Τάξη του 1970






Καλωσορίζουμε τους συμμαθητές και φίλους που έρχονται στη σελίδα μας γιά να θυμηθούμε στιγμές απ' τα καλύτερά μας χρόνια, να συγκινηθούμε να γελάσουμε, να ξαναζήσουμε το χρόνο που έφυγε, να επικοινωνήσουμε...
καλώς ήρθατε λοιπόν

Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2011

2011

Η ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΝΟΙΞΕ ΚΑΙ ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ
ΕΜΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΑΥΤΗ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ, ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΛΗ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΣΤΗ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΚΙ ΑΜΑ ΤΗ ΧΡΟΝΙΑ ΑΥΤΗ "ΠΗΔΗΣΑΜΕ" ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΚΙ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΓΙΑ ΑΛΛΑ ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΘΑΡΙΣΑΜΕ
Η ΤΡΟΪΚΑ ΤΟΥ BLOG ΕΥΧΕΤΑΙ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΟΔΟ
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

ΥΓ. Στα σχόλια αφήστε τις εντυπώσεις σας γιά τη χρονιά που περάσαμε με το blog και ευχηθείτε υπάρχει λόγος σοβαρός....
Αναρτήθηκε από Ekto Gymnasio 1970 στις 10:19 π.μ.
Ετικέτες

3 σχόλια:

  1. Γ. Κ.1 Ιανουαρίου 2011 στις 3:06 μ.μ.

    Το 2010 μου έκανε το καλύτερο δώρο που έλαβα ποτέ. Συνάντησα φίλους, πραγματικούς φίλους που ούτε στα όνειρά μου δεν φανταζόμουνα ότι θα συναντήσω!
    Φαντάζομαι ότι θα το αισθάνεστε και εσείς ότι φέτος όλοι μαζί δώσαμε ζωή σε ένα παιδί (το Blog), μοναδικό παιδί με πολλούς πατεράδες και χωρίς μητέρα. Μοναδικό παιδί γιατί μας ξανακάνει όλους παιδιά.
    Δεν μπορώ να πω πολλά γιατί με θεωρείτε τον «σκληρό» του Blog και αν με πιάσουν τα ζουμιά θα χαλάσω την εικόνα μου.
    Να είστε πάντα καλά φιλαράκια και οι επόμενες χρονιές να μας βρίσκουν όλο και περισσότερους όλο και πιο νέους(σχεδόν παιδιά)!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Απόστολος1 Ιανουαρίου 2011 στις 4:28 μ.μ.

    Οταν ο Λευτέρης το Μάρτη του χρόνου που έφυγε μου έστειλε σε μύνημα τις διευθύνσεις του blog 72 και των νεώτερων, και ανοίγοντάς το ένοιωσα τη συγκίνηση της μεγάλης μας εκδρομής, μέσα στη σκέψη δημιουργήθηκε το πρόπλασμα αυτού που σήμερα είναι το δικό μας forum.
    Επρεπε να οργανώσουμε ξανά την εκδρομή μας και να τη συνεχίσουμε από εκεί που την αφήσαμε πριν 40 χρόνια, στο αξέχαστο δεύτερο εξάμηνο της έκτης πρακτικού, μιά εκδρομή που κράτησε μόνο 3 ημέρες. Ο Βασίλης ο Δημητρόπουλος ήταν ο κρίκος ανάμεσα στο Σωτήρη και σε μένα προκειμένου να στήσουμε το δικό μας "λεωφορείο" και ο Γιώργος ο Κουνενής με τις δοκιμασμένες οργανωτικές του ικανότητες από τη θέση του οδηγού ή του συνοδηγού βόηθησε να βρεθούν οι συμμαθητές και να πορευτούμε μέσα στο 2010.
    Εγινε εκείνο που όλοι θέλαμε να γίνει και ψάχναμε και τη στιγμή που θα γίνει. Ετσι επικοινωνήσαμε με τα παιδιά του τότε και βρήκαμε απίστευτες παράλληλες διαδρομές που αφορμή έψαχναν να συγκλίνουν.
    Βρεθήκαμε σχεδόν όλοι από το πρακτικό και πολλοί από το κλασσικό. Για μας τους πρακτικούς που δεν μετρήσαμε απώλειες, ξαναβρήκαμε τον κρίκο που μας ένωσε και μας κρατάει ακόμα μαζί. Η χρονιά που έφυγε μας έδωσε το καλύτερο δώρο στις προσωπικές μας διαδρομές.
    Ξαναβρέθηκα 40 χρόνια μετά με τον αγαπημένο Κώστα Μούτσιο, τον Κώστα τον Παπαγιαννίδη, το Νίκο τον Σταυρόπουλο, τον Αντώνη το Λουκόπουλο, το Δικόνιμο Μακρή Θεόδωρο, το Γιάννη τον Ηλιάδη, το Γιάννη τον Αγαλιανό, το Βασίλη τον Αγγελόπουλο, το Ηλία τον Καπομπασόπουλο, τον Χρήστο το Μανώλη, τον Κώστα τον Κωνσταντόπουλο, Το Ντινάρα το Νταλαχάνη τον Τάκη τον Οικονομόπουλο, τον Κώστα τον Καλόσακκα, τον Κώστα το Σφέτσο και επικοινώνησα με τους υπόλοιπους. Γνώρισα και επικοινώνησα με τους συμμαθητές του Κλασσικού, ξαναείδα καθηγητές, γνώρισα σπουδαίους ανθρώπους από την τάξη του 72.
    Καλή χρονιά στους συμμαθητές, η συγκίνηση δεν μου επιτρέπει να συνεχίσω, αφήνω τα υπόλοιπα γιά τον Μάρτη στο επετειακό.
    Λιάπης Αποστόλης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κώστας1 Ιανουαρίου 2011 στις 8:49 μ.μ.

    ηταν ενα βραδυ του μαρτη οταν κτυπησε το τηλ.αποστολος λιαπης.ενας κομπος στον λαιμο.ετσι ξεκινησαν ολα.αν κατι μου εφερε αυτος ο χρονος ηταν που μου ξαναδωσε η ζωη αυτο που εχασα σαραντα χρονια.τους φιλους του εκτου.τοτε ειχα γραψει στο μπλοκ το μεγαλωσα νοσταλγησα αυτα που πισω αφησα.αλλαξε η ζωη μου.τοσοι φιλοι μαζεμενοι και ενας τροπος εξυπνος να επικοινωνω μαζι τους.και ολα απο την αρχη οπως τοτε δηλ.πειραγματα αλλα και πλατη.ναστε καλα γιαβρακια μου.ο κωστακης ο μουτσιος το γκαρταση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)