Πρώτη Γυμνασίου τμήμα Α2 Εκδρομή στο Πόρτο Γερμενό

Με την έναρξη του γυμνασιακού μας βίου η πολυάνθρωπη μαθητική ομάδα της πρώτης Γυμνασίου χωρίσθηκε σε τέσσερα τμήματα. Τοποθετήθηκα στο Α2 μαζί με άλλους τέσσερις που συνεχίσαμε σαν πεντάδα στο υπόλοιπο του μαθητικού μας βίου, η πεντάδα αυτή ήταν: Κουλαϊδής, Κοψίδης, Κωστής, Λιάπης, Λουκόπουλος, με ελάχιστες παρεμβολές στα έξι χρόνια Γυμνασίου(Λαδάς, Λάππας ,Λουδάρος).
Στην πρώτη Γυμνασίου λοιπόν βρήκαμε και δυό τρείς που μας περίμεναν από την προηγούμενη χρονιά μεταξύ των οποίων και ο Καναβός, ο οποίος σαν παλιοσειρά που ήξερε τα κόλπα, μας βοηθούσε να προσαρμοσθούμε και ανέλαβε μάλιστα και το "αξίωμα" του απουσιολόγου, με χαρακτηριστικό της άσκησης του καθήκοντος αυτού το συνομωτικό πέρασμα από κάθε θρανίο γιά να πιστοποιήσει την παρουσία των συμμαθητών. Η θητεία του Καναβού έληξε επίσημα μετά τους βαθμούς του πρώτου διμήνου, οπότε απουσιολόγος "αναγορεύτηκε" νομίζω ο Βασίλης ο Κουλαϊδής.
Ο Καναβός λοιπόν, καλό παιδί, από ένα σημείο και πέρα προσπαθούσε να προσαρμοστεί με μας τους υπόλοιπους που αναπτύσαμε ήδη μιά δική μας δυναμική. Ενας από τους τρόπους που χρησιμοποιούσε ήταν η καλή του σχέση με τη ξένη μουσική της εποχής. Ηρθε λοιπόν η ώρα να πάμε την πρώτη μας σχολική εκδρομή με πούλμαν με προορισμό το Πόρτο Γερμενό. Επιβιβαστήκαμε στα πούλμαν στη Ζεύξιδος.

Ο Καναβός εκτός από τα κεφτεδάκια και το κασέρι που κουβάλαγε όπως κουβαλάγαμε άλλωστε όλοι μας, είχε φέρει και τη δισκοθήκη του από σαρανταπεντάρια, μιά δισκοθήκη με περίτεχνο πλαστικό εξώφυλλο, και θήκες παραφουσκωμένες και ένα φορητό πικάπ πολύ του συρμού. Μας εντυπωσίασε.

Το λεωφορείο λοιπόν που μας μετέφερε είχε και ένα πικάπ, γιά όσους θυμούνται, αυτά τα εξωτερικά που είχαν δική τους ανάρτηση γιά να μην πηδάει ο δίσκος, κι έτσι αισθανθήκαμε τυχεροί που θα μπορούσαμε αν το επέτρεπε κι ο οδηγός, να απολαύσουμε τη δισκοθήκη του Καναβού. Ετσι κι έγινε. Ζήτησε την άδεια να βάλλει ένα δίσκο και ο οδηγός του επέτρεψε.

αυτό ήταν το πρώτο τραγούδι

το δεύτερο τραγούδι ήταν το θρυλικό

Ο οδηγός άντεξε μέχρι εδώ. Έξαλλος πέταξε το δίσκο απ΄το πικάπ, μουρμούρισε κάτι "κωλόπαιδα γιεγιέδες" και τον αντικατέστησε με ένα Καζαντζίδη.

Στον προορισμό μας λοιπόν εκτός από μπάλλα ευχαριστηθήκαμε και τα δισκάκια του Καναβού που γιά πολλούς από μας ήταν μύηση στην ξένη μουσική της εποχής, και φυσικά υπήρξε και η δικαίωση του συμμαθητή μας, και η ένταξή του στους άξιους παράγοντες της μικρής μας ομάδας στον τομέα μουσική, διότι ως γνωστόν σε άλλους τομείς όπως το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, οι κατακτήσεις κλπ,κλπ, αναδείχθηκαν αξιόλογα στελέχη που δόμησαν το μωσαϊκό της τάξης..

Η επιστροφή μας ήταν μιά διαρκής διαμάχη με τον οδηγό, που επέμενε να βάζει Καζαντζίδη και εμάς να τραγουδάμε ότι μας κατέβαινε.

Ο Καναβός πρέπει να πορεύτηκε μαζί μας εκείνη τη χρονιά ίσως και την άλλη. Δεν συνέχισε με τους υπόλοιπους. Τον θυμάμαι αμυδρά με συγκίνηση γιά την συνεισφορά του στις πρώτες εμπειρίες της σχολικής μας ζωής. Ας είναι καλά όπου κι αν βρίσκεται..