Κοντός, παχουλός με παχιά φρύδια και πυκνά μαύρα μαλλιά με σοβαρό ύφος με ένα τσιγάρο μόνιμα στο στόμα δεν θυμάμαι αν κάπνιζε και την ώρα του μαθήματος, με τραχιά βαριά φωνή ντυμένος αυστηρά στο κλασσικό μάλλινο κουστούμι του, δεν έδειχνε ότι γίνεται φίλος από την άλλη δεν είχε τον αέρα του ανόητα αυστηρού. Δεν θυμάμαι να τον έχουμε μόνιμα καθηγητή Φυσικής ίσως τον είχαμε στην πέμπτη Γυμνασίου και Χημεία στην τετάρτη Γυμνασίου, και πάλι δεν θυμάμαι αν βγάλαμε όλο το χρόνο στα μαθήματα αυτά. Αυτό όμως δεν εμπόδισε την τάξη να αποκτήσει γνώμη για το τι συμβαίνει στη Φυσική και στη Χημεία.
Ένα θέμα Φυσικής θυμάμαι που μας είχε διδάξει στη γενική του μορφή, και αφορούσε την «τριβή ολισθήσεως» ο τρόπος λύσης του ήταν επίκαιρος ακόμα και όταν λίγο πριν απ’ τις εισαγωγικές είχαμε φτάσει στην κορυφή της προετοιμασίας μας.
«Λευκοσιδηρούν δοχείον, κοινώς γκαζοντενεκές, ισορροπεί επί κεκλιμένου επιπέδου, κλπ, κλπ.» Όπως όλοι καταλάβατε μας εντυπωσίασε το λευκοσιδηρούν δοχείο που μάθαμε ότι έτσι λέγεται ο γκαζοντενεκές, και βαλθήκαμε όλοι αντίστροφα να μετονομάσουμε στην καθαρεύουσα το πολύ οικείο παρατσούκλι που μας έδιναν όλοι οι καθηγητές, «ντενεκέδες». Το πιο κοντινό που μας καθόταν ήταν το «λευκοσιδεράδες». Εκείνο όμως που δεν μάθαμε και θα έπρεπε να έρθει το φροντιστήριο για να μάθουμε τι ακριβώς γινόταν με τις δυνάμεις στο σύστημα, ποια είναι τα αποτελέσματά τους και πως τα μετράμε.
Δεν είχαμε κάποια συνέχεια στη Φυσική γι’ αυτό και πιστεύω ότι δεν συνεχίσαμε με τον ίδιο καθηγητή αλλά επιστρέψαμε στον Μαλαξιανάκη όλοι εμείς τα χλωμά πρόσωπα στον αγαπημένο μας ερυθρόδερμο, και μαζί μ’ αυτόν άρχισαν να παραδίδουν το παρακάτω μάθημα οι γνωστοί βοηθοί της έδρας. Καθώς προχωρούσαμε σε γνώσεις στην τελευταία τάξη του Γυμνασίου όλοι οι καθηγητές πέρναγαν σε δεύτερη μοίρα ιδιαίτερα οι καθηγητές της Φυσικής.
Ξέχασα να πω πως ο καθηγητής που αδρά περιέγραψα λεγόταν Παπαμερκουρίου ή επί το επιστημονικότερο, Τζάουλ..
Α.Λ (pt31)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου