ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΟ ΤΟΥ ΚΩΤΣΙΡΟΥ

Τρίτη γυμνασίου, απόγευμα στη τάξη τελευταίες ώρες η βαρεμάρα στο μέγιστο. Νομίζω γράφαμε έκθεση. Κανείς δεν μιλούσε όλοι σκυμμένοι πάνω από τα τετράδιά μας σκεφτόμασταν και γράφαμε. Ενας ένας που τέλειωνε έκλεινε το τετράδιο και περίμενε να χτυπήσει το κουδούνι. Εκεί προς τα τελευταία θρανία υπήρχε ένας λανθάνων αναβρασμός ο οποίος προϊόντος του χρόνου γινόταν πιο εμφανής. Τα θρανία που είχαμε την εποχή εκείνη ήταν τα ξύλινα. Ο Κωτσίρος στο προτελευταίο θρανίο αφού είχε τελειώσει την έκθεσή του βάλθηκε να σπρώχνει ένα ρόζο από το κάθισμα του θρανίου με το μέσο δάκτυλο του δεξιού χεριού σε μια άκρως σεξουαλική χειρονομία. Πιέζοντας λοιπόν το ρόζο κάποια στιγμή εκείνος υποχώρησε και το δάχτυλο του Κωτσίρου βυθίστηκε με δύναμη στην τρύπα του καθίσματος του θρανίου. Ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα προσπάθησε να βγάλει το δάχτυλο από την τρύπα. Μάταια. Το δάχτυλο είχε σφηνώσει γιά τα καλά και δεν έβγαινε.
Εδώ άρχισε το μαρτύριο του Κωτσίρου και η φοβερή πλάκα που έρχονταν να αλλάξει τελείως το ανιαρό εκείνο απόγευμα. Προσπαθώντας να βγάλει το δάκτυλο απ’ την τρύπα κίνησε το ενδιαφέρον των διπλανών που ενώ έσκυψαν να τον βοηθήσουν παράλληλα ήταν αδύνατο να συγκρατήσουν τα γέλια τους. Ταχύτατα διαδόθηκε το γεγονός στην τάξη παρατήσαμε τις εκθέσεις και στρέψαμε το βλέμμα στη μεριά του φουκαρά του Κωτσίρου που ίδρωνε απ την αγωνία του. Ήρθε η ώρα να επιληφθεί η Καραγιώργη. Περπατώντας στα ψηλά της τακούνια έφτασε στο θρανίο και ζήτησε να μάθει τι συμβαίνει. Τη διαβεβαίωσαν ότι όλα ήταν υπό έλεγχο αυτή όμως δεν πείστηκε και ζήτησε απ’ τον Κωτσίρο να σηκωθεί όρθιος. Ο καημένος ο Κωτσίρος σηκώθηκε όρθιος έγερνε όμως απ’ την πλευρά που το δάχτυλο εξακολουθούσε σφηνωμένο να τον εμποδίζει να πάρει περήφανη στάση και ψάχνοντας η Καραγιώργη ανακάλυψε το διπλό αισχρό αμάρτημα του Κωτσίρου. Αφού τον περιποιήθηκε με δυό ηχηρά χαστούκια στράφηκε αμήχανη στην τάξη μιάς και έπρεπε να βοηθήσει να βρεθεί μια λύση στο πρόβλημα. Στη φάση αυτή η τάξη ολόκληρη προσφέρθηκε να βοηθήσει προτείνοντας κάθε συμβατή και ασύμβατη με τη φυσική λύση. Δοκιμάστηκε σαπούνι είπανε να φτύσουν όλοι στην τρύπα για να γλιστράει είπαν να χρησιμοποιηθεί κι άλλο βιολογικό υλικό, είπαν να γυρίσει ανάποδα το θρανίο γενικά δόθηκαν πολλές λύσεις, στο τέλος ειδοποιήθηκε ο Μήτσος να ανέβει με πριόνι. Σύσσωμη η τάξη επιδοκίμασε τον επικείμενο ακρωτηριασμό του δακτύλου, ο κακομοίρης ο Κωτσίρος είχε λουφάξει και σποραδικά δεχόταν από ένα χαστούκι για να μη ξεχνιόμαστε. Σε λίγο κατέφθασε ο Μήτσος κρατώντας ένα πριόνι. Πλησίασε στο θρανίο είδε πως είχε η κατάσταση άφησε ένα πνιχτό γέλιο η Καραγιώργη τον αγριοκοίταξε κι αυτός περιεργαζόταν το θρανίο να δει πως θα το κόψει προκειμένου να ελευθερωθεί το δάχτυλο. Η τάξη μαζεμένη πάνω απ΄τον Κωτσίρο, ανεβασμένοι όσοι δεν μπορούσαν να δουν στα θρανία περίμεναν με ενδιαφέρον την εξέλιξη παροτρύνοντας το Μήτσο να κόψει το δάχτυλο του Κωτσίρου.
Η λύση του δράματος όπως σε όλα τα Αρχαία δράματα ήρθε απ’ τον από μηχανής θεό. Έτσι απλά όπως είχε μπει το δάχτυλο στην τρύπα έτσι απλά βγήκε. Ο Κωτσίρος ανακουφισμένος μάζεψε τα χέρια του και τα έκρυψε στις τσέπες του παντελονιού. Η Καραγιώργη τον φιλοδώρησε μια τελευταία σφαλιάρα και μας επανέφερε στην τάξη τσιρίζοντας, ο Μήτσος πήρε το πριόνι και με ένα πονηρό χαμόγελο εγκατέλειψε την τάξη η οποία με τη σειρά της κατενθουσιασμένη με το happening όπως θα έλεγαν και οι σημερινοί μαθητές της τρίτης γυμνασίου, ζητούσε το αμαρτωλό δάχτυλο του Κωτσίρου στο δίσκο όπως το κεφάλι του Αη Γιάννη, βοήθειά μας, που έδωσε ο Ηρώδης στη Σαλώμη.
ΥΓ. Ο Κωτσίρος έφυγε απ’ το σχολείο μας στο τέλος της χρονιάς εκείνης όχι βέβαια επειδή σφήνωσε το δάχτυλό του στο θρανίο επειδή συνέχισε σε κάποια τεχνική σχολή. Τον θυμόμαστε με αγάπη από τότε, άλλωστε έπαιζε καλή μπάλα μαζί μας στα μεσημεριανά ματς στο τρίγωνο στην Ηλιουπόλεως στο πρώτο νεκροταφείο.

Α.Λ.