ΕΤΗΣΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΤΟΥ 1972

Σύμφωνα με απόλυτα έγκυρες πληροφορίες (που τις μετέφεραν οι πράκτορές μας) το ετήσιο συνέδριο των νεαρών της τάξης του 1972 που πραγματοποιήθηκε την παρελθούσα Παρασκευή στην ταβέρνα "Κυρά" στην οδό Ζεύξιδος με διεθνή συμμετοχή και συμμετοχή παλαιού Καθηγητή, πραγματοποιήθηκε με απόλυτη επιτυχία. Ευχόμαστε η τάξη του 1972 να συνεχίσει μέχρι το 2072 να είστε όλοι καλά γιά τα επόμενα 40 τουλάχιστον χρόνια να ανταμώνετε και να τα λέτε.

Απομένει να κάνουμε κοινό συνέδριο...

* Η παρουσία του αειθαλούς και ευθυτενή καθηγητή μας, γέμισε απελπισία τους αρκετούς προγάστορες συμμαθητές.

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ !!!!

Πληροφορούμε τους συμμαθητές μας ότι οι συνήθεις ύποπτοι, Δικόνιμος Θοδωρής, Μούτσιος Κώστας και Κουνενής Γιώργος, με διάφορα προσχήματα βρίσκονται στην ΑΜΟΡΓΟ, όπου απολαμβάνουν το κυνήγι του Θόδωρου και πίνουν στην υγεία της τάξης.

Να περνάτε καλά φιλαράκια μας και να πίνετε και λίγο γιά τους υπόλοιπους.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ (ΔΕΥΤΕΡΗ)

Μετά από διερευνητικές επαφές αποφασίσθηκε η μεγάλη μας συνάντηση να πραγματοποιηθεί την

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 5 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2010

ΣΤΗΝ ΤΑΒΕΡΝΑ "ΤΟ ΚΟΥΤΟΥΚΙ" ΟΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ

ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΙΔΗΣ

Θα επακολουθήσει νεώτερη ανακοίνωση. Κατόπιν αυτού δεν θα δεχθούμε αδικαιολόγητες απουσίες...

*Το "ΚΟΥΤΟΥΚΙ" είναι στο Μπραχάμι (είσοδος από Λεωφ.Βουλιαγμένης, οδός Σουλίου) και ευρίσκεται στην οδό Αυγεροπούλου 24 που είναι κάθετος στη Σουλίου.

** η ημερομηνία αυτή εξυπηρετεί αρκετούς ετεροδημότες που θα προσέλθουν στην πρωτεύουσα, μερικούς δεν τους εξυπηρετεί επειδή θα είναι υποψήφιοι δημοτικοί άρχοντες, γι' αυτούς θα μεριμνήσουμε προσεχώς ανάλογα με τα αποτελέσματα των εκλογών....

ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ Νο2

Ο ΣΥΜΜΑΘΗΤΗΣ ΜΑΣ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ

Με αυτή τη δημοσίευση συνεχίζουμε το σήριαλ "ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ". Στα επεισόδια αυτού του συγκλονιστικού σήριαλ θα παρελάσουν πολλοί συμμαθητές μας. Ένα σήριαλ με δράση που κόβει την ανάσα. Ένα σήριαλ που κυριολεκτικά θα σας καραφλιάσει!!!!
Επειδή οι σκηνές που θα προβληθούν είναι ανατριχιαστικές, παρακαλούμε να μην τις δείξετε σε ανήλικους. Όσοι πάσχουν από καρδιακές παθήσεις καλό θα είναι πριν δουν τις δημοσιεύσεις να πάρουν διπλή δόση από τα φάρμακά τους.

Γ.Κ. & Α.Λ.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ 2η



Ποιός, Ποιός, Ποιός μωρό μου Ποιός;

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΙΣ ΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΑΡΡΕΝΩΝ ΑΘΗΝΩΝ 1964 - 1970

Μετά από ολιγοήμερη απουσία σε μίνι φθινοπωρινές διακοπές επιστρέφω στα δικά μας συνεχίζοντας το οδοιπορικό στο σχολειό συντροφιά με την καθηγήτρια της ζωής μας. Η συμβίωσή μας λοιπόν με την Καλλιρρόη είχε όλα τα στοιχεία που συναντά κανείς σε μονογονεϊκές οικογένειες. Για όλους μας ήταν αρωγός και παρήγορος, υποκαθιστούσε τον πνευματικό μας πατέρα και ήταν η πνευματική μας μητέρα, φρόντιζε για όλες μας τις ανάγκες, ας πούμε πότε θα πάμε εκκλησία σε πια εκκλησία θα πάμε. Παρένθεση - πιστεύω ότι αυτή επέβαλε να πηγαίνουμε στον Αη Γιάννη στη Βουλιαγμένης για Εκκλησία επειδή ήταν κοντά στο σπίτι της και όχι στον Άγιο Παντελή που ήταν στην Καλλιρρόης κάτω απ’ το σχολείο - κλείνει η παρένθεση. Φρόντιζε για τα χρηστά μας ήθη και έφτασε σε τέτοιο επίπεδο προστασίας που αρνιόταν πεισματικά να μας αφήσει να πάμε αυτή τη τριήμερη εκδρομή που με κόπο και βάσανα οργάνωσε ο φίλος μας ο Γιώργος ο Κουνενής προφανώς μην μπούμε σε τίποτε πειρασμούς. Ευτυχώς που το πείσμα της τάξης και η οργανωτική και εκτελεστική ικανότητα του Γιώργου και των συνεργατών του που τόσο γλαφυρά απεικονίζονται στα χρονογραφήματά του, έκαναν πραγματικότητα ένα γεγονός που θα θυμόμαστε με συγκίνηση σε όλη μας τη ζωή όπως θα θυμόμαστε και τις οργισμένες αντιδράσεις της δεσποινίδας καθηγήτριας στην απέναντι ακριβώς όχθη που πάσχιζε με κάθε τρόπο να την ματαιώσει. Φρόντιζε να μας κρατά μακριά από ότι μας επηρέαζε την κρίση έπρεπε ενδεχομένως να είμαστε αμόλυντοι όπως και εκείνη.
Όταν περνάς πολύ καιρό με κάποια γυναίκα ας πούμε πέντε χρόνια από την εφηβεία μοιάζει σαν να είσαι ναυαγός σε κάποιο νησί μαζί της και επειδή τη βλέπεις συνέχεια την ακούς συνέχεια περνάει από δίπλα σου σε αγγίζει, ακόμη και όταν σου δίνει σφαλιάρα, ακόμη κι όταν σε βρίζει εξοικειώνεσαι με την κατάσταση και αποδέχεσαι πράγματα και αισθήματα που στην πραγματική ζωή σου φαίνονται αδιανόητα. Έτσι συνέβη σε αρκετούς συμμαθητές μας που άρχισαν να βλέπουν τη καθηγήτρια σαν γυναίκα αφού είχαν εξαντλήσει όλες τις άλλες ιδιότητές της (ας πούμε ως επιστήμονα, ως θεία, ως δασκάλα, ως γειτόνισσα κλπ) και σ’ αυτό βοηθούσε και η ηλικιακή εξέλιξη που τροφοδοτούσε το μαθητόκοσμο της τάξης με ορμόνες νέας σοδειάς και σε είδος και σε ποσότητα. Εδώ άρχιζαν τα φαιδρά που από την τετάρτη και πάνω επενδύθηκαν με απαράμιλλο χιούμορ που άρχισε η τάξη να έχει σε περίσσεια.

Α.Λ.(Pt17)

ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ Νο1

Ο ΣΥΜΜΑΘΗΤΗΣ ΜΑΣ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ

Με αυτή τη δημοσίευση αρχίζουμε το σήριαλ "ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ". Στα επεισόδια αυτού του συγκλονιστικού σήριαλ θα παρελάσουν πολλοί συμμαθητές μας. Ένα σήριαλ με δράση που κόβει την ανάσα. Ένα σήριαλ που κυριολεκτικά θα σας καραφλιάσει!!!!
Επειδή οι σκηνές που θα προβληθούν είναι ανατριχιαστικές, παρακαλούμε να μην τις δείξετε σε ανήλικους. Όσοι πάσχουν από καρδιακές παθήσεις καλό θα είναι πριν δουν τις δημοσιεύσεις να πάρουν διπλή δόση από τα φάρμακά τους.

Α.Λ. & Γ.Κ.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ 1η

Ποιός, Ποιός, Ποιός μωρό μου Ποιός;

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ ΣΤΑΔΙΟ 1969

ΘΡΙΑΜΒΕΥΤΙΚΗ ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΟ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΟΥ ΕΚΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΑΡΡΕΝΩΝ ΑΘΗΝΩΝ

Από το φωτογραφικό αρχείο του Β.Δημητρόπουλου.
*ρε Βασίλη στείλε ένα καλύτερο αντίγραφο της φωτογραφίας!!!

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΙΣ ΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΑΡΡΕΝΩΝ ΑΘΗΝΩΝ 1964 - 1970

Το άλλο σημαντικό επιστημονικό στοιχείο στην προσωπικότητα της καθηγήτριάς μας ήταν οι σπουδές που έκανε στο Πανεπιστήμιο Κολόμπια (έτσι μας το έλεγε πάντοτε), υποθέτουμε ότι είναι το Columbia στην Νέα Υόρκη. Η αναφορά λοιπόν του Πανεπιστημίου αυτού έδινε κύρος στην δεσποινίδα καθηγήτριά μας και ένα αλαζονικό αίσθημα ανωτερότητας που όταν το χρησιμοποιούσε εξαφανιζόμασταν από τον ορίζοντα φτωχά ταπεινά παιδιά λαϊκών γονέων μπροστά σε ένα τέρας μορφώσεως (μην το μπερδέψετε με το μορφωμένο τέρας).
Η καλή και αγαπημένη μας καθηγήτρια ανέλαβε να μας δώσει την ουσία της κλασσικής παιδείας και τον τρόπο που θα την κατακτούσαμε. Όσο δε για την Νεοελληνική παιδεία, ο Δικόνιμος στην έκθεσή του που διαβάστηκε στην τάξη έδωσε πλήρως την κατεύθυνση και το περιεχόμενο της παιδείας που μας παρείχε. Επίσης να μην ξεχάσουμε και τον Μπράμο (τον γνωστό δημοσιογράφο) που είχε την ατυχή έμπνευση να αναφέρει στοιχεία από τον Καζαντζάκη σε μια έκθεσή του και παραλίγο να σταλεί κι αυτός για αφορισμό.
Ο διαχωρισμός στον οποίον είχε προχωρήσει στην τάξη ήταν μοναδικός. «ουαί τοις πτωχοίς τω πνεύματι και σώματι..» Υπήρχαν πέντε έξη στην τάξη και οι υπόλοιποι. Οι δυό τρείς δεν ήταν κατ’ ανάγκη και οι καλύτεροι μαθητές μπορεί να ήταν και οι πιο όμορφοι από μας, ας πούμε δυό τρία ονόματα στην τύχη, ο Ηλίας ο Κώστας, ο Χρήστος. Εγώ είχα την τύχη να ανήκω σε μια σημαντική μειοψηφία που περνάγαμε απαρατήρητοι γιατί ήμασταν λίγο απ’ όλα ή τίποτε απ’ όλα. Όταν λοιπόν συνειδητοποίησα ότι δεν είμαι ούτε στους μεν ούτε στους δε, και το αποδέχτηκα, ανοίχτηκαν πλατείς ορίζοντες στην παρακολούθηση της τάξης απολαμβάνοντας όλα τα στιγμιότυπα αποστασιοποιημένος, και αντλώντας τις στιγμές χαλάρωσης και χιούμορ όσο λίγοι. Μία και μοναδική φορά έδρεψα θριάμβους στο μάθημα της έκθεσης όπου γενικά είχα μια αξιοπρόσεκτη παρουσία. Ήμασταν τετάρτη ή πέμπτη, κάποιος παραπονέθηκε ότι του πήραν το στυλό ή κάτι τέτοιο. Μετά από ένα δεκάρικο με έντονες νουθεσίες ξαφνικά ζήτησε να βγάλουμε τα τετράδια και να γράψουμε έκθεση με θέμα « ο κλέφτης». Είχα φοβερή έμπνευση το απόγευμα εκείνο και έγραψα ένα δοκίμιο με ένα υποτιθέμενο ήρωα και τις τύψεις του μετά από την απαίσια πράξη του. Στην επόμενη ώρα Νέων διαβάστηκε η έκθεσή μου από την ίδια παρακαλώ, με άκρως κολακευτικά σχόλια σε σημείο που με καθιστούσαν ύποπτο τέλεσης αδικήματος όπως θα έλεγαν και οι Νομικοί φίλοι μας. Η έμπνευσή μου σταμάτησε εκεί και επανήλθα στην βολική αφάνεια, διατηρώντας την νεοελληνική, μαθητική μου αξιοπρέπεια μέχρι τέλους.

Α.Λ.(Pt16)

Σχόλιο για το συμμαθητή μας που μου μοιάζει!!

Αγαπημένοι μου φίλοι
Μόλις χθες γύρισα από το Αμβούργο και σήμερα διαπίστωσα την επαλήθευση της θεωρίας της σχετικότητας! Επειδή δηλαδή τρέχω πολύ συνήθως, η μάζα μου διπλασιάστηκε και μπορώ να βρίσκομαι σε δύο μέρη συγχρόνως. Εκτός αν βέβαια αυτά είναι απλά μπούρδες του Αινστάιν και, όπως λέτε, πρόκειται για έναν ακόμα αγαπημένο συμμαθητή μας που ,όπως εγώ, βλέποντας τόσα χρόνια αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, έχασε τις μπούκλες του αλλά πρόλαβε και τις φρενάρισε στα μάγουλα.
Αγαπητέ συμμαθητή θα ήθελα να βρεθούμε και πάλι και να πιούμε ένα κρασάκι μαζί με την παρέα μας που όλο και μεγαλώνει σιγά σιγά.
Χαιρετισμούς και φιλιά
Κώστας Παπαγιαννίδης

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

Καλοκαίρι 1967. Το καλοκαίρι στο φόρτε του, η χούντα παντοδύναμη, τα τζιτζίκια ρουφάνε χυμούς και τερετίζουν ευχαριστημένα, οι Rolling Stones τρώνε ξύλο από τους αστυνομικούς στο Καλλιμάρμαρο (στο όνομα του αθάνατου αρχαίου πνεύματος) και η οικογένειά μου μετακομίζει στην Αθήνα.
Εδώ αρχίζει και το δικό μου ταξίδι με αυτό το λεωφορείο που ονομάζουμε Έκτο 1970. Οι περισσότεροι έχουν ανέβει από την αφετηρία (1η τάξη). Εμένα μου έμελλε να επιβιβαστώ στην 4η στάση και από τότε ποτέ δεν κατέβηκα ( ή τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω).
Πως όμως εγώ από το Άνω Καλαμάκι βρέθηκα στο έκτο;
Ερχόμενοι στην Αθήνα τέθηκε το θέμα σε ποιο Γυμνάσιο θα πάω. Το Γυμνάσιο που διοικητικά ανήκα ήταν εκτός συζήτησης (θα χρειαζόταν να παίρνω 2 λεωφορεία για να πάω). Είπαμε τότε με τον πατέρα μου να πάω στο 6ο. Πάει ο πατέρας μου, εξηγεί την κατάσταση στους καθηγητές, αυτοί ανένδοτοι. «Να πάει εκεί που ανήκει».
Όσο κι αν φανεί παράξενο στο παιχνίδι με έβαλε ο κουλός. Κοίταξε το απολυτήριό μου και είπε με φωνή που δεν σήκωνε αντίρρηση. «Συνάδελφοι είναι δυνατόν να διώξουμε μαθητή με τέτοιους βαθμούς;»
Επομένως όσοι με βαρεθήκατε ξέρετε ποιος είναι ο αίτιος που με φορτωθήκατε.
Γ.Κ.

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΙΣ ΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΑΡΡΕΝΩΝ ΑΘΗΝΩΝ 1964 - 1970

Μετά την φοβερή αυτή φιλολογική εισαγωγή που έκανα σαν φόρο τιμής στην καθηγήτριά μας, και προφανώς σας εντυπωσίασε η ευρυμάθειά μου όπως εντυπωσίασε και μένα τον ίδιο, ας έρθουμε στην πραγματικότητα.
Η καθηγήτριά μας κοντή στρουμπουλή (στην πιο επιεική εκδοχή), προσπαθούσε να περιορίσει το μέγεθός της μέσης της με κάτι φοβερούς κορσέδες όπως μας εκμυστηρεύτηκαν οι συμμαθητές μας που είχαν στενότερη σχέση με το σπίτι της, με πρόσωπο ολοστρόγγυλο που το πλαισίωναν ριχτά κυματιστά μαλλιά λίγο πάνω από τους ώμους σε συντηρητική εμφάνιση που ήθελε όμως να κρύψει και μια ανεπαίσθητα προκλητική διάσταση. Χεράκια στρουμπουλά με λακάκια σε κάθε άρθρωση με περιποιημένα νύχια και δυό επιπλέον χαριτωμένα λακκάκια στα μάγουλα που γίνονταν πιο εμφανή όταν νευρίαζε (το σύνηθες) ή όταν γέλαγε (σπάνια). Πόδια κοντά με γάμπες χοντρές που στεκόντουσαν σε ψηλές γόβες όπου ισορροπούσε με τη σειρά του όλο αυτό το αξιοπρόσεκτο σύνολο. Περπάτημα ξεχωριστό ακουγόταν να δίνει ρυθμό με την αιχμή του τακουνιού, ελαφρώς ασθμαίνουσα ακολουθούσε την τάξη στους περιπάτους στου Φιλοπάππου ή στους περιπάτους… προς την Εκκλησία. Η εξωτερική εμφάνιση όμως έκρυβε μια αποφασισμένη και αποφασιστική ΔΕΣΠΟΙΝΙΔΑ που δεν θα χάριζε τον εαυτό της πουθενά και σε κανένα. Αυτό μπορούσαμε ίσως να το συμπεράνουμε από τον τρόπο που αντιδρούσε όταν από τραγική αμέλεια την προσφωνούσαμε κυρία, όχι το κατά κυριολεξία κυρία αλλά εκείνο το κυρία που από συνήθεια λέμε οι μαθητές τη δασκάλα. Για ετούτη δεν υπήρχε καμιά παραλλαγή του κυρία και κάθε προσφώνηση με το επίθετο αυτό στρεφόταν ευθέως εναντίον του ήθους της που ήταν απόρροια της επιλογής της να παραμείνει αμόλυντος.
Η νευριασμένη στερεότυπη επαναφορά στην τάξη γινόταν με τη φράση «κεριά και λιβάνια». Κι έτσι όποιος είχε την ατυχή έμπνευση ή την απερίσκεπτη αμέλεια να την πει κυρία δεχόταν τον φραστικό αυτό κεραυνό και καθόταν ήσυχος στο θρανίο του με τον επιπρόσθετο φόβο της μακροπρόθεσμης αντιπάθειας από μέρους της καθηγήτριας.

Α.Λ.(Pt15)

Χαιρετισμούς από ένα συμμαθητή μας!!!

Δεν παίζει κιθάρα, δεν φυσάει φυσαρμόνικα, δεν βαράει ντέφι με το πόδι, δεν τραγουδάει, δεν είναι ο Παπαγιαννίδης!!!!!!

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ (ΠΡΩΤΗ)

Μετά από διερευνητικές επαφές αποφασίσθηκε η μεγάλη μας συνάντηση να πραγματοποιηθεί την

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 5 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2010

σε κέντρο που θα πληροφορηθείτε σε μικρό χρονικό διάστημα. Θα επακολουθήσει νεώτερη ανακοίνωση. Κατόπιν αυτού δεν θα δεχθούμε αδικαιολόγητες απουσίες...

ΕΚΔΡΟΜΗ

Επειδή προς το παρόν δεν έχω τίποτε καλύτερο να γράψω πάρτε μια φωτογραφία της εκδρομής. Διακρίνονται όρθιοι από αριστερά: Καλόσακας, Μέξης, ΑΠΑΤΣΙ, Μανώλης, Αγαλιανός, Κουνενής, Καπομπασόπουλος. Καθήμενοι : Δημητρόπουλος, ο δεξιοτέχνης της κιθάρας (και άλλων) Παπαγιαννίδης και Σταυρόπουλος.
Η φωτογραφία είναι στη Βυτίνα την τρίτη μέρα της εκδρομής.

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΙΣ ΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΑΡΡΕΝΩΝ ΑΘΗΝΩΝ 1964 - 1970

Φθινόπωρο 1965. Μια χρονιά γεμάτη πολιτικά γεγονότα. Μια χρονιά που ξεκίναγε με καλούς οιωνούς. Η κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου άρχιζε την εκπαιδευτική της μεταρρύθμιση. Στην δεύτερη τάξη του γυμνασίου την εκπαίδευσή μας στα Νέα Ελληνικά και στα Αρχαία που η τότε νέα κυβέρνηση Γ.Παπανδρέου (όπως κατά σύμπτωση και σήμερα) άλλαξαν σε Αρχαία Ελληνική Γραμματεία, ανέλαβε η καλή μας ωκεανίδα νύμφη Καραγεώργη. Μια μυρουδιά από Αρχαία Ελληνικά είχαμε πάρει την προηγούμενη χρονιά, τώρα όμως προς μεγάλη μας ανακούφιση θα μελετούσαμε Αρχαία μεταφρασμένα.
Πριν προχωρήσω στα υπόλοιπα θα κάνω μια μικρή εισαγωγική παρένθεση από τη μυθολογία και να θυμίσω ότι στα αρχαία χρόνια όταν γεννιόταν ο άνθρωπος η Κλωθώ η Λάχεση και η Άτροπος οι γνωστές μοίρες αποφάσιζαν για τη ζωή του. Τώρα πως συνέβη η κατεξοχήν υπεύθυνη που μοιράζει τους κλήρους η Λάχεση αποφάσισε για πενήντα πέντε μαθητές να τους στείλει την Καραγεώργη είναι ένα από τα μυστήρια που καταγράφουν μεν τα Αρχαία κείμενα από την άλλη όμως δεν τα ερμηνεύουν.
Η Καραγεώργη λοιπόν μας παρέλαβε παιδάκια και μας παρέδωσε στην κοινωνία ακαδημαϊκούς πολίτες. Οι περισσότεροι έβγαλαν γένια ορισμένοι άρχισαν να αποκτούν φαλακρίτσα όλοι όμως δείχναμε ενθουσιασμένοι με την δασκάλα που αποκτήσαμε. Οι καθηγήτριες στα μικρά μας χρόνια κουβάλαγαν ένα μύθο που τις ήθελε πιο κοντά στους μαθητές από ότι οι άντρες συνάδελφοί τους και τους μαθητές να περιμένουν πιο επιεική συμπεριφορά από τις καθηγήτριες, ίσως επειδή οι καθηγήτριες ήταν πιο κοντά στη μητρική σχέση. Εδώ τα πράγματα ήταν μπερδεμένα. Θα προσπαθήσουμε να τα ξεμπερδέψουμε πιο κάτω. Ας συνεχίσουμε όμως, για λίγο ακόμη απ’ τη μυθολογία..
Η Καλλιρρόη λοιπόν κουβαλούσε ένα θαυμάσιο όνομα από τις Ωκεανίδες αναφερόμενη και ως μία από τις νύμφες που αποτελούσαν την ακολουθία της Περσεφόνης. Η Καλλιρρόη (καμία σχέση με τη δική μας) κατά τον μύθο υπήρξε μητέρα αρκετών παιδιών με διάφορους ερωτικούς συντρόφους: Με τον Χρυσάορα γέννησε τον Γηρυόνη αυτόν με τα γνωστά βόδια που έγιναν Ηράκλειος άθλος, (και κατά μία εκδοχή την Έχιδνα). Θα κρατήσουμε λοιπόν αυτή και άλλη μια από τις έξι εκδοχές για το όνομά της αυτή που την αναφέρει σαν την Παρθένο την οποία ερωτεύθηκε παράφορα ο ιερέας του θεού Διόνυσου Κόρεσος.
Στην μαθητική μας πορεία πολλά πράγματα χρησιμοποίησαν στοιχεία από την μυθολογία και την πραγματικότητα και έφτιαξαν ένα πολύ σπουδαίο κράμα, ένα αμάλγαμα….. Α.Λ.(Pt14)

ΠΛΥΣΤΡΑ

Απόστολε,
Μια και έπιασες τους φιλόλογους, σου δίνω πάσα.....

Γ.Κ.

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΙΣ ΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΑΡΡΕΝΩΝ ΑΘΗΝΩΝ 1964 - 1970

Το επώνυμο αυτού Γλίτσης.
Αιγυπτιώτης, υπερήφανος ιδιαίτερα γι αυτό, είχε μια κουλτούρα διαφορετική από τους υπόλοιπους καθηγητές. Μίλαγε χωρίς κορώνες χρησιμοποιούσε πολύ καλά τη γλώσσα και μας εντυπωσίαζε ο τρόπος που παρουσίαζε το «χελώνη και λαγωός περί ταχύτητος ήριζον..» Ετσι κι αλλιώς πρώτη φορά ερχόμασταν σε επαφή με Αρχαίο κείμενο. Η εισαγωγή στα Αρχαία Ελληνικά στο Δεύτερο Τμήμα της Πρώτης Γυμνασίου του Εκτου Γυμνασίου Αρρένων Αθηνών το φθινόπωρο του 1964 (πριν από 46 χρόνια σαν σήμερα), από έναν τέτοιο άνθρωπο έμοιαζε ομαλή μπροστά σε κείνα που μας περίμεναν τα επόμενα χρόνια με την φιλόλογο της υπόλοιπης γυμνασιακής μας ζωής. Οι τρόποι του ήταν «̔αβροί» πράγμα ασυνήθιστο για την εποχή και σε αντιδιαστολή με τους συναδέλφους του. Ουδέποτε μας προσφώνησε γαϊδούρια, ντενεκέδες ή τα γνωστά συνοδευτικά που χρησιμοποιούσαν οι υπόλοιποι καθηγητές μας. Θυμήθηκα το αβροί γιατί ήταν μια από τις λέξεις που μας μάθαινε ότι δασύνονται και παράλληλα λείπουν από την συμπεριφορά των συνελλήνων της εποχής του. Που να φανταζόταν ο ευπατρίδης από την Αλεξάνδρεια ότι στα δικά μας χρόνια η τρόποι αυτοί θα ήταν μουσειακό είδος. Η συμπεριφορά του ήταν προσηνής, δημιουργούσε κλίμα συμπάθειας αντίθετα με το κλίμα φόβου που διάχυτο κυριαρχούσε στις σχέσεις μας με τους άλλους καθηγητές. Όταν ήθελε να μας μαλώσει πάντα μας αντιμετώπιζε με επιείκεια, επιτιμώντας μας με πολύ ευγενικό τρόπο.
Ένα πρωί μας ανακοίνωσε πως επρόκειτο να παντρευτεί μας έκανε τόση εντύπωση το γεγονός, εκτός των άλλων τον βρίσκαμε και λίγο σιτεμένο για γαμπρό τον ρωτάγαμε αν είναι όμορφη η νύφη πόσο χρονών είναι, καλούς απογόνους και κάμποσοι κακοήθεις του εύχονταν καλή ψυχή. Πιτσιρικαρία….

Α.Λ.(Pt13)

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΤΟΥ 72

Υπενθυμίζεται στους συμμαθητές του 70, οτι οι νεαροί του 72 πρόκειται να συναντηθούν την Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου στην ταβέρνα "Κυρά" στη Ζεύξιδος. Είχαν την πολύ καλή ιδέα να μας προσκαλέσουν να συναντηθούμε και να τα πούμε από κοντά. Και φυσικά αποδεχόμαστε ευχαρίστως το κάλεσμα (όχι δεν θα το δεχόμασταν!!).

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΙΣ ΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΑΡΡΕΝΩΝ ΑΘΗΝΩΝ 1964 - 1970

Συνεχίζοντας το οδοιπορικό στις τάξεις και στους καθηγητές του Έκτου Γυμνασίου Αρρένων Αθηνών από το 1964 μέχρι το 1970, ήρθε η ώρα να γνωρίσουμε τους φιλόλογους της διαδρομής μας μετά τους μαθηματικούς. Η σειρά είναι τυχαία και δεν θα μπορούσε να είναι κι αλλιώς ίσως επειδή σε όλες τις χρονιές τα μαθήματα στις δύο πρώτες ώρες ήταν ή Ελληνικά ή Μαθηματικά, ή το αντίστροφο. Έτυχε να ξεκινήσω από τα Μαθηματικά.
Ας αρχίσουμε λοιπόν το φιλολογικό ταξίδι στο σχολειό μας, ένα ταξίδι που είχε λίγους σταθμούς έμελε όμως να είναι πολύ σημαντικό στην ζωή μας, γιατί ασυνείδητα ίσως μας οδήγησε στο δρόμο της πραγματικής γνώσης όπως αυτή διατυπώθηκε και συνεχίζει στο γραπτό λόγο από σπουδαίους ανθρώπους. Δεν ξέρω αν οι δάσκαλοι της εποχής εκείνης ή η δικιά μας δίψα για γνώση ήταν εκείνα που έβαλαν σε δρόμο την αγάπη για το λόγο και την τέχνη του, και μαζί μ’ αυτόν και τις άλλες μορφές έκφρασης. Γυρίζοντας όμως τα χρόνια πίσω δεν μπορώ παρά να ξεχωρίσω εκείνους που μας έδειξαν το δρόμο, που μας βόηθησαν να κάνουμε τρόπο ζωής την αναζήτηση της αλήθειας μέσα από τον άνθρωπο και τα έργα του. Τα μαθηματικά και η φυσική ήταν τα μαθήματα εκείνα που μας βοήθησαν στον επαγγελματικό μας δρόμο, όξυναν τη σκέψη και την έκαναν έτοιμη να πλατύνει και να χυθεί στον απέραντο ωκεανό της ανθρωπιστικής παιδείας, που με τη σειρά της στάθηκε δίπλα μας βοηθώντας μας να μάθουμε καλύτερα τον άνθρωπο και τις σκέψεις του τα έργα του τους ορίζοντές του, και να μπορέσουμε να διαχειριστούμε την υπαρξιακή αγωνία βρίσκοντας δρόμους μέσα από τον επιστημονικό ορθολογισμό και όχι μόνο.
Η πρώτη Γυμνασίου στο Α2 προσδιορίστηκε σημαντικά από τους καθηγητές που μας παρέλαβαν και ιδιαίτερα το Μαθηματικό και τον Φιλόλογο. Γρήγορα αρχίσαμε να προσαρμοζόμαστε στην νέα πραγματικότητα που ήθελε άλλον δάσκαλο για διαφορετικά μαθήματα, έχοντας μάθει στο δημοτικό να έχουμε ένα δάσκαλο για όλα.

Α.Λ.(Pt12)