Απαντώντας στα σχόλιά σας για την" Αλκυόνα" μου, θέλω να γράψω τα εξής:
Αυτό το τραγούδι το έγραψα για ζευγάρια αγαπημένα. Σας το αφιερώνω και σας εύχομαι να είστε πάντα ευτυχισμένοι με τις συντρόφισσες της ζωής σας.
Πολλές φορές όταν κάτι συμβαίνει στη ζωή μου και με "ακουμπάει" όπως λέμε, θέλω να το πώ στον εαυτό μου με στίχους η με τραγούδι με πολλά βέβαια προσωπικά στοιχεία σε πρώτη φάση. Κάποιες φορές όμως σκέφτομαι πως άν αντικαταστήσω μερικά προσωπικά στοιχεία με γενικότερα ίσως καταφέρω να κάνω και τους γύρω μου να μοιραστούν μαζί μου αυτό το κάτι. Αυτό έκανα και στην "Αλκυόνα".
Διαβάζοντας τα σχόλια σας ένοιωσα :
Xαρά γιατί σας έδωσα χαρά.
Υποχρέωση να συνεχίσω σ΄αυτά τα μήκη κύματος γιατί την ευτυχία την νοιώθω οταν μπορώ και τη μοιράζομαι.
Ενα μεγάλο ευχαριστώ,
Κώστας Μόνος
( κατά κόσμον Παπαγιαννίδης)
Ναι Κωστα αλλαζωντας τα στοιχεια μας εκανες να μοιραστουμε αυτο το κατι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγω Σε ευχαριστω
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΛΚΥΟΝΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Αλκυόνη υπάρχει στην ελληνική Μυθολογία σε πολλές ρομαντικές ιστορίες. Δύο απ’ αυτές έχουν να κάνουν με την μεταμόρφωσή της σε θαλασσοπούλι που γεννά τ’ αυγά του στη μέση
του χειμώνα όταν ο καιρός είναι καλός. Η πραγματικότητα όμως
είναι μάλλον διαφορετική, γιατί η κόρη Αλκυόνη που μεταμορφώθηκε σε άστρο, δεν έχει να κάνει τίποτε με τις Αλκυονίδες
Ημέρες. Κι έτσι έχουμε το θαλασσοπούλι Αλκυόνη, τον Μύθο,Πραγματικότητα των Αλκυονίδων Ημερών, και το Επιμύθιο.
Ο Μύθος λέει, ότι η Αλκυόνη ήταν κόρη του Θεού τον Ανέμων Αιόλου και παντρεύτηκε τον Κύηκα, βασιλιά της Τριχινίας που ήταν μια αρχαία πόλη στις υπώρειες της Οίτης, και γιο τουΕωσφόρου. Αυτό το βασιλικό ζευγάρι άρχισε να μιμείται το
θεϊκό ζευγάρι Δία και Ήρα. Τότε ο Δίας θύμωσε πολύ και τους μεταμόρφωσε σε θαλασσοπούλια που ονομάζονται Αλκυόνη και Γλάρος ή Κήρυλος. Η Αλκυόνη γεννούσε τ’ αυγά της σε φωλιές στα βράχια, αλλά παρασυρόταν από την κακοκαιρία του
χειμώνα. Ο Δίας τελικά την λυπήθηκε και διέταξε τον Αίολο να κρατά τους ανέμους κατά τις ημέρες της ωοτοκίας, οι οποίες ονομάσθηκαν
Αλκυονίδες Ημέρες
Σύμφωνα με ένα άλλο μύθο, οι Αλκυονίδες ήταν οι επτά κόρες του Αλκυονέως. Απελπισμένες από τον θάνατο του πατέρα τους έπεσαν στην θάλασσα να πνιγούν. Όμως, η θεά Αμφιτρήτη τις λυπήθηκε και τις έσωσε μεταμορφώνοντας τες σε θαλασσοπού-
λια. Όμως, υπάρχει και μύθος με το άστρο Αλκυόνη. Εδώ ο μύθος λέει ότι ήταν μια από τις επτά κόρες του Άτλαντος και της
Πλειόνης, δηλαδή, η Αλκυόνη, η Μερόπη, η Ηλέκτρα, η Κελαινώ, η Ταϋγέτη, η Λαία και η Αστερόπη. Αυτές οι κόρες ήταν απαρη-
γόρητες για την καταδίκη του πατέρα τους να σηκώνει στον ώμο του τον ουρανό, γι’ αυτό ο Δίας για να τις παρηγορήσει τις ανέβασε στον ουρανό μεταμορφώνοντας τες σε άστρα. Κι έτσι από
τα αρχαία χρόνια ακόμα γνωρίζουμε αυτό το αστρικό σμήνος ως Πλειάδες, δηλαδή, η ΠΟΥΛΙΑ που λέμε. Σ' αυτό το σμήνος ανήκουν και δύο άλλα άστρα, ο Άτλας και η Πλειόνη που ήταν γονείς τους. Οι Πλειάδες μεσουρανούν περίπου στις 21 Σεπτεμβρίου, 22 Οκτωβρίου,
22 Νοεμβρίου, 22 Δεκεμβρίου, 20 Ιανουαρίου
και 20 Φεβρουαρίου. Οι ημέρες αυτές διαφοροποιούνται στους διάφορους τόπους. Οι Πλειάδες είναι δυσδιάκριτες λόγο ασθενούς εντάσεως, αλλά τις εντοπίζουμε εύκολα αν δούμε τον Αστερισμό του Ωρίωνος, που ήταν μυθικός κυνηγός της αρχαιότητας.
Αυτοί οι αστερισμοί συνυπάρχουν στο στερέωμα και μπορούμε
να τους ανακαλύψαμε εύκολα..