Λίγο ακόμη χαμόγελο...

Το καμάκι έξω από ανάγκη είχε ανέβει και σε επίπεδα ιδεολογίας. Πολλές συζητήσεις γίνονταν πολλά βράδια πέρναγαν, πολλά ποτά πίνονταν πολλά τσιγάρα καπνίζονταν, καθώς η ομήγυρη αντάλλασε απόψεις και εκπονούσε σχέδια, εξέταζε τεχνικές, βελτίωνε μεθόδους, πρότεινε τρόπους, ανάλυε αποτελέσματα. Για να καταλάβει κανείς σε βάθος την ανάγκη δημιουργίας της ομάδας αυτής την ανάγκη που πολλαπλασίαζε τον νεαρόκοσμο στην πολλά υποσχόμενη αυτή δραστηριότητα θα πρέπει να καταλάβει πως είχε η κατάσταση στις σχέσεις αγοριών και κοριτσιών στα τέλη της δεκαετίας του 60 και τις αρχές της δεκαετίας του 70. Τότε που στον κόσμο ολόκληρο αναπτύσσονταν το κίνημα των χίπις και η σεξουαλική συμπεριφορά ξέφευγε από τα ασφυκτικά στενά πλαίσια του συντηρητικού μεταπολεμικού κόσμου, που προσπαθούσε να σταθεροποιηθεί, τότε που το Βιετνάμ απειλούσε πάλι να κάνει τη γη ακόμα χειρότερο πεδίο πολεμικής σύγκρουσης. Θυμόσαστε όλα αυτά τα σκόρπια που μαθαίναμε για τον κόσμο, τις ταινίες με τους Beatles τη συναυλία των Rolling Stones, τα Ελληνικά συγκροτήματα, το λίγο μακρύτερο μαλλί στα αγόρια που στοίχιζε αποβολές και τιμωρίες στο σχολεία, και απαξία στα πιο πολλά σπίτια.

Κοιτάζοντας με το μάτι του παρατηρητή που έμπαινε για πρώτη φορά στη μεγάλη αυτή οικογένεια οφείλω να πω πως εύρισκα ένα καινούργιο μεγάλο κόσμο που ήταν φοβερά ελκυστικός και στον κόσμο αυτό δεν χρειαζόταν τίποτε περισσότερο από μια απόφαση. Αναλογίζομαι καμιά φορά πόσο δύσκολη ήταν η απόφαση τα χρόνια που πέρασαν όταν στα κορίτσια τα δικά μας, που πρότεινες κάτι, έβρισκες μια περίεργη αντιμετώπιση που σου έκοβε κάθε διάθεση για κάτι περισσότερο. Θα έπρεπε λοιπόν την ώρα τούτη να ξεχάσω ότι μέχρι τώρα ήξερα και να ξεκινήσω εκείνο που και οι υπόλοιποι της παρέας έκαναν με πολύ μεγάλη μάλιστα επιτυχία. Θυμάμαι λοιπόν πριν ξεκινήσει η εκπαίδευση στο "kamaking" η προσέγγιση στα κορίτσια ήταν φοβερά δύσκολη. Κανείς δεν ήξερε πώς να αρχίσει και που να πάει, μιας και λίγοι είχαν ολοκληρωμένη άποψη στη διαδικασία και πολύ περισσότερο στην εμπειρία των σχέσεων. Με τις φίλες μας από την Ευρώπη τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά, ήταν πολύ απλά. Αν ήθελαν κάτι το ζητούσαν, και πάντοτε βόηθαγαν, παίρνοντας ένα μεγάλο κομμάτι της διαδικασίας προσέγγισης στην πορεία για την καλύτερη κατανόηση και συνύπαρξη. Έτσι λοιπόν το "καμάκι" εκτός από την ουσία του σκοπού αποκτούσε και την απαραίτητη αυτοπεποίθηση, εξαιρετικά χρήσιμη για μελλοντικές καταστάσεις, αν λάβουμε υπόψη πως το καμάκι δεν κρατούσε περισσότερο από την παρουσία του κοριτσιού στην έδρα του καμακιού, και φυσικά αποκτούσε την εμπειρία της προσέγγισης και της συνύπαρξης που όταν εκδηλωνόταν στα κορίτσια τα δικά μας πολλές φορές οδηγούσε σε αστείες καταστάσεις.