Όλα άρχισαν μια ηλιόλουστη Αλκυονίδα ημέρα που τίποτε δεν προμήνυε την θύελλα που θα επακολουθούσε. Ο Νταλαχάνης νομίζοντας ότι γράφει στη σελίδα του έκανε μια εντυπωσιακή εισβολή με κείμενα φωτογραφίες φωτομοντάζ και πολλά άλλα σημαντικά πράγματα στη σελίδα της τάξης ανατρέποντας ήθη και έθιμα από αιώνων υπηρετούντα την καλή λειτουργία της. Με έντονο το πνεύμα μιας φιλοσοφικής αναζήτησης από τη θέση του σέντερ φορ και με εξαιρετικές απ’ ότι έμαθα (διότι απουσίαζα εις τα χωριά του Πηλίου ευωχούμενος με τσίπουρα και τα συμπαρομαρτούντα) καλλιτεχνικές, πλην έντονα μεροληπτικές, αναζητήσεις και ωθούμενος προφανώς από την τεράστια επιτυχία που είχε με την εικονογράφηση του αγαπητού μας συμμαθητή Β. Κουλαϊδή κατά το ενδιάμεσο του φοιτητικού του βίου, παρουσίασε τρομερά δημιουργήματα μετατρέποντας την σελίδα σε American Bar.
Βεβαίως η καλλιτεχνική παρέμβαση ήταν μεροληπτική γιατί χρησιμοποίησε τους δύο από την τρόικα, γεγονός που δημιούργησε δυσφορία στους αμέτοχους μέχρι στιγμής αναγνώστες.
Ο Γιώργος λοιπόν στο όνομα και των υπολοίπων εκ των τριών blogοφυλάκων (προσοχή στην προφορά), έθεσε τις ενστάσεις του με πραγματικά κόσμιο τρόπο και με φανερή την προσπάθεια να επαναφέρει τα πράγματα σε μια πιο ανεκτή από άποψη ύφους κατάσταση ας πούμε να γίνει από American Bar, Cotton Club. Τη θέση αυτή επικρότησαν στο σύνολό τους οι υπόλοιποι,( δεν έβαλε δάκτυλο ο Παπαγιαννίδης), άσχετο εκείνος ο Μώτος που είναι ρε σεις, και τα πράγματα πήραν μια πορεία αναμενόμενη για παιδιά της ηλικίας μας, όπως με δύο λέξεις μας χαρακτήρισε η Μάρω, βέβαια είχε την καλοσύνη να προσθέσει το «ευτυχώς» στο σχόλιό της βάζοντας τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση.
Ο Νταλαχάνης πείσμωσε που δεν τον παίζουμε πήρε τα σχόλιά του και μας φασκέλωσε, ο Γιώργος έκατσε αμίλητος στο θρανίο του φοβερίζοντάς μας ότι θα αλλάξει σχολείο.
Μπροστά λοιπόν στην τρομερή αυτή κατάσταση και πριν ακόμη στεγνώσει από τα χείλη το Πηλιορείτικο τσίπουρο άρχισα πολύωρες διαβουλεύσεις με τον αγαπητό Βασίλη (και Θεό επιλεγόμενο) να βοηθήσει να βγάλουμε την τάξη από την τραγική αυτή κατάσταση, στην οποία αιφνίδια περιήλθε. Βάλαμε κάτω τα υπέρ και τα κατά, σπάσαμε τα κεφάλια μας εκείνος μου είπε μήπως έφταιγε η πίττα που κόψαμε και ο Μούτσιος που έλλειπε μας έβριζε, μήπως η ξαφνική εμφάνιση σε σκοτεινό φόντο του Τζώνυ, μήπως ο ατρόμητος Μέξης που κάνει κολύμπι και μετά ξεχιονίζει ή μήπως ο Καλοσακκας που γυρίζει από δω κι από κει ή μήπως ο Δικόνιμος που γύρισε στην Ιταλία. Σκεφτήκαμε αν φύγει ο Γιώργος ποιος θα οργανώσει την εκδρομή, και ποιός θα μας επαναφέρει στην τάξη (δεν είπα Κουτούκι), απ΄ την άλλη ο Ντίνος που τρώει το μισό καιρό στη ξενιτειά που είναι ο επίσημος φωτογράφος του blog που κάνει όλη την καλλιτεχνική δουλειά στα μεθεόρτια των συναντήσεων. Τελικά οι παραιτήσεις δεν έγιναν δεκτές.
Αποφασίσαμε να παίζουμε το Νταλαχάνη και να μην αφήσουμε το Γιώργο να αλλάξει σχολείο, ο Ροδόπουλος άφησε υπαινιγμούς για μεταγραφή στο 72, κι έτσι επισπεύσαμε τις κινήσεις μας για τις οποίες όλοι γίνατε συμμέτοχοι.
Διαπιστώσαμε στην πορεία των γεγονότων ότι προέκυψαν σημαντικά οφέλη.
Πρώτα πρώτα αποκτήσαμε και δεύτερο στέκι με την ενεργοποίηση του Blog του Νταλαχάνη που είναι σοβαρό στέκι όχι σαν το δικό μας, δεύτερο ισχυροποιήθηκε η θέση του Κουνενή ως εποπτεύουσα αρχή, τρίτο ζωντάνεψε λιγάκι η τάξη και μάθαμε και τον τρόπο, τέταρτο ο Νταλαχάνης είναι ο πιο σοβαρός από όλους μας και για μένα τουλάχιστον θα είναι από δω και πέρα μέντορας, θα τον τρελάνω στις ερωτήσεις, θα γίνω κολλητός του στη σελίδα του και όλα αυτά επειδή με αποκάλεσε Καραμήτρο που δεν ήξερα και δε ρώταγα.
Ξέχασα βέβαια να αναφέρω σε μιά πρόχειρη δημοσκοπική έρευνα το σύνολο της τάξης επιθυμεί Cotton Club και όχι American Bar. "Γκαϊντούργια"
Και μέσα στο γενικό χαμό οι “μεγάλοι” του 69 έστησαν το δικό τους blog. Είδαν τι γίνεται στο σχολείο και αποφάσισαν να δώσουν κι αυτοί το βροντερό τους παρών όπως τουλάχιστον φαίνεται από τις πρώτες αναρτήσεις που δείχνουν τους χώρους πολιτισμού, που διάλεξαν να συναντηθούν, όπως όλοι μας άλλωστε, πιστοί στην Αρχαία μας παράδοση των Συμποσίων. Καλωσορίσατε φίλοι και συμμαθητές στην παρέα, και μακροημέρευση στη σελίδα σας με αγάπη και χιούμορ….
Λιάπης Αποστόλης
(δεν θα δεχτώ σχόλια, το σημείωμα είναι ενημερωτικό)
