Ο Μουτζούρης λοιπόν μας έκανε μάθημα Ιστορίας σε κάποια απ' τις μεγάλες τάξεις. Ηταν κι αυτός φοβισμένος όπως κι ο Χατζόπουλος όταν έμπαινε στην τάξη.
Με το που ανοίγει η πόρτα γιά να μπει με τα βιβλία κάτω απ΄τη μασχάλη ακούει μιά φωνή προερχόμενη απ' το Δογάνη: Βγές έξω
Βγαίνει έντρομος έξω οπότε ακούγετε η φωνή του Κωνσταντόπουλου: Μπες μέσα.
Ξαναμπαίνει φοβισμένα και ακούει εκ νέου την εντολή: βγες έξω. Ξαναβγαίνει και εντέλεται εκ νέου: μπές μέσα. Ετσι για κάμποση ώρα μπαινόβγαινε μέχρι που αποφάσισε οριστικά να κάνει μάθημα.
Οι δυό συγκάτοικοι του έβδομου θρανίου της μεσαίας σειράς ικανοποιημένοι μετά το μικρό καψόνι επέτρεψαν να γίνει μάθημα. Τώρα τι μάθημα γινόταν με τον Μουτζούρη....
Συγνώμη. Θυμάμαι και εγώ πολλά με τον Μουτζούρη, και τον Χατζόπουλο δυο δύστυχους που η κακή τους μοίρα είχε ρίξει σε εμάς τους "λέοντες" (που γινόταν όμως αρνάκια όταν αντιμετωπιζαν τον κουλό πχ!!). Μαγκιά κλανιά που λέμε.... Όπου μας έπαιρνε και εμάς κάναμε τον καμπόσο.... Όταν τα σκέφτομαι αυτά δεν γελώ, δεν περηφανεύομαι... Τα εχω καταχωνιάσει ανάμεσα στις πολλές μου αμαρτίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε Βαγγέλη μην ενοχλείσαι. Οι καθηγητές αυτοί συνυπήρξαν μαζί μας ελάχιστα, και φυσικά έξω από πολύ λίγα γραφικά όπως αυτό που αναφέρθηκε, δεν μας απασχόλησαν ούτε τους απασχολήσαμε, άλλωστε ήταν έξω από την αισθητική της τάξης μας, το χιούμορ της οποίας ήταν πέρα από συγκεκριμένα πρόσωπα και καθηγητές, ιδιαίτερα δε τόσο απροστάτευτους. Γιά τον κουλό θα τοποθετηθούμε αργότερα. Ποιά κακή μοίρα τους έστειλε άραγε; ήταν οι κατάλληλοι άνθρωποι γιά τη δουλειά που τους έβαλαν, γιά φαντάσου την εκδοχή τους ας πούμε σαν Χειρουργό που πρόκειται να σε χειρουργήσει!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστά, αν μπορούσαν να συμφωνήσουν ο Μουτζούρης και ο Χατζόπουλος (αν ζουν ακόμη) πως αυτά ήταν απλώς γραφικά και χιουμοριστικά. Δεν θυμάμαι πάντως να το διασκέδαζαν και αυτοί. Τρομοκρατημένους συνεχώς τους φέρνω στο μυαλό μου. Αν δεν ζουν, ας ευχηθούμε να έχουν προλάβει να συγχωρέσουν κάποιους αναιδείς εφηβους σαν και εμάς, που απλώς κάναμε γραφικές πλάκες... Δεν μιλώ για τις συγκεκριμένες πλάκες που αναφέρθηκαν. Ήταν πολλές, και "αθώες" θα λέγαμε σήμερα. Ξέχασα να ρωτήσω την Ξένου ποια κακή μοίρα έσπρωχνε τους δύστυχους αυτούς, εκείνους τους χαλεπούς καιρούς, να βγάζουν το ψωμί τους ταλαιπωρώντας τον εαυτό τους περισσότερο και λιγότερο εμάς. Μπορώ να υποθέσω βεβαίως πως συνειδητά τους έσπρωχναν στο λάκκο των λεόντων, το υπουργείο, ο επιθεωρητής, ο σύλλογος καθηγητών και άλλοι πολλοί που απλώς έκαναν την δουλειά τους. Ανθρωποφαγία δηλαδή!
ΑπάντησηΔιαγραφή