Μουσική από τον Νοέμβριο του 1970.

Το καλοκαίρι του ‘69 στην Ελλάδα δεν είχαμε πάρει χαμπάρι πως στην άλλη άκρη του Ειρηνικού, σε εκείνη τη φάρμα κοντά στη Νέα Υόρκη, διεξαγόταν αυτό που αργότερα έγινε μύθος, η συναυλία του Woodstock. Στο χωριό τότε δεν υπήρχε τηλεόραση, ούτε καν ηλεκτρικό ρεύμα. Στα ραδιόφωνα με μπαταρίες των καφενείων, άκουγες στην καλύτερη περίπτωση τους λυγμούς του Καζαντζίδη και στην χειρότερη τα ανακοινωθέντα της χούντας. Έπρεπε να περάσει ένας χρόνος για να πάρουμε χαμπάρι.

Πρέπει να ήταν Νοέμβριος του ‘70, όταν από στόμα σε στόμα κυκλοφόρησε στην Αθήνα η είδηση σαν αστραπή. Θα προβαλλόταν σε επίσημη πανηγυρική πρεμιέρα στην Ελλάδα η ταινία Woodstock, μια Κυριακή πρωί στον κινηματογράφο Παλλάς της Βουκουρεστίου και μάλιστα με δωρεάν είσοδο. Μαζευτήκαμε όλη η παρέα. Θυμάμαι τον Αντριανό Εμπειρίκο και τον Παναγιώτη Τσέρτο από τις 8 το πρωί κολλημένοι στα κάγκελα να μπούμε πρώτοι.

Ήταν ένα πολιτισμικό σοκ! Ακούγαμε βέβαια χρόνια ροκ μουσική από τους πειρατικούς σταθμούς στην Αθήνα και βλέπαμε κάποια ελληνικά ροκ συγκροτηματάκια στους σινεμάδες της Δάφνης τα κυριακάτικα πρωινά. Αλλά να βλέπεις μαζεμένους στην σκηνή τον Roger Daltrey, τον Pet Τounced, τους Santana, τον Joe Kocker, τους Crosby, Stills, Nash and Young, την Joan Baez, τους Jefferson Airplane, τους Sly an the family stone, τους Canned Heat, τον Arlo Guthrie, τον John Sebastian και όλους τους μύθους της μουσικής, ήταν συγκλονιστικό. Bλέπαμε μια άλλη Αμερική γιατί ως τότε, οι αμερικάνικες ταινίες της εποχής ήταν του τύπoυ «Τα πράσινα μπερέ», όπου ο John Wayne κατατρόπωνε τους Βιετκόγκ.

Κάποια στιγμή το Παλλάς φωτίστηκε από αναπτήρες, ένα μικρό μνημόσυνο στην καρδιά της Αθήνας για τον Jimmie Hendrix, που είχε πεθάνει λίγους μήνες πριν. Παρών στο Παλλάς και ο σκηνοθέτης Michael Waltdley. Άσπρη κελεμπία και ίσια μακριά ξανθά μαλλιά, σαν τον Χριστό.

Όταν βγήκαμε από την αίθουσα ήμασταν αλλοπαρμένοι. Δεν αντέχαμε άλλο. Κάποιος πέταξε ένα σύνθημα για ελευθερία και τέτοια και αρχίσαμε όλοι να φωνάζουμε ασυντόνιστα. Πλακώνουν οι μπάτσοι, γίνεται πανικός, εξαφανιζόμαστε στα στενά. Δεν ξέραμε από συνθήματα, διαδηλώσεις και τέτοια, δεν είχαμε προλάβει τα Ιουλιανά του 1965. Έτσι άδοξα τελείωσε η πρώτη μας διαδήλωση.

Τόσα χρόνια μετά, φέρνω στο μυαλό μου ένα-ένα τα καρέ της ταινίας.

Τρείς μαύροι στη σκηνή, ο ένας κακάσχημος και καμπούρης με πορτοκαλί κελεμπία, δένει νευρικά μια σπασμένη χορδή στην κιθάρα, ψιθυρίζοντας στους 300,000 νέους μπροστά του. Ο φακός του σκηνοθέτη Waltdley καρφωμένος στο φαφούτικο στόμα και στα δάχτυλα με τα δακτυλίδια του Richie Havens. Κατόπιν γρατζουνάει με μανία την κιθάρα και αρχίζει να φωνάζει;

Woodstock 1969

Freedom, Freedom, sometimes I feel like a motherless child, sometimes I feel…..

Crosby, Stills, Nash, & Young

Ευάγγελος Σπινθάκης

Συνάντηση "Ξυνού"

Να βοηθήσουμε τα παιδιά του Ξυνού να βρεθούν μεταξύ τους.

πατήστε:

ΞΥΝΟΣ ΞΑΝΑ!!

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΙΣ ΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΑΡΡΕΝΩΝ ΑΘΗΝΩΝ 1964 - 1970

Κοντός, παχουλός με παχιά φρύδια και πυκνά μαύρα μαλλιά με σοβαρό ύφος με ένα τσιγάρο μόνιμα στο στόμα δεν θυμάμαι αν κάπνιζε και την ώρα του μαθήματος, με τραχιά βαριά φωνή ντυμένος αυστηρά στο κλασσικό μάλλινο κουστούμι του, δεν έδειχνε ότι γίνεται φίλος από την άλλη δεν είχε τον αέρα του ανόητα αυστηρού. Δεν θυμάμαι να τον έχουμε μόνιμα καθηγητή Φυσικής ίσως τον είχαμε στην πέμπτη Γυμνασίου και Χημεία στην τετάρτη Γυμνασίου, και πάλι δεν θυμάμαι αν βγάλαμε όλο το χρόνο στα μαθήματα αυτά. Αυτό όμως δεν εμπόδισε την τάξη να αποκτήσει γνώμη για το τι συμβαίνει στη Φυσική και στη Χημεία.

Ένα θέμα Φυσικής θυμάμαι που μας είχε διδάξει στη γενική του μορφή, και αφορούσε την «τριβή ολισθήσεως» ο τρόπος λύσης του ήταν επίκαιρος ακόμα και όταν λίγο πριν απ’ τις εισαγωγικές είχαμε φτάσει στην κορυφή της προετοιμασίας μας.

«Λευκοσιδηρούν δοχείον, κοινώς γκαζοντενεκές, ισορροπεί επί κεκλιμένου επιπέδου, κλπ, κλπ.» Όπως όλοι καταλάβατε μας εντυπωσίασε το λευκοσιδηρούν δοχείο που μάθαμε ότι έτσι λέγεται ο γκαζοντενεκές, και βαλθήκαμε όλοι αντίστροφα να μετονομάσουμε στην καθαρεύουσα το πολύ οικείο παρατσούκλι που μας έδιναν όλοι οι καθηγητές, «ντενεκέδες». Το πιο κοντινό που μας καθόταν ήταν το «λευκοσιδεράδες». Εκείνο όμως που δεν μάθαμε και θα έπρεπε να έρθει το φροντιστήριο για να μάθουμε τι ακριβώς γινόταν με τις δυνάμεις στο σύστημα, ποια είναι τα αποτελέσματά τους και πως τα μετράμε.

Δεν είχαμε κάποια συνέχεια στη Φυσική γι’ αυτό και πιστεύω ότι δεν συνεχίσαμε με τον ίδιο καθηγητή αλλά επιστρέψαμε στον Μαλαξιανάκη όλοι εμείς τα χλωμά πρόσωπα στον αγαπημένο μας ερυθρόδερμο, και μαζί μ’ αυτόν άρχισαν να παραδίδουν το παρακάτω μάθημα οι γνωστοί βοηθοί της έδρας. Καθώς προχωρούσαμε σε γνώσεις στην τελευταία τάξη του Γυμνασίου όλοι οι καθηγητές πέρναγαν σε δεύτερη μοίρα ιδιαίτερα οι καθηγητές της Φυσικής.

Ξέχασα να πω πως ο καθηγητής που αδρά περιέγραψα λεγόταν Παπαμερκουρίου ή επί το επιστημονικότερο, Τζάουλ..

Α.Λ (pt31)

Εκδρομή στον Ωρωπό

H Φωτογραφία είναι από μια εκδρομή στον Ωρωπό!

Τελευταίες τάξεις !

Μανώλης, Κωστής, Κοψιδης, Κωνσταντόπουλος.

Στην παραλία παίζοντας τους άνετους.

Καλές οι Φώτο αλλά η πραγματικότητα ακόμα ποιο σκληρή!

Τότε θέλαμε το τώρα –τώρα το τότε και μετά ξανά

τα ίδια!!!!!!!
 
Κ. Κωνσταντόπουλος

Παίζουν τα μπαγλαμαδάκια!!!

Μια Παλιά Συνάντηση

 

Και μια φωτογραφία από παλιότερη συνάντηση στου Μετς (από την εποχή που ΔΕΝ κόβαμε κοντά τα μαλλιά μας όπως τώρα).

 Διακρίνονται από αριστερά : Κωνσταντόπουλος, Δημητρόπουλος, Σφέτσος, Κουνενής, Γρηγορόπουλος, Μώτος, Μακρής, Ηλιάδης, Λιάπης, Δογάνης και Μωράτης.

Γ.Κ.

Πριν, ενδιάμεσα, πιό ενδιάμεσα...

Μουτζούρης (όχι ο εικονιζόμενος)

Ο φίλος ο Κωνσταντόπουλος μας θύμισε ένα χαρακτηριστικό στιγμιότυπο απ' τα πολλά που θυμηθήκαμε.
Ο Μουτζούρης λοιπόν μας έκανε μάθημα Ιστορίας σε κάποια απ' τις μεγάλες τάξεις. Ηταν κι αυτός φοβισμένος όπως κι ο Χατζόπουλος όταν έμπαινε στην τάξη.
Με το που ανοίγει η πόρτα γιά να μπει με τα βιβλία κάτω απ΄τη μασχάλη ακούει μιά φωνή προερχόμενη απ' το Δογάνη: Βγές έξω
Βγαίνει έντρομος έξω οπότε ακούγετε η φωνή του Κωνσταντόπουλου: Μπες μέσα.
Ξαναμπαίνει φοβισμένα και ακούει εκ νέου την εντολή: βγες έξω. Ξαναβγαίνει και εντέλεται εκ νέου: μπές μέσα. Ετσι για κάμποση ώρα μπαινόβγαινε μέχρι που αποφάσισε οριστικά να κάνει μάθημα. 
Οι δυό συγκάτοικοι του έβδομου θρανίου της μεσαίας σειράς ικανοποιημένοι μετά το μικρό καψόνι επέτρεψαν να γίνει μάθημα. Τώρα τι μάθημα γινόταν με τον Μουτζούρη....

ΓΕΥΜΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Με την ευκαιρία της άφιξης από Βρυξέλλες του συμμαθητή μας Κων/νου Καλόσακα πραγματοποιήθηκε γεύμα εργασίας κατά τη διάρκεια του οποίου ανταλλάχθηκαν  χρήσιμες απόψεις για την καλυτέρευση του Blog.  Οι εικονιζόμενοι Καλόσακας, Λιάπης, Κωνσταντόπουλος και Κουνενής, όπως φαίνεται και στη φωτογραφία εργάστηκαν άοκνα και σκληρά. Τους αξίζει ένα μπράβο!!!!
Γ.Κ.

Και οι Κλασσικοί μας

Σπινθάκης Σπηλιώτης Χαντάς

Δυό βδομάδες απ' το "κουτούκι"

Λιάπης   Μακρόπουλος

Με το φίλο τον Αχιλλέα από το κλασσικό που παίζαμε μπάλα στο τρίγωνο στην Ηλιουπόλεως στο Α Νεκροταφείο όταν είμασταν τρίτη τάξη στο σχολείο το 1967

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΙΣ ΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΑΡΡΕΝΩΝ ΑΘΗΝΩΝ 1964 - 1970

Και κάτι προσωπικό. Στο δεύτερο εξάμηνο της τελευταίας τάξης άρχισαν τα γραπτά διαγωνίσματα εξαμήνου. Στα σχεδόν κοινά με όλους μαθήματα φυσικής και χημείας περιμέναμε το διαγώνισμα όχι σαν διαδικασία σχολική όσο σαν μια καλή ευκαιρία για πρόβα εν όψει των ερχόμενων εισαγωγικών εξετάσεων. Ο φίλος μας ο Μαλαξιανάκης μας έβαζε θέματα χημείας από ένα φροντιστηριακό βιβλίο του Μανωλικίδη. Το βιβλίο αυτό ήταν γνωστό σχεδόν σε όλους και περιμέναμε να δούμε τι θέμα θα έπεφτε. Το τρίτο και δυσκολότερο θέμα της χημείας ήταν ένα πρόβλημα που αφορούσε ένα δοχείο που περιείχε όγκους δύο αερίων που αντιδρούσαν και τον συνολικό όγκο συμπλήρωνε ατμοσφαιρικός αέρας. Όλοι λοιπόν λύσαμε το πρόβλημα όλοι υπολόγισαν τους όγκους χωρίς να προσθέσουν τον ατμοσφαιρικό αέρα όπως ήταν το σωστό. Όλοι εκτός από εμένα που τον υπολόγισα. Έτσι λοιπόν το δικό μου αποτέλεσμα ήταν μοναδικό στην τάξη και διέφερε από όλους τους άλλους. Έλα όμως που το δικό μου συνέπιπτε με το αριθμητικό αποτέλεσμα που είχε στο τέλος της άσκησης το βιβλίο του Μανωλικίδη, χωρίς όμως να παραθέτει και τη λύση της άσκησης. Μπαίνοντας ο Μαλαξιανάκης στην τάξη φώναξε το όνομά μου, μου έπλεξε ένα εγκώμιο, περιέφερε ειρωνικά το βλέμμα του τριγύρω και είπε πως μόνο εγώ από όλη την τάξη έλυσα σωστά το πρόβλημα. Σηκώθηκε θύελλα διαμαρτυριών. Μάταια. Ο Μαλαξιανάκης οχυρωμένος πίσω από το αποτέλεσμα του βιβλίου που συμφωνούσε με το δικό μου αποτέλεσμα παρέμενε αμετάπειστος. Δεν στάθηκε αρκετό να αλλάξει γνώμη ούτε όταν του έφεραν την καινούργια έκδοση του βιβλίου που είχε διορθωμένο το αποτέλεσμα ο ίδιος ο συγγραφέας του. Παρέμεινε προσκολλημένος στην απόφασή του προς μεγάλη ικανοποίηση δική μου και πλήρη απογοήτευση όλης της τάξης, και ακόμη περισσότερο στους βοηθούς της έδρας που δέχθηκαν πρώτοι την αποδοκιμασία του Μαλαξιανάκη.....

Απ. Λιάπης

Μέξης Νίκος

Κάτοικος Κουκακίου.
Η φίλη της σελίδας μας κα Παρασκευή Γέρου γνωστή και παλιά γειτόνισσα του Μέξη τον βρήκε και του υπέδειξε να επικοινωνήσει με το blog. O Νίκος φέρει γύψινο επίδεσμο στο χέρι λόγω ατυχήματος που κατά δήλωσή του τον εμπόδισε να έρθει στη συνάντηση. Τις ανακρίσεις θα αναλάβει ο Κουνενής για το αν είναι δικαιολογημένα απών. Διατάσσεται ο Μέξης να επικοινωνήσει με τη συμμορία.

ΜΗΝΥΜΑ

"ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΘΕΡΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥ ΦΙΛΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ 14ης NOE.

ΑΝΟΙΞΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΣΑΣ ΣΥΓΧΑΙΡΩ ΓΙΑ ΤΟ ΩΡΑΙΟ

ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ. ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ ΝΑ ΒΡΩ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ΣΤΕΙΛΩ

ΚΑΤΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ.

ΛΙΝΟΣ ΜΠΕΝΑΚΗΣ"

Από τον εικονιζόμενο στο προηγούμενο κουίζ έλαβα το παραπάνω μήνυμα.

Το δημοσιεύω γιατί νομίζω ότι θα μας χαροποιήσει όλους.

Οτιδήποτε και αν μας δώσει για δημοσίευση ο κ. Μπενάκης για εμάς θα είναι ενδιαφέρον.

Γ. Κουνενής

Και τώρα κάτι ενδιαφέρον. Ποιός είναι ο κύριος της φωτογραφίας;
Γ. Κουνενής

Zorba the Greek!

Πλήρης αμηχανία

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΙΣ ΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΑΡΡΕΝΩΝ ΑΘΗΝΩΝ 1964 - 1970

Μετά την εξαιρετική βραδυά που περάσαμε την προπερασμένη Παρασκευή στο "Κουτούκι" ας συνεχίσουμε την " μεγάλη" μικρή πορεία μας στις αίθουσες του Γυμνασίου μας παρέα με τους καθηγητές μας.  
Στη Γεωγραφία ο τρόπος εξέτασης περιλάμβανε την ανεύρεση στο χάρτη πόλεων όπου το σκόρ μετριόταν όπως στα πέναλτι μετά την παράταση.

Ο τρόπος που μας τιμωρούσε ήταν ό εξής: Στη μεγάλη αταξία έπιανε μια μικρή τούφα απ’ τη φαβορίτα ή ότι άλλο τελοσπάντων υπήρχε στον κρόταφο και την τραβούσε απότομα. Αν το σφάλμα ήταν μικρότερο συμπίεζε το λοβό του αυτιού στα δύο του δάκτυλα και το έτριβε. Ομολογουμένως πρωτότυποι τρόποι τιμωρίας. Όταν βέβαια ξεκίναγε η τιμωρία όλοι φωνάζαμε να βγάλει τα μαλλιά του θύματος ή να κόψει το αυτί.

Στράβωνε λίγο το στόμα και φώναζε ένα μεγαλοπρεπές σκασμός γαϊδούρια.

Τι να πρωτοθυμηθούμε για τον δάσκαλό μας αυτόν.

Σίγουρα στάθηκε δίπλα μας, σίγουρα με όλες τις ιδιορρυθμίες του έγινε δικός μας. Βόηθησε όσο κανένας για την πραγματοποίηση της εκδρομής μας και μας υποστήριξε σε όλους τους καβγάδες που είχαμε με τα άλλα σχολεία. Ποτέ δεν αρνήθηκε να φωτογραφηθεί μαζί μας και έδειχνε υπερήφανος για την τάξη μας αρκετά χρόνια μετά την αποφοίτησή μας που τύχαινε να τον δω στους περιπάτους του μιας και γίναμε γείτονες για κάμποσα χρόνια σε μια γκαρσονιέρα που χρησιμοποιούσαμε ακριβώς δίπλα στο σπίτι του ως φοιτητές.

Α.Λ.(Pt29)

ΕΔΩ  ΦΩΣ ΑΝΕΣΠΕΡΟΝ ΑΠΟΔΙΔΕΤΑΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΑ ΧΩΡΟΝ  ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΑΝΗ ΚΑΙ  ΤΟΝ ΤΖΟΡΤΖΖΖ

 Ο ΜΠΙΛ ΔΙ ΑΝΤΜΙΡΑΛ ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΗΚΟΥΣΗΣ  ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΟΣ  ΥΠΟ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΙΑΤΡΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΥΙΟΣ & ΣΙΑ Ο ΔΕ ΠΑΡΑΚΑΘΗΜΕΝΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ ΣΚΕΠΤΕΤΑΙ  δεν μας χ....ειςςςς ρε νταλαρα ποτε θα ερθει η μασα,,,,,,,,,,,, αντε ναυαρχεεεεεεεεεεεε τελειωνε  τον ΔΕΚΑΡΙΚΟ ΛΟΓΟ ΣΟΥ γιατι θα αρχισω να δαγκωνω ? Ο ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΣ ΚΟΚΙΝΝΑΚΗΣ ειναι μεσα  στην καλη χαρα!!!!!!!!!!!!

Ο Σπινθάκης και η Καθηγήτρια, κουβέντα συναδέλφων!!

Ο Απουσιολόγος και η Καθηγήτρια

ΠΡΙΝ

Το quiz του Γιώργου είναι το μετά.

ΚΟΥΙΖ

Ποιός είναι ο εικονιζόμενος συμμαθητής μας;
Γ. Κουνενής

Συνάντησης συνέχεια

Αγαλιανός Λιάπης συγκάτοικοι στο πρώτο θρανίο τουλάχιστον 4 χρόνια...

Και πάλι μαζί μετά 40 χρόνια.

Εχουν δεί τα μάτια μας!!!

Συνάντησης συνέχεια

Ο καλός μας συμμαθητής Νίκος Σταυρόπουλος με τον γιό του.

Συνάντησης συνέχεια

Η έκπληξη του Αγαλιανού μπροστά στην Καθηγήτρια

Στου Παπαγιαννίδη το Κουτούκι

Ποιός το πίστευε ότι 40 χρόνια μετά θα φιλούσα την καθηγήτρια!!!!

και μάλιστα υπό το βλέμμα του Παπα Σκουτέλη!

Στου Παπαγιαννίδη το Κουτούκι

Μούτσιος, Κουνενής, Λιάπης, Ηλιάδης.

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

Ουδεμία παράλειψη. Ο Θόδωρος ήταν εκεί χάρη στις άοκνες προσπάθειες του Κουνενή !!!!!!!

Ο Θόδωρος έβαλε στην επικοινωνία του με το blog το σύνθημα:

ΑΠΟΨΕ ΘΑ ΚΑΕΙ ΤΟ ΙΝΤΕRΝΕΤ!!!

Τόπε και τόκανε.

Γιά σου Θόδωρε..

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

ΠΑΡΑΛΕΙΨΗ!!!!!

Δεν αναφέραμε την έκτακτη συμμετοχή μέσω Ιντερνετ του αδελφού μας από την Ιταλία, Θόδωρου Δικόνιμου!!
Με το ποτήρι στο χέρι συμμετείχε ενεργά στο μεγαλύτερο μέρος της συνάντησης. Μετά μάλλον του τέλειωσε το κρασί.
Γ. Κουνενής

Ο ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΕΡ ΝΤΙΝΝΤΑΛ ΣΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΠΩΣ ΕΓΙΝΑΝ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 40 ΧΡΟΝΙΑ

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

.

ΕΓΙΝΕ!!!!!!!

Και περάσαμε υπέροχα!!!!!

Οι κάτοχοι των φωτογραφικών μηχανών θα δημοσιεύσουν προσεχώς τις φωτογραφίες.
Επειδή τώρα είμαι ακόμα υπό την επήρεια της χτεσινής συνάντησης, αργότερα θα ανακοινώσω τις ποινές όσων απουσίασαν αδικαιολόγητα (ετοιμαστείτε ρεμάλια να υποστείτε τις συνέπειες της απουσίας σας).
Γ. Κουνενης

Κουτούκι 2010 Οι Φιλοξενούμενοί μας...

Αγαπητοί συμμαθητές και φίλοι καλημέρα.

(Bonjours mes amis)

Η χθεσινή επετειακή συνεστίαση για τα 40 χρόνια από την αποφοίτησή μας απ’ το αγαπημένο μας σχολείο μας βρήκε καλά, με πολύ πολύ κέφι, με περίσσευμα αγάπης και εκτίμησης για όλους μας και τον καθένα ξεχωριστά, και έφερε ακόμη περισσότερους συμμαθητές από τα παλιά. Η οργάνωση ήταν καλή η επιλογή του χώρου είχε να κάνει κυρίως με τον Κώστα, εκείνο όμως που έχει σημασία και δίνει ζωή και προοπτικές είναι η προσέλευση και η εκφρασμένη επιθυμία όσων επικοινωνούν μαζί μας για συνέχιση της πορείας μας αυτής.

Ο αγαπητός Ροδόπουλος με τους συμμαθητές της τάξης του 72 εκτός του ότι είχε καταλυτική παρουσία στην ιδέα και το στήσιμο του blog μας, και τον ευγνωμονούμε γι αυτό, εκτός από την τιμή που μας έκαναν να έλθουν στην συγκέντρωσή μας, μας έφεραν και ένα εξαιρετικό δώρο σε συνεργασία με τον ιδαίτερα ικανό "ανιχνευτή" Δημητρόπουλο, βρήκαν, συνόδεψαν και παρουσίασαν την ευγενική κυρία των ονείρων πιθανώς όλων των μαθητών του γυμνασίου μας, την καθηγήτρια των Γαλλικών μας Ειρήνη Ξένου.

Θα βρούμε τρόπους να το ανταποδώσουμε. Ετσι κι αλλιώς ευχαριστούμε.

Θα προχωρήσουμε στην καταγραφή των στιγμιότυπων αργότερα. Αυτά τα λίγα προς το παρόν. Θα ξεκινήσουμε από τους φιλοξενούμενους μας και θα συνεχίσουμε με τους υπόλοιπους, Κλασσικούς και πρακτικούς..

Σήμερα το βράδυ

Σήμερα το βράδυ μετά τις 8 και μισή θα μαζευτούμε στην ταβέρνα "το Κουτούκι" όπου θα μας περιμένει ο αγαπητός μας συμμαθητής και φίλος Κώστας Παπαγιαννίδης για μιά συνάντηση απ' τα παλιά. Με χαρά πληροφορούμε τους συμμαθητές ότι ένας σημαντικός αριθμός φίλων από το κλασσικό "εκστρατεύει" ή προτίθεται να εκστρατεύσει με παρουσίες εκπλήξεις. Θα υποδεχθούμε επίσης με χαρά όσους απ' τους συμμαθητές του 72 μας τιμήσουν με την παρουσία τους. 

Εδώ πλανάται και μιά έκπληξη από τους συμμαθητές του 72 σε συνεργασία με ελάχιστους δικούς μας οι οποίοι αρνούνται πεισματικά να την κοινοποιήσουν και ως εκ τούτου έχουν ανεβάσει την περιέργεια στα ύψη. Υπόσχονται πάντως να τακτοποιήσουν πολλές από τις εκκρεμότητες του μακρινού παρελθόντος και να επανατοποθετήσουν ορισμένα πράγματα.

Εν αναμονή λοιπόν.

Τέλος υπάρχει υπόσχεση συμμετοχής συμμαθητή "θρύλου" η οποία θα προσφέρει μιά γνήσια νότα από τα παλιά.

Από την ομάδα των μηχανικών της τάξης θα γίνει προσπάθεια δικτύωσης με τους απόντες..
Από την ομάδα οικονομολόγων της τάξης θα τα βρούμε στο λογαριασμό..
Οι καθηγητές μας όσοι πήραν σύνταξη θα μας κοροϊδεύουν κι όσοι δεν πήραν φέξε μου και γλίστρισα.

Προσοχή μην κουβαλήσετε τσάντες με βιβλία και τετράδια γιατί θα πάνε πίσω...

Ο Λευτέρης να μη φέρει σάντουιτς θα φροντίσει το μαγαζί...

Ο Νταλαχάνης και όποιος άλλος θέλει μπορεί να φέρει τεύχη του Playboy κατά προτίμηση του 68 - 69...

Ναυμαχία δεν θα παίξουμε, ούτε κρεμάλα..

Θα τραγουδήσουμε τη θρυλική " Κυραγιώργαινα" με όλες τις γνωστές παραλλαγές...

Θα τραγουδήσουμε επίσης το εξίσου θρυλικό "Νάτανε το 21" και το "Δελφίνι δελφινάκι" κι ότι άλλο θυμηθούμε σαν ανάμνηση της μεγάλης μας εκδρομής..

Και θα κλείσουμε ζητωκραυγάζοντες:

"Ωραίο Ρε Πουλή" 

Η σημερινή βραδιά

εκτός των άλλων αφιερώνεται στους συμμαθητές του εξωτερικού

και σε όσους γιά οποιονδήποτε λόγο δεν μπορούν να παραβρεθούν.


ΥΓ. Προσοχή μην ξεχάσετε τα χάπια σας
(από την Ιατρική ομάδα της τάξης)

 "εκτο 1970"

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΙΣ ΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΑΡΡΕΝΩΝ ΑΘΗΝΩΝ 1964 - 1970

Είτε από περιέργεια είτε από διάθεση να γίνει πιο ενδιαφέρουσα η ώρα τον πιέζαμε να μας κάνει μάθημα στην αίθουσα πειραμάτων φυσικής και χημείας στο υπόγειο προς τη Βουλιαγμένης. Παρένθεση το σχολείο μας την εποχή εκείνη είχε ένα εξαιρετικό χώρο μια αμφιθεατρικού τύπου αίθουσα όπου μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν αίθουσα πειραματικής διδασκαλίας με τη χρήση μιάς πλουσιότατης για Ελληνικό Γυμνάσιο παρακαταθήκης οργάνων φυσικής και πρώτων υλών χημείας είχε μέχρι και καθοδική λυχνία. Εκεί λοιπόν μας έκανε τα περίφημα πειράματα συλλογής υδρογόνου και εν συνεχεία καύσης του με το γνωστό κρότο που έκανε. Στην φυσική εκτός από τους γνωστούς βοηθούς της έδρας είχε αναγορεύσει σε βοηθό του το Μουλίνο μετά από πίεση της τάξης. Ο Μουλίνος ένα παχουλό κοκκινομάλλικο παιδί που έμενε στο λόφο κοντά στην παιδική χαρά ασχολιόταν την εποχή εκείνη με ένα ραδιοερασιτεχνικό σταθμό στην περιοχή. Σ’ ένα μάθημα στο εργαστήριο λοιπόν που έπρεπε να γίνει κάποια συνδεσμολογία ρώτησε ποιος ξέρει. Όλη η τάξη εν χορώ πρότεινε το Μουλίνο ο οποίος ανέλαβε το πρακτικό μέρος του πειράματος με επιτυχία και έτσι κέρδισε την είσοδό του στην επιστημονική ομάδα της τάξης και με αυτό έναν ανέλπιστα καλό βαθμό στη φυσική. Το χώρο αυτό εκτός των άλλων τον θυμάμαι και στην συγκρότηση κάποιας χορωδίας όπου χρησιμοποιείτο για τις πρόβες. Δύο άτομα ξεχώριζαν στη χορωδία εκείνη. Ενας βαρύτονος από κάποια μικρότερη τάξη και ο αγαθός γίγαντας Σκουτέλης, και όπως μας θύμισε ο Σπινθάκης ήταν η τάξη που έκανε μάθημα η Γ3
Α.Λ.(Pt28)

ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΟ ΒΡΑΔΥ...

ΠΡΟΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ

 

ταβέρνα "ΤΟ ΚΟΥΤΟΥΚΙ"

ΟΙ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΚΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΠΟΥ ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΑΝ ΤΟ 1970 ΑΠΟ ΤΟ ΕΚΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΑΡΡΕΝΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ΘΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΘΟΥΝ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ ΕΠΟΜΕΝΩΝ ΕΤΩΝ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΚΡΑΣΙ ΛΙΓΗ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΠΑΛΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΙΔΗ ΚΑΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ. 

ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ!!

"εκτο 1970"

Συμμαθητές μας υποψήφιοι στις εκλογές

Ευχόμαστε καλή επιτυχία στους συμμαθητές μας που είναι υποψήφιοι στις εκλογές της επόμενης Κυριακής.

Μάθαμε ότι υποψήφιοι είναι:

Ο Γιώργος ο Δογάνης στην Ικαρία

Ο Ναούμ ο Κοψίδης στον Δήμο Γλυφάδας (Συνδ. Κόκκορη)

Ο Βασίλης ο Τζαφάς στην Περιφέρεια Αττικής (Συνδ. Μητρόπουλου)

Ο Βαγγέλης ο Σπινθάκης στον Δήμο Κορινθίας

Καλή επιτυχία κι όποιος βγεί θα κάνει τραπέζι!!