Σήμερα 5/1/2013, στις 18.00, ο Θεός κάλεσε κοντά Του τον πολυαγαπημένο φίλο-αδερφό μου, Πατέρα ΓΙΩΡΓΟ ΣΚΟΥΤΕΛΗ.
Η νεκρώσιμη ακολουθία θα γίνει την Τρίτη 8/1, στις 09.30, στη Ρώσικη εκκλησία, στην Οδό Φιλελλήνων και θα ακολουθήσει η ταφή στο νεκροταφείο Αργυρουπόλεως.
Επιτρέψτε μου δύο λόγια :
Πριν 53 χρόνια, στην αυλή του 93ου δημοτικού σχολείου, καθόμουν μόνος (δεν μου μίλαγαν τα άλλα παιδιά γιατί δεν ήξερα καλά ελληνικά) και με πλησίασε ένα παιδάκι λέγοντάς μου “Αγοράκι θέλεις να γίνουμε φίλοι;”
Γίναμε φίλοι από τότε, γίναμε αδέρφια, Κουμπαριάσαμε!!!! Ζήσαμε μαζί προσωπικές και οικογενειακές χαρές και λύπες. Είχα την χαρά και τιμή, ο ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗΣ να ευλογήσει τον γάμο της κόρης μου. Είχε την ευλογία του Θεού να αποκτήσει, με τον στυλοβάτη του σπιτιού του τη γυναίκα του Καλομοίρα, επτά υπέροχα παιδιά και τρία πανέμορφα εγγόνια.
ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΑΦΡΥ ΤΟ ΧΩΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΝ ΣΚΕΠΑΣΕΙ.
Η Χριστιανοσύνη έχασε ένα σπουδαίο άνθρωπο.
ΑΝΤΙΟ ΦΙΛΕ-ΑΔΕΡΦΕ, ΓΙΩΡΓΟ.
Νίκος Κοκκινάκης
Είχα συναντήσει τον παπα Γιώργη τον Νοέμβριο του 2010 στο Μπραχάμι. Μου μίλησε για τα γραπτά του, τις έρευνές τους, τα σχέδιά του, την οικογένειά του. Θυμάμαι πάντα ένα ευγενικό χαμογελαστό πρόσωπο, πολλά καλαμπούρια και πολλή καλοσύνη. Ήμασταν στο ίδιο τμήμα συνεχώς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣκ. αυτός Σπ. εγώ. Όταν ο καθηγητής φώναζε "Σκουτέλης", εγώ σκεφτόμουν "ωχ έρχεται η σειρά μου". Παλιότερα τον έβλεπα στην ρώσσικη εκκλησία, γιατί δούλευα Μητροπόλεως.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα....
Βαγγέλης Σπινθ.
"φάε ένα λουκούμι"
Αυτή την ατάκα του θυμάμαι
Η Τάξη του 1969 συμμετέχει στο βαρύ πένθος σας και εκφράζει τα συλλυπητήριά της, για την απώλεια του συμμαθητή μας π.Γιώργου Σκουτέλη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλο ταξιδι
ΑπάντησηΔιαγραφήσυμμαθητη Σκουτελη
Θα σε θυμαμε παντα το ροδοκοκκινο χοντρουλη στις ταξεις το Γυμνασιου που ημασταν μαζι καποιες χρονιες, με το καλοκαγαθο χαμογελο και τα καλαμπουρια και πλακες που μας εκανες!!
Ειδα τις προσφατες φωτογραφιες και δυσκολευτηκα να σε γνωρισω
Θα εισαι παντα μαζι μας και θα σε θυμομαστε με οτι καλλιτερο μας εδωνες
Το καλοκαγαθο ΧΑΜΟΓΕΛΟ Σου
Αιωνια η Μνημη σου
Στη μνήμη μου υπάρχει ένα γελαστό ήρεμο κοκκινωπό πρόσωπο που εξέπεμπε καλοσύνη,μια φωνή βαθειά βροντερή, που άρεσε να ακούμε να ψέλνει στους σχολικούς εκκλησιασμούς, ένας "γίγαντας" με εκτόπισμα χωρίς καμμία επιθετική διάθεση προς κανένα συμμαθητή του αλλά με διάθεση προστατευτική προς τους αδύνατους. Καλό ταξίδι συμμαθητή και φίλε παπα Γιώργη Σκουτέλη.
ΑπάντησηΔιαγραφή