Uriah Heep Lady In Black 1971

The Moody Blues - Nights In White Satin´67

Deep purple - Child in time 1970

Ellhnikh glwssa-H/Y

ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΟΝ ΩΡΩΠΟ - Τετάρτη Γυμνασίου

Τετάρτη γυμνασίου..... εκδρομή στον Ωρωπό. Εκεί απέκτησε και ο Δημητρόπουλος το παρατσούκλι Θεός. Διακρίνονται από αριστερά Θανάσης Πανταζάκος, Ντίνος Νταλαχάνης, Γιώργος Κουνενής, Κώστας καλόσακας, Τζων Καλεφεζρά, ........., Ηλίας Καπομπασόπουλος. Δυστυχώς δεν διακρίνω και δεν θυμάμαι ποιός είναι πίσω από τον Καπομπασόπουλο.
Γ. Κουνενης

λοιπόν λεβεντες μου σκέφτηκα να αρχίσω την καταγραφή των παρατσουκλιών που ειχε ο καθένας μας , εγώ θα ξεκινήσω με αυτούς που θυμάμαι , ότι αλλο θυμάται ο καθέανς ξεχωριστά ας το καταγράψει !!

Βασίλης Αγγελόπουλος η αλλιώς ΓΥΦΤΟΣ

Βασίλης Κουλαιδής η αλλιώς ΧΑΡΟΣ

Βασίλης Δημητρόπουλος ΘΕΟΣ ΔΙΟΝΥΣΣΟΣ - ΒΕΔΟΥΙΝΟΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ - ΤΖΙΠΣΥ (λόγω καταγωγής ΑΙΓΥΠΤΟΣ ΓΑΡ )

Ντίνος Νταλαχάνης SBS - ΣΙΡΧΑΝ ΜΠΙΣΧΑΡΑ ΣΙΡΧΑΝ , ΚΑΜΗΛΙΕΡΗΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ ΑΓΚΟΥΤΣΑΣ και κατι που ειχε σχεση με το μέγεθος των χειλιών του !!!!!!! ?????? χείλας

Γιάννης Λαδάς η ΜΠΟΥΤΗΣ

Γιάννης Ηλιάδης η ΚΟΥΚΛΟΣ

συνεχίστε με ότι θυμάται ο καθένας .. η συμπληρώστε το αν ξεχασα κάτι .. !!!!!!!!!!

κ.ντ.

the way we were η όπως μεγαλώσαμε !!!!!!

Λοιπόν θυμάμαι την γειτονιά μας όχι όπως είναι τώρα, πνιγμένη στο τσιμέντο αλλά , γεμάτη αλάνες και αγιόκλημα που μοσχομύριζε τέτοια εποχή .
Θυμάμαι μικρούς γαβριάδες, κουρεμένους γουλί με μια φούντα στο μέτωπο σαν τραγιά μοιάζανε , αλλά αυτό λίγο τους ενοχλούσε . Τους ενδιέφερε πρώτα απ όλα το παιχνίδι, κι αλήθεια ενώ έλειπαν τα βιομηχανοποιημένα παιχνίδια , αυτοσχεδιάζανε φτιάχνοντας από πατίνια μέχρι ότι μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου, έτσι μεγάλωναν με τον πετροπόλεμο , το κυνηγητό , τον πόλεμο μεταξύ Ελλήνων και Γερμανών , όπου όλοι ήταν με τους καλούς εννοείται (τους Έλληνες) κι από την άλλη αντίπαλοι ήταν οι αθέατοι κακοί Γερμανοί ( εδώ φίλε Αποστόλη θυμήσου τον ΤΖΌΝΙ (κουλό) και το παιχνίδι ……..που παίζαμε σιωπηλά αλλά δυνατά και με πάθος περισσό με μια υποθετική μπάλα , τότε δέκα χρόνια πιο μεγάλοι στο υπόστεγο) .
Θυμάμαι ακόμη μια γειτονιά όπου έλειπε η άσφαλτος και περίσσευε τ’ άγιο χώμα με τα λασπόνερα τον χειμώνα και την σκόνη τα καλοκαίρια , το ρέμα της Καλλιρρόης να οριοθετεί την μισγάγγεια μεταξύ των λόφων του Φιλοπάππου και του Κυνοσάργους την πάνω γειτονιά με τα πλουσιόσπιτα και την κάτω με τα προσφυγικά , τα αρμένικα και το Δουργούτη, συνοικία τ’ όνειρο, αλλά ένα όνειρο καλά φυλαγμένο μέσα στις καρδιές όσων βίωσαν εκείνη την εποχή ( συνεχίζεται μέχρι τις φωτιές του αϊ Γιαννιού του κλύδωνα)η συνέχεια μπορεί να ολοκληρωθεί απ εμάς την παρεα ντε του 70


εδώ μια φώτο με δυο μικρούς μετά τις γυμναστικές επιδείξεις ΤΟΝ ΜΑΙΟ ΤΟΥ 1960 στο 95ο (του ΞΥΝΟΥ )δίπλα στου ΛΑΡΟΖΑ
Τώρα ποιοι ειναι???????//// εδώ είναι το κουίζ !!!!!!!!!!!!!

Η ΑΠΟΒΟΛΗ ΤΟΥ ΔΙΚΟΝΙΜΟΥ

Ο ΘΟΔΩΡΟΣ ΕΞΙΣΤΟΡΕΙ

Με στέλνει ο Κουλός να πάω να κουρευτώ αφού είχε μετρήσει προηγουμένως τα μαλλιά μου με το χάρακα ενώ ανεβαίναμε τα σκαλιά (συνήθως εκεί μας τσάκωνε) πάω εγώ και κουρεύομαι και ξαναγυρίζω στο σχολείο, με πιάνει μου τα ξαναμετράει και τα βρίσκει πάλι μακριά και με ξαναστέλνει να πάω να κουρευτώ, ξαναπάω στον ίδιο κουρέα και του λέω τσαντισμένος πάρτα με ξυράφι, είσαι σίγουρος μου λέει, ναι του απαντάω, αφού τέλειωσε το ξύρισμα πάω σπίτι μου με βλέπει η μάνα μου και βάζει τα κλάματα. Την άλλη μέρα το πρωί έρχομαι σχολείο και ο Κουλός με αποβάλλει γιά μιά εβδομάδα επειδή τα ξύρισα.
Πάω και το λέω στη μάνα μου και φεύγει και πάει σχολείο αισθητά τσαντισμένη μπαίνει μέσα και ο Κουλός έκανε μάθημα σε κάποια τάξη. Λέει λοιπόν σ'αυτούς εκεί να τον φωνάξουν αμέσως γιατί δεν ήταν διατεθιμένη να περιμένει (σκληρό καρύδι πάντα η μάνα μου) πάει ο κουλός που όταν έβλεπε γυναίκες δεν ήξερε πως να αντιδράσει και της λέει κυρία μου ο γιός σας έχει μαλλιά σπαστά προς προς τα κατσαρά και πετάνε γι αυτό θα ήθελα να σας συστήσω να του βάζετε BRILCREAM όπως κάνω και εγώ (2 τρίχες είχε έβαζε και BRILCREAM) Η μάνα μου τότε γυρίζει μπροστά στον Κορώνη και του λέει αν εσείς κύριε δάσκαλε (όχι καθηγητά) είσαστε πούστης εγώ το γιό μου πούστη δεν τον κάνω, ο Κορώνης βάζει τα γέλια που δεν μπορούσε να κρατηθεί πιά και λέει του Κουλού έχει δίκιο η κυρία Δικόνιμου. O Κουλός έβραζε που βγάζει την αποβολή γυρίζω στο σχολείο και μου λέει ο Κορώνης ρέ Δικόνιμε έχεις μάνα καπετάνισσα.

Δικ.Μακ.Θ. (Γιά την αντιγραφή από το σχόλιο)

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σε όλους τους ΓΙΩΡΓΗΔΕΣ απο την Ικαριά μεχρι την Αθήνα κι οπου κι αν βρισκονται με την ευχή ναναι στο συναπάντημα που θα βρεθουμε ολοι κάποια στιγμη και θα πούμε ελπίζω όλοι ΠΑΡΩΝ στο προσκλητήριο του απουσιολόγου μας ,!!!!!!!!!!!!
Κ.ΝΤ.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

ΤΟ BLOG ΕΥΧΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΕΣ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΠΟΛΛΩΝ ΑΝΑΜΝΗΣΕΩΝ..

Η ΟΜΑΔΑ ΞΙΦΑΣΚΙΑΣ ΤΟΥ ΕΚΤΟΥ

Εδώ μιά ιστορική φώτο Μπίλυ εσυ ξερεις ποιοι συμμετέχουν σε αυτήν την πόζα , εισαι εσύ, εγώ , ο αείμνηστος αδελφός σου , ο Σταύρος κι ΤΑΚΗΣ ο ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΣΤΟ ΥΠΟΣΤΕΓΟ

Κενή ώρα, στο υπόστεγο μαζεμένοι και χωρισμένοι σε δύο ομάδες παίζαμε ποδόσφαιρο με φοβερό πάθος που συνοδευόταν από τις απαραίτητες φωνές και τα σπρωξίματα. Αιφνίδια κάθοδος του Παπαϊωάννου (κουλός) και αυστηρή απαίτηση να του δώσουμε την μπάλα και να βγάλουμε το σκασμό. Του παραδώσαμε τη μπάλα. Ανέβηκε ικανοποιημένος στο γραφείο των καθηγητών.
Σε λίγο επαναλήφθηκε η ίδια σκηνή και το πάθος έδειχνε μεγαλύτερο. Κατέβηκε για δεύτερη φορά ο Παπαϊωάννου μας ζήταγε απαιτητικά τη μπάλα. Του είπαμε ότι δεν έχουμε μπάλα χωρίς να πεισθεί, πήρε το αντικείμενο που παίζαμε και στάθηκε παράμερα περιμένοντας. Εμείς απτόητοι συνεχίσαμε να παίζουμε χωρίς την παραμικρή φασαρία και χωρίς αντικείμενο. Ίσως ήταν ο καλύτερος αγώνας ποδοσφαίρου που κάναμε ποτέ. Ο Παπαϊωάννου εγκατέλειψε, εμείς συνεχίσαμε με τον ίδιο φανατισμό μέχρι που χτύπησε κουδούνι. Quiz: Τι ακριβώς παίζαμε;
*δύο αντικείμενα υπήρχαν στην αυλή του σχολείου που μπορούσε να κλωτσήσει κάποιος εκτός από πέτρες, μπάλες από κάλτσες που έρχονταν απ’ τη φυλακή και….

Τριήμερη εκδρομή

Ας προσπαθήσουμε από εδώ να ανασυνθέσουμε με τις αναμνήσεις μας την ιστορία της τριήμερης εκδρομής που πήγαμε στην 6η γυμνασίου. Θα ξεκινήσω από την αρχή και σταδιακά θα δημοσιεύσω ότι θυμάμαι.
Τριήμερη εκδρομή…..(μέρος 1ο)
Η ιστορία της εκδρομής αρχίζει από την 5η γυμνασίου. Κάναμε τότε μία προσπάθεια για πολυήμερη εκδρομή η οποία προσέκρουσε στην κάθετη αντίδραση της φιλολόγου μας της Καραγιώργη. Αξιοσημείωτο είναι ότι τότε κάποιος (δυστυχώς δεν θυμάμαι ποιος) έριξε την πρωτοποριακή για την εποχή της ιδέα, να κάνουμε στο γυμνάσιο μια συναυλία για να μαζέψουμε χρήματα. Φυσικά δεν χρειάζεται να σας πω ότι η ιδέα απορρίφθηκε από τον γυμνασιάρχη (η πρόταση αυτή προκάλεσε και μια mini πανωλεθρία 4 καλών συμμαθητών μας, αλλά η ιστορία αυτή θα ειπωθεί κάποια άλλη φορά).
Τέλος πάντων στην 6η γυμνασίου ήμασταν βέβαιοι ότι αυτή τη φορά η εκδρομή θα πραγματοποιούνταν. Δυστυχώς συναντήσαμε πάλι την κάθετη άρνηση της Καραγιώργη, η οποία επηρέασε και τους υπόλοιπους καθηγητές, που αρνήθηκαν και αυτοί να έλθουν σαν συνοδοί. Αρχίσαμε λοιπόν να ψάχνουμε ποιος από τους καθηγητές θα ήταν ο αδύναμος κρίκος, που θα ενέδιδε στα παρακάλια μας. Ο αγαπημένος μας καθηγητής ο Μαλαξιανάκης μας ξεκαθάρισε ότι θέλει να έλθει αλλά δεν ήθελε να συγκρουστεί με την Καραγιώργη που είχε θέσει Veto. Τελικά εξασφαλίσαμε από τον Μαλαξιανάκη και τον Μαρκάτο την υπόσχεση ότι αν βρισκόταν κάποιος που να δεχτεί πρώτος αυτοί θα ακολουθούσαν. Είπαμε λοιπόν να στριμώξουμε τον γυμναστή τον Μητσάκη. Πέσαμε επάνω του και αρχίσαμε την κλάψα. Τελικά ο άνθρωπος δέχτηκε (μάλλον βαρέθηκε να μας ακούει)και μαζί με αυτόν και οι υπόλοιποι μαζί με την Κωτσάκη.
Το πρώτο βήμα έγινε. Υπήρχε όμως άλλο ένα τεράστιο εμπόδιο. Την έγκριση την εξασφαλίσαμε Τρίτη μεσημέρι στις 2.00. Η τελευταία μέρα που μπορούσαμε να αναχωρήσουμε ήταν η Πέμπτη. Έπρεπε σε ένα απόγευμα να κλείσουμε λεωφορεία, ξενοδοχεία και ότι χρειαζόταν για την εκδρομή.
Η συνέχεια όμως στην επόμενη δημοσίευση.
Γ. Κουνενης

21 ΑΠΡΙΛΗ 67

Ημέρα Παρασκευή. Την ημέρα εκείνη ήμασταν απογευματινοί. Μετά το πρωινό ξύπνημα ξεκινήσαμε ένα γρήγορο διάβασμα για να έχουμε ώρα για μπάλα. Ηταν η πρώτη χρονιά που κάπως μεγάλοι με τον αδερφό μου, μπορούσαμε να πηγαίνουμε για μπάλα στο γήπεδο του Φοίβου. Τελειώσαμε στα γρήγορα και βγήκαμε έξω στην αυλή, πήραμε τη μπάλα και ξεκινήσαμε. Η μητέρα μας είχε φύγει νωρίς όπως πάντα για τη δουλειά. Βγαίνοντας στο δρόμο συναντήσαμε τον κυρ Μανώλη με το ξυλουργείο, τον κυρ Βαγγέλη τον οικοδόμο και τον πατέρα του Λεωνίδα απόστρατο Ταγματάρχη να μιλάνε σιγά και να ακούνε από ένα τρανζιστοράκι που είχε στο μαγαζί του ο ξυλουργός δημοτικά τραγούδια. Πλησιάσαμε, μας έκανε εντύπωση που τέτοια ώρα οι άνθρωποι αυτοί ήταν στο δρόμο. Ανάμεσα στα τραγούδια ακουγόταν η φωνή του εκφωνητή που έλεγε για κάποια άρθρα του συντάγματος που αναστέλλονται. Τη χρονιά εκείνη ήμαστε στην Τρίτη γυμνασίου που όδευε προς το τέλος της, ένα από τα μαθήματα που κάναμε ήταν η «Αγωγή Πολίτου». Στο τέλος του βιβλίου υπήρχε το Σύνταγμα και έτσι η μικρή εκείνη και όπως προέκυψε, παράνομη, συνάθροιση ήταν από τις πρώτες στη γειτονιά που πληροφορήθηκε τις απαγορεύσεις και έσπευσε να διαλυθεί. Μουδιασμένοι σκεφτόμασταν τι ακριβώς συμβαίνει..

Ξεκινήσαμε για το γήπεδο. Στο δρόμο επικρατούσε μια παράξενη κατάσταση, άνθρωποι σφιγμένοι περπατούσαν γρήγορα προς και από κάποια κατεύθυνση που έκπληκτοι διαπιστώσαμε ότι ήταν ο φούρνος της γειτονιάς στην Ακροπόλεως όπου υπήρχε το αδιαχώρητο. Δίπλα στο μπακαλικάκι ο μπακάλης πηγαινοερχόταν ανήσυχος μέχρι την πόρτα του μαγαζιού του και έλεγε στον κόσμο που περίμενε πως θα κλείσει και τους έσπρωχνε προς τα έξω. Πανικοβληθήκαμε.
Τρέξαμε κι εμείς να πάρουμε ψωμί.
Η ημέρα ήταν όμορφη και ήταν αδύνατο να παραμείνουμε υπό περιορισμό. Ξεκινήσαμε με κατεύθυνση το γήπεδο. Το αδιαχώρητο. Στον αγωνιστικό χώρο ποτέ δεν υπήρξε τόσος κόσμος μικροί, μεγάλοι προσπαθούσαν νά παίξουν μπάλα. Μάθαμε απ’ τους πρωϊνούς ότι δεν έχουμε σχολιό και αφού περιμέναμε κάμποσο επιστρέψαμε απογοητευμένοι σπίτι. Τριγύρω ακούγονταν πνιχτά τα κλαρίνα του ραδιοφώνου και οι διάφορες ανακοινώσεις που υπόγραφε ο πρόεδρος της κυβέρνησης και τα μέλη….
Τρίτη Γυμνασίου στο Έκτο Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών, μια συνηθισμένη μέρα;
Τις επόμενες ημέρες στο γυμνάσιο συνειδητοποιήσαμε ότι έλειπε ένας καθηγητής μας. Ηταν ο μαθηματικός μας ο Κορώνης. Ψιθυριστά ο ένας με τον άλλο λέγαμε ότι πήγε εξορία.

Επέτειος 21ης Απρίλη 1968
Προαύλιο του σχολείου. Παράταξη κατά τάξη και τμήμα. Την ομιλία - τον πανηγυρικό - της ημέρας προς μεγάλη μας έκπληξη εκφώνησε ποιος νομίζετε….. Ο ΚΟΡΩΝΗΣ.
Ηταν ο καθηγητής που εξαφανίσθηκε από το σχολείο μετά την 21η Απρίλη του 1967.
Με τις περιορισμένες συγγραφικές του δυνατότητες έγραψε και εκφώνησε ένα ειρωνικό λόγο προφέροντας με ιδιαίτερο στόμφο τα ονόματα ο Γιώργης ο Παπαδόπουλος, ο Στέλιος ο Πατακός, ο Νίκος ο Μακαρέζος που προκάλεσε θυμηδία στο ακροατήριο και σφιχτά χαμόγελα στους καθηγητές.

Τον Κορώνη τον είχαμε σε όλες τις τάξεις του λυκείου. Την τελευταία χρονιά και ιδαίτερα στο δεύτερο εξάμηνο αποκτήσαμε οικειότητα και αλληλοσεβασμό σε τέτοιο βαθμό που κανείς δεν ασχολιότανε με τον άλλον κανείς δεν έμεινε ούτε μετεξεταστέος, γιά τον καθηγητή μας αυτόν θα μιλήσουμε κάποια άλλη φορά. Θα τον θυμόμαστε πάντα.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΑΛΑΞΙΑΝΑΚΗΣ

Το πανόραμα των φωτογραφιών των συμμαθητών της τάξης μας προήλθε από την μεγάλη φωτογραφία στις κερκίδες στο προαύλιο. Τελευταίο άφησα τον ένα, το μοναδικό, τον καθηγητή μας!

(Οι φωτογραφίες είναι από τη συλλογή του Βασίλη του Δημητρόπουλου)

ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΤΗΣ ΕΚΤΗΣ ΠΡΑΚΤΙΚΟΥ 1970

;


;;



Χριστόπουλος



Πιπεράκης


Πλεξουσάκης


Χαμπίμπης








Τζαφάς

Σταυρόπουλος


Σκοπελίτης


Σαμιώτης



Ριγινιώτης


Πουλής Γιώργος

ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΤΗΣ ΕΚΤΗΣ ΠΡΑΚΤΙΚΟΥ 1970

Παρασκευόπουλος


Παπαγιαννίδης Κώστας


Πανταζάκος Θανάσης



Παναγάκης





Οικονομόπουλος Τάκης



Νταλαχάνης Ντίνος


Μώτος Λευτέρης

ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΤΗΣ ΕΚΤΗΣ ΠΡΑΚΤΙΚΟΥ 1970

Μούτσιος Κώστας


Μακρής Φάνης


Λουκόπουλος Αντώνης



Λιάπης Αποστόλης




Κωστής




Κωνσταντόπουλος Κώστας


Κοψίδης Ναούμ

ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΤΗΣ ΕΚΤΗΣ ΠΡΑΚΤΙΚΟΥ 1970

Κουνενής Γιώργος

Κουλαϊδής Βασίλης

Κοσμάτος Γεράσιμος


Καπομπασόπουλος Ηλίας




Καλόσσακας Κώστας




Καλεφεζρά Τζον

Ηλιόπουλος

Δικόνιμος Μακρής Θόδωρος

ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΤΗΣ ΕΚΤΗΣ ΠΡΑΚΤΙΚΟΥ 1970

Αγγελόπουλος

Δημητρόπουλος Βασίλης

Γρηγορίου

Αντωνόπουλος Αντώνης

Αθανασόπουλος Αντώνης

Αγαλιανός Γιάννης

ΕΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΕΚΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΦΩΚΙΑΝΟΥ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΕΙΣΟΔΟ ΣΤΟ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ ΣΤΑΔΙΟ

Αρτέμης Χατζηαρτεμίου, Αντώνης Λουκόπουλος, Λευτέρης Μώτος, Κώστας Μούτσιος , Βασίλης Δημητρόπουλος

(Ανάρτηση από Βασίλη Δημητρόπουλο)

ΤΟ QUIZ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΜΠΑΣΚΕΤΜΠΟΛΙΣΤΑΣ ΠΟΥ ΟΤΑΝ ΕΚΑΝΕ JUMP ΣΟΥΤ ΑΝΤΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΕΙ ΤΟ ΚΑΛΑΘΙ ΚΟΙΤΟΥΣΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟΥ?
(δεινός σκόρερ της εστίας Φιλίας)
(Από τον Κώστα Μούτσιο)

ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΙΔΗΣ

Η συγκίνησή μου είναι μεγάλη που μετά από τόσα χρόνια καταφέρνουμε σιγά - σιγά χάρη σε σένα να επανασυνθέτουμε το δεσοξιριβοζονουκλεινικό οξύ της Έκτης του'70!!! Διότι φίλε μου αυτό το DNA δέν έχει ταίρι σε κανένα ημισφαίριο αυτου του πλανήτη και θα ήταν πολύ άδικο αν καταστρεφόταν για πάντα σαν μιά άλλη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδριας!
Προς το παρόν θα στα πώ εν τάχει γιατί ετοιμάζομαι για ταξίδι, πάω να δώ κάτι καράβια και ναυτιλιακά θέματα της εταιρείας μιά βδομάδα Τόκιο και μία Σιγκαπούρη και θα είμαι πίσω με το καλό στις 2 του Μάη. Θέλω παρα πολύ να βρεθούμε να πουμε τα δικά μας και ο καθένας τα δικά του και αν στηριχθούμε στη θεωρία του "είμαι όσο αισθάνομαι" πραγματκά αυτή είναι η μόνη ευκαιρία να ξαναγίνουμε 18άρηδες!
Βλεπω ότι έχεις αρχίσει και τα quiz με τις ερωτήσεις που βάζεις κι έτσι να δούμε πόσο βαθιά στο αλτσχάιμερ έχει μπεί ο καθένας!

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Σημαντική Ανακοίνωση!!!

Ο κατάλογος θα συμπληρωθεί και θα μπει σε αλφαβητική σειρά όταν ο απουσιολόγος θα φέρει τα επίσημα αρχεία με ορισμένες σημαντικές επισημάνσεις, μέχρι τότε μπαίνουν με τη σειρά που γνωστοποιούνται. Επίσης περιμένουμε και τον κατάλογο του Κλασσικού. Ενημερώστε όποιους έχετε επαφή και ας στείλουν mail επικοινωνίας στο mail του blog (ekto1970@gmail.com), θα επικοινωνήσουμε πάραυτα!

Ο ΜΑΛΑΞΙΑΝΑΚΗΣ ΚΑΙ Η ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ

Τρίτη Γυμνασίου και ο αγαπημένος μας Μαλαξιανάκης μας δίδασκε Παγκόσμια Γεωγραφία. Όλοι βέβαια γνωρίζετε πως όταν τέλειωνε την προφορική εξέταση με το γνωστό εκείνο χαμόγελο που έχανε λίγο στη γωνία του δεξιού χείλους, και με την έκφραση στο υπόλοιπο πρόσωπο που έλεγε εδώ σας έχω μπαγάσηδες, ξεκίναγε τις περίφημες εκείνες ερωτήσεις στον παγκόσμιο χάρτη όπου έπρεπε να δείξεις που βρίσκετε η πόλη που ζήταγε, προκειμένου να βαθμολογήσει. Η πρώτη συνήθως ερώτηση ήταν από το μάθημα της ημέρας. Αν την απαντούσες σε πήγαινε σε δυσκολότερη, αν απαντούσες σε πήγαινε στο Ουλάν Μπατόρ*, και αν απαντούσες και σ’ αυτό τότε πήγαινε στο τελευταίο και πιο δύσκολο το Εϊλάθ. Η αλήθεια ήταν πως το τελευταίο δεν το είχε ο χάρτης και ήταν αδύνατο να το βρούμε. Παρόλη την γκρίνια μας, αρνιόταν να εγκαταλείψει το προσωπικό του κάστρο απ’ όπου μας έβλεπε με συγκατάβαση, και να δεχθεί έναν άλλο γεωγραφικό προορισμό που να τον έχει ο χάρτης. Απ’ την άλλη αν δεν απαντούσες στην πρώτη ερώτηση σε πήγαινε σε πιο εύκολη, αν δεν απαντούσες και σ’ αυτή σε ρώταγε που είναι η Αθήνα κι αν δεν απαντούσε ούτε και σ’ αυτή τότε σε πήγαινε στην τελευταία και πιο υποτιμητική «που είναι η Ελλάδα».
Ο συμμαθητής μας ο Τζόνης ο Καλεφεζρά, καλός γνώστης της γεωγραφίας της Παλαιστίνης και του Ισραήλ, μας έδειξε που ήταν το Εϊλάθ κάπου στην Ερυθρά Θάλασσα.
Εδώ λοιπόν ήταν το Βατερλώ του Μαλαξιανάκη. Όταν έφτασε στην κρίσιμη στιγμή και ρώτησε την τελευταία ερώτηση και δέχθηκε τη σωστή απάντηση δεν πίστευε στα μάτια του, κοίταζε τριγύρω απορημένος και έκπληκτος, αφού ρώτησε και ξαναρώτησε χωρίς να πάρει απάντηση πως το μάθαμε, αποδέχθηκε την ήττα του και έζησε τη μικρή του τραγωδία υπό τα γέλια και πειράγματα της τάξης. Φαίνεται πως η ερώτηση αυτή δεν είχε απαντηθεί από σειρά σχολικών ετών και η απογοήτευσή του ήταν οδυνηρή. Μετά από τρία χρόνια στη μεγάλη μας εκδρομή στη Ζάκυνθο και ενώ μας πείραζε και μας κορόιδευε για τα καμώματά μας, τότε μόνο έμαθε τι είχε συμβεί τρία χρόνια πριν.

*το Ουλάν Μπατόρ όταν μάθαμε που βρίσκονταν στο χάρτη και το βρίσκαμε εύκολα, το άλλαζε με διάφορα άλλα εξωτικά, ο τρόπος όμως με τον οποίο το πρόφερε ήταν μοναδικός και επειδή σπάγαμε πλάκα με τον τρόπο που το έλεγε αποφασίσαμε να μη το βρίσκουμε για να το ξαναρωτάει, με εξαίρεση ακραία βέβαια όταν θέλαμε βαθμό

Απ.Λ

Σχετικά με τον Πρίαμο……

Μια μέρα (6η Γυμνασίου) ο Πρίαμος μας διάβαζε ένα κείμενο για τον Κολοκοτρώνη που συνάντησε έναν βοσκό και τον ρώτησε «Τι κάνεις εκεί βρε Έλληνα;».
Κουίζ: Όταν ο Πρίαμος φώναξε την παραπάνω ερώτηση με βροντερή φωνή, τι απάντηση πήρε μέσα στην αίθουσα και από ποιόν;
(Μικρή βοήθεια -- Αυτός που απάντησε έπαιζε ναυμαχία στο τελευταίο θρανίο και έχανε κατά κράτος)

ΠΡΟΑΥΛΙΟ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

ΤΑ ΓΝΩΣΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑ ΠΟΥ ΤΑ ΚΟΥΒΑΛΑΓΕ

Οπως βλέπετε καλοί μου φίλοι το προαύλιο του σχολείου είναι γεμάτο μαθητές, ή θα έπρεπε να είναι γεμάτο μαθητές, φαίνεται ότι είχαμε κάποια κενή ώρα και βρήκαμε ευκαιρία. Τελικά ο φωτογράφος ποιός ήταν;
Ποζάρουν από αριστερά οι: Λευτέρης, Βασίλης, Γιώργος, Ηλίας, Τζώνης, Γεράσιμος, Αποστόλης, Κώστας, καθιστός ο Ντίνος ο Νταλαχάνης.

...μεγάλωσα,νοστάλγησα αυτά που πίσω άφησα...

ανάρτηση από τον Κώστα Μούτσιο

ΑΡΧΑΙΑ ΣΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΚΡΙΤΩΝ

(ή Η Εποχή Που Μιλάγαμε Αρχαία Ελληνικά)

Πέμπτη Γυμνασίου Μάθημα Αρχαίων Ελληνικών Πλάτωνος Κρίτων
(Περί του Πρακτέου Ηθικός)

Για κάποιο λόγο που μόνο η επιστήμη γνωρίζει στην Πέμπτη πρακτικού αγαπήσαμε τον Πλάτωνα και ιδιαίτερα τον Κρίτωνα, ο Φαίδωνας μας φαινόταν πιό παρακατιανός, η αγάπη αυτή μας οδήγησε στο να υιοθετήσουμε τον Κρίτωνα σε σημείο τέτοιο που για κάμποσο καιρό χαιρετιόμασταν, ιδιαίτερα όταν ήμασταν πρωϊνοί, με τον διάλογο που ακολουθεί*

(πρώτος συμμαθητής): τί τηνιϰάδε ἀϕῖξαι, ὦ (εδώ έμπαινε το όνομα του δεύτερου συμμαθητή); ἢ οὐ πρῲ ἔτι ἐστίν;
(δεύτερος συμμαθητής): πάνυ μὲν οὖν.
(ξανά πρώτος συμμαθητής): πηνίϰα μάλιστα;
(ξανά ο δεύτερος συμμαθητής): ὄρϑρος βαϑύς (ή αλλιώς μαύρα μεσάνυχτα)

Παρότι προσπαθήσαμε να μάθουμε κι άλλα που να ταιριάζουν στο μονόπρακτο μείναμε σ’ αυτά τουλάχιστον γιά ένα δίμηνο.

*(μονόπρακτο για δύο ρόλους, ο πρώτος συμμαθητής και ο δεύτερος συμμαθητής)