(Περί του Πρακτέου Ηθικός)
Για κάποιο λόγο που μόνο η επιστήμη γνωρίζει στην Πέμπτη πρακτικού αγαπήσαμε τον Πλάτωνα και ιδιαίτερα τον Κρίτωνα, ο Φαίδωνας μας φαινόταν πιό παρακατιανός, η αγάπη αυτή μας οδήγησε στο να υιοθετήσουμε τον Κρίτωνα σε σημείο τέτοιο που για κάμποσο καιρό χαιρετιόμασταν, ιδιαίτερα όταν ήμασταν πρωϊνοί, με τον διάλογο που ακολουθεί*
(πρώτος συμμαθητής): τί τηνιϰάδε ἀϕῖξαι, ὦ (εδώ έμπαινε το όνομα του δεύτερου συμμαθητή); ἢ οὐ πρῲ ἔτι ἐστίν;
(δεύτερος συμμαθητής): πάνυ μὲν οὖν.
(ξανά πρώτος συμμαθητής): πηνίϰα μάλιστα;
(ξανά ο δεύτερος συμμαθητής): ὄρϑρος βαϑύς (ή αλλιώς μαύρα μεσάνυχτα)
Παρότι προσπαθήσαμε να μάθουμε κι άλλα που να ταιριάζουν στο μονόπρακτο μείναμε σ’ αυτά τουλάχιστον γιά ένα δίμηνο.
*(μονόπρακτο για δύο ρόλους, ο πρώτος συμμαθητής και ο δεύτερος συμμαθητής)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου