Τάξη του 1970






Καλωσορίζουμε τους συμμαθητές και φίλους που έρχονται στη σελίδα μας γιά να θυμηθούμε στιγμές απ' τα καλύτερά μας χρόνια, να συγκινηθούμε να γελάσουμε, να ξαναζήσουμε το χρόνο που έφυγε, να επικοινωνήσουμε...
καλώς ήρθατε λοιπόν

Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2012

Ρε , είναι δυνατόν; Έφυγε ο Κώστας;

Τη πατήσατε! Δεν έφυγε.
Ο Κώστας είναι μαζί μας και μαζί με τους αγαπημένους του. Είναι στη παρέα μας και μας χαμογελάει και μας πειράζει και έχει ένα καλό λόγο για όλους μας και καθώς γελά μας λέει ότι εμείς τη πατήσαμε γιατί η κακή μας τύχη θα μας μεταμορφώσει σε λίγα χρόνια σε κάτι ξεκουτιασμένους γέρους που θα γκρινιάζουν αφόρητα, θα είναι πάντα κατσουφιασμένοι, μερικοί θα ξεχνούν και το όνομά τους και κάποιοι άλλοι θα ξοδεύουν τη σύνταξή τους σε πάνες, σε σιρόπια και σε χάπια πολύχρωμα και πολύμορφα !!
Ενώ αυτός θα μείνει πάντα ο ίδιος με τη κιθάρα, τη φισαρμόνικα και τα τραγούδια του να ηχούν στ αυτιά και στη καρδιά μας, όπως και με τις απίθανες περιγραφές και διηγήσεις του για το κάθε τι.
Άντε παναθεμά σας και ο Κωστας δεν είναι για κλάματα- τα συχαινόταν εξ άλλου- γιατί πάντα έβρισκε τρόπο και στα δύσκολα να βλέπει τα θετικά και τα όμορφα μέσα απ τη καθημερινότητα και να δίνει κουράγιο και δύναμη με το χαμόγελο που ο ίδιος έβαζε στα χείλια μας.
Ρε σείς, το ξέρετε ότι όταν βρεθήκαμε περσι μετα απο 40 χρόνια ήταν ο μόνος άμεσα αναγνωρίσιμος και που τουλάχιστον εμένα με γύρισε με ταχύτητα φωτός στα ανέμελα νεανικά μας χρόνια? Ενώ όλοι οι υπόλοιποι είμαστε απο μέτριοι έως άθλιοι...! Μη γελάτε, αυτή είναι η αλήθεια βρε...
Αυτό του το χρωστάω και εγώ και όλοι μας πιστέυω και λυπάμαι που δεν πρόλαβα, μέσα στο γενικό χαμό εκείνης της βραδιάς,να του το πω.
Του το γράφω όμως τώρα και αν δε προλάβει να το διαβάσει απόψε που θα ασχολείται με όλα όσα εσείς του λέτε και του γράφετε με τη καρδιά και το νού σας, να του το πείτε αύριο σας παρακαλώ που θα βρεθείτε στις 4 το απόγευμα.
Και αν βρείτε ευκαιρια, πείτε στην Ελένη του και τα παιδιά του ότι νιώθουμε τυχεροί που έχουμε (όχι είχαμε) το Κώστα φίλο απ τα παιδικά μας χρόνια.
Βλέπετε εγώ είναι πολύ δύσκολο να φύγω απο την Ικαρία και να μπορέσω να έιμαι έγκαιρα στο ραντεβού μας, εκεί δίπλα στο ΣΤ Γυμνάσιο που μας έσμιξε πριν απο χρόνια και που και αυτο το έρμο τόσα πράγματα έχει να διηγηθεί για το Κώστα και τις μαθητικές παλαβομάρες μας!
Και κάτι ακόμα. Αν σκεφτεί κανείς απο τη παλιοπαρέα να κάνει αύριο χαιρετισμό μη τυχόν και πει εκείνα τα τετριμένα  δεν θα σε ξεχάσουμε, κλπ γιατί θα είναι ασυγχώρητος.
Καλή αντάμωση και καλή δύναμη για αύριο γαμώτο μου...
Γ. Δογάνης

2 σχόλια: