Κώστα μου "συγνώμη" γι αυτό το χαιρετισμό γιατί σαν άνθρωπος της ουσίας ποτέ δεν αποζήτησες μεγάλα λόγια η οποιαδήποτε προβολή.
Προχθές, ο Κώστας τραγούδησε τρία τραγούδια κι’ όταν ο κόσμος χειροκρότησε εγκάρδια, εκείνος υποκλίθηκε και αγκαλιάζοντας την κιθάρα του, έγειρε και έφυγε..
Ήταν η καλύτερη παράσταση της ζωής του!!!
--Τι να πρωτοπεί κανείς για έναν άνθρωπο που όταν πήρε το απολυτήριό του από το Πολεμικό Ναυτικό, όπου υπηρέτησε τη θητεία του, καμαρώνοντας το καρφίτσωσε στο στήθος του και πήγε, με τα πόδια, από του Σκαραμαγκά μέχρι το σπίτι του στο Νέο Κόσμο..
--Τι να πρωτοπεί κανείς για κάποιον που η κιθάρα του, οι φυσαρμόνικές του και η μουσική του ήταν το όπλο του για να ξεπερνά όλους τους Βισκαϊκούς και Ατλαντικούς αυτής της ζωής…. θάνατο αγαπημένων προσώπων, επαγγελματικές δυσκολίες ή διλλήματα, προβλήματα αρμοστά για ανθρώπους …Αλλά και να περιπαίζει τις χαρές της ζωής, τραγουδώντας τις με Διονυσιακή έξαρση κάθε στιγμή…
«Έλα μωρέ, μη σκας!!!» ήταν ο μπούσουλας της ζωής του. Ήταν βέβαιος, κάθε στιγμή, ότι όλα θα πήγαιναν καλά, δεν αμφέβαλε ούτε σε μια τρίχα ότι η ζωή δεν θα έφερνε τελικά όλα τα καλά, κι’ έτσι ξόρκιζε κάθε σκιά….Με σημαία αυτήν την υπερχειλή αισιοδοξία του αλλά και το βλέμμα πάντα μπροστά, σαν άξιος καπετάνιος, κουμάνταρε τη σύντομη ζωή του με καπετάνισσα την Ελένη και ναυτόπουλα το Λιβέρη και τη Μάρω…
--Τι να πρωτοπεί κανείς για έναν άνθρωπο-ορχήστρα, που ήταν η καρδιά σε δεκάδες παρέες και που αν τον είχες συναντήσει έστω μια φορά σου έμενε αξέχαστη εκείνη η εμπειρία…Τα ανέκδοτα και οι ιστορίες του συζητιούνται εδώ και 45 χρόνια στις παρέες και τους φίλους
--Τι να πρωτοπεί κανείς για το φίλο, που στεκόταν δίπλα στον καθένα μας με ειλικρινές ενδιαφέρον για τα προβλήματά μας, με ανοιχτά μάτια και καρδιά, συμπάσχωντας…αλλά στο τέλος έδινε πάντα τη λύση με ένα τραγούδι, αυτό που ακριβώς άρμοζε στην περίσταση…
Είμαι σίγουρος ότι εκεί που πας θα βρεις καλές χορωδίες, ικανούς μουσικούς που δεν θα τους ξεφεύγει καμιά δίεση….και, με τα ταξείδια που έχεις κάνει, θα ρουμπώσεις 5-5 το Μαλαξιανάκη στη Γεωγραφία…
Εμείς βάλαμε στην βάρκα σου πανιά της βάλαμε άλμπουρα σχοινιά. Όρτσα τα πανιά κόντρα στο δεληβοριά ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΦΙΛΕ ΚΑΠΕΤΑΝΙΕ
Οι συμμαθητές σου της τάξης του 1970 του Έκτου Γυμνασίου Αρρένων Αθηνών.
Προχθές, ο Κώστας τραγούδησε τρία τραγούδια κι’ όταν ο κόσμος χειροκρότησε εγκάρδια, εκείνος υποκλίθηκε και αγκαλιάζοντας την κιθάρα του, έγειρε και έφυγε..
Ήταν η καλύτερη παράσταση της ζωής του!!!
--Τι να πρωτοπεί κανείς για έναν άνθρωπο που όταν πήρε το απολυτήριό του από το Πολεμικό Ναυτικό, όπου υπηρέτησε τη θητεία του, καμαρώνοντας το καρφίτσωσε στο στήθος του και πήγε, με τα πόδια, από του Σκαραμαγκά μέχρι το σπίτι του στο Νέο Κόσμο..
--Τι να πρωτοπεί κανείς για κάποιον που η κιθάρα του, οι φυσαρμόνικές του και η μουσική του ήταν το όπλο του για να ξεπερνά όλους τους Βισκαϊκούς και Ατλαντικούς αυτής της ζωής…. θάνατο αγαπημένων προσώπων, επαγγελματικές δυσκολίες ή διλλήματα, προβλήματα αρμοστά για ανθρώπους …Αλλά και να περιπαίζει τις χαρές της ζωής, τραγουδώντας τις με Διονυσιακή έξαρση κάθε στιγμή…
«Έλα μωρέ, μη σκας!!!» ήταν ο μπούσουλας της ζωής του. Ήταν βέβαιος, κάθε στιγμή, ότι όλα θα πήγαιναν καλά, δεν αμφέβαλε ούτε σε μια τρίχα ότι η ζωή δεν θα έφερνε τελικά όλα τα καλά, κι’ έτσι ξόρκιζε κάθε σκιά….Με σημαία αυτήν την υπερχειλή αισιοδοξία του αλλά και το βλέμμα πάντα μπροστά, σαν άξιος καπετάνιος, κουμάνταρε τη σύντομη ζωή του με καπετάνισσα την Ελένη και ναυτόπουλα το Λιβέρη και τη Μάρω…
--Τι να πρωτοπεί κανείς για έναν άνθρωπο-ορχήστρα, που ήταν η καρδιά σε δεκάδες παρέες και που αν τον είχες συναντήσει έστω μια φορά σου έμενε αξέχαστη εκείνη η εμπειρία…Τα ανέκδοτα και οι ιστορίες του συζητιούνται εδώ και 45 χρόνια στις παρέες και τους φίλους
--Τι να πρωτοπεί κανείς για το φίλο, που στεκόταν δίπλα στον καθένα μας με ειλικρινές ενδιαφέρον για τα προβλήματά μας, με ανοιχτά μάτια και καρδιά, συμπάσχωντας…αλλά στο τέλος έδινε πάντα τη λύση με ένα τραγούδι, αυτό που ακριβώς άρμοζε στην περίσταση…
--Τι να πρωτοπεί κανείς για το συμμαθητή του ΣΤ¨, που συνειδητά παρέμεινε ‘μαθητής’ και ‘παιδί’ μέχρι το τέλος…
Κώστα Παπαγιαννίδη,
Δεν τα χωράει το χαρτί όλα γι’ αυτό θα φάμε την υπόλοιπη ζωή-όση μας αξιώσει ο Θεός- να λέμε ιστορίες και θύμησες μαζί σου..Είμαι σίγουρος ότι εκεί που πας θα βρεις καλές χορωδίες, ικανούς μουσικούς που δεν θα τους ξεφεύγει καμιά δίεση….και, με τα ταξείδια που έχεις κάνει, θα ρουμπώσεις 5-5 το Μαλαξιανάκη στη Γεωγραφία…
Εμείς βάλαμε στην βάρκα σου πανιά της βάλαμε άλμπουρα σχοινιά. Όρτσα τα πανιά κόντρα στο δεληβοριά ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΦΙΛΕ ΚΑΠΕΤΑΝΙΕ
Οι συμμαθητές σου της τάξης του 1970 του Έκτου Γυμνασίου Αρρένων Αθηνών.
Ο Κώστας συνάδελφος και φίλος του Κώστα διάβασε στην εκκλησία
ΑπάντησηΔιαγραφή«Και ακόμα είναι Παρασκευή!!!!!!
Έτσι αναφερόσουν γι΄ αυτή τη μέρα εννοώντας πως ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο, θα ακολουθούσε και θα το απολάμβανες όπως ήξερες εσύ, βέβαια πάντα γεμάτο με το τραγούδι σου , την κιθάρα σου, τις φυσαρμόνικές σου.
Κώστα μας
Αγαπημένε μας φίλε , συνάδελφε!!!!!
Έφυγες!!!!! πόσο μακριά πήγες , κανείς δεν ξέρει, όμως είσαι κοντά μας και θα είσαι με τα τραγούδια σου, τα ανέκδοτά σου, τις έξυπνες και ευρηματικές ατάκες σου για το κάθε τι, αποσκοπώντας πάντα στο γέλιο και τη χαρά των φίλων σου!
Σήμερα είμαστε εδώ, η οικογένειά σου, οι φίλοι σου, οι συνάδελφοί σου από την MARIQUEN και όσοι σε γνώρισαν λίγο ή πολύ με τις καλύτερες εντυπώσεις για τα χαρίσματά σου!
Δεν είσαι ΜΟΝΟΣ αν και είχες διαλέξει σαν καλλιτεχνικό ψευδώνυμο το
«ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΝΟΣ».
Σε αγαπήσαμε και θα σε θυμόμαστε πάντα για ότι ήσουν για μας, ο καλός , ο ακέραιος, ο άψογος, ο καλλιτέχνης, ο τραγουδιστής, ο στιχουργός, ο συνθέτης, ο εφευρέτης, ο καπετάνιος και πάνω απ΄ όλα ο ΦΙΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ»
Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια και στους συμμαθητές του εκλιπόντος
ΑπάντησηΔιαγραφή