ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΙΣ ΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΑΡΡΕΝΩΝ ΑΘΗΝΩΝ 1964 - 1970

Συνεχίζοντας το οδοιπορικό στις τάξεις και στους καθηγητές του Έκτου Γυμνασίου Αρρένων Αθηνών από το 1964 μέχρι το 1970, ήρθε η ώρα να γνωρίσουμε τους φιλόλογους της διαδρομής μας μετά τους μαθηματικούς. Η σειρά είναι τυχαία και δεν θα μπορούσε να είναι κι αλλιώς ίσως επειδή σε όλες τις χρονιές τα μαθήματα στις δύο πρώτες ώρες ήταν ή Ελληνικά ή Μαθηματικά, ή το αντίστροφο. Έτυχε να ξεκινήσω από τα Μαθηματικά.
Ας αρχίσουμε λοιπόν το φιλολογικό ταξίδι στο σχολειό μας, ένα ταξίδι που είχε λίγους σταθμούς έμελε όμως να είναι πολύ σημαντικό στην ζωή μας, γιατί ασυνείδητα ίσως μας οδήγησε στο δρόμο της πραγματικής γνώσης όπως αυτή διατυπώθηκε και συνεχίζει στο γραπτό λόγο από σπουδαίους ανθρώπους. Δεν ξέρω αν οι δάσκαλοι της εποχής εκείνης ή η δικιά μας δίψα για γνώση ήταν εκείνα που έβαλαν σε δρόμο την αγάπη για το λόγο και την τέχνη του, και μαζί μ’ αυτόν και τις άλλες μορφές έκφρασης. Γυρίζοντας όμως τα χρόνια πίσω δεν μπορώ παρά να ξεχωρίσω εκείνους που μας έδειξαν το δρόμο, που μας βόηθησαν να κάνουμε τρόπο ζωής την αναζήτηση της αλήθειας μέσα από τον άνθρωπο και τα έργα του. Τα μαθηματικά και η φυσική ήταν τα μαθήματα εκείνα που μας βοήθησαν στον επαγγελματικό μας δρόμο, όξυναν τη σκέψη και την έκαναν έτοιμη να πλατύνει και να χυθεί στον απέραντο ωκεανό της ανθρωπιστικής παιδείας, που με τη σειρά της στάθηκε δίπλα μας βοηθώντας μας να μάθουμε καλύτερα τον άνθρωπο και τις σκέψεις του τα έργα του τους ορίζοντές του, και να μπορέσουμε να διαχειριστούμε την υπαρξιακή αγωνία βρίσκοντας δρόμους μέσα από τον επιστημονικό ορθολογισμό και όχι μόνο.
Η πρώτη Γυμνασίου στο Α2 προσδιορίστηκε σημαντικά από τους καθηγητές που μας παρέλαβαν και ιδιαίτερα το Μαθηματικό και τον Φιλόλογο. Γρήγορα αρχίσαμε να προσαρμοζόμαστε στην νέα πραγματικότητα που ήθελε άλλον δάσκαλο για διαφορετικά μαθήματα, έχοντας μάθει στο δημοτικό να έχουμε ένα δάσκαλο για όλα.

Α.Λ.(Pt12)