ΠΡΟΣΟΧΗ ΕΠΕΙΓΟΝ

Φίλοι
Θα προσέξατε ότι τον τελευταίο καιρό το Blog έχει γίνει "βαρύ" και αργό και πολλές φορές "κολάει". Αυτό γίνεται γιατί έχει γεμίσει με Video τα οποία το φορτώνουν και δυσκολεύουν την λειτουργία του.

Για να μπορεί το Blog να λειτουργεί με ταχύτητα και να μην είναι κουραστικό

ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ

1. Μην το φορτώνουμε με Video (τραγούδια κλπ.) άνευ λόγου.
2. Όσοι έχουν αναρτήσει Video ας προχωρήσουν οι ίδιοι στην διαγραφή τους για να διευκολύνουν την λειτουργία του Blog.

Και μην ξεχνάμε ότι η χωρητικότητα του Blog δεν είναι τεράστια.
Γ.Κ.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟΥΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΣ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ !!

ΕΚΤΗ ΠΡΑΚΤΙΚΟΥ ΠΡΟΑΥΛΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

Συμμαθητές στο προαύλιο του σχολείου, στην τελευταία μας τάξη.
(από τη συλλογή του Β. Δημητρόπουλου)

Ο ΜΑΡΚΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΘΡΑΝΙΟ

Στην τάξη όπως όλοι θυμόμαστε υπήρχαν τρία τελευταία θρανία, ένα προς το τοίχο του διαδρόμου με κατοίκους το Σάββα και τον Μιχάλη τον Ασωνίτη, ένα στη μεσαία σειρά με τον Μάκη και τον Αγγελόπουλο, και ένα στη μεριά προς τα παράθυρα που δεν θυμάμαι ποιοι κάθονταν. Το τελευταίο θρανίο της μεσαίας σειράς έχαιρε σεβασμού γιατί οι κάτοικοί του εκτός από σοβαρά παιδιά που ήταν, έπαιζαν και φοβερή ναυμαχία, και ήταν αποδέκτες των τσαντών των πρώτων θρανίων οι οποίες έφευγαν με την εντολή να πάει πίσω και συσσωρεύονταν στα τελευταία θρανία εν είδει λόφου, και όταν έρχονταν η ώρα κάποιος να αναζητήσει την τσάντα του επικρατούσε μικρός πανικός διότι σπάνια ήξερες στο τελευταίο θρανίο ποιάς σειράς βρισκόταν η τσάντα σου. Τις πιο πολλές φορές ο καθηγητής περίμενε να τελειώσει η μικρή οδύσσεια ανεύρεσης της τσάντας σε όλα τα μήκη και πλάτη της τάξης προκειμένου να ανασυρθεί ένα τετράδιο ή ένα βιβλίο για να συνεχιστεί το μάθημα και η διαρκής αυτή κινητικότητα καθιστούσε προβληματική την εξέλιξη του μαθήματος γιατί οι μισοί τουλάχιστον έψαχναν τις τσάντες τους στα πίσω θρανία και σε αντίποινα έπαιρναν τις τσάντες των τελευταίων θρανίων και τις μετέφεραν μπροστά με αποτέλεσμα την διαρκή κινητικότητα προς ανεύρεση της τσάντας ενός εκάστου. Η μόνη εξαίρεση από τον ορυμαγδό αυτό ήταν ο φίλος μας ο Γιώργος ο Κουνενής για τον απλούστατο λόγο ότι ποτέ δεν έφερνε μαζί του τσάντα…..
Κάποτε λοιπόν αφού μαζεύτηκαν κάμποσες τσάντες στο γνωστό αποθηκευτικό χώρο και άρχισε η γνωστή κινητικότητα ο καθηγητής της ώρας εκείνης Γεράσιμος Μαρκάτος θεώρησε υπεύθυνο το τελευταίο θρανίο της μεσαίας σειράς και έδωσε εντολή το τελευταίο θρανίο να βγει έξω..
Σε εκτέλεση λοιπόν της εντολής ο Μάκης διέταξε με τη σειρά του τον Αγγελόπουλο να πάρουν το θρανίο και ξεκίνησαν να το μεταφέρουν στην έξοδο…
Η τάξη βέβαια παρακολουθούσε ήρεμη τη σωστή εκτέλεση της εντολής μέχρι που ο Μαρκάτος μη γνωρίζοντας πώς να αντιμετωπίσει αυτό που συνέβαινε, και συνέβαινε κατόπιν εντολής του, κι αφού είδε ότι η τάξη αντιμετώπιζε αδιάφορη τα γεγονότα, εστράφη χαζογελώντας προς τους τιμωρημένους και τους έδωσε εντολή να επιστρέψουν το θρανίο στη θέση του. Απογοητευμένοι αλλά πειθαρχικοί και οι δύο εκτέλεσαν την νέα εντολή. Και πάλι η τάξη επιδοκίμασε τα γεγονότα με ψυχρή αδιαφορία. Τελικά στο χαλαρό κλίμα που δημιουργήθηκε ο Μαρκάτος ανέστειλε την εκτέλεση των ποινών, προς μεγάλη απογοήτευση της τάξης που ξεκίνησε μια έντονη διαμαρτυρία ζητώντας την παραδειγματική τιμωρία του τελευταίου θρανίου. Αγαπητοί φίλοι έτσι ήταν η τάξη μας, είχε πάντοτε αρχές…

(Απ.Λ.)

Τριήμερη εκδρομή…..(μέρος 3ο)

Φωτό από το φερυ στη Κυλλήνη
Με έξαψη και ενθουσιασμό μπήκαμε όλοι στο πούλμαν και ξεκινήσαμε. Η θρυλική εκδρομή άρχισε.
Από τη διαδρομή μέχρι την Κυλλήνη δεν θυμάμαι τίποτε. Θες η έξαψη, θες η αίσθηση ότι επιτέλους το όνειρο γινόταν πραγματικότητα, στη μνήμη μου υπάρχει ένα κενό, λες και κάναμε τη διαδρομή σε κλάσμα δευτερολέπτου.
Τέλος πάντων φτάσαμε στην Κυλλήνη. Στην προβλήτα πολλά πούλμαν. Ήταν παιδιά από τη Βαρβάκειο σχολή και από κάποιο γυμνάσιο θηλέων της Ν. Φιλαδέλφειας. Πλημμύρισε το φερυμποτ με νιάτα και ξεγνοιασιά. Αν η λίμπιντο είχε βάρος το πλοίο θα βυθιζόταν. Οι γαμπροί ανασκουμπώθηκαν. Να οι χτένες, να οι μπριλκριμ, να φτιάξιμο οι φράντζες που επιμελημένα κρύβαμε από τους καθηγητές.
- Που πάτε κορίτσια;
- Στη Ζάκυνθο.
- Ωραία, και εμείς εκεί πάμε (λες και υπήρχε περίπτωση να πηγαίνουμε αλλού).
Η φαντασία άρχισε να φουντώνει. Όλοι έκαναν τους λογαριασμούς τους. Ποιος ξέρει τι νύχτα μας περίμενε.
Φτάνουμε στην Ζάκυνθο. Με φωνάζει ο Μαλαξιανάκης και μου λέει
- Παιδί μου σε ποιο ξενοδοχείο έχετε κλείσει;
Μου κόπηκαν τα γόνατα. Έφτασε η Δευτέρα παρουσία.
- Μια στιγμή κύριε καθηγητά να πάω στην Τουριστική Αστυνομία γιατί εγώ με αυτούς μίλησα.
Τρέχω. Πάω στην Τουριστική Αστυνομία (μαζί μου πρέπει να είχε έλθει και κάποιος άλλος αλλά δεν θυμάμαι ποιος μάλλον ο Καλόσακας ή ο Μώτος)…
- Σώστε με. Έτσι κι έτσι.
- Ρε παιδί μου τέτοια ώρα, τι να σου κάνουμε. Βουλιάζει το νησί από τους εκδρομείς. Τέλος πάντων πόσοι είσαστε;
- Σαράντα πέντε και τέσσερες καθηγητές.
- Τι;!!!!!!!!!!!!!!! Τρελός θα είσαι.
Ευτυχώς ο υπαστυνόμος κατάλαβε την απελπισία μου (ίσως να φοβήθηκε μήπως λιποθυμήσω μες το γραφείο) και άρχισε τα τηλέφωνα. Σε λίγη ώρα μας είχε βολέψει. Λίγους εδώ, λίγους εκεί, ακόμα και σε σπίτια κοιμήθηκαν μερικοί. Τώρα θα καταλάβατε γιατί ενώ όλα τα άλλα σχολεία κοιμήθηκαν οργανωμένα, εμείς διασκορπιστήκαμε σε όλη την πόλη.
Γυρίζω πίσω στον Μαλεξιανάκη.
- Κύριε καθηγητά έγινε κάποιο λάθος με τις κρατήσεις και δεν θα είμαστε όλοι μαζί. Σε λίγο θα έλθουν να μας οδηγήσουν στα δωμάτια.
Πράγματι σε λίγο άρχισαν να καταφθάνουν διάφοροι και να μας λένε
- Εγώ μπορώ να πάρω δέκα άτομα.
- Εγώ μπορώ να πάρω οκτώ άτομα.
Ο Μαλαξιανάκης πρέπει να κατάλαβε τι είχε γίνει. Γέλασε με το μισοπόνηρο ύφος που είχε, κούνησε το κεφάλι αλλά δεν είπε τίποτε (ας είναι καλά εκεί που βρίσκεται).
Γ.Κ.

η τελευταια φωτο για σημερα παιδιά . Ηδη η γυναικα με φωνάζει οτι την εχω γραμμένη λεει κι ολο παίζω με αυτο το κ..λοσαιτ ,εγω ομως βράχος εδωωωωωωωωωω !

άντε να δούμε αν θ'αναγνωρίσετε το ποιός ειναι ποιός που και πότε...........????
με αγάπη Ντίνος

εδω φοιτηταρες ολη η παρεα στο σπιτι μου πρωτοχρονια του 1971?? η 72?

εδω με τον γ'υφτο παρέα στην βεράντα του σπιτιού μου ΤΕΡΜΑ ΗΡΑΚΛΕΛΟΥΣ στο αδιέξοδο

αδελφέ και φιλε βασίλη θυμασαι τι μου εγραψες πισω απο αυτηντην φωτογραφία???????????????

μεγαλε θανάση να τι παθαίνει όποιος διαβάζει ΤΗΝ ΠΑΠΙΣΣΑ ΙΩΝΝΑ

ΕΔΩ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ (ααααααα και το κεφαλι που φαίνεται το πίσω του ειναι του κουνενή)/

ΠΟΙΟΣ Ειναι ποιος ? που και πότε????

Με στυλ the way we were

Λοιπόν ο SBS ξαναχτυπά με υλικό κι αποδείξεις του στυλ ΜΑΡΚΑΤΟΥ

Κ.ΝΤΑΛ.

ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑΣ

Ο φίλος μας ο Κώστας λοιπόν είχε μια εμμονή με την καθηγήτριά μας (όλοι βέβαια μαντεύετε ποια ήταν). Μας είχε τρελάνει με τις εκδηλώσεις επιθυμίας, θαυμασμού, και πόθου προς αυτήν. Ολα απάνω της προκαλούσαν τα ξαφνικά θαυμαστικά: « πως είναι έτσι αυτό, τι ωραίο το άλλο» γενικά μας άφηνε να κοιτάζουμε ότι περιέγραφε προσπαθώντας να δούμε και μεις οι υπόλοιποι αυτό που εκείνος διέκρινε.
Ένα απόγευμα λοιπόν στο μάθημα της έκθεσης έπρεπε να διορθώσουμε τις εκθέσεις της περασμένης εβδομάδας και να πάρουμε τους βαθμούς μας. Η καθηγήτρια μη έχοντας τα τετράδιά μας στο σχολείο πρότεινε να πάνε δύο μαθητές στο σπίτι της να τα φέρουν. Ο ένας λοιπόν όπως καλά μαντέψατε ήταν ο Κώστας, ο άλλος ήταν ο Χρήστος. Φαίνεται ότι κι αυτός μοιραζόταν τα ίδια αισθήματα με τον Κώστα.
Φτάσανε στο σπίτι της πήραν τα τετράδια ήρθαν στην τάξη και φυσικά μόνο μάθημα δεν έγινε.
Άρχισαν οι διαρροές για τα ευρήματα στο σπίτι της καθηγήτριας με άκρως γαργαλιστικές λεπτομέρειες, και περιγραφές που εξήπταν τη φαντασία όλων. Αλλοι λοιπόν γέλαγαν άλλοι ρωτούσαν ακόμη περισσότερα, γενικά έγινε ένα ψιθυριστό πανδαιμόνιο που απομυθοποιούσε την καθηγήτρια ή κέντριζε το ενδιαφέρον των υπολοίπων, ας πούμε που κοιμάται, που τρώει, πόσο τρώει, τι φοράει, και άλλα τέτοια ενδιαφέροντα που οι αγαπητοί μας κατάσκοποι μας μετέφεραν. Παρόλη τη γενική αναταραχή, εκείνη δεν κατάλαβε απολύτως τίποτα και οι ψιθυριστές διαρροές έφερναν τις πιο απίθανες παραλλαγές εκείνων που ειπώθηκαν προς τα πίσω θρανία με αποτέλεσμα να προκύψει ένα κομφούζιο που μόνο το διάλλειμα το ξεδιάλυνε όταν καθισμένη όλη η τάξη στις κερκίδες ενημερώθηκε από πρώτο χέρι επίσημα. Οι λεπτομέρειες της ημέρας εκείνης που δεν μπορούν να γραφούν, υποσχέθηκε ο Κώστας να μας τις περιγράψει όταν θα συναντηθούμε, γι αυτό από τώρα θα φτιάχνουμε και την ημερήσια διάταξη της επόμενης συνάντησης..

(Απ.Λ. με την άδεια του Κώστα)

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΗΛΙΑΔΗΣ ΘΥΜΑΤΑΙ

Μετά το διάλλειμα ο Κωστής με τον Ηλιάδη επιστρέφουν στην τάξη. Από πίσω τους σε απόσταση ακοής η Καραγιώργη. Ο Κωστής έχει ρωτήσει τον Ηλιάδη ποια είναι η πιο όμορφη καθηγήτρια στο Γυμνάσιο, πριν του απαντήσει ο Ηλιάδης ο Κωστής που είχε δει την καθηγήτρια να έρχεται πίσω του, προφταίνει και του λέει: η Καραγιώργη. Ο Ηλιάδης χωρίς να την έχει δει αντέδρασε στολίζοντάς την, (κάτι σαν μπόγος κλπ ,κλπ, συγνώμη Κώστα Μούτσιε!!!!!) είδε τον Κωστή που γέλαγε, πήρε χαμπάρι τη σκηνή που τον αγριοκοίταζε η Καλλιρόη κατάπιε τη γλώσσα του και μπήκε στην τάξη σεμνός βρίζοντας τον Κωστή για το χουνέρι που του έσκασε.
Την επόμενη λοιπόν ημέρα στα Αρχαία η Καραγιώργη χωρίς κατάλογο σηκώνει τον Ηλιάδη για μάθημα. Αγριοκοιτάζοντάς τον…
Καραγιώργη: Λέγε Ηλιάδη..
Ηλιάδης: Δεν ξέρω κυρία
Καραγιώργη: Κεριά και λιβάνια, να σχολιάζεις όμως την ομορφιά ξέρεις!!!
ΥΓ1. Ολοι θυμόμαστε πως αντιδρούσε η Δεσποινίς Καθηγήτρια όταν είχαμε την ατυχή έμπνευση να την πούμε Κυρία…..
ΥΓ2 Συνεχίζω να πιέζω τον Κώστα το Μούτσιο…..
(Για την αντιγραφή Απ. Λ.)

ΤΡΙΗΜΕΡΗ ΕΚΔΡΟΜΗ (μέρος 2o)

Επανέρχομαι στην εξιστόρηση όσων γνωρίζω (και θυμάμαι) για την τριήμερη εκδρομή…….
Αφού ξεπεράσαμε τον σκόπελο της εύρεσης συνοδών καθηγητών, έπρεπε να αντιμετωπίσουμε έναν άλλο μεγαλύτερο. Σε περίοδο κορύφωσης των σχολικών εκδρομών εμείς έπρεπε σε ένα απόγευμα να βρούμε πούλμαν για την εκδρομή. Τρίτη μεσημέρι λοιπόν το καθήκον αυτό ανατέθηκε στον Κώστα Καλόσακα και στον Γιώργο Κουνενή.
Ο πατέρας του Καλόσακα που εργαζόταν στο ΤΣΑ(Ταμείο Συντάξεως Αυτοκινητιστών) μας στέλνει συστημένους στο γραφείο Στεφανάκη (Το Νο 1 γραφείο ενοικιάσεων πούλμαν εκείνη την εποχή). Ο Στεφανάκης μας δέχθηκε αλλά σήκωσε τα χέρια ψηλά .
- Αυτή την εποχή παιδιά δεν υπάρχει ούτε κάρο ελεύθερο.
Έκανε ο άνθρωπος μερικά τηλέφωνα σε συναδέλφους του αλλά τίποτε. Πήραμε λοιπόν σβάρνα όλα τα ταξιδιωτικά γραφεία γύρω από το Σύνταγμα και την Ομόνοια. Αποτέλεσμα μηδέν.
Κάποια στιγμή, μετά από μεγάλη περιπλάνηση, καθόμασταν απογοητευμένοι στα σκαλιά του Εθνικού Θεάτρου στην οδό Αγ. Κων/νου. Απέναντί μας ήταν η πλατεία Αγ. Κων/νου όπου τότε ήταν οι αφετηρίες των ΚΤΕΛ.
- Ρε σύ, λέω, δεν πάμε με τα ΚΤΕΛ;
Απευθυνόμαστε στα ΚΤΕΛ και επιτέλους βρίσκουμε λεωφορείο.
Γυρίσαμε στο σχολείο με ανάμικτα συναισθήματα. Όλα τα σχολεία θα πήγαιναν με τα πολυτελή πούλμαν και εμείς σαν τους φτωχούς συγγενείς με το ΚΤΕΛ.
Το ανακοινώνουμε στους υπόλοιπους και αρχίζουμε όλοι μαζί να σκεφτόμαστε τι θα κάνουμε με τα ξενοδοχεία. Μετά από πολλές σκέψεις αποφασίσαμε, μπροστά στον κίνδυνο να ματαιωθεί η εκδρομή, να πούμε στους καθηγητές (ψευδώς)ότι πήραμε τηλέφωνα και μας είπαν ότι υπήρχαν άφθονα δωμάτια.
Την άλλη μέρα μαζέψαμε τα λεφτά και ραντεβού την Πέμπτη στις 6.30 πμ για την αναχώρηση. Η αποστολή εξετελέσθη.
Υπήρξε όμως και ένα μελανό σημείο. Σε Μερικούς συμμαθητές μας που είχαν επιλεγεί να συμμετάσχουν στις γιορτές που θα γινόταν στο καλλιμάρμαρο απαγορεύτηκε να έλθουν μαζί μας. Ήταν οι άτυχοι αυτής της ωραίας ανάμνησης που λέγεται ΤΡΙΗΜΕΡΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΕΚΔΡΟΜΗ
Την άλλη μέρα λοιπόν συγκεντρωθήκαμε και περιμέναμε το λεωφορείο. Σηκώναμε τον τόπο από τις φωνές. Ξαφνικά ανοίγει ένα παράθυρο στον 2ο όροφο της απέναντι πολυκατοικίας και ακούγεται μια φωνή
- ΗΣΥΧΙΑ!!!!!
Εμείς παγώσαμε. Βλέπετε τότε απέναντι στους μεγαλύτερους αισθανόμαστε φόβο ανάμικτο με σεβασμό. Μες στην σιωπή ακούγεται η φωνή ενός συμμαθητή μας (θεωρώ προτιμότερο να μην αναφέρουμε το όνομά του)
- Σκάστε γαϊδούρια! Ο κόσμος θέλει να κάνει έρωτα.
Αυτό ήταν. Ξεσπάσαμε όλοι σε γέλια και ο διαμαρτυρόμενος εξαφανίστηκε.
Γ. Κουνενης

ΤΟ ΣΑΝΤΟΥΙΤΣ ΤΟΥ ΛΕΥΤΕΡΗ

Ο συμμαθητής και καλός μας φίλος Λευτέρης κάθε μέρα που ερχόταν στο σχολείο είχε στην τσάντα του το σάντουιτς με δύο φέτες ψωμί και τυρί τυλιγμένα προσεκτικά από την Κυρία Αννα. Ο Λευτέρης συνήθιζε να τρώει το φαγητό του μεταξύ τρίτης και τέταρτης ώρας. Είχε όμως την ατυχία να γειτονεύει στο θρανίο με το Θανάση που και κείνος συνήθως πείναγε την ίδια ώρα. Γίνεται φανερό λοιπόν ότι το σάντουιτς της κυρίας Αννας που προοριζόταν για τον Λευτέρη αποτελούσε σοβαρό αντικείμενο επιθυμίας από τους δύο. Ο Θανάσης λοιπόν μετήρχετο πολλών μεθόδων να αποσπάσει αν όχι όλο όπως ήταν η διαρκής επιθυμία του τουλάχιστον ένα σεβαστό κομμάτι από το σάντουιτς. Τις πιο πολλές φορές ο Λευτέρης από αγνές προθέσεις κινούμενος παραχωρούσε στο Θανάση σεβαστό κομμάτι. Αν δε ποτέ αργούσε για οποιοδήποτε λόγο να ξεκινήσει το φαγητό ο Θανάσης προέβαινε αυθαίρετα σε μερική κατάσχεση του τεμαχίου που θεωρούσε ότι του ανήκε. Ειρήσθω εν παρόδω ότι και άλλοι συμμαθητές ορέγοντο το σάντουιτς και μερικοί εξ’ αυτών κατά καιρούς είχαν επωφεληθεί.
Και έτσι κυλούσαν οι ώρες των μαθημάτων, των διαλλειμάτων και ξανά από την αρχή.
Ένα απόγευμα λοιπόν στο διάλλειμα της τρίτης ώρας ο Λευτέρης ήταν απασχολημένος στο γραφείο των καθηγητών ως εξουσιαστής του απουσιολογίου, και ο Θανάσης αφού βαρέθηκε να περιμένει πήρε το σάντουιτς και άρχισε να τρώει προχωρώντας στο διάδρομο με σκοπό να εξέλθει στο προαύλιο. Την ίδια ώρα διασταυρώθηκε με τον Βασίλη που ερχόμενος από την αντίθετη κατεύθυνση έτρωγε το δικό του σάντουιτς, αγνώστου κατασκευής, παρεχόμενο όμως έναντι φτηνού αντιτίμου από το κυλικείο του Μήτσου, που ευρίσκετο όπως όλοι γνωρίζουμε δίπλα στα καπνιστήρια που τα χρησιμοποιούσαμε καμιά φορά για κατούρημα.
Ψάχνει ο Λευτέρης για το σάντουιτς δεν το βρίσκει πουθενά, υποπτεύεται σφόδρα το τι συνέβη και βγαίνει τρέχοντας να βρει τον Θανάση και να περισώσει ότι μπορεί από το νόστιμο αντικείμενο του πόθου. Συναντιέται με τον Βασίλη τον οποίο ενώ βλέπει τρώγοντα τον ρωτά που είναι ο Θανάσης. Μετ’ ου πολύ βρίσκει το Θανάση να απολαμβάνει το σάντουιτς που με ολύμπια ψυχραιμία του καταδίδει τον Βασίλη ως τον υπεύθυνο για την απώλεια του σάντουιτς. Αρχίζει ο καυγάς με το Βασίλη ο οποίος ενώ μάταια πασχίζει να αποδείξει την αθωότητά του προσφέρει τον απαραίτητο χρόνο στο Θανάση να αποτελειώσει το σάντουιτς απολαμβάνοντας παράλληλα το θέαμα ενός αξιόλογου καυγά. Για μικρό χρονικό διάστημα πρυτάνευσε η λογική, που έφερε στο φως την αλήθεια για την διαδρομή του σάντουιτς με ένα τελευταίο κομμάτι φέτας να τρίβεται στο τριχωτό της κεφαλής του Λευτέρη που είχε σαν αποτέλεσμα η τάξη να μυρίζει μπακάλικο συνοικιακό, οι πάντες να αρνούνται να κάτσουν δίπλα στον υπεύθυνο για την μυρουδιά, ο καθηγητής της επόμενης ώρας να μη μπορεί να διαχειριστεί τα γεγονότα, η φιλία του Λευτέρη με το Θανάση και το Βασίλη να υποστεί δεινή δοκιμασία, τα σάντουιτς και γενικά κάθε είδους κουλούρια να αποτελούν ιδιοκτησία με μεγάλη αξία, και το κεφάλι του Λευτέρη να κάνει μια βδομάδα να ξεμυρίσει με ότι επακόλουθο είχε στην επανένταξή του σε θρανίο με συμμαθητή.
(φίλε Λευτέρη κάπως έτσι θα ήθελε την περιγραφή η Καραγιώργη..) Απ.Λ.

Καλημερα......

Στο Ciao στη Λεωφόρο Συγγρού

Κουνενής, Ηλιάδης, Ιωάννου (κλασσικό) Δικόνιμος, Αγγελόπουλος, Νταλαχάνης.

Στο Ciao στη Λεωφόρο Συγγρού

Κουνενής,Ηλιάδης,Ιωάννου,Δικόνιμος,Αγγελόπουλος,Νταλαχάνης.

Στο Ciao στη Λεωφόρο Συγγρού

Γιάννης Ηλιάδης (πρακτικό)
Ιωάννου (κλασικό)

Στο Ciao στη Λεωφόρο Συγγρού

Βασίλης Δημητρόπουλος,, Θεός!!!

Στο Ciao στη Λεωφόρο Συγγρού

Κώστας Παπαγιαννίδης (ΜΟΝΟΣ) ό ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ!!

Στο Ciao στη Λεωφόρο Συγγρού

Βασίλης Αγγελόπουλος, άλλος αγαπημένος του Κορώνη!!!

Στο Ciao στη Λεωφόρο Συγγρού

Λιάπης και μπροστά του η γροθιά του Κουνενή. Μου έριξαν αλλά έφαγα κιόλας!!!

Στο Ciao στη Λεωφόρο Συγγρού

Θόδωρος Μακρής Δικόνιμος, ο τρίτος αγαπημένος του Κορώνη, και του Παπαϊωάννου.

Στο Ciao στη Λεωφόρο Συγγρού

Φάνης Μακρής ο αγαπημένος του Κορώνη!!!

Στο Ciao στη Λεωφόρο Συγγρού

Δημητρόπουλος,Παπαγιαννίδης,Μακρής,Λιάπης.

Ο Τάκης και η απόδειξη του τύπου του εκκρεμούς…

Έκτη Πρακτικού Δεύτερο Εξάμηνο. Μάθημα Φυσικής Καθηγητής Μαλαξιανάκης. Θέμα μαθήματος το εκκρεμές. Μετά από ερώτηση ποιος θα αποδείξει τον τύπο του εκκρεμούς, ανέλαβε ο Οικονομόπουλος.
Ξεκίνησε στην αρχή του πίνακα να γράφει και κάποια στιγμή μπερδεύτηκε, παρόλα ταύτα συνέχισε να γράφει αρλούμπες με σοβαρό ύφος γεμίζοντας τον πίνακα. Ο Μαλαξιανάκης που προφανώς δεν ήξερε την απόδειξη δεν μπορούσε να παρακολουθήσει την διαδικασία και να αποφασίσει αν είναι σωστά ή λάθος όσα έγραφε ο Τάκης στον πίνακα και γύρναγε και ρώταγε κάθε λίγο τους υπόλοιπους, «Σωστά;;;». Ο Τάκης γύρναγε βλοσυρός και μας έκανε νόημα να πούμε ναι. Έτσι και γινότανε. Απαντάγαμε εν χορώ «μάλιστα» και συνέχιζε η πλάκα μέχρι που γέμισε ο πίνακας, τον έσβησε και συνέχισε απ’ την αρχή (ακόμη γράφει….). Όταν μετά από κάμποση ώρα άρχισε το καλαμπούρι ο Τάκης βιαστικά είπε ότι τέλειωσε η απόδειξη και βάλθηκε να κοιτάζει τον Μαλαξιανάκη αυτός κοίταζε μια τον Τάκη μια την υπόλοιπη τάξη και κυρίως το Λευτέρη να δει αν συμφωνεί, ο Τάκης έκανε νοήματα ο Μαλαξιανάκης μισοπίστευε, η ώρα τέλειωσε συμφωνήσαμε όλοι και χτύπησε το κουδούνι. Απ.Λ

ΞΑΝΑΣΜΙΓΟΥΜΕ ?

Καλησπερίζω τ'αδέλφια της ... 6/6/70
(Δηλαδή της ΄Εκτης του 'Εκτου του '70 !)

Όπως σας είχα υποσχεθεί,  επέστρεψα στις 2/5 και είμαι
πάλι έτοιμος να δώσω το "παρών" στο νεογέννητο blog μας.
Λοιπόν αυτό που έγινε χτές βράδυ στο "Μαριδάκι" στη Γλυφάδα με συγκίνησε πάρα
πολύ γιατί θυμηθήκαμε πράγματα απίθανα από την όμορφη εποχή της
εφηβίας μας, ανοίξαμε κεφάλαια ξεχασμένα που εμείς τα είχαμε γράψει,
σκάσαμε στα γέλια και γέμισε η ψυχή μας με το οξυγόνο που δίνουν οι
όμορφες αναμνήσεις. Να, μα την Παναγία, αυτές τις σκέψεις έκανα όταν
έμαθα ότι στήθηκε κανάλι επικοινωνίας των συμμαθητών  της 6/6/70.
Έτσι ρε παιδί μου το θέλω αυτό το blog :
με χαρές, με αδελφοσύνη, με αγάπη, γιατί πιστεύω οτι αφού τα καταφέραμε
καλά τόσα χρόνια χώρια ο ένας απ' τον άλλο ,γιατί να μήν τα καταφέρουμε
τρεις φορές καλύτερα τώρα που ξανασμίγουμε? Τότε, αμάθευτα, χαρούμενα,
βλαμμένα και χαζά (με την αγνή έννοια το λέω) όλα μας, βλέπαμε τη ζωή
ν' ανοίγεται μπροστά μας αδιάστατη, πατρίδες, καρδιές και όνειρα να
περιμένουν να τα κατακτήσουμε όλα, σαν μιά μικρή βαρκούλα που φαντάζεται
πως θα γίνει υπερωκεάνειο και θα καβατζάρει όλους τους ωκεανούς της
υδρογείου!
Τι λέτε
λοιπόν, δεν αφήνουμε τις σκοτούρες και τα άγχη της καθημερινότητας να
τεκταίνονται εκεί που τεκταίνονται και όταν μπαίνουμε εδωμέσα να ζούμε
το δικό μας παράδεισο και να παίρνουμε κουράγιο για να γράψουμε
σταθερό χέρι και τα  επόμενα κεφάλαια του βιβλίου μας?

Πολλά φιλιά
Κώστας
Παπαγιαννίδης                                           

Στο Μαριδάκι στη Γλυφάδα

ΕΔΩ ΛΟΙΠΟΝ ΕΤΕΘΗ ΕΝΑ ΕΡΩΤΗΜΑ ΑΝ ΑΝΑΜΙΞΟΥΜΕ

ΠΟΥΜΠΟΥΚΛ ΜΕ ΝΑΟΗ ΤΙ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ?

ΟΠΟΙΟΣ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ ΠΑΡΑΥΤΑΑΑΑΑΑΑΑ

Στο Μαριδάκι στη Γλυφάδα

ΒΡΕΣΤΟΝ ΚΑΙ ΠΑΡΤΟΝ- ΚΟΙΤΑ ΥΦΟΣ ΜΩΡΕ ΝΑ ΧΑΡΩ ????????????

Στο Μαριδάκι στη Γλυφάδα

ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΟΥ ΤΕΟ ΒΡΕΘΗΚΑΜΕ ΠΑΛΙ - ΜΑΛΛΟΝ ΞΑΝΑΣΜΙΞΑΜΕ , ΣΤΟ ΜΑΡΙΔΑΚΙ ΤΗΣ ΓΛΥΦΑΔΑΣ ΚΙ ΕΔΩΣΑΜΕ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΝΑ ΞΑΝΑΣΜΙΞΟΥΜΕ ΠΙΟ ΠΟΛΛΟΙ ΟΜΩΣ, (ΑΝΤΕ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΝΑ ΣΤΟΙΧΙΖΟΝΤΑΙ - ΑΝΑΠΑΥΣΗ ΗΗΗΗΗΗΗΗΗ) ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 5-ΜΑΙΟΥ - ΣΤΙΣ 9 ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΣΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΠΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΑ Ο ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΝΟΣ , ΚΑΤΑ ΚΟΣΜΟΝ ΠΑΠΑΠΑΑΠΑΠΑΠΠΑΠΑ ΓΙΑΝΝΙΔΗΣΣΣΣΣΣΣΣΣ . ΣΤΟ
ΚΟΤΟΝ ΚΛΑΜΠ λοιπόν ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ στις 9 το βράδυ , απεναντι απο εστιατόριο του Δ.Ν.Τ. ΚΕΝΤΡΙΚΟΝ στην οδο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ

Στο Μαριδάκι στη Γλυφάδα

ΚΟΨΤΕ ΦΑΤΣΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΤΕ ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ............... ΠΟΥΚΑΜΙΣΑ

Α ΡΕ ΘΟΔΩΡΕ ΔΙΚΟΝΙΜΕ ΜΑΚΡΗ του ΕΥΑΓΓΕΛΛΟΥ ΟΠΩΣ ΘΥΜΟΤΑΝ Ο ΚΑΠΤΑ ΚΩΣΤΑΣ , ΛΟΙΠΟΝ ΒΡΕΙΤΕ ΤΩΡΑ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΟΣ ΚΑΙ ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ, ΘΑ ΚΕΡΔΙΣΕΤΕ ΛΟΥΚΟΥΜΑΚΙ ΣΥΡΟΥ ΜΕ ΠΑΤΡΙΝΗ ΛΟΥΚΟΥΜΟΣΚΟΝΗ . !

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΠΑΔΙΑ ΕΛΠΙΖΩ Η ΑΝΟΙΞΗ ΝΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙ ΟΛΟΥΣ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΘΑΛΕΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΟΡΕΞΗ ΓΙΑ ΠΛΑΚΑ .
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΑΝ ΚΑΙ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΞΕΦΟΥΣΚΩΣΑΝ ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΜΗΝ ΗΤΑΝ ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ , ΑΝΤΕ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΖΩΝΤΑΝΕΨΟΥΜΕ ΛΙΓΟ , ΚΑΛΗ Η ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ ΑΛΛΑ ΒΑΡΕΤΗ Η ΣΟΒΑΡΟΦΑΝΕΙΑ , ΚΑΛΗ Η ΟΡΕΞΗ ΓΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑ ΑΛΛΑ ΌΧΙ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑΤΙ Η Δουλειά = Δουλεία , αν κι εμάς δεν μας πιάνει καμιά κρίση παρά μόνον νευρική ! άντε ρέε ξυπνάτε κι εσύ χάρε ΜΕΓΑΛΕ ΓΕΝΙΚΕ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΡΑ....ΜΟΡΦΩΣΗΣ κι εσύ απουσιολόγε μεγάλε Δ/ντα ΤΟΥ DTI αμάν πια όλο απουσιάζετε ,κι όσοι διαβάζετε αυτές τις γραμμές επικοινωνήστε ........................................... κι η Ζωή προχωράει χωρίς να κοιτάζει την δική μας μελαγχολία κι έρχεται η στιγμή για να αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις ( ΝΙΟΝΙΟΣ ) Και για την αντιγραφή ντινος νταλας
όλα αυτά επειδή η ζωή δεν περιμένει αλλά προηγείται .........................................................!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! και συνεχίζεταιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι ........................το παραμύθι
..........................................