ΤΡΙΗΜΕΡΗ ΕΚΔΡΟΜΗ (μέρος 2o)

Επανέρχομαι στην εξιστόρηση όσων γνωρίζω (και θυμάμαι) για την τριήμερη εκδρομή…….
Αφού ξεπεράσαμε τον σκόπελο της εύρεσης συνοδών καθηγητών, έπρεπε να αντιμετωπίσουμε έναν άλλο μεγαλύτερο. Σε περίοδο κορύφωσης των σχολικών εκδρομών εμείς έπρεπε σε ένα απόγευμα να βρούμε πούλμαν για την εκδρομή. Τρίτη μεσημέρι λοιπόν το καθήκον αυτό ανατέθηκε στον Κώστα Καλόσακα και στον Γιώργο Κουνενή.
Ο πατέρας του Καλόσακα που εργαζόταν στο ΤΣΑ(Ταμείο Συντάξεως Αυτοκινητιστών) μας στέλνει συστημένους στο γραφείο Στεφανάκη (Το Νο 1 γραφείο ενοικιάσεων πούλμαν εκείνη την εποχή). Ο Στεφανάκης μας δέχθηκε αλλά σήκωσε τα χέρια ψηλά .
- Αυτή την εποχή παιδιά δεν υπάρχει ούτε κάρο ελεύθερο.
Έκανε ο άνθρωπος μερικά τηλέφωνα σε συναδέλφους του αλλά τίποτε. Πήραμε λοιπόν σβάρνα όλα τα ταξιδιωτικά γραφεία γύρω από το Σύνταγμα και την Ομόνοια. Αποτέλεσμα μηδέν.
Κάποια στιγμή, μετά από μεγάλη περιπλάνηση, καθόμασταν απογοητευμένοι στα σκαλιά του Εθνικού Θεάτρου στην οδό Αγ. Κων/νου. Απέναντί μας ήταν η πλατεία Αγ. Κων/νου όπου τότε ήταν οι αφετηρίες των ΚΤΕΛ.
- Ρε σύ, λέω, δεν πάμε με τα ΚΤΕΛ;
Απευθυνόμαστε στα ΚΤΕΛ και επιτέλους βρίσκουμε λεωφορείο.
Γυρίσαμε στο σχολείο με ανάμικτα συναισθήματα. Όλα τα σχολεία θα πήγαιναν με τα πολυτελή πούλμαν και εμείς σαν τους φτωχούς συγγενείς με το ΚΤΕΛ.
Το ανακοινώνουμε στους υπόλοιπους και αρχίζουμε όλοι μαζί να σκεφτόμαστε τι θα κάνουμε με τα ξενοδοχεία. Μετά από πολλές σκέψεις αποφασίσαμε, μπροστά στον κίνδυνο να ματαιωθεί η εκδρομή, να πούμε στους καθηγητές (ψευδώς)ότι πήραμε τηλέφωνα και μας είπαν ότι υπήρχαν άφθονα δωμάτια.
Την άλλη μέρα μαζέψαμε τα λεφτά και ραντεβού την Πέμπτη στις 6.30 πμ για την αναχώρηση. Η αποστολή εξετελέσθη.
Υπήρξε όμως και ένα μελανό σημείο. Σε Μερικούς συμμαθητές μας που είχαν επιλεγεί να συμμετάσχουν στις γιορτές που θα γινόταν στο καλλιμάρμαρο απαγορεύτηκε να έλθουν μαζί μας. Ήταν οι άτυχοι αυτής της ωραίας ανάμνησης που λέγεται ΤΡΙΗΜΕΡΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΕΚΔΡΟΜΗ
Την άλλη μέρα λοιπόν συγκεντρωθήκαμε και περιμέναμε το λεωφορείο. Σηκώναμε τον τόπο από τις φωνές. Ξαφνικά ανοίγει ένα παράθυρο στον 2ο όροφο της απέναντι πολυκατοικίας και ακούγεται μια φωνή
- ΗΣΥΧΙΑ!!!!!
Εμείς παγώσαμε. Βλέπετε τότε απέναντι στους μεγαλύτερους αισθανόμαστε φόβο ανάμικτο με σεβασμό. Μες στην σιωπή ακούγεται η φωνή ενός συμμαθητή μας (θεωρώ προτιμότερο να μην αναφέρουμε το όνομά του)
- Σκάστε γαϊδούρια! Ο κόσμος θέλει να κάνει έρωτα.
Αυτό ήταν. Ξεσπάσαμε όλοι σε γέλια και ο διαμαρτυρόμενος εξαφανίστηκε.
Γ. Κουνενης