Το επώνυμο αυτού Γλίτσης.
Αιγυπτιώτης, υπερήφανος ιδιαίτερα γι αυτό, είχε μια κουλτούρα διαφορετική από τους υπόλοιπους καθηγητές. Μίλαγε χωρίς κορώνες χρησιμοποιούσε πολύ καλά τη γλώσσα και μας εντυπωσίαζε ο τρόπος που παρουσίαζε το «χελώνη και λαγωός περί ταχύτητος ήριζον..» Ετσι κι αλλιώς πρώτη φορά ερχόμασταν σε επαφή με Αρχαίο κείμενο. Η εισαγωγή στα Αρχαία Ελληνικά στο Δεύτερο Τμήμα της Πρώτης Γυμνασίου του Εκτου Γυμνασίου Αρρένων Αθηνών το φθινόπωρο του 1964 (πριν από 46 χρόνια σαν σήμερα), από έναν τέτοιο άνθρωπο έμοιαζε ομαλή μπροστά σε κείνα που μας περίμεναν τα επόμενα χρόνια με την φιλόλογο της υπόλοιπης γυμνασιακής μας ζωής. Οι τρόποι του ήταν «̔αβροί» πράγμα ασυνήθιστο για την εποχή και σε αντιδιαστολή με τους συναδέλφους του. Ουδέποτε μας προσφώνησε γαϊδούρια, ντενεκέδες ή τα γνωστά συνοδευτικά που χρησιμοποιούσαν οι υπόλοιποι καθηγητές μας. Θυμήθηκα το αβροί γιατί ήταν μια από τις λέξεις που μας μάθαινε ότι δασύνονται και παράλληλα λείπουν από την συμπεριφορά των συνελλήνων της εποχής του. Που να φανταζόταν ο ευπατρίδης από την Αλεξάνδρεια ότι στα δικά μας χρόνια η τρόποι αυτοί θα ήταν μουσειακό είδος. Η συμπεριφορά του ήταν προσηνής, δημιουργούσε κλίμα συμπάθειας αντίθετα με το κλίμα φόβου που διάχυτο κυριαρχούσε στις σχέσεις μας με τους άλλους καθηγητές. Όταν ήθελε να μας μαλώσει πάντα μας αντιμετώπιζε με επιείκεια, επιτιμώντας μας με πολύ ευγενικό τρόπο.
Ένα πρωί μας ανακοίνωσε πως επρόκειτο να παντρευτεί μας έκανε τόση εντύπωση το γεγονός, εκτός των άλλων τον βρίσκαμε και λίγο σιτεμένο για γαμπρό τον ρωτάγαμε αν είναι όμορφη η νύφη πόσο χρονών είναι, καλούς απογόνους και κάμποσοι κακοήθεις του εύχονταν καλή ψυχή. Πιτσιρικαρία….
Αιγυπτιώτης, υπερήφανος ιδιαίτερα γι αυτό, είχε μια κουλτούρα διαφορετική από τους υπόλοιπους καθηγητές. Μίλαγε χωρίς κορώνες χρησιμοποιούσε πολύ καλά τη γλώσσα και μας εντυπωσίαζε ο τρόπος που παρουσίαζε το «χελώνη και λαγωός περί ταχύτητος ήριζον..» Ετσι κι αλλιώς πρώτη φορά ερχόμασταν σε επαφή με Αρχαίο κείμενο. Η εισαγωγή στα Αρχαία Ελληνικά στο Δεύτερο Τμήμα της Πρώτης Γυμνασίου του Εκτου Γυμνασίου Αρρένων Αθηνών το φθινόπωρο του 1964 (πριν από 46 χρόνια σαν σήμερα), από έναν τέτοιο άνθρωπο έμοιαζε ομαλή μπροστά σε κείνα που μας περίμεναν τα επόμενα χρόνια με την φιλόλογο της υπόλοιπης γυμνασιακής μας ζωής. Οι τρόποι του ήταν «̔αβροί» πράγμα ασυνήθιστο για την εποχή και σε αντιδιαστολή με τους συναδέλφους του. Ουδέποτε μας προσφώνησε γαϊδούρια, ντενεκέδες ή τα γνωστά συνοδευτικά που χρησιμοποιούσαν οι υπόλοιποι καθηγητές μας. Θυμήθηκα το αβροί γιατί ήταν μια από τις λέξεις που μας μάθαινε ότι δασύνονται και παράλληλα λείπουν από την συμπεριφορά των συνελλήνων της εποχής του. Που να φανταζόταν ο ευπατρίδης από την Αλεξάνδρεια ότι στα δικά μας χρόνια η τρόποι αυτοί θα ήταν μουσειακό είδος. Η συμπεριφορά του ήταν προσηνής, δημιουργούσε κλίμα συμπάθειας αντίθετα με το κλίμα φόβου που διάχυτο κυριαρχούσε στις σχέσεις μας με τους άλλους καθηγητές. Όταν ήθελε να μας μαλώσει πάντα μας αντιμετώπιζε με επιείκεια, επιτιμώντας μας με πολύ ευγενικό τρόπο.
Ένα πρωί μας ανακοίνωσε πως επρόκειτο να παντρευτεί μας έκανε τόση εντύπωση το γεγονός, εκτός των άλλων τον βρίσκαμε και λίγο σιτεμένο για γαμπρό τον ρωτάγαμε αν είναι όμορφη η νύφη πόσο χρονών είναι, καλούς απογόνους και κάμποσοι κακοήθεις του εύχονταν καλή ψυχή. Πιτσιρικαρία….
Α.Λ.(Pt13)
Τον Γλύτση τον είχαμε και ένα εξάμηνο(;) στην Τετάρτη. Μου έκανε και εμένα φοβερή εντύπωση η ευρυμάθειά του, η ευγένειά του και ο τρόπος που μας αντιμετώπιζε. Με είχε κατατάξει στις συμπάθειές του όταν απάντησα στην ερώτηση ποιός είπε τη φράση "Φως, περισσότερο φως!"
ΑπάντησηΔιαγραφήΑργότερα διαπίστωσα ότι ήταν συντακτικό στέλεχος σε πολλές εγκυκλοπαίδειες που κυκλοφορούσαν εκείνη την εποχή.
Ναι νομιζω πως τον θυμαμαι και εγω Γιωργο, τεραστια εγκυκλοπαιδικη μορφωση, αν δεν κανω λαθος ηταν αυτος που μας εθεται ερωτησεις εγκυκλοπαιδικης μορφωσης και εν συνεχεια κουνωντας τον δειχτη του χεριου του ελεγε συνεχως ποιος το ξερει, ποιος το ξερει, ποιος το ξερει. Σηκωναμαι τα χερια μας και ρωτουσε τους παντες εως οτου να ακουσει την σωστη απαντηση. Θυμαμαι οτι μια φορα που ρωτησε γιατι ηταν γνωστη η πολη Saltzburg και δεν το ηξερε κανεις, ετυχε επειδη ειχα παει προσφατως να του απαντησω εγω οτι ηταν το γεννεθλιο σπιτι του Μοτζαρτ το ωραιο ηταν οτι το γεννεθλιο σπιτι το ειπα κατα λαθος στα Γερμανικα, το αποτελεσμα ηταν να εχω 16 στην Ιστορια και ενα σωρο ωραιους χαρακτηρισμους για μενα στην μανα μου.Θα λεγαμε τοτε κοινως ΕΙΧΑ ΚΟΛΟ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητοί φίλοι, οι φωτογραφία είναι από το αρχείο του Βασίλη Δημητρόπουλου. Αν στείλει ένα πιό καλό αντίγραφο θα μπορέσουμε να διακρίνουμε τους έμπλεους υπερηφάνιας συμμαθητές μας σε εκδήλωση στο Παναθηναϊκό Στάδιο και να τους κατονομάσουμε. Μέχρι τότε αν κανείς γνωρίζει κάποιον ας το καταχωρίσει..
ΑπάντησηΔιαγραφήΘυμάμαι την χαρά που έκανα στην Α γυμνασίου να αναλύω στο σπιτι ως εργασία μια στροφή από την Ιλιάδα (μετάφραση Πολυλά, σκληρό εξώφυλλο θαλασσί που έχω ακόμη). Μας έβαζε και γράφαμε καλολογικά στοιχεία. Ήταν πράγματι πολύ καλός ο Γλίτσης, αν και δεν θυμάμαι καθόλου την φυσιογνωμία του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυ. Σπινθάκης