ΚΟΥΙΖ

Επειδή πολύ χαλαρώσαμε λόγω οβελία και κάτσαμε, πάρτε ένα κουίζ για να επενέλθουμε στη φόρμα μας.

Ποιόν σας θυμίζει ο εύελπις της φωτογραφίας;

Πρέπει να προειδοποιήσω τα τσακάλια του Blog ότι θα δυσκολευτούν πάρα πάρα πολύ.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Χ  Ρ  Ο  Ν  Ι  Α    Π  Ο  Λ  Λ  Α

Στους συμμαθητές μας που γιορτάζουν

Γιώργο Δογάνη

Γιώργο Κουνενή

Γιώργο Κωστή

Γιώργο Μπράμο

Γιώργο Πλεξουσάκη

Γιώργο Πουλή

Επίσης Χρόνια Πολλά και στον Γιώργο της Τρόικα του 69 

Γιώργο Πισιμίση
Χρόνια Πολλά και σε όλους τους Γιώργηδες όλων των ektoblogs που σίγουρα είναι πολλοί.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Σ   Α Ν Ε Σ Τ Η

Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες του ρεπόρτερ μας Σπίρτου Ξουραφολεπίδα, γιορτάστηκε σε όλη τη χώρα η Ανάσταση του Κυρίου. Κάποιοι σκεπτικιστές (μάλλον του 72) το γιόρτασαν πολύ νωρίτερα λόγω πείνας. Τι να πει κανείς.

Καλή Ανάσταση!!

Αγαπητοί συμμαθητές της τάξης του 1970, του Εκτου Γυμνασίου Αρρένων Αθηνών,

αγαπητοί συμμαθητές των άλλων ετών, καλοί μας φίλοι ευχόμαστε με αγάπη

Καλή Ανάσταση !!

Επιτάφιος στην Ερμούπολη!

Για εκείνη την Παρασκευή του ‘67, για το 1952 και για την χαμένη εφηβεία…

Ήταν όπως θυμάστε Παρασκευή. Δεν μιλώ για την 17^η Νοεμβρίου 1973. Μιλώ για μιαν άλλη Παρασκευή, την 21^η Απριλίου 1967, όταν ήμασταν μαθητές της Γ’ Γυμνασίου. Ήθελε 2 ακόμη μέρες για να αρχίσουν οι διακοπές του Πάσχα, μιας και το Σάββατο ήταν τότε μέρα σχολείου.

Κάθε πρωί κατέβαινα σχολείο παρέα με τον γείτονά μου στο Μέτς και συμπατριώτη μου από την Κρήτη Γιώργο Πλεξουσάκη. Συνήθως περνούσα εγώ να τον πάρω από το σπίτι που έμενε με την αδελφή του. Εκείνη την Παρασκευή ήλθε αυτός και με ξύπνησε νωρίτερα ανακοινώνοντάς μου το νέο. Έγινε λέει «πραξικόπημα»! Αυτή την λέξη θυμάμαι να μου είπε και όχι «επανάσταση» όπως ήδη φώναζαν τα ραδιόφωνα! Άνοιξα τα «Στοιχεία δημοκρατικού πολιτεύματος», (θυμάστε το πράσινο βιβλιαράκι που έλεγε για το σύνταγμα του 1952). Δεν βρήκα την λέξη «πραξικόπημα». Δεν καταλαβαίναμε καλά καλά τι έχει γίνει και αποφασίσαμε (τρομάρα μας) να το εξακριβώσουμε με τα ίδια μας τα μάτια.

Βγαίνουμε λοιπόν πρωί πρωί στις 8 και τραβάμε (που αλλού;) για το Σύνταγμα. Κατηφορίζουμε την οδό Αναπαύσεως, κόβουμε από την Αγία Φωτεινή στην πηγή της Καλλιρόης (που τότε ακόμη κατέβαζε νερό σε μικρό καταρράκτη), περνάμε δίπλα από το τέννις με σκοπό να διασχίσουμε το Ζάππειο. Δεν μπορέσαμε, γιατί όλο το Ζάππειο ήταν τριγυρισμένο από αστυνομία, εκεί ήταν βλέπετε οι ραδιοθάλαμοι του ΕΙΡ από όπου στρίγγλιζαν τα πρώτα διαγγέλματα και τυμπάνιζαν τα εμβατήρια. Στρίβουμε από την λεωφόρο Αμαλίας και φτάνουμε οι αθεόφοβοι μπροστά στην (ήδη καταργημένη) βουλή. Κόσμος λιγοστός, ελάχιστα αυτοκίνητα και εμείς, δύο δεκαπεντάχρονοι, ο Πλεξουσάκης και εγώ, να χάσκουμε μπροστά στα τανκς που ήταν ακροβολισμένα στις 2 ράμπες αριστερά και δεξιά της βουλής. Θυμάμαι λες και το βλέπω τώρα, πως οι φαντάροι επάνω στα τανκς είχαν στραμένες τις κάννες των πολυβόλων του πυργίσκου καταπάνω μας!!! Δεν καταλάβαινα γιατί και δεν πίστευα στα μάτια μου! Τανκς είχα δει βέβαια στις παρελάσεις, αλλά να σημαδεύουν δυό παιδιά με τα πολυβόλα….

Τρομάξαμε με τον Γιώργο και το βάλαμε στα πόδια.

Την πρώτη μέρα που γυρίσαμε  στο σχολείο από τις διακοπές, συγκράτησα δύο γεγονότα. Πρώτα – πρώτα την Ρισβά (ή την Τζίφα:), κόρη λέει στρατιωτικού, να μας βγάζει τον πρώτο από τους πολλούς δεκάρικους που ακούγαμε συνέχεια μετά, για την «εθνοσωτήριο». Μετά θυμάμαι την στεναχώρια μου για την κατάργηση του μαθήματος με το πράσινο φτηνιάρικο εξώφυλλο. Έτσι έχασα το μοναδικό 19άρι που έβγαλα σε όλα τα σχολικά μου χρόνια και που το είχα ακριβώς στο μάθημα αυτό! Δεν ξέρω μάλιστα τώρα που το σκέφτομαι, αν αυτή ήταν και μια αιτία που τελικά σπούδασα πολιτικές επιστήμες.

Καθώς πέρασαν τα χρόνια κατάλαβα ότι εκτός από το 19, η γενιά μας που γεννήθηκε το 1952, τότε δηλαδή που ψηφίστηκε το καταργημένο σύνταγμα, έχασε πολλά περισσότερα την τραγική ημέρα εκείνη που οι κάννες στράφηκαν πάνω μας. Να βιώσει την εφηβεία της με ελευθερία και δημοκρατία. Αλλά για τα όσα χάσαμε εκείνη την ημέρα, θέλει άλλη συζήτηση που έχει πολύ ενδιαφέρον να κάνουμε  στο ιστολόγιό μας….

Ευ. Σπινθάκης

Η Φωτογραφία του Νίκου του Σταυρόπουλου..

Η φωτογραφία που ανέβασε ο καλός μας συμμαθητής Νίκος Σταυρόπουλος του πρακτικού, από το δημοτικό σχολείο που πήγαινε μαζί με τον Αλέκο το Τζίτζη του κλασσικού και τον  Γιάννη τον Ιωάννου του κλασσικού.
Φίλε Νίκο εσύ κι ο Κώστας ο Μούτσιος ήσασταν, δρομολογημένοι γιατροί, από την πρώτη γυμνασίου, αν και ξεκίνησες εισαγγελέας.
Να είσαστε όλοι καλά και καλές γιορτές.
Ο Τζίτζης είναι ο Πρόεδρος (1), ο Νίκος είναι Εισαγγελέας (2), κι ο Ιωάννου Διικηγόρος (3).

Η Φωτογραφία του Αχιλλέα του Μακρόπουλου

Οι συμμαθητές της εκδρομής στον Οσιο Λουκά στην τρίτη γυμνασίου είναι όρθιοι από αριστερά ο Μακρόπουλος ο Αχιλλέας, ο Μούτσιος ο Κώστας (το διπλανάκι μου) ο Δημοσθένης ο Κρόμπας, ο Μάκης ο Λιβιτσάνος, ανάμεσά τους ξετρύπωσα εγώ, Λιάπης Αποστόλης, κάτω ο Αντώνης ο Λουκόπουλος, ο Μένεγος κι ο Γιώργος ο Κωστής.

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ

Το Blog εύχεται σε όλους

Καλό Πάσχα!!

Το Ιατρικό team του Blog μετά από εκτεταμένες έρευνες συμβουλεύει τους φίλους μας:
Όσοι συμμετέχουν στο Blog μπορούν σε κάθε γεύμα να καταναλώσουν άφοβα
1.   Μέχρι 3 πιάτα μαγειρίτσα.
2.   Μέχρι 14 αυγά.
3.   Μέχρι 7,38 Κιλά σουβλιστό αρνί (αν είναι στον φούρνο τότε 6,72 κιλά)
4.   Μέχρι 3 σαλάτες.
5.   Μέχρι 12,94 Λίτρα κρασί.
6.   Συνοδευτικά (κοκορέτσια, σπληνάντερα, μεζεδάκια, γλυκά κλπ.) απεριόριστα
Για να υπερβούν τις ποσότητες αυτές, θα πρέπει να κάνουν πεντάλεπτη διακοπή, να γράψουν κάτι στο Blog και να επανέλθουν στο τραπέζι!
Η έρευνα έδειξε ότι για όσους δεν συμμετέχουν στο Blog οι ποσότητες πρέπει να περιοριστούν στο 1/15 αν θέλουν να προφυλάξουν την υγεία τους
Επίσης ένα σημαντικό συμπέρασμα της έρευνας ήταν ότι για τους "ποιοτικούς" του 72 πρέπει να αφαιρεθούν τα 1, 2, 3, 5 και 6 καθόσον το πολύ φαγητό δεν κάνει καλό στην κουλτούρα!!

Δυό Κλασσικοί κι ενας Πρακτικός....

Γνωστός και μη εξαιρετέος συμμαθητής μας, εκ των ενεργών μάλιστα, όχι σαν τον Μώτο που κοιμάται, έστειλε την παρακάτω ιστορική φωτογραφία. Πρόκειται για σχολική γιορτή στο 90ο Δημοτικό σχολείο γύρω στο 1962-1963 (Τετάρτη Δημοτικού) με 'σκετς' όπως το λέγαμε τότε δηλ. θεατράκι. Το σχολείο ήταν στα όρια Νέου Κόσμου και Αγ. Ιωάννη οδού Βουλιαγμένης στάση Φούρνοι! Δεν υπάρχει πλέον η στάση αυτή ενώ το σχολείο έχει μεταφερθεί ψηλότερα προς τον Αγ. Ιωάννη οδού Βουλιαγμένης. Στη συγκεκριμένη περίπτωση πρόκειται για παράσταση δικαστηρίου. Τρεις από τους πρωταγωνιστές (ένας πρακτικό, δύο κλασσικό) είναι γνωστοί άγνωστοι.

Σας τα μαρτυρήσαμε όλα!!

Οποιος κατονομάσει τους συντελεστές "της δίκης" παλιούς μας συμμαθητές θα είναι επίσημος προσκεκλημένος του Blog στην επόμενη συνάντηση, με είσοδο δωρεάν!!!

Σπεύσατε!!

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ;

Ποιός είναι ο εικονιζόμενος συμμαθητής μας;
Εδώ τον βλέπετε σε πρόσφατη φωτογραφία του!

ΑΠΟ ΠΟΥ ΜΠΑΙΝΑΜΕ ΣΤΟ ΠΡΟΑΥΛΙΟ;

Θα μπορούσε να ήταν quiz απ' αυτά που αρέσκονται να ανεβάζουν οι συνεργάτες των διαφόρων blogs με περίεργους τίτλους όπως “έκτο 1970” κλπ, κλπ. Όμως δεν είναι. Η είσοδος στο προαύλιο ήταν στον κατήφορο της Πυθέου και την έκλεινε η σιδερένια τετράφυλλη; πόρτα που συνήθως είχε ανοιχτό το ένα φύλλο. Η είσοδος αυτή ήταν κοινή γιά όλους τους μαθητές ακόμη και τους απουσιολόγους, και τους σημαιοφόρους, παρότι οι ιδιότητες αυτές κατά κανόνα συνέπιπταν στο ίδιο πρόσωπο. Έτσι λοιπόν τα πρωινά ή τα απογεύματα το ανοιγμένο, ένα, φύλλο της σιδερένιας πόρτας που θα μπορούσε υπό όρους να είναι πόρτα φυλακής την διαχείριση της οποίας είχε ο Μήτσος, και ενίοτε η Μήτσαινα, (Ασημακόπουλος θαρρώ λεγόταν) αποτελούσε την πρόσβαση στο προαύλιο του σχολείου μας.

Υστερα την κλείδωναν, κι όσοι αργούσαν πήδαγαν την κάτω μάντρα..

Η καλή η είσοδος από τη Ζεύξιδος με τα μαρμάρινα αρχοντικά σκαλοπάτια και την βαριά πύλη χρησιμοποιείτο από τους αγαπημένους μας καθηγητές προκειμένου να μπαίνουν στο γραφείο τους και από κει όπου το καθήκον τους έστελνε.

Ηρακλειδείς της κοινής μας πόρτας ήταν ο Γιώργος ο Κωστής κι ο Μάκης ο Κοψίδης.

Ο πρώτος τα πρωινά και ιδιαίτερα το πρωϊνό της δευτέρας κρατώντας την Αθλητική Ηχώ ανοιγμένη, πλήρως ενημερωμένος για τα τελεσθέντα αθλητικά της προηγουμένης, περίμενε το Μάκη ο οποίος κραδαίνοντας το Φως των σπορ έπαιρνε θέση απέναντι του ώστε να αρχίσει η ανταλλαγή απόψεων με άκρως τεκμηριωμένες θέσεις και εξαιρετικούς σχολιασμούς του τύπου «καραγκιόζηδες», «πουλημένοι» και άλλα παρόμοια.

Οι υπόλοιποι εκόντες άκοντες παίρναμε θέση στη διαμάχη άλλοι εντονότερα άλλοι πιο χαλαρά κι οι Πανιώνιοι συνήθως γελούσαν με όλους. Θα μου πεις βέβαια οι Πανιώνιοι τι να πουν αφού μόλις έσωναν την παρτίδα άρχιζαν στο δεύτερο γύρο τα καλαμπούρια τα γνωστά χάνοντας ακόμη και τα πιο απίθανα ματς, κι έτσι όχι μόνο δεν ήταν αξιόπιστοι αντίπαλοι ούτε και τους έπαιρνε κανείς στα σοβαρά στις διαμάχες της εισόδου στο προαύλιο, αλλά όλοι γελούσαν με τα καμώματα της ομάδας τους.

Μέχρι που τέλειωσε και η έκτη οι δυό τους συνέχιζαν χωρίς σταματημό την πρωινή τους αντιπαράθεση.

(αναδημοσίευση από το ektoproavlio)

Ολυμπιακή Ημέρα..

Πολλά χρόνια πριν το 68, το 69, το 70, τις 6 Απρίλη γιορτάζονταν η Ολυμπιακή ημέρα με την παρουσία όλων των γυμνασίων της Αττικής ιδιαίτερα των μεγάλων τάξεων, των Λυκείων ας πούμε, στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Συναντιόμασταν στο προαύλιο και από το πεζοδρόμιο της Βουλιαγμένης, παίρναμε τον ανήφορο σε φάλαγγα κατά τριάδες στρίβαμε στην Καλιρρόης και σε λίγο φτάναμε στις πύλες του Σταδίου. Τα πεζοδρόμια τότε επέτρεπαν το περπάτημα στους πεζούς.
Εκεί μας περίμεναν τα υπόλοιπα σχολεία της Αττικής, αρρένων και θηλέων που λίγα έρχονταν με τα πόδια όπως εμείς, οι περισσότεροι με λεωφορεία.
Το μίγμα στις εξέδρες εκρηκτικό. Ο λόγος που μας μάζευε στις κερκίδες γρήγορα γινόταν τελείως διαφορετικός  και το χιούμορ, ο χαβαλές και ότι άλλο μπορούσε να φανταστεί κανείς μπορούσε να συμβεί στις κερκίδες.
Στο στίβο οι συμμαθητές μας επιδίδονταν σε ασκήσεις αφού ξεκίναγαν ψάλλοντας τον Ολυμπιακό Ύμνο...
Αρχαίο πνεύμα αθάνατο
αγνέ πατέρα
του ωραίου, του μεγάλου
και τ΄αληθινού....

Η απάντηση στο κουίζ της παραλίας...

Ποιός είναι ο φωτογράφος το μαντέψατε, τα παλληκάρια τα ηλιοκαμένα τον πλαισιώνουν.

Συμβουλή της τάξης προς όλους τους συμμαθητές: Να προσέχουμε και λίγο στην ηλικία μας!!

(Οι εικονιζόμενοι ο Μέξης κι ο Καλόσακκας εξαιρούνται) 

Εικόνες από το μέλλον

Αυτές οι σκονισμένες φυσιογνωμίες μας ατενίζουν από το μακρινό 1966, σε μια εκδρομή στον Όσιο Λουκά (βοήθειά μας). Αργότερα θα δημοσιευτούν ΟΛΑ τα ονόματα. Προς το παρόν για προσπαθήστε να μαντέψετε!
Μικρή βοήθεια: ανάμεσά τους είναι και ένας μπαλαδόρος καλύτερος από τον αδελφό οέο... (ζήλευε Κώστα!!)
Αχιλλέας Μακρόπουλος

(και για την επεξεργασία Γ.Κ.)

Δεν πάμε στα βουνά!!

Ελλειψα επ' ολίγον εις τον Μυστρά, αρχικά ξεκίνησα να βρώ τη συμμορία του 69 στο Ναύπλιο αλλά παρόλες τις διαψεύσεις ότι η εκδρομή τους δεν είναι πρωταπριλιάτικη συγκρατήθηκα. Επιστρέφοντας βρήκα στο ταχυδρομείο της σελίδας τις παρακάτω φωτογραφίες των νεαρών κυρίων στην ακρογιαλιά, τις οποίες παραθέτω. Αν δεν βρείτε τους τολμηρούς συμμαθητές μας θα επακολουθήσει η λύση, με την παράθεση της τελευταίας φωτογραφίας όπου κατέληξαν σε ταβέρνα  (που αλλού θα πήγαιναν), και προσπαπαθούν να δείξουν με τα δροσερά μπάνια του Μάρτη (μπρρρρρρ!!!)  πως δεν έχουν ακόμα γίνει ούτε είκοσι χρονών......

Οι λήψεις είναι σκοπίμως μακρινές γιά να χωράνε όλοι τους  και να μας δυσκολεύουν...

Α.Λ.

ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑ

Με την άδεια του Απόστολου δημοσιεύω μια δήλωσή του την οποία προσυπογράφω πλήρως με την ευχή μια μέρα να μπορέσουμε να τους φτάσουμε.
"Οσο περνάει ο καιρός διαπιστώνουμε ότι τα "παιδιά" των κλασσικών τμημάτων όλων των ετών που υπήρχε κλασσικό και ιδιαίτερα της τάξης του 72 είναι τα πιό όμορφα τα πιό σέξυ τα πιό κουλτουριάρικα. Είμαστε περήφανοι ιδιαίτερα σήμερα που γιορτάζουν που τους έχουμε φίλους."
Γ.Κ.