Τα Καμάκια…

Ας ξεκινήσουμε μια μικρή αναδρομή σε μια άλλη δραστηριότητα της εποχής εκείνης που είχε την δική της ομορφιά και διανθιζόταν από στιγμιότυπα με μεγάλη πλάκα και ένα μικρό όμορφο προβληματισμό. Καλοκαίρι έρχεται ας γυρίσουμε κάμποσες δεκαετίες πίσω να θυμηθούμε την εποχή που τελειώνοντας τις μαθητικές μας υποχρεώσεις ξανοιγόμασταν σε ποικίλες άλλες δραστηριότητες, προεξάρχουσα θέση στις οποίες κατείχε και το περίφημο καμάκι.

Καμάκι, όρος μυθικός.

Ο μύθος του χάνεται στα τουριστικά μονοπάτια των τελευταίων χρόνων της δεκαετίας του 60 και των πρώτων χρόνων της δεκαετίας του 70, των δικών μας ακριβώς χρόνων τότε που τελειώναμε το αγαπημένο μας Έκτο Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών και νεαροί φοιτητές οι περισσότεροι ξεκινήσαμε την καινούργια μας ζωή σε μια εξαιρετική χρονική συγκυρία που τα είχε όλα.

Καμάκι..

Έκρυβε μέσα του την πεμπτουσία του νεαρού Έλληνα της δικής μας εποχής. Συνυφασμένο όσο τίποτε με τα χρόνια εκείνα.

Πολλά έχουν γραφτεί στην Ελληνική βιβλιογραφία από κουλτουριάρικα καμάκια γιατί στην παγκόσμια μόνο από γυναίκες της αλλοδαπής μπορεί να βρει κανείς αναφορές. Παραπομπές από συνομήλικους μας «παγκόσμιους» άντρες στη βιβλιογραφία δεν υπάρχουν γιατί δεν είχαν και κάποιο ιδιαίτερο λόγο να εκπαιδευτούν ως καμάκια μιας και οι σχέσεις τους με το ωραίο φύλλο ήταν πιο ορθολογικές κι όχι σαν τις δικές μας που ήταν παντελώς ξεχαρβαλωμένες. Απλά θυμηθείτε. Απ’ τη μια απαγορεύονταν απ’ το σπίτι οι όποιες επαφές από την άλλη η διαρκής εποπτεία αγοριών και κοριτσιών από τους μεγαλύτερους, έφερνε τα πράγματα σε πραγματικό αδιέξοδο, δημιουργώντας καταστάσεις κωμικές, καταστάσεις δραματικές, καταστάσεις έξω από την φυσιολογική ζωή, καταστάσεις που υπάκουαν σε ένα πολύ ισχυρό ακόμη ηθικό κώδικα, που είχε έρθει από την Ελληνική επαρχία μαζί με τους φορείς του. Βέβαια το ζόρισμα αυτό, άρχιζε σιγά σιγά να ξεθωριάζει, καθώς το μεγάλο χωνευτήρι της πόλης και η άμβλυνση των αναστολών επέτρεπαν τα πρώτα δειλά βήματα, ώστε οι σχέσεις των δύο φύλλων να μπουν σε πιο ομαλούς δρόμους.

Έτσι λοιπόν για τον αρσενικό νεαρόκοσμο της εποχής, η σχέση με μια κοπέλα ήταν ένα εξαιρετικά δύσκολο έως περίπλοκο πράγμα, γεγονός που σπάνια έδινε διέξοδο στις συσσωρευμένες συναισθηματικές και όχι μόνο ανάγκες. Ας φαντασθούμε λοιπόν την εκδοχή αυτή στην Ελληνική επικράτεια. Εδώ λοιπόν ήρθε ο από μηχανής θεός να δώσει διέξοδο, να δώσει λύσεις στο οξύτατο πρόβλημα σχέσεων. Ο από μηχανής λοιπόν θεός που έδινε λύση στην «τραγωδία» των αγοριών του τέλους της δεκαετίας του 60 και την αρχή της δεκαετίας του 70, ήταν οι εξ’ Εσπερίας επισκέπτριες των καλοκαιριών, που μαζί με τα ακαλαίσθητα μπαγκάζια που κουβαλούσαν στην πλάτη, κουβάλαγαν και την καθαρή και τίμια επιθυμία, του να περάσουμε καλά. Αυτό το τελευταίο ήταν το απόλυτα ταυτόσημο με την επιθυμία των νεαρών της εποχής.Έτσι λοιπόν οι καταπιεσμένες επιθυμίες των αγοριών, έβρισκαν διέξοδο και μάλιστα εξαιρετικά εύκολη σε σύγκριση με κείνη που βίωναν στον μικρόκοσμο της γειτονιάς, του σχολείου των οικογενειακών κύκλων.

Μια πολύ σημαντική μερίδα των νέων της εποχής στράφηκε στον πολλά υποσχόμενο καινούργιο κόσμο, όπου με σχετική ευκολία, μακράν καλύτερη από την υπάρχουσα, χωρίς να χρειάζεται η άδεια του μπαμπά για το πάρτι, ή η συμπαιγνία του αδερφού για την έξοδο για σινεμά χωρίς την γεμάτη άγχος συνάντηση στα παγκάκια κάποιου πάρκου, ή το λίγο μετά το φροντιστήριο, ή η κοπάνα απ’ το σχολείο, ή, ή, ή, τι να πρωτοθυμηθεί κανείς. Και μπροστά στις άπειρες αυτές δυσκολίες οι ξανθές επισκέπτριες του καλοκαιριού, προκλητικές, άνετες, ελεύθερες, εύκολες στην απόφαση, χωρίς οικονομική επιβάρυνση για τα πολύ φτωχά βαλάντια των αγοριών, έτοιμες για να δεχτούν και να δώσουν τον έρωτα, διαμετρικά αντίθετες από εκείνα που γνωρίζαμε.

Έτσι λοιπόν άρχιζε μια καινούργια δραστηριότητα που έδινε μια εξαιρετική διέξοδο και εκπαίδευε το νεαρόκοσμο στις σύγχρονες σχέσεις, φέρνοντας πιο νωρίς και πιο κοντά την Ευρώπη στην μικρή και καθυστερημένη και στον τομέα αυτό Ελλάδα.

a.l.