής των Ελλήνων στο Καλλιμάρμαρο. Η πληροφορία για την επίσκεψη του πρωτάρη δόθηκε από τον συνοδό και μάνατζερ του συμμαθητή μας και όλοι περιμέναμε να μάθουμε το αποτέλεσμα της επίσκεψης και φυσικά να γιορτάσουμε με το δικό μας τρόπο την απόκτηση της νέας εμπειρίας και την είσοδο του συμμαθητή μας στον υπέροχο καινούργιο κόσμο. Ο καθοδηγητής και συνοδός, ψηλός λίγο σκυφτός λίγο φαλακρός, ο καθοδηγούμενος μικρός το δέμας, ξερακιανός, λίγο μυστήριος, και αρκετά ζοχάδας, δεν σήκωνε και πολλές πολλές κουβέντες, είχαν φτιάξει ένα ζευγάρι από αυτά που μόνο το σχολείο μπορεί να φτιάξει. Η όλη επιχείρηση είχε κρατηθεί μυστική, έτσι τουλάχιστον πίστευε ο πρωτάρης.
Την επομένη ημέρα λοιπόν και μετά από την επιτυχή βραδινή εξόρμηση, ο μάνατζερ δημοσιοποίησε την επιτυχημένη εισαγωγή του συμμαθητή μας στον πραγματικό κόσμο, έτσι από στόμα σε στόμα μαθεύτηκε ότι ο συμμαθητής μας έγινε άντρας. Αποφασίστηκε λοιπόν να γίνει μια πρόχειρη τελετή υποδοχής στην τάξη.
Ο επιμελητής (θυμόσαστε ρε σεις αυτό το φοβερό θεσμό του επιμελητή;) μαζί με κάνα δυό άλλους ζωγράφισαν στον πίνακα γιορταστικούς θυρεούς έγραψαν μπράβο έγραψαν και άλλα γιορταστικά και ενήμεροι οι περισσότεροι περίμεναν την είσοδο του συμμαθητή μας. Με την είσοδο στην τάξη υπήρξε θερμή υποδοχή με χειροκροτήματα σφυρίγματα πέταγμα βιβλίων στον αέρα, και ενώ κοίταζε τριγύρω έκπληκτος, έγινε και μια κίνηση να τον σηκώσουν στα χέρια για ένα θριαμβευτικό γύρο. Μόλις βέβαια κατάλαβε ο συμμαθητής μας τι γινόταν άρχισε να βλαστημάει και πήγε προς τον νυχτερινό του σύντροφο βρίζοντας και χειρονομώντας. Ο άλλος ήταν αδύνατο να αμυνθεί από τα γέλια. Ο καθηγητής που αμέσως μετά μπήκε στην τάξη περίεργος κοίταζε τριγύρω και ρωτούσε να μάθει τι έγινε, από τα θρανία ακούγονταν σκόρπια «ζήτω» «μπράβο» «έγινε άντρας» «μπράβο ρε Πουλή» «ωραίο ρε Πουλή» «Ολυμπιακός» και πολλά ακόμη περίεργα ………
Για την αντιγραφή Απ. Λ.

Συνάντηση

και μια φωτό από συνάντηση που έγινε πριν μερικά χρόνια. Διακρίνονται από αριστερά προς τα δεξιά : Δογάνης Γιώργος, Κωνσταντόπουλος Κώστας, Δημητρόπουλος Βασίλης, Σφέτσος Κώστας, Κουνενής Γιώργος, Γρηγορόπουλος Φάνης, Μώτος Λευτέρης , Λιάπης Απόστολος, Ηλιάδης Γιάννης, Μακρής Φάνης, Μοράτης Πέτρος.