ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑΣ

Ο φίλος μας ο Κώστας λοιπόν είχε μια εμμονή με την καθηγήτριά μας (όλοι βέβαια μαντεύετε ποια ήταν). Μας είχε τρελάνει με τις εκδηλώσεις επιθυμίας, θαυμασμού, και πόθου προς αυτήν. Ολα απάνω της προκαλούσαν τα ξαφνικά θαυμαστικά: « πως είναι έτσι αυτό, τι ωραίο το άλλο» γενικά μας άφηνε να κοιτάζουμε ότι περιέγραφε προσπαθώντας να δούμε και μεις οι υπόλοιποι αυτό που εκείνος διέκρινε.
Ένα απόγευμα λοιπόν στο μάθημα της έκθεσης έπρεπε να διορθώσουμε τις εκθέσεις της περασμένης εβδομάδας και να πάρουμε τους βαθμούς μας. Η καθηγήτρια μη έχοντας τα τετράδιά μας στο σχολείο πρότεινε να πάνε δύο μαθητές στο σπίτι της να τα φέρουν. Ο ένας λοιπόν όπως καλά μαντέψατε ήταν ο Κώστας, ο άλλος ήταν ο Χρήστος. Φαίνεται ότι κι αυτός μοιραζόταν τα ίδια αισθήματα με τον Κώστα.
Φτάσανε στο σπίτι της πήραν τα τετράδια ήρθαν στην τάξη και φυσικά μόνο μάθημα δεν έγινε.
Άρχισαν οι διαρροές για τα ευρήματα στο σπίτι της καθηγήτριας με άκρως γαργαλιστικές λεπτομέρειες, και περιγραφές που εξήπταν τη φαντασία όλων. Αλλοι λοιπόν γέλαγαν άλλοι ρωτούσαν ακόμη περισσότερα, γενικά έγινε ένα ψιθυριστό πανδαιμόνιο που απομυθοποιούσε την καθηγήτρια ή κέντριζε το ενδιαφέρον των υπολοίπων, ας πούμε που κοιμάται, που τρώει, πόσο τρώει, τι φοράει, και άλλα τέτοια ενδιαφέροντα που οι αγαπητοί μας κατάσκοποι μας μετέφεραν. Παρόλη τη γενική αναταραχή, εκείνη δεν κατάλαβε απολύτως τίποτα και οι ψιθυριστές διαρροές έφερναν τις πιο απίθανες παραλλαγές εκείνων που ειπώθηκαν προς τα πίσω θρανία με αποτέλεσμα να προκύψει ένα κομφούζιο που μόνο το διάλλειμα το ξεδιάλυνε όταν καθισμένη όλη η τάξη στις κερκίδες ενημερώθηκε από πρώτο χέρι επίσημα. Οι λεπτομέρειες της ημέρας εκείνης που δεν μπορούν να γραφούν, υποσχέθηκε ο Κώστας να μας τις περιγράψει όταν θα συναντηθούμε, γι αυτό από τώρα θα φτιάχνουμε και την ημερήσια διάταξη της επόμενης συνάντησης..

(Απ.Λ. με την άδεια του Κώστα)