Τάξη του 1970






Καλωσορίζουμε τους συμμαθητές και φίλους που έρχονται στη σελίδα μας γιά να θυμηθούμε στιγμές απ' τα καλύτερά μας χρόνια, να συγκινηθούμε να γελάσουμε, να ξαναζήσουμε το χρόνο που έφυγε, να επικοινωνήσουμε...
καλώς ήρθατε λοιπόν

Σάββατο 5 Ιουνίου 2010

Μια άσχημη ανάμνηση

Για μένα πολύ δυσάρεστη και τη διηγούμαι γιατί είναι χαρακτηριστικό του πόσο ορισμένοι καθηγητές εκείνης της εποχής προσπαθούσαν να υποτιμήσουν και να κάνουν να αισθάνονται άσχημα ορισμένοι μαθητές που σε διάφορα μαθήματα δεν είχαν μεγάλες ικανότητες όπως φερ’ ειπείν εγώ.. Εύχομαι τα περιστατικά αυτά να μη συμβαίνουν πια στα σχολεία μας.
Συνηθιζόταν αν θυμάστε τις ωραιότερες εκθέσεις να σηκώνεται ο μαθητής που τις είχε γράψει και να τις διαβάζει στην τάξη ως επί το πλείστον ο Μώτος, είναι γεγονός ότι σε ένα μεγάλο ποσοστό της τάξης μας δεν είχε ποτέ συμβεί να διαβαστεί η έκθεση. Μια μέρα ακούω από την Καραγιώργη το όνομά μου και μου δίνει το τετράδιο ή την κόλα, δεν θυμάμαι καλά για να διαβάσω την έκθεση που είχα γράψει. Σημειωτέον ότι είδα ότι δεν είχε διορθωθεί τίποτα στην έκθεση (ήμουν και είμαι τέλεια ανορθόγραφος) αυτό με ενθάρρυνε ιδιαιτέρως και η χαρά μου ήταν πραγματικά μεγάλη. Εβαλα όλα μου τα δυνατά να διαβάσω την έκθεση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο λαμβάνοντας υπ’ όψη όλα τα κόματα τις τελείες, συστολές διαστολές, και ότι άλλο είχα βάλει εκεί μέσα. Πραγματικά αισθανόμουνα στον ουρανό που επιτέλους κατάφερα να γράψω μια έκθεση που μπορούσε να ληφθεί υπ’ όψη. Όταν λοιπόν τέλειωσα την αφήγηση της έκθεσης περίμενα όπως συνηθιζόταν τις κρίσεις της Καραγιώργης και της τάξης πάνω στο θέμα που ήταν θετικές.
Μετά από μερικά δευτερόλεπτα απόλυτης σιγής η Καραγιώργη απευθυνόμενη στην τάξη ερωτά: Αν κάποιος από εσάς κατάλαβε έστω και το παραμικρό από αυτό το θέμα να σηκώσει το χέρι του, ήταν επόμενο ότι έστω κι αν κάποιος ήθελε να βοηθήσει δεν θα σήκωνε ποτέ το χέρι του.
Ακόμα και σήμερα θυμάμαι το πόσο άσχημα ένιωσα, σας μιλάω ειλικρινά την μίσησα και ακόμη και σήμερα δεν μπορώ να την συγχωρέσω για την ταπείνωση που μου έκανε. Πολλές φορές την βλέπω στον ύπνο μου…
Δικ.Μακ.Θ.

7 σχόλια:

  1. Χα,κολλητέ μαούνα,γιατί δεν μου το είχες πει πριν σηκωθείς να το κανονίσω μια και είχα τον τρόπο μου.
    Σωστός?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μούτσιε έγραψες!!!
    Γιά να σου χαλάσω λίγο το κέφι ο βασικός σου αντίζηλος ήταν ο Καπομπασόπουλος!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Φοβερή παιδαγωγός η κυρία! Ευτυχὠς εμείς δεν είχαμε την τιμή να την γνωρίσουμε αλλά μάς έτυχαν άλλα παρόμοια μπουμπούκια (Ρισβά, Τζαμαλούκας).

    Το φοβερό αγαπητοί φίλοι είναι ότι υπάρχουν ακόμη και σήμερα και κυκλοφορούν ελεύθερα οι κλώνοι όλων αυτών. Πχ. γράφουν εκθέσεις για τη γιορτή της μητέρας παρά την το γεγονός ότι υπάρχουν μικρά παιδιά που έχουν χάσει τη μητέρα τους. Τι να πει κανείς;

    Σ.Ροδ.
    ekto1972

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ρε Απόστολε τι γίνεται εδώ; Δεν υπάρχει σεβασμός;
    Αν καρφώνουμε αυτούς που καρφώνουν θα γίνουμε σκορποχώρι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γιώργο ο Ηλίας μου έστειλε αυστηρό σχόλιο ότι είναι παραποιημένα τα γεγονότα και ζητάει κατ' αντιπαράσταση ανάκριση, μεταξύ κρασιού και μπριζόλας, με το Μούτσιο. Υποχρεώθηκα να καρφώσω το καρφί...
    Παρεπιπτόντως έδωσε παρουσία ο Μώτος..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. και συ τεκνο βρουτε.και να σκεφθει κανεις οτι μια ζωη ειμαι ο πιο φανατικος φαν του Κουνιουτον! κ συμπαθω σφοδρα τον κυριλε τον Ηλια.Α ρε τι τραβαμε για τα βυζια της Καραγιωργη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή