2011, Ανασκόπηση...

Το 2011 πνέει τα λοίσθια ώρα λοιπόν για απολογισμό...

Η χρονιά που φεύγει ήταν η δεύτερη χρονιά που ξαναβρεθήκαμε, τη χρονιά που με τις πολλές συναντήσεις και επαφές ξαναβρήκαμε το νήμα από κει που το αφήσαμε σαράντα χρόνια πριν. Βέβαια οι συνθήκες τώρα όπως έμελε να αποδειχθεί ήταν αρκετά ως πολύ διαφορετικές, όχι ίσως τόσο για μας που εύκολα ξαναθυμηθήκαμε τους εφηβικούς μας εαυτούς, όσο για τους ανθρώπους που μας περιτριγυρίζουν, δηλαδή για το δικό μας μικρόκοσμο.

Η χρονιά άρχισε με τους καλύτερους οιωνούς από την πρώτη κι όλας συνάντησή μας στην «Κυρά» απέναντι απ’ το σχολείο μας στα μέσα του Γενάρη όπου μαζευτήκαμε στην πρώτη ετήσια συνάντηση με την ευχάριστη έκπληξη της παρουσίας του Θόδωρου, που ταξίδεψε γι αυτό το λόγο απ’ την Ιταλία φέρνοντας και το γιό του μαζί πετώντας με αεροπλάνο κατά παράβαση των συνηθειών του. Το βράδυ εκείνο κόψαμε και την πρωτοχρονιάτικη πίττα και όσοι θυμούνται, το φλουρί έπεσε στο Γιώργο τον Κουνενή, ίσως σαν επιβράβευση της προσφοράς στην τάξη που από τη μεριά του ήταν η πιο μεγάλη από όλους μας. Η βραδιά εκείνη τέλειωσε με τη φωτογραφία στα σκαλιά του σχολείου εκεί απ’ όπου κατέβαινε καμαρωτή η Καλλιρρόη, και οι υπόλοιποι καθηγητές μας.

Τη βραδιά εκείνη μπήκε και η ιδέα της οργάνωσης κοινής συνάντησης με τις άλλες τάξεις του Έκτου σε μια κοινή συνεδρίαση.

Μέχρι την πραγματοποίηση της κοινής αυτής συνάντησης μεσολάβησαν και μερικές εμβόλιμες σε διάφορα συνεδριακά «κέντρα - ταβέρνες» όπου μεταξύ ποικιλίας μεζέδων και οίνου πάρθηκαν αποφάσεις και καταστρώθηκαν πλάνα.

Η κοινή συνάντηση που έγινε στην «Κυρά» είχε πολύ μεγάλη επιτυχία γιατί εκτός από την παρουσία της κας Ξένου του κου Μπενάκη και του αειθαλούς γυμναστή μας κου Λάγιου, ήρθαν από όλη την Ελλάδα οι ετεροδημότες μας (Δογάνης, Μούτσιος) ο Γιώργος ο Πουλής , ο Γιώργος ο Πλεξουσάκης, ο Πέτρος ο Μωράτης, ο Τάκης ο Οικονομόπουλος, ο Λευτέρης, οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι τακτικοί θαμώνες, (μην παρεξηγηθεί κανείς που δεν αναφέρεται, τ’ ακούς Νταλαχάνη;), και συμμαθητές του κλασσικού.

Η εξαιρετική εκείνη βραδιά έδωσε υποσχέσεις για μια λαμπρή συνέχεια.

Το Πάσχα στο φιλόξενο σπίτι του Γιάννη και της Ρένας Λαδά στη Καλαμάτα μια ευάριθμη ομάδα συμμαθητών πέρασε ένα εξαιρετικό τριήμερο με άφθονο κέφι και τα σχετικά.

Το επόμενο ραντεβού ορίσθηκε για τη Σύρο τον Ιούνιο όπου θα γινόταν ο γάμος της κόρης του Γιώργου, και οι προετοιμασίες και τα προγράμματα έλαβαν πλέον χαρακτήρα προετοιμασίας εκδρομής.

Στη Σύρο πράγματι μαζευτήκαμε αρκετοί με πολύ κέφι με εξαιρετική διάθεση και με τις νότες του Κωσταντή του Παπαγιαννίδη στην ταβέρνα του «Ταλαρά» περάσαμε ένα αξέχαστο βράδυ όπου η συγκίνηση περίσσεψε. Την επόμενη ημέρα είχα τη μοναδική ευκαιρία και την ειλικρινή χαρά να «δεξιωθώ» στην αυλή μου όλη την παρέα των συμμαθητών σαν μια ελάχιστη ανταπόδοση στα όσα οι συμμαθητές με την φιλία και την αλληλεγγύη τους μου είχαν προσφέρει τα δύσκολα για μένα σχολικά εκείνα χρόνια.

Έγινε η τελετή και το γαμήλιο τραπέζι και μια κακή στιγμή ήρθε να χαλάσει μια εξαιρετική αλληλουχία γεγονότων που θα έκλειναν με τρόπο πραγματικά καταπληκτικό όλη αυτή την εκδρομή που θύμιζε κάτι απ’ τα παλιά..

Η επιστροφή σε τίποτε δεν έμοιαζε με το ξεκίνημα και έπρεπε να περάσει μακρύς χρόνος περισυλλογής για να ξαναβρεί η τάξη τις ισορροπίες της και να επαναβεβαιώσουμε την πρόθεσή μας να συνεχίσουμε πιο προσεχτικοί τη φορά αυτή στις επιλογές μας και στις συμπεριφορές. Αγαπητοί συμμαθητές τα χρόνια πέρασαν και ίσως αγνοήσαμε πως εκτός από μας, τους συμμαθητές, υπάρχουν κι άλλα πρόσωπα, οικεία πρόσωπα, που ίσως δεν αποδέχονται τον τρόπο που λειτουργούμε, κι εκεί θα πρέπει να δείξουμε αρκετή κατανόηση.

Συγχωρήστε λίγο το κριτικό κομμάτι που μόλις διαβάσατε και ας προχωρήσουμε σε όλα όσα στη συνέχεια συνέβησαν.

Το καλοκαίρι πέρασε με συναντήσεις συμμαθητών σε στεριές και θάλασσες. Συνέβησαν και αρκετά δυσάρεστα γεγονότα σε ατομικό και οικογενειακό επίπεδο και δόθηκε η ευκαιρία σε όλους μας να δείξουμε τη συμπαράσταση την αγάπη και τη φιλία των συμμαθητών προς αλλήλους.

Οι συμμαθητές του κλασσικού είχαν μια μίνι συνάντηση στο Κουκάκι την οποία μας κοινοποίησαν κατόπιν εορτής και για το λόγο αυτό δέχτηκαν φιλική «επίπληξη».

Η τελευταία συνάντηση έγινε λίγες ημέρες πριν στο «Κουτούκι» του Κώστα Μόνου με την ευκαιρία της αναχώρησης του Καλόσσακα για τις Βρυξέλλες όπου ειρήσθω εν παρόδω βραβεύτηκε από τον γνωστό μας Μπαρόζο, για πιο λόγο θα μας το πει ο ίδιος.

Μια ευχάριστη έκπληξη ήταν και η επικοινωνία του συμμαθητή μας από το κλασσικό, του Δημήτρη του Αδαμόπουλου από την μακρινή Καραϊβική, όπου εργάζεται, τόσο με τη σελίδα μας όσο και δια ζώσης με τον συντάκτη του παρόντος κειμένου και τον Καλόσσακα. Θα χαρούμε να τον συναντήσουμε όταν έρθει για επίσκεψη στους δικούς του στην Αθήνα.

Τελειώνοντας τη μικρή αυτή διαδρομή θα ήταν παράλειψη αν δεν αναφέρω την μετεγκατάσταση του αγαπητού Σωτήρη Ροδόπουλου με την οικογένειά του στον Καναδά όπου σκοπεύει να μακροημερεύσει (το ευχόμαστε ολόψυχα) μακριά από ότι τον πονά και τον θλίβει.

Πριν ευχηθούμε καλές γιορτές θα κάνουμε την πρώτη επίσημη πρόσκληση ανακοίνωση για την προσεχή συνάντηση της νέας χρονιάς για το κόψιμο της πίττας στο «Κουτούκι» του Κώστα του Παπαγιαννίδη στις 26 Ιανουαρίου ημέρα Πέμπτη το βράδυ. Φυσικά και αφορά και τους κλασσικούς, Βαγγέλη, Αχιλλέα και τα άλλα παιδιά για σας τα γράφω. Το κόψιμο διαφόρων πραγμάτων όπως οι μισθοί, οι συντάξεις και οι «πισινοί» θα συμπέσουν με το κόψιμο της πίττας. Να δηλώσετε εγκαίρως συμμετοχή γιατί τα κομμάτια θα είναι αυστηρά ονομαστικά μιάς και πέρασαν ανεπιστρεπτί οι καιροί που δέναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα και περίσσευαν κομμάτια για όλους τους περαστικούς.

Οι ξενιτεμένοι μπορούν να δηλώσουν συμμετοχή και ας μην έρθουν ώστε να κατοχυρώσουν κομμάτι και μαζί μ’ αυτό να συμμετέχουν στο περίφημο φλουρί, κι επειδή μέχρι τότε δεν γνωρίζουμε αν θα έχουμε ευρώ ή δραχμή το φλουρί που είναι σταθερή αξία θα εισχωρήσει στα ενδότερα της πίττας. Ο όρος που θα τεθεί στον τυχερό της χρονιάς θα είναι να μείνει όσο γίνεται σεμνός και ταπεινός, γιατί κρίνοντας από τη χρονιά που πέρασε δεν μας ευχαρίστησε όλους η εύνοια της τύχης και κυρίως τον «τυχερό» της χρονιάς.

Κλείνοντας τη μικρή αυτή αναδρομή θα ήθελα να ευχηθώ από καρδιάς σε όλους τους συμμαθητές όσο γίνεται καλύτερες γιορτές και όσο γίνεται λιγότερο επώδυνη την επόμενη χρονιά, που απ’ ότι πληροφορούμαστε είναι δίσεκτη, όσο για την τάξη θα συνεχίσει εν πλήρει αταξία να πορεύεται μεταξύ συνεδρίων, συζητήσεων αλληλοσυμπαράστασης και ανταλλαγής απόψεων, πάντοτε υψηλότατου επιπέδου, όπως δείχνει η φυτολογία που στα σχόλια των αναρτήσεων πρόσφατα επαναπροσδιορίζει τα ενδιαφέροντά μας.

Τέλος τώρα που μεγαλώσαμε αρκετά, δεν χρειάζεται να μιλάμε μεταξύ μας με δανεικές απόψεις μεγάλων και σοφών ανθρώπων και ίσως να αφήσουμε και τον ποιητή στην ησυχία του. Τώρα στα γεράματα όση σοφία ήταν να μαζέψουμε τη μαζέψαμε κι οι κουβέντες που ο καθένας διαλέγει έχουν μέσα τους και τον ποιητή και τον συγγραφέα και τον ερμηνευτή.

Η σελίδα εύχεται στους αγαπημένους μας Καθηγητές, σε όλους τους συμμαθητές του Έκτου Αρρένων Αθηνών, τις συμμαθήτριες του Δωδέκατου Θηλέων Αθηνών, στους σημερινούς μικρούς μας συμμαθητές του Έκτου Γενικού Λυκείου Αθήνας και στους Καθηγητές τους, καλή και δημιουργική τη νέα χρονιά, κι ας μην το βάζουμε κάτω. Εμείς μεγαλώσαμε με το τίποτα και μάθαμε να αγαπάμε και να στηρίζουμε ο ένας τον άλλο κι έτσι μοιάζουμε έτοιμοι από καιρό. Ψηλά το κεφάλι.

ΥΓ 1. Αχιλλέα και λοιποί κλασσικοί απαγορεύονται τα παράπονα, η νέα χρονιά θα αρχίσει με σας..

ΥΓ 2. Στην ανασκόπηση της χρονιάς που πέρασε περιμένω τα σχόλια όλων μας για να εμπλουτισθεί η αναδρομή αυτή με γεγονότα που διέλαθαν.

Για το blog Α.Λιάπης.