ΔΙΚΟΝΙΜΟΣ

 

Με αφορμή την παρουσία στην Αθήνα του συμμαθητή μας Θόδωρου Δικόνιμου, θα συναντηθούμε την Τρίτη 4 Ιανουαρίου και ώρα 8.30 στην ταβέρνα

"Η Κυρά" οδός Ζεύξιδος 12

(Απέναντι από την είσοδο του σχολείου μας)

Όσοι πιστοί (και άπιστοι) προσέλθετε.!!!!!

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΙΣ ΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΑΡΡΕΝΩΝ ΑΘΗΝΩΝ 1964 - 1970

Μέσα στα τόσα πολλά και γιορταστικά των ημερών θα γυρίσω γιά λίγο στο οδοιπορικό της σχολικής μας ζωής όπου βρήκα έναν ακόμη από τους μεγάλους "δραματουργούς" της γυμνασιακής μας "παράστασης" που η "αναπαράστασή" της τόσα χρόνια μετά έχει λίγο από την αυστηρότητα ή το χιούμορ των δικών μας προσωπικών παραστάσεων.

Ο διασημότερος καθηγητής στο έκτο Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών ήταν ο Υποδιευθυντής του σχολικού μας ιδρύματος ο Φιλόλογος με ακέραιες αρχές αλλά όχι και ακεραία σωματική κατάσταση ο Παπαϊωάννου. Με ένα χέρι λιγότερο με περίσσεια όμως καθηγητικής αποφασιστικότητας επεφύλασσε για τον εαυτό του το ρόλο του κακού. Όπως όλα τα δίπολα στη ζωή  έτσι και ο καθηγητής αυτός αποτελούσε τον αυστηρό τον άτεγκτο τον Ιαβέρη του γυμνασίου μας. Αλήθεια όσο τον σκέφτομαι έμοιαζε λίγο στον φοβερό αυτό ήρωα των Αθλίων που τόσο πολύ μας είχε κάνει να αγανακτήσουμε με τη μέχρις εσχάτων προσκόλληση στο καθήκον. Άλλωστε η περιγραφή του Θόδωρου του Δικόνιμου για ποιο λόγο δεν τον είχαμε καθηγητή στην τάξη μας είναι ο ορισμός του Ιαβέρη που προτίμησε να αυτοκτονήσει για να μη παραβεί τις αρχές του και συλλάβει τον Γιάννη Αγιάννη. Έτσι κι αυτός φίλε Θόδωρε για να μην αναγκαστεί να παραβεί τις αρχές του προτίμησε να μας απαλλάξει από την παρουσία του και να μας παραδώσει στα φιλόξενα χέρια της Καραγεώργη. Όμως δεν μας άφησε παραπονεμένους μας έδειξε τη γενναιοδωρία του αναλαμβάνοντας να μας διδάξει το περίφημο εκείνο μάθημα της «Λογικής μετά στοιχείων Γνωσιολογίας».
Α.Λ (pt35)

http://ektoapofoitoi.blogspot.com/

Γυρίστε στη σελίδα 

 των συμμαθητών μας του 1972 

να ενημερωθείτε γιά την καινούργια δημιουργία - προσφορά στους απόφοιτους του Εκτου Γυμνασίου Αρρένων Αθηνών του αγαπητού μας

 Σωτήρη Ροδόπουλου

που υλοποίησε με τον καλύτερο τρόπο την ιδέα του που μαζί με την παρόμοια ιδέα του Γιώργου Κουνενή πήρε μορφή!!

 Σωτήρη ήσουν είσαι και θα παραμείνεις ο ακρογωνιαίος λίθος αυτού που σήμερα ζούμε σαν συμμαθητές.

ΠΡΙΝ 40 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΤΙΣ ΣΠΕΤΣΕΣ (1971) - ΠΡΙΝ?? ΠΟΙΟΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΑΓΕ Ο ΔΙΠΛΑΝΟΣ ΜΟΥ? ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ

ΕΔΩ ΘΑΘΕΛΑ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΡΙΓΡΑΨΕΙ Ο ΤΖΟΡΤΖ ΚΟΥΝ

ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΠΟΥΖΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΘΥΣΙ  ΠΟΙΑΝΟΥ ΟΜΩΣ ?

ΓΙΩΡΓΑΡΕ ΑΞΕΧΑΣΤΟ  ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ  ΑΛΛΑ ΚΙ ΕΜΠΕΙΡΕΙΑ ΟΜΩΣ ? ΠΟΙΟΣ Ν Α ΤΟ ΞΕΡΕ ΑΡΑΓΕ  ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΝΑ ΤΟ ΦΑΝΤΑΖΟΤΑΝΕ ΤΙ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ ΤΟ 80 ΤΟ 90 ΤΟ 2000 ΤΟ 2010?????????? ΤΩΡΑ ΤΑ ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ ΜΟΥ ΑΠΟΚΤΗΣΑΝ ΦΑΛΑΚΡΑ ΚΟΙΛΙΤΣΑ , ΣΥΝΤΑΞΗ, ΚΙ  ΕΓΓΟΝΙΑ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ
 ΑΛΛΑ ΕΥΤΥΧΩΣ ΜΕΙΝΑΝΕ ΜΕΣΑ ΤΟΥΣ ΑΚΟΜΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΘΥΜΑΜΑΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΚΙ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΦΟ ΠΟΥ ΖΩΝΤΑΝΕΥΟΥΝ ΟΙ ΜΝΗΜΕΣ ΑΥΤΕΣ ΚΙ ΕΤΣΙ ΘΥΜΗΘΗΚΑΜΕ ΑΠΟ ΠΟΥ  ΠΡΟΕΡΧΟΑΣΤΕ, ΚΙ ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΦΤΑΣΑΜΕ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΜΑΣ ΞΑΝΑΣΜΙΞΑΝ ΑΔΟΛΑ .
(Υ.Γ)
ΑΝΤΕ ΝΑ ΔΩ ΠΟΤΕ ΘΑ ΔΩ ΤΟΝ 3ο ΠΑΠΟΥ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΣΦΕΤΣΟ ΚΙ ΕΜΕΝΑ ΤΟΝ ΣΥΝΘΡΑΝΙΟΥΧΟ ΜΟΥ ΚΙ ΟΜΟΧΡΩΜΟ ΜΟΥ ΤΟΝ ΠΕΡΙΦΗΜΟ ΜΠΟΥΡΓΚΙΜΠΑ , ΠΟΥ ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΟΣΟ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΕΝΙΩΣΑ ΟΤΑΝ ΔΙΑΒΑΣΑ ΣΤΗΝ  ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΕΚΕΙΝΗΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΟΤΙ ΕΙΧΕ ΤΑΠΩΣΕΙ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΤΟΝ ΚΟΛΟΚΥΘΑ ΕΝΑ  ΜΥΘΟ ΜΠΑΣΚΕΤΜΠΟΛΙΣΤΑ ΕΚΕΙΝΗΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ,ΣΕ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΑΜΥΝΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟ Η ΠΟΣΟ  ΘΑΥΜΑΖΑ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΑΡΟ ΤΟΝ ΔΟΓΑΝΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΑΤΣ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΠΟΥ ΕΠΑΙΖΕ Η ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΤΟ ΛΑΔΑ ΣΤΗΝ ΕΣΤΙΑ ΦΙΛΙΑΣ Η ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΜΟΥ ΤΟΝ  ΝΑΥΑΡΧΟ -ΘΕΟ ΟΤΑΝ ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΑ 400 ΜΕ ΤΟΝ ΛΑΓΙΟ ΓΡΑΦΙΚΗ ΦΙΓΟΥΡΑ ΝΑ ΤΕΡΜΑΤΙΖΕΙ ΠΡΙΝ ΑΠ ΑΥΤΟΝ , Η ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΘΛΗΤΕΣ ΜΟΥ ΤΟΝ ΝΙΚΟΛΑ ΤΟ ΜΕΞΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΩΣΤΗ ΤΟ ΜΟΥΤΣΙΟ (Ο 4ος ΑΛΗΘΕΙΑ ΗΤΑΝ Ο ΜΑΚΡΟΠΟΥΛΟΣ ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ) ΣΤΗΝ ΚΩΠΗΛΑΣΙΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑΜΕ ΚΑΝΕΙ ΠΛΗΡΩΜΑ ΜΙΑΣ  4ΚΟΠΟΥ .ΚΑΙ ΠΟΣΑ ΑΚΟΜΑ , ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΩΡΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΘΥΜΑΜΑΙ ΜΕ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΗ  ΚΑΙ ΜΕ ΣΥΝΤΡΟΦΕΥΕΙ ΑΛΗΘΙΝΑ  Η ΠΑΡΕΑ ΣΑΣ ΕΔΩ , ΕΝΑ  ΝΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΙΣΩΣ ΝΑΝΑΙ ΛΙΓΟ .
ΕΤΣΙ ΚΛΕΙΝΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑ

Αχιλλέας Μακρόπουλος

Φιλαράκια μου, είδα ότι συναντηθήκατε με το Θόδωρο και κρίμα που δεν το ήξερα. Ήθελα να δώ το φίλο μας που εκτός ΣΤ' γυμνασίου μαθαίναμε γαλλικά στο INSTITUTE FRANCAIS D'ATHENES a Koukaki avec Mme Karatza! Φίλε Θόδωρε ο χρόνος λίγο σε άλλαξε. Μπράβο σ'αυτούς που ξεκίνησαν αυτό το site και έχω, κάθε φορά που μπαίνω, την ευκαιρία να ταξιδεύω στο χρόνο με τις αναφορές, τις ιστορίες, τα σχόλια, τα ονόματα.

Οι "πρακτικοί" είστε αρκετά οργανωμένοι και επικοινωνείτε. Εκτιμώ ότι πρέπει να βοηθείσετε να κινητοποιήσουμε και τους "κλασικούς". Ας το σπρώξουμε, τι λέτε?

Κλείνοντας θέλω να ευχαριστίσω το Γ.Κ. για την όμορφη γιορτινή του κάρτα. Εύχομαι σε όλους τους "πρακτικούς" και όλους τους "κλασικούς" ολόψυχα, ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ γεμάτη ΥΓΕΙΑ.

ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΜΑΚΡΟΠΟΥΛΟΣ

Δικόνιμος, Δικόνιμος Jr, Καλόσακκας, και η καταταλαιπωρημένη τρόϊκα!!

Τελικά Γιώργο πρέπει να πάρουμε επίδομα επικίνδυνης εργασίας!!

«Τακ – τακ» η πόρτα! Μαλαξιανάκης: «Εμπρός»

Τις προάλλες επισκεφθήκαμε το σχολείο με τον παλιό συμμαθητή Νάκη (Πολυχρόνη) Σπηλιώτη, μετά από πολλά χρόνια. Περιγράφω, για όσους δεν το έχουν επισκεφτεί τελευταία, το «μεγαλύτερο» όπως μας έλεγαν τότε, σχολείο των Βαλκανίων.

Στεγάζει πλέον 4 σχολεία, κοντά 1000 μαθητές σε ένα μικρό προαύλιο, αφού και ο στεγασμένος χώρος έγινε αίθουσες, στο δε κέντρο της αυλής σηκώθηκε τριώροφο κτίριο. Από το προαύλιο μόνο οι τσιμεντένιες κερκίδες είναι όπως τις θυμόμαστε.

Αντιθέτως από τους εσωτερικούς χώρους το μόνο που άλλαξε είναι το ότι οι αίθουσες έχουν χωριστεί στην μέση με γυψοσανίδες. Το γραφείο του επιστάτη έχει την ίδια τζαμαρία όπου βλέπαμε εναγωνίως τα αποτελέσματα. ‘Όλα τα κουφώματα ακριβώς τα ίδια, βαμμένα μπλε όπως τότε και δεν κλείνουν καλά όπως τότε! Ο φύλακας μας εξήγησε ότι το κτίριο έχει χαρακτηριστεί παραδοσιακό και δεν επιτρέπονται τα αλουμίνια, αλλά μόνο τα ακριβότερα ξύλινα και για αυτό δεν έχουν αλλάξει ακόμη γιατί πού λεφτά….

Αργότερα πίνοντας τον καφέ μας στο καλαίσθητο καφενείο που βρίσκεται στο λοφάκι, εκεί που ήταν οι φυλακές, ο Νάκης μου θύμισε την εξής ιστορία.

Κάναμε μάθημα στην τρίτη κατά σειρά αίθουσα του ισογείου. Είχαμε Μαλεξιανάκη. Ο Σπηλιώτης καθόταν στην πρώτη σειρά από την πλευρά των εξωτερικών παραθύρων, κάτω από την έδρα, ακριβώς απέναντι από την πόρτα, Φύσαγε από έξω με τέτοιο τρόπο, ώστε όταν ο Σπηλιώτης μισάνοιγε το παράθυρο, χτύπαγε η πόρτα απέναντι. Οπότε την ώρα του μαθήματος άρχισε να χτυπά η πόρτα μετά από την αόρατη παρέμβαση του Σπηλιώτη.

Τακ – τακ!

Μαλεξιανάκης: «Εμπρός»

«……»Καμιά απάντηση!

Τακ – τακ!

Μαλεξιανάκης: «Εμπρός»

«……»Τίποτε!

Τότε ένα πονηρό χαμόγελο άστραψε στον κοκκινωπό πρόσωπο του αγαπητού μας Απάτσι. Να τσακώσει τον ενοχλητικό στα πράσα! Πάει σιγά – σιγά και κοντοστέκεται πλάι στην πόρτα.

Τακ – τακ!

Με το τακ τακ, ο Απάτσι κάνει ένα πήδο, (θυμάστε ότι παρά την ηλικία του ήταν μάλλον ευκίνητος) ανοίγει απότομα την πόρτα με ύφος θριαμβευτικό, αλλά τζίφος…..

Με το ζόρι κρατούσαμε τα γέλια μας!

(Τώρα που το σκέφτομαι η ανακύρηξη του ηρωικού 6ου σε παραδοσιακό κτίριο, πρέπει ίσως να αποτελέσει αντικείμενο ενδιαφέροντος και της δικής μας ομάδας. Ποιος αρχιτέκτονας το σχεδίασε, ποια τα αξιόλογα δομικά του στοιχεία κλπ. Έχει κάποιος ιδέα; Έχουμε αρχιτέκτονες – μηχανικούς στην ομάδα;)

Ευ. Σπινθάκης

Ευχές από Καλόσακκα

Εύχομαι σε όλους τους συμμαθητές χρόνια πολλά και καλή υγεία.

Κ. Καλόσακκας

Συμμαθητές εορτάζοντες

Χρήστος Μανώλης (εκείνος ο ξανθός)

και

Χρήστος Χριστόπουλος

Χρόνια Πολλά

χρόνια πολλά

 miliori auguri

Συνάντηση Εργασίας

Σε ένα κοπιαστικό βραδυνό meeting εργασίας με τους εκλεκτούς και αξιοπρεπέστατους

εκπρόσωπους μιάς ιδιαίτερα δημιουργικής κουλτούρας (γαρδούμπα, κοκορέτσι και διάφορα άλλα εξωτικά) ελήφθησαν σημαντικές αποφάσεις που θα ανακοινωθούν προσεχώς. Γιά τα όποια πολιτικά συμπεράσματα περί της συμφιλίωσης των τάξεων, στο διπλανό σοβαρό blog  στα παιδιά (τρόπος του λέγειν) του 72

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Ευχόμαστε ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σε όλους.

Ο νέος  χρόνος να φέρει ΥΓΕΙΑ και ΕΥΤΥΧΙΑ σε όλον τον κόσμο.
Γ.Κ.

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΙΣ ΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΑΡΡΕΝΩΝ ΑΘΗΝΩΝ 1964 - 1970

Πράγματι υπήρξαν μερικοί απ’ αυτούς που ξεχώρισαν για την παρουσία τους, τον τρόπο τους την συμπεριφορά τους και ίσως ίσως και κείνα που μας έδωσαν.

Ένας από αυτούς ήταν μια σπουδαία καθηγήτρια που μας έκανε Ιστορία στην Τετάρτη Γυμνασίου τότε που χωριστήκαμε στις δυό κατευθύνσεις. Το σίγουρο είναι πως μας έκανε Ευρωπαϊκή Ιστορία και είχε μείνει για αρκετά μαθήματα στην ιστορία της Γαλλικής Επανάστασης. Η κοπέλα αυτή έμοιαζε διαφορετική από τις άλλες καθηγήτριες που είχαμε μέχρι τότε. Ο τρόπος που ντύνονταν ήταν ο νεανικός τρόπος της δεκαετίας του εξήντα, της περίφημης εκείνης εποχής που έτυχε να μεγαλώνουμε και να αλλάζουμε καθώς σε όλο τον κόσμο και στην Ευρώπη ιδιαίτερα, ήταν σε πλήρη εξέλιξη ο φοιτητικός και μαθητικός αναβρασμός με αποκορύφωμα το Μάη του 68. Ήμασταν τότε στην τετάρτη Γυμνασίου και ένας αχνός αέρας που έδειχνε ότι κάτι συμβαίνει πέρναγε στον κόσμο μέσα από σκόρπιες πληροφορίες που έρχονταν από τις παράνομες συχνότητες του ΒΒC και της Deutche Welle. Μάης του 68 στην Ευρώπη τετάρτη γυμνασίου στην Αθήνα να μαθαίνουμε τα γεγονότα της Γαλλικής Επανάστασης από την Τσικριτσή. Η καθηγήτρια αυτή πρέπει να ήταν ιδιαίτερα ενημερωμένη για τα παγκόσμια και ιδιαίτερα τα Ευρωπαϊκά γεγονότα ίσως επειδή ήταν σύζυγος ενός πολύ σπουδαίου δημοσιογράφου της εποχής εκείνης και αργότερα βουλευτή και υφυπουργού, και τώρα εν ενεργεία δημοσιογράφου, και εξ αυτού πάντα στο μάθημα υπήρχε μια έντονη έξαψη και μια διαφορετική θεώρηση της Ιστορίας που με εμφαντικό τρόπο μας έδινε. Δεν ξέχασα από τότε την αλληλουχία των γεγονότων που οδήγησαν στην Γαλλική Επανάσταση καθώς και τους πρωταγωνιστές του δράματος της αστικής αλλαγής στη Γαλλία του 1789, που έμοιαζαν τόσο κοντινοί λόγω της δικής μας πολιτικής κατάστασης, που με τόση έμφαση μας έδινε η συμπαθέστατη εκείνη καθηγήτρια. Σε τι έμοιαζε και πως ξεχώριζε από τους υπόλοιπους συναδέλφους της. Δεν έδειχνε να έχει την παραμικρή σχέση με τις άλλες καθηγήτριες και με ότι αυτές συμβόλιζαν, ίσως να ταίριαζε περισσότερο με την καθηγήτρια των Γαλλικών την κα Ξένου. Ο αέρας της το ντύσιμό της ο απλός τρόπος που ερχόταν σε επαφή μαζί μας η οικεία φιγούρα μιας νέας δροσερής σύγχρονης κοπέλας που έρχονταν κατευθείαν από τα Πανεπιστημιακά αμφιθέατρα απείχε πολύ από τον αέρα που απέπνεαν οι συντηρητικές, αντιδραστικές, κακόγουστες συνάδελφοί της. Η καθηγήτρια αυτή πέρασε μια χρονιά μόνο απ’ τη σχολική μας ζωή και έδωσε μια ζωηρή πινελιά στον πίνακα των μαθητικών μας χρόνων που φιλοτεχνούσαν οι δάσκαλοί μας και τόσοι άλλοι ακόμη «καλλιτέχνες», διαφορετική από εκείνη που μέχρι τότε γνωρίζαμε και θεωρούσαμε δεδομένη. Την περίμενε κάθε μεσημέρι που σχολάγαμε ο σύζυγος της στη Ζεύξιδος με μια εντυπωσιακή λευκή Triumph για να την συνοδέψει. Δεν είχαμε καλές πληροφορίες για την υγεία της μετά από πολλά χρόνια.

Α.Λ (pt34)

ΝΕΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ

Με τον καλό μας συμμαθητή Νάσο Ηλιόπουλο, ο οποίος ανευρέθει από τον Δογάνη, ήρθε σε τηλεφωνική επαφή το blog και τον βρήκε την στιγμή που συνόδευε την κόρη του στο μαιευτήριο, προκειμένου εκείνη να γίνει μητέρα, και ο συμμαθητής μας παππούς. Ευχόμαστε αίσια έκβαση στην ευχάριστη αυτή οικογενειακή προοπτική και καλοσωρίζουμε το συμμαθητή μας με τα εγγόνια του.

Επιστολή ενός νεώτερου συμμαθητή!!

Φιλοξενούμε μιά επιστολή ενός νεαρώτερου συμμαθητή μας που έφτασε στο ταχυδρομείο της σελίδας μας. Καλέ μας φίλε συμμεριζόμαστε τα αισθήματά σου. Καλές γιορτές

γεια σας,

σκαλίζοντας στο facebook, έβαλα σαν επιλογή το σχολείο μας, και με συναισθήματα πικρά, είναι η αλήθεια, με ξαναγυρίσατε 32 χρόνια πίσω, -εγώ τελείωσα το ΄79. Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα ένοιωθα σαν συναίσθημα εκείνη τη "χαρμολύπη'' που μας μάθαιναν στις αναλύσεις κειμένων στις ανιαρές ώρες των νέων ελληνικών... Χαρμολύπη για τα χρόνια που φύγανε, για τις φωτογραφίες που δημοσιεύετε, για τις αναμνήσεις που ξυπνάτε, για τα πρόσωπα που βλέπω-άγνωστα, εκτός από 2, ή 3 καθηγητές που πρόλαβα - και νομίζω ότι είναι προσωπικοί μου φίλοι, κι'ας είναι 4, ή 5, ή 6 χρόνια προγενέστεροι, ακόμη και γι'αυτό το κόμπο που σφίγγεται τώρα στο λαιμό μου, γιατί πρέπει να μην κάνω αυτό το σημείωμα κουραστικό στο αναγνώστη του. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για όλα αυτά που βλέπω στη σελίδα σας και εύχομαι αυτός, ή αυτοί που το σκέφτηκαν, νάναι πάντα καλά.

με μεγάλη τιμή και ευχαρίστηση,

Παναγιώτης Δημοδέτης

Η ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΚΟΥΙΖ

ΠΡΙΝ

  ΕΝΔΙΑΜΕΣΑ

                                                                                                                       ΜΕΤΑ


Γ.Κ.

Ο ΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΤΟΝ ΝΤΑΛΑΣ Ο ΑΛΛΟΣ ΑΡΑΓΕ ΠΟΙΟΣ ΝΑΝΑΙ?

ΦΡΕΣΚΙΑ ΣΟΔΕΙΑ ΠΡΙΝ ΜΙΑ ΒΔΟΜΑΔΑ ΚΙ ΑΦΟΥ ΕΙΧΑΝ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΙΝΗ ΑΜΡΥΡΑ ΣΤΟΝ ΑΡΧΟΝΤΙΚΟ ΤΗΣ ΑΒΙΑΣ  Χειμερινοί κολυμβηταί πανάθεμα τους

ΚΟΥΝΕΥΤΩΝΑ  ΕΣΥ ΚΑΝΕ ΤΟΥΜΠΕΚΙ ΨΙΛΟΚΟΜΕΝΟ

ΜΙΑ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ ΑΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΙΛΟ ΜΟΥ ΤΟΝ ΘΟΔΩΡΟ ΠΟΥ ΤΗΝ ΨΑΧΝΕΙ ΠΑΝΤΟΙΟΤΡΟΠΩΣ  

• ΦΙΑΧΝΟΥΜΕ ΠΛΑΤΥΤΕΡΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ , ΑΛΛΑ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΕΝΟΤΕΡΕΣ
ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ
• ΞΟΔΕΥΟΜΕ ΠΟΛΛΑ, ΑΛΛΑ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ ΛΙΓΟ
• ΕΧΟΥΜΕ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΣΠΙΤΙΑ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟΤΕΡΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ
• ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΑΝΕΣΕΙΣ, ΑΛΛΑ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΧΡΟΝΟ
• ΕΧΟΥΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΤΥΧΙΑ, ΑΛΛΑ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΛΟΓΙΚΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
• ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΓΝΩΣΗ , ΜΑ ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΚΡΙΣΗ
• ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΕΙΔΗΜΟΝΕΣ , ΑΛΛΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
• ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΑΜΕ ΤΑ ΥΠΑΡΧΟΝΤΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΕΙΩΣΑΜΕ ΤΙΣ ΑΞΙΕΣ ΜΑΣ
• ΜΙΛΑΜΕ ΠΟΛΥ , ΑΓΑΠΑΜΕ ΣΠΑΝΙΑ , ΚΑΙ ΜΙΣΟΥΜΕ ΣΥΧΝΑ
• ΜΑΘΑΜΕ ΑΝ ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΖΗΝ , ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΑΘΑΜΕ ΝΑ ΖΟΥΜΕ
• ΠΡΟΣΘΕΣΑΜΕ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ , ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΖΩΗ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ
• ΦΤΑΣΑΜΕ ΩΣ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ, ΑΛΛΑ ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΔΙΑΣΧΙΣΟΥΜΕ ΕΝΑ ΔΡΟΜΟ , ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΓΕΙΤΟΝΑ ΜΑΣ
• ΚΑΤΑΚΤΗΣΑΜΕ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΧΑΣΑΜΕ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΠΛΑΝΗΤΗ
• ΔΙΑΣΠΑΣΑΜΕ ΤΟ ΑΤΟΜΟ , ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΤΙΣ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
• ΕΧΟΥΜΕ ΥΨΗΛΟΤΕΡΑ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΑ , ΑΛΛΑ ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΕΣ ΗΘΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ
• ΖΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΥΨΗΛΩΝ ΚΕΡΔΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΡΗΧΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ
• ΚΤΙΖΟΥΜΕ ΠΟΛΥΤΕΛΗ ΣΠΙΤΙΑ , ΑΛΛΑ ΔΙΑΛΥΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
• Η ΒΙΤΡΙΝΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΛΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΓΕΜΑΤΗ -
Η ΑΠΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΡΗΜΗ ΚΑΙ ΑΔΕΙΑ

ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΧΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΜΟΙΡΑΙΟΙ ΚΙ ΟΧΙ ΔΕΙΛΟΙ ΚΑΙ ΑΒΟΥΛΟΙ ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΘΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΑΝΘΙΣΕΙ ΠΑΛΙ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ.
D.D.

ΤΩΡΑ ΑΥΤΟΣ ΠΟΙΟΣ ΝΑΝΑΙ ΒΡΕ ΠΑΙΔΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ

Αναγνωρίζετε τον συμμαθητή μας;(ευκολάκι)

ΠΡΟΣΟΧΗ    Εδώ είναι το μετά και όχι το πριν

Γ.Κ.

ΝΕΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ

Προ ολίγου έστειλε μύνημα ο καλός μας συμμαθητής Νίκος Μέξης. Θα τον έχουμε μαζί μας στις επόμενες εκδηλώσεις μας.  Η τάξη χαιρετίζει!!!

Στο στούντιο της Μιχαλακοπούλου 2!

Πρέπει να ήταν Δευτέρα απόγευμα του Σεπτέμβρη του 1966 όταν πέτυχα τον Μιχάλη Χαντά εκεί απ’ έξω από το μπακάλικο του Κρανάκη, Βουλγάρεως και Αριστονίκου στο Μετς και είπαμε πάνω κάτω τα εξής. (κατά την εφηβική διάλεκτο, όπου βλέπετε μ....α να διαβάζετε φίλε):

«Ρε μ....α Βαγγέλη, είσαι να πάμε να δούμε μια ραδιοφωνική εκπομπή;»

«Που ρε μ....α Μιχάλη;»

«Εδώ στο στούντιο του Ε.Ι.Ρ. επί της Μιχαλακοπούλου 2». ( Έτσι λεγότανε το δρομάκι πριν το αντικαταστήσει η λεωφόρος Καλλιρόης που σκέπασε τον Ιλισσό το 1964, δίπλα στο στάδιο του Εθνικού).

«Και τι γίνεται εκεί, ρε μ....α Μιχάλη;»

«Να, είναι ένας τύπος ρακένδυτος (!) μ....α μου, ο Μάϊκ που σου κάνει ερωτήσεις και αν απαντήσεις σωστά κερδίζεις δισκάκια 45άρια!»

«Και τι ρωτάει ο μ....ας;»

«Βάζει μια πλάκα να παίζει πχ το Satisfaction και σου λέει ότι το τραγούδι αυτό το τραγουδά ο John Lennon. Αν βρείς το λάθος κερδίζεις το δισκάκι. Η εκπομπή λέγεται «Ποιο είναι το λάθος».

«Φύγαμε!»

Από τότε γίναμε φαν της εκπομπής κάθε Δευτέρα στις 8, όλη η παρέα που γνωριζόμασταν από το 1958, από το δημοτικό κιόλας. Θυμάμαι εκτός από τον Μιχάλη, τον Πέτρο Μωράτη, τον Γιώργο Δογάνη, τον Βασίλη Αδάμ.

Το στούντιο ηχογραφήσεων βρισκόταν κάτω από την κερκίδα του γηπέδου μπάσκετ του Εθνικού Γ.Σ. στο στάδιο του Εθνικού. Ψηλοτάβανη αίθουσα, καλυμμένη γύρω γύρω με αυγουλιέρες. Το ενδιαφέρον ήταν πως είχαμε την ανέλπιστη ευκαιρία μετά το τέλος των ερωταπαντήσεων, να ακούμε και να βλέπουμε live τα γνωστά συγκροτηματάκια της εποχής.

Θυμάμαι τον Δάκη, τους Charms, τον Τζο Μισά με τους Idols, τον Μάκη Σαλλιάρη με τους Storms, τον Μάικ Ροζάκη με τους Play Boys, τον Λάκη (με τα ψηλά ρεβέρ) Παπαδόπουλο με τους Dragons, τον Τάσο Καρακαντά με τους We five.

Θυμάμαι τον Βαγγέλη Παπαθανασίου και τον Ντέμη Ρούσσο πριν φύγουν για την Γαλλία. Θυμάμαι περαστικό και τον Νίκο Μαστοράκη.

Θυμάμαι πολύ ξένη ποπ μουσική που την έπαιζαν, μετά τα δικά τους, διασκευασμένη τα συγκροτήματα, θυμάμαι ως και διαγωνισμό χορού shake.

Θυμάμαι τον Πέτρο Μωράτη να ζαχαρώνει τα drums (ο Πέτρος ήξερε drums), τον Βασίλη Αδάμ να ζητά με θράσος την κιθάρα των Idols για να σολάρει στα διαλείμματα.

Ο μόνος από την παρέα που τόλμησε να συμμετάσχει στο παιχνίδι από την δική μας παρέα ήταν ο (πάντα ψαγμένος) Μιχάλης. Θυμάμαι πως τα είχε πάει καλά και είχε κερδίσει πολλά δισκάκια Προ μηνός που βρεθήκαμε (μετά από 44 ολόκληρα χρόνια) μου έλεγε, πως ακόμη περιμένει από αυτό τον άθλιο τον ρακένδυτο τον Μάικ τα δισκάκια που κέρδισε!

Θυμάμαι τις παθιασμένες συζητήσεις μας για τον ερχομό των Rolling Stones στο γήπεδο του Παναθηναϊκού τον Απρίλιο του 1967.

Η δικτατορία του 1967 διέκοψε την εκπομπή και μας φλόμωσε, όπως θυμάστε με τα εθνικοπατριωτικά άσματα του Θανάση Καμπαφλή με την γκλίτσα στον ώμο! Έτσι έλαβε τέλος η σπουδή μας στην live ελληνική ποπ.

Το μόνο που απόμεινε από αυτή την ιστορία, αν θυμάμαι καλά, ήταν να ενθαρρυνθούν κάποιοι συμμαθητές μας και να κάνουν μια συναυλία στο σχολείο (ή αλλού;) που έπαιξαν ποπ (ο Πέτρος στα drums) εκεί στην μεγάλη παγωμένη αίθουσα. Θυμάμαι καλά;

Ευ. Σπινθάκης

ΦΩΤΕΙΝΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ

Ο συμμαθητής μας Κώστας Καλόσακας που ζει και εργάζεται στις Βρυξέλλες, με ενημέρωσε ότι ήδη έκλεισε αεροπορικό εισιτήριο για να είναι εδώ στη συνάντηση της 28ης Ιανουαρίου.
Αυτά να τα βλέπουν όσοι προφασίζονται δουλειές, υποχρεώσεις κλπ. και να παραδειγματίζονται!
Γ.Κ.

Ο Απουσιολόγος

Τι είναι ο απουσιολόγος;

Μην είν' οι κάμποι;

Μην είναι τ' άσπαρτα ψηλά βουνά;

Μην είναι ο ήλιος, που χρυσολάμπει;

Μην είναι τ' άστρα τα φωτεινά;

αναρωτήθηκε ο ποιητής, όμως δεν είναι τίποτε απ’ όλα αυτά, ή μήπως είναι όλα μαζί; 

Ο απουσιολόγος είναι ένα ψηλό αδύνατο όμορφο παιδί που φοράει σακάκι κουβαλάει μια τσάντα δερμάτινη που κλείνει με λουριά, γεμάτη φοβερά πράγματα και ένα σάντουιτς που του τύλιξε η κυρία Άννα, φοράει γυαλιά μυωπίας που σκοτεινιάζουν όταν έχει ήλιο, είναι ένας μαθητής της τάξης με άριστες επιδόσεις στα μαθήματα που χαρακτηρίζεται από επιμέλεια και υπευθυνότητα. Οι καθηγητές (κοινώς κύριοι) του αναθέτουν την κατοχή του απουσιολόγιου, του προσφέρουν τη εξουσία να βάζει σταυρό σε όποιον λείπει και όταν λείπουν όλοι να γράφει «ουδείς». Αγαπάει την Ολγα , την Άννα, τον Πανιώνιο, τους συμμαθητές του και έχει και αναπληρωτή απουσιολόγο. Τσακώνεται συνέχεια με τον Πανταζάκο που είναι άσπονδοι φίλοι, του τρώει το σάντουιτς και καμιά φορά του αδειάζει προκλητικά την τσάντα, είναι νονός του Νταλαχάνη, προστάτης «άγιος» του Ηλιάδη, και άλλων αφανών, απουσιαζόντων, συμμαθητών. Δίδασκε πριν από λίγο καιρό Μαθηματικά στο φημισμένο DIT, και από ότι φαίνεται βαρέθηκε και τα «βρόντηξε» . Ξέρει πολύ καλά ότι τον αγαπάμε όλοι μας και περιμένουμε την ενεργό παρουσία του στο Blog.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΥΜΜΑΘΗΤΗ ΚΑΙ ΦΙΛΕ ΛΕΥΤΕΡΗ

ΝΕΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ

Δεν μπορούσα να φανταστώ, το 1970, ότι μετά από 40 χρόνια θα βρισκόμουν στη Ρώμη, αρχηγός επταήμερης εκδρομής του 5ου Γ.Λ. Αιγάλεω και θα με περίμενε στο εστιατόριο ο Θοδωρής. Η συγκίνηση μεγάλη, η χαρά μεγαλύτερη.
Θέλω να ευχαριστήσω το Θοδωρή, τη Bianca, το Λουκά και τη Φλώρα (περαστικά της), για τη φιλοξενία και για τη νυκτερινή περιήγηση στην αιώνια πόλη. Τους περιμένω το καλοκαίρι στην Εύβοια.
ΦΑΝΗΣ ΜΑΚΡΗΣ

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗ ΡΩΜΗ

Οι συνήθεις ύποπτοι, Μακρής και Μακρής, για να αποφύγουν την σκληρή τιμωρία απέστειλαν επιτέλους φωτογραφικά ντοκουμέντα από τη συνάντησή τους στη Ρώμη. Βέβαια έχουν αποκρύψει επιμελώς τα τεκμήρια της κραιπάλης τους αλλά που θα πάει θα τα βρούμε και θα τα δημοσιεύσουμε.

Έχουμε πληροφορίες ότι υπάρχουν και άλλες ΠΟΛΥ ενδιαφέρουσες φωτογραφίες.

Γ.Κ.

ΕΚΠΛΗΞΗ ΕΚΠΛΗΞΗ

Όσοι δεν έλθουν στη συνάντηση θα χάσουν. Οι εκπλήξεις θα είναι φοβερές. Έχουμε εξασφαλίσει συμμετοχές που θα κάνουν πάταγο. Δεν μπορώ να πω περισσότερα γιατί θα καταστρέψω την έκπληξη. Δηλώστε συμμετοχή εγκαίρως!!!
Γ.Κ.

Συνάντηση με τον καθηγητή μας κ. Λίνο Μπενάκη

Αγαπητοί Συμμαθητές

Αγαπητοί Φίλοι

Οι Τάξεις 1970 και 1972 με πολύ μεγάλη χαρά και συγκίνηση διοργανώνουν από κοινού

«Συνάντηση με τον καθηγητή μας κ. Λίνο Μπενάκη»

την Παρασκευή 28/1/2011, 9μμ, στην ταβέρνα «Η Κυρά», Ζεύξιδος 12, Ν.Κόσμος

 (απέναντι από το σχολείο, τηλ.2109221824).

Καθώς ο χώρος είναι περιορισμένος, παρακαλούμε τις δηλώσεις συμμετοχής σας το αργότερο μέχρι την Τρίτη 25/1/2011, είτε στα Emails των blogs, είτε στους:
 Γιώργο Κουνενή (τηλ. 6977213406, Email: gkoun@tee.gr )  ή/και
Σωτήρη Ροδόπουλο (τηλ. 6981475511, Email: srodop@gmail.com).

Με φιλικούς χαιρετισμούς,

ekto1970

ekto1972

ΝΕΑ ΑΠ' ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ

Το blog ενημερώθηκε από έγκυρη πηγή ότι στη Ρώμη πραγματοποιείται σήμερα το βράδυ συνάντηση συμμαθητών. Θα περιμένουμε σχόλια απ' τη συνάντηση και φυσικά φωτογραφίες. Ευχόμαστε καλή διασκέδαση και είμαστε μαζί...

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΙΣ ΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΑΡΡΕΝΩΝ ΑΘΗΝΩΝ 1964 - 1970

Ο Παπαβασιλείου παρένθετος καθηγητής ανάμεσα στα φοβερά Φιλολογικά «τέρατα» που είχαμε ως οδηγούς στην κλασσική μας παιδεία ένα πρόσωπο που αχνά θυμάμαι. Δεν πρέπει να μας είχε για ολόκληρο χρόνο και ίσως αντικαθιστούσε καθηγητές που είχαμε μονιμότερα ίσως μας έκανε Ιστορία. Εμφατικός στους χαρακτηρισμούς του είχε μείνει στη μνήμη μας με την φοβερή περιγραφή που έκανε για τον πόλεμο. Ως στρατιώτης ταξίδευε στο μέτωπο με το τραίνο και όταν το τραίνο δέχτηκε επίθεση από αέρος ο μηχανοδηγός έκανε περίπλοκους ελιγμούς για να αποφύγει τα αεροπλάνα και τα κατάφερε θαυμάσια. Εκείνο που δεν καταφέραμε να μάθουμε μέχρι σήμερα είναι αν τα εννοούσε όλα αυτά που μας άφησαν ξερούς ή μας κορόιδευε παίρνοντας θριαμβευτική ρεβάνς για όλους τους καθηγητές που μέχρι τότε δέχονταν αμείλικτη την κοροϊδία από τους μαθητές των γυμνασίων.
Θα νομίζει κανείς ότι τους καθηγητές μας τους θυμόμαστε μόνο από τα διάφορα ευτράπελα που τους συνδέουν με τη μνήμη μας, διερωτώμαι πολλές φορές γιατί δεν θυμόμαστε κάτι πιο σημαντικό πιο ουσιαστικό από κείνους και όχι τα γραφικά.

Α.Λ (pt33)

ΜΟΔΕΣ

Χειμώνας 1967-1968. Πρώτη χρονιά για μένα στο 6^ο. Στη μόδα είναι τα παντελόνια καμπάνα (όσο πιο μεγάλη η καμπάνα τόσο πιο «in». Παραδόξως ενώ στο ασφυκτικό περιβάλλον του σχολείου, κάθε νεωτερισμός βρισκόταν υπό διωγμόν, η καμπάνα ξέφυγε από την προσοχή των επιτηρητών – φυλάκων της ηθικής μας. ΕΠΙΤΡΕΠΟΤΑΝ!!!!!

Εκείνη τη χρονιά εκτός από την καμπάνα ήρθε και κάτι άλλο στη μόδα. Τα παντελόνια με φαρδιά ρίγα, τα τύπου πυτζάμα όπως λεγόταν. Μάλλον από σύμπτωση, ήμουν ο πρώτος που τα φόρεσε. Καθόμουν λοιπόν στο θρανίο και περίμενα την ευκαιρία να δείξω στους συμμαθητές μου ότι μπορεί να είχα έρθει από την επαρχία, ήμουν όμως μέσα στην πρωτοπορία. Δεν άργησε να έλθει η στιγμή που ο καθηγητής με φώναξε στον πίνακα. Καμαρωτός καμαρωτός σηκώθηκα και αργά αργά κατευθύνθηκα προς τον πίνακα. Εκεί όμως που περίμενα επιφωνήματα θαυμασμού, ακούγεται δυνατά και καθαρά η φωνή του Παπαγιαννίδη:
-

-          Ρε σεις! Αυτός νυστάζει!  Ήρθε με τις πυτζάμες στο μάθημα!!!
- -

Καταστροφή, πανωλεθρία. Α ρε μπαγάσα Παπαγιαννίδη τι μου έκανες!!!

Γ.Κ.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Νίκος Σταυρόπουλος

Νίκος Μέξης

Χρόνια Πολλά από το Εκτο 1970

ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Στις 28 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ημέρα Παρασκευή προγραμματίζουμε κοινή συνάντηση με τους συμμαθητές της τάξης του 72 σε χώρο που θα ανακοινωθεί, προς τιμή του παλιού μας και αγαπητού Καθηγητή Κου Λίνου Μπενάκη. Η ημερομηνία επιλέχθηκε από κοινού με τον Καθηγητή μας διότι τότε θα μπορέσει να μας τιμήσει με την παρουσία του.

Εκτο 1970 και Εκτο 1972

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΙΣ ΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΑΡΡΕΝΩΝ ΑΘΗΝΩΝ 1964 - 1970

Η πινακοθήκη των προσώπων που πέρασαν απ’ τη σχολική ζωή μας συμπληρώνεται από μερικούς ακόμη που ήρθαν είδαν και απήλθαν.

Ο Λυμπερόπουλος περισσότερο γνωστός ως μπακάλης, αντιπροσώπευε την κατηγορία εκείνη των καθηγητών που λειτούργησαν για να συμπληρώνεται το ωράριο. Κανείς δεν ήξερε αν έπρεπε να διαβάσει ή όχι το μάθημα που δίδασκε και κανείς δεν μπορούσε να γνωρίζει πόσο θα άλλαζε η ζωή του αν ακολουθούσε όλα εκείνα που επέβαλε η «επιστήμη» του. Ο καθηγητής αυτός απέκτησε το παρατσούκλι του από τα γεμάτα λεκέδες μανίκια του σακακιού του οι οποίοι ήταν ιδιαίτερα εμφανείς καθώς πηγαινοέρχονταν στους διαδρόμους της τάξης όπου διάνυε εκατοντάδες μέτρα και φυσικά η εξαιρετική παρατηρητικότητα της ομοταξίας των μαθητών που σκυλοβαριόνταν το μάθημα και παρακολουθούσαν οτιδήποτε έσπαγε την ανία. Έτσι λοιπόν η παρατήρηση αυτή μετατράπηκε σε παρατσούκλι και άρχισε να συνοδεύεται από το πνιχτό ερώτημα «φέτα έχεις». Το κακόηθες αυτό ερώτημα προκαλούσε την οργισμένη αντίδραση του καθηγητή ο οποίος φτύνοντας και γεμίζοντας σάλια τους κοντινότερους μαθητές ρώταγε «ποιος, ποιος,..» ψάχνοντας να βρει τον ένοχο, και συνέχιζε να ραντίζει με σάλια τους τριγύρω του. Ο καθηγητής αυτός μας μάθαινε Θρησκευτικά στις μικρές τάξεις του γυμνασίου.
Α.Λ (pt32)

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Χρόνια πολλά στον συμμαθητή μας Μάκη Κοψίδη που γιορτάζει σήμερα!!
Γ.Κ.

Μουσική από τον Νοέμβριο του 1970.

Το καλοκαίρι του ‘69 στην Ελλάδα δεν είχαμε πάρει χαμπάρι πως στην άλλη άκρη του Ειρηνικού, σε εκείνη τη φάρμα κοντά στη Νέα Υόρκη, διεξαγόταν αυτό που αργότερα έγινε μύθος, η συναυλία του Woodstock. Στο χωριό τότε δεν υπήρχε τηλεόραση, ούτε καν ηλεκτρικό ρεύμα. Στα ραδιόφωνα με μπαταρίες των καφενείων, άκουγες στην καλύτερη περίπτωση τους λυγμούς του Καζαντζίδη και στην χειρότερη τα ανακοινωθέντα της χούντας. Έπρεπε να περάσει ένας χρόνος για να πάρουμε χαμπάρι.

Πρέπει να ήταν Νοέμβριος του ‘70, όταν από στόμα σε στόμα κυκλοφόρησε στην Αθήνα η είδηση σαν αστραπή. Θα προβαλλόταν σε επίσημη πανηγυρική πρεμιέρα στην Ελλάδα η ταινία Woodstock, μια Κυριακή πρωί στον κινηματογράφο Παλλάς της Βουκουρεστίου και μάλιστα με δωρεάν είσοδο. Μαζευτήκαμε όλη η παρέα. Θυμάμαι τον Αντριανό Εμπειρίκο και τον Παναγιώτη Τσέρτο από τις 8 το πρωί κολλημένοι στα κάγκελα να μπούμε πρώτοι.

Ήταν ένα πολιτισμικό σοκ! Ακούγαμε βέβαια χρόνια ροκ μουσική από τους πειρατικούς σταθμούς στην Αθήνα και βλέπαμε κάποια ελληνικά ροκ συγκροτηματάκια στους σινεμάδες της Δάφνης τα κυριακάτικα πρωινά. Αλλά να βλέπεις μαζεμένους στην σκηνή τον Roger Daltrey, τον Pet Τounced, τους Santana, τον Joe Kocker, τους Crosby, Stills, Nash and Young, την Joan Baez, τους Jefferson Airplane, τους Sly an the family stone, τους Canned Heat, τον Arlo Guthrie, τον John Sebastian και όλους τους μύθους της μουσικής, ήταν συγκλονιστικό. Bλέπαμε μια άλλη Αμερική γιατί ως τότε, οι αμερικάνικες ταινίες της εποχής ήταν του τύπoυ «Τα πράσινα μπερέ», όπου ο John Wayne κατατρόπωνε τους Βιετκόγκ.

Κάποια στιγμή το Παλλάς φωτίστηκε από αναπτήρες, ένα μικρό μνημόσυνο στην καρδιά της Αθήνας για τον Jimmie Hendrix, που είχε πεθάνει λίγους μήνες πριν. Παρών στο Παλλάς και ο σκηνοθέτης Michael Waltdley. Άσπρη κελεμπία και ίσια μακριά ξανθά μαλλιά, σαν τον Χριστό.

Όταν βγήκαμε από την αίθουσα ήμασταν αλλοπαρμένοι. Δεν αντέχαμε άλλο. Κάποιος πέταξε ένα σύνθημα για ελευθερία και τέτοια και αρχίσαμε όλοι να φωνάζουμε ασυντόνιστα. Πλακώνουν οι μπάτσοι, γίνεται πανικός, εξαφανιζόμαστε στα στενά. Δεν ξέραμε από συνθήματα, διαδηλώσεις και τέτοια, δεν είχαμε προλάβει τα Ιουλιανά του 1965. Έτσι άδοξα τελείωσε η πρώτη μας διαδήλωση.

Τόσα χρόνια μετά, φέρνω στο μυαλό μου ένα-ένα τα καρέ της ταινίας.

Τρείς μαύροι στη σκηνή, ο ένας κακάσχημος και καμπούρης με πορτοκαλί κελεμπία, δένει νευρικά μια σπασμένη χορδή στην κιθάρα, ψιθυρίζοντας στους 300,000 νέους μπροστά του. Ο φακός του σκηνοθέτη Waltdley καρφωμένος στο φαφούτικο στόμα και στα δάχτυλα με τα δακτυλίδια του Richie Havens. Κατόπιν γρατζουνάει με μανία την κιθάρα και αρχίζει να φωνάζει;

Woodstock 1969

Freedom, Freedom, sometimes I feel like a motherless child, sometimes I feel…..

Crosby, Stills, Nash, & Young

Ευάγγελος Σπινθάκης

Συνάντηση "Ξυνού"

Να βοηθήσουμε τα παιδιά του Ξυνού να βρεθούν μεταξύ τους.

πατήστε:

ΞΥΝΟΣ ΞΑΝΑ!!

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΙΣ ΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΑΡΡΕΝΩΝ ΑΘΗΝΩΝ 1964 - 1970

Κοντός, παχουλός με παχιά φρύδια και πυκνά μαύρα μαλλιά με σοβαρό ύφος με ένα τσιγάρο μόνιμα στο στόμα δεν θυμάμαι αν κάπνιζε και την ώρα του μαθήματος, με τραχιά βαριά φωνή ντυμένος αυστηρά στο κλασσικό μάλλινο κουστούμι του, δεν έδειχνε ότι γίνεται φίλος από την άλλη δεν είχε τον αέρα του ανόητα αυστηρού. Δεν θυμάμαι να τον έχουμε μόνιμα καθηγητή Φυσικής ίσως τον είχαμε στην πέμπτη Γυμνασίου και Χημεία στην τετάρτη Γυμνασίου, και πάλι δεν θυμάμαι αν βγάλαμε όλο το χρόνο στα μαθήματα αυτά. Αυτό όμως δεν εμπόδισε την τάξη να αποκτήσει γνώμη για το τι συμβαίνει στη Φυσική και στη Χημεία.

Ένα θέμα Φυσικής θυμάμαι που μας είχε διδάξει στη γενική του μορφή, και αφορούσε την «τριβή ολισθήσεως» ο τρόπος λύσης του ήταν επίκαιρος ακόμα και όταν λίγο πριν απ’ τις εισαγωγικές είχαμε φτάσει στην κορυφή της προετοιμασίας μας.

«Λευκοσιδηρούν δοχείον, κοινώς γκαζοντενεκές, ισορροπεί επί κεκλιμένου επιπέδου, κλπ, κλπ.» Όπως όλοι καταλάβατε μας εντυπωσίασε το λευκοσιδηρούν δοχείο που μάθαμε ότι έτσι λέγεται ο γκαζοντενεκές, και βαλθήκαμε όλοι αντίστροφα να μετονομάσουμε στην καθαρεύουσα το πολύ οικείο παρατσούκλι που μας έδιναν όλοι οι καθηγητές, «ντενεκέδες». Το πιο κοντινό που μας καθόταν ήταν το «λευκοσιδεράδες». Εκείνο όμως που δεν μάθαμε και θα έπρεπε να έρθει το φροντιστήριο για να μάθουμε τι ακριβώς γινόταν με τις δυνάμεις στο σύστημα, ποια είναι τα αποτελέσματά τους και πως τα μετράμε.

Δεν είχαμε κάποια συνέχεια στη Φυσική γι’ αυτό και πιστεύω ότι δεν συνεχίσαμε με τον ίδιο καθηγητή αλλά επιστρέψαμε στον Μαλαξιανάκη όλοι εμείς τα χλωμά πρόσωπα στον αγαπημένο μας ερυθρόδερμο, και μαζί μ’ αυτόν άρχισαν να παραδίδουν το παρακάτω μάθημα οι γνωστοί βοηθοί της έδρας. Καθώς προχωρούσαμε σε γνώσεις στην τελευταία τάξη του Γυμνασίου όλοι οι καθηγητές πέρναγαν σε δεύτερη μοίρα ιδιαίτερα οι καθηγητές της Φυσικής.

Ξέχασα να πω πως ο καθηγητής που αδρά περιέγραψα λεγόταν Παπαμερκουρίου ή επί το επιστημονικότερο, Τζάουλ..

Α.Λ (pt31)

Εκδρομή στον Ωρωπό

H Φωτογραφία είναι από μια εκδρομή στον Ωρωπό!

Τελευταίες τάξεις !

Μανώλης, Κωστής, Κοψιδης, Κωνσταντόπουλος.

Στην παραλία παίζοντας τους άνετους.

Καλές οι Φώτο αλλά η πραγματικότητα ακόμα ποιο σκληρή!

Τότε θέλαμε το τώρα –τώρα το τότε και μετά ξανά

τα ίδια!!!!!!!
 
Κ. Κωνσταντόπουλος

Παίζουν τα μπαγλαμαδάκια!!!

Μια Παλιά Συνάντηση

 

Και μια φωτογραφία από παλιότερη συνάντηση στου Μετς (από την εποχή που ΔΕΝ κόβαμε κοντά τα μαλλιά μας όπως τώρα).

 Διακρίνονται από αριστερά : Κωνσταντόπουλος, Δημητρόπουλος, Σφέτσος, Κουνενής, Γρηγορόπουλος, Μώτος, Μακρής, Ηλιάδης, Λιάπης, Δογάνης και Μωράτης.

Γ.Κ.

Πριν, ενδιάμεσα, πιό ενδιάμεσα...

Μουτζούρης (όχι ο εικονιζόμενος)

Ο φίλος ο Κωνσταντόπουλος μας θύμισε ένα χαρακτηριστικό στιγμιότυπο απ' τα πολλά που θυμηθήκαμε.
Ο Μουτζούρης λοιπόν μας έκανε μάθημα Ιστορίας σε κάποια απ' τις μεγάλες τάξεις. Ηταν κι αυτός φοβισμένος όπως κι ο Χατζόπουλος όταν έμπαινε στην τάξη.
Με το που ανοίγει η πόρτα γιά να μπει με τα βιβλία κάτω απ΄τη μασχάλη ακούει μιά φωνή προερχόμενη απ' το Δογάνη: Βγές έξω
Βγαίνει έντρομος έξω οπότε ακούγετε η φωνή του Κωνσταντόπουλου: Μπες μέσα.
Ξαναμπαίνει φοβισμένα και ακούει εκ νέου την εντολή: βγες έξω. Ξαναβγαίνει και εντέλεται εκ νέου: μπές μέσα. Ετσι για κάμποση ώρα μπαινόβγαινε μέχρι που αποφάσισε οριστικά να κάνει μάθημα. 
Οι δυό συγκάτοικοι του έβδομου θρανίου της μεσαίας σειράς ικανοποιημένοι μετά το μικρό καψόνι επέτρεψαν να γίνει μάθημα. Τώρα τι μάθημα γινόταν με τον Μουτζούρη....

ΓΕΥΜΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Με την ευκαιρία της άφιξης από Βρυξέλλες του συμμαθητή μας Κων/νου Καλόσακα πραγματοποιήθηκε γεύμα εργασίας κατά τη διάρκεια του οποίου ανταλλάχθηκαν  χρήσιμες απόψεις για την καλυτέρευση του Blog.  Οι εικονιζόμενοι Καλόσακας, Λιάπης, Κωνσταντόπουλος και Κουνενής, όπως φαίνεται και στη φωτογραφία εργάστηκαν άοκνα και σκληρά. Τους αξίζει ένα μπράβο!!!!
Γ.Κ.

Και οι Κλασσικοί μας

Σπινθάκης Σπηλιώτης Χαντάς

Δυό βδομάδες απ' το "κουτούκι"

Λιάπης   Μακρόπουλος

Με το φίλο τον Αχιλλέα από το κλασσικό που παίζαμε μπάλα στο τρίγωνο στην Ηλιουπόλεως στο Α Νεκροταφείο όταν είμασταν τρίτη τάξη στο σχολείο το 1967

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΙΣ ΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΑΡΡΕΝΩΝ ΑΘΗΝΩΝ 1964 - 1970

Και κάτι προσωπικό. Στο δεύτερο εξάμηνο της τελευταίας τάξης άρχισαν τα γραπτά διαγωνίσματα εξαμήνου. Στα σχεδόν κοινά με όλους μαθήματα φυσικής και χημείας περιμέναμε το διαγώνισμα όχι σαν διαδικασία σχολική όσο σαν μια καλή ευκαιρία για πρόβα εν όψει των ερχόμενων εισαγωγικών εξετάσεων. Ο φίλος μας ο Μαλαξιανάκης μας έβαζε θέματα χημείας από ένα φροντιστηριακό βιβλίο του Μανωλικίδη. Το βιβλίο αυτό ήταν γνωστό σχεδόν σε όλους και περιμέναμε να δούμε τι θέμα θα έπεφτε. Το τρίτο και δυσκολότερο θέμα της χημείας ήταν ένα πρόβλημα που αφορούσε ένα δοχείο που περιείχε όγκους δύο αερίων που αντιδρούσαν και τον συνολικό όγκο συμπλήρωνε ατμοσφαιρικός αέρας. Όλοι λοιπόν λύσαμε το πρόβλημα όλοι υπολόγισαν τους όγκους χωρίς να προσθέσουν τον ατμοσφαιρικό αέρα όπως ήταν το σωστό. Όλοι εκτός από εμένα που τον υπολόγισα. Έτσι λοιπόν το δικό μου αποτέλεσμα ήταν μοναδικό στην τάξη και διέφερε από όλους τους άλλους. Έλα όμως που το δικό μου συνέπιπτε με το αριθμητικό αποτέλεσμα που είχε στο τέλος της άσκησης το βιβλίο του Μανωλικίδη, χωρίς όμως να παραθέτει και τη λύση της άσκησης. Μπαίνοντας ο Μαλαξιανάκης στην τάξη φώναξε το όνομά μου, μου έπλεξε ένα εγκώμιο, περιέφερε ειρωνικά το βλέμμα του τριγύρω και είπε πως μόνο εγώ από όλη την τάξη έλυσα σωστά το πρόβλημα. Σηκώθηκε θύελλα διαμαρτυριών. Μάταια. Ο Μαλαξιανάκης οχυρωμένος πίσω από το αποτέλεσμα του βιβλίου που συμφωνούσε με το δικό μου αποτέλεσμα παρέμενε αμετάπειστος. Δεν στάθηκε αρκετό να αλλάξει γνώμη ούτε όταν του έφεραν την καινούργια έκδοση του βιβλίου που είχε διορθωμένο το αποτέλεσμα ο ίδιος ο συγγραφέας του. Παρέμεινε προσκολλημένος στην απόφασή του προς μεγάλη ικανοποίηση δική μου και πλήρη απογοήτευση όλης της τάξης, και ακόμη περισσότερο στους βοηθούς της έδρας που δέχθηκαν πρώτοι την αποδοκιμασία του Μαλαξιανάκη.....

Απ. Λιάπης

Μέξης Νίκος

Κάτοικος Κουκακίου.
Η φίλη της σελίδας μας κα Παρασκευή Γέρου γνωστή και παλιά γειτόνισσα του Μέξη τον βρήκε και του υπέδειξε να επικοινωνήσει με το blog. O Νίκος φέρει γύψινο επίδεσμο στο χέρι λόγω ατυχήματος που κατά δήλωσή του τον εμπόδισε να έρθει στη συνάντηση. Τις ανακρίσεις θα αναλάβει ο Κουνενής για το αν είναι δικαιολογημένα απών. Διατάσσεται ο Μέξης να επικοινωνήσει με τη συμμορία.

ΜΗΝΥΜΑ

"ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΘΕΡΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥ ΦΙΛΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ 14ης NOE.

ΑΝΟΙΞΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΣΑΣ ΣΥΓΧΑΙΡΩ ΓΙΑ ΤΟ ΩΡΑΙΟ

ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ. ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ ΝΑ ΒΡΩ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ΣΤΕΙΛΩ

ΚΑΤΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ.

ΛΙΝΟΣ ΜΠΕΝΑΚΗΣ"

Από τον εικονιζόμενο στο προηγούμενο κουίζ έλαβα το παραπάνω μήνυμα.

Το δημοσιεύω γιατί νομίζω ότι θα μας χαροποιήσει όλους.

Οτιδήποτε και αν μας δώσει για δημοσίευση ο κ. Μπενάκης για εμάς θα είναι ενδιαφέρον.

Γ. Κουνενής

Και τώρα κάτι ενδιαφέρον. Ποιός είναι ο κύριος της φωτογραφίας;
Γ. Κουνενής

Zorba the Greek!

Πλήρης αμηχανία

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΙΣ ΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΑΡΡΕΝΩΝ ΑΘΗΝΩΝ 1964 - 1970

Μετά την εξαιρετική βραδυά που περάσαμε την προπερασμένη Παρασκευή στο "Κουτούκι" ας συνεχίσουμε την " μεγάλη" μικρή πορεία μας στις αίθουσες του Γυμνασίου μας παρέα με τους καθηγητές μας.  
Στη Γεωγραφία ο τρόπος εξέτασης περιλάμβανε την ανεύρεση στο χάρτη πόλεων όπου το σκόρ μετριόταν όπως στα πέναλτι μετά την παράταση.

Ο τρόπος που μας τιμωρούσε ήταν ό εξής: Στη μεγάλη αταξία έπιανε μια μικρή τούφα απ’ τη φαβορίτα ή ότι άλλο τελοσπάντων υπήρχε στον κρόταφο και την τραβούσε απότομα. Αν το σφάλμα ήταν μικρότερο συμπίεζε το λοβό του αυτιού στα δύο του δάκτυλα και το έτριβε. Ομολογουμένως πρωτότυποι τρόποι τιμωρίας. Όταν βέβαια ξεκίναγε η τιμωρία όλοι φωνάζαμε να βγάλει τα μαλλιά του θύματος ή να κόψει το αυτί.

Στράβωνε λίγο το στόμα και φώναζε ένα μεγαλοπρεπές σκασμός γαϊδούρια.

Τι να πρωτοθυμηθούμε για τον δάσκαλό μας αυτόν.

Σίγουρα στάθηκε δίπλα μας, σίγουρα με όλες τις ιδιορρυθμίες του έγινε δικός μας. Βόηθησε όσο κανένας για την πραγματοποίηση της εκδρομής μας και μας υποστήριξε σε όλους τους καβγάδες που είχαμε με τα άλλα σχολεία. Ποτέ δεν αρνήθηκε να φωτογραφηθεί μαζί μας και έδειχνε υπερήφανος για την τάξη μας αρκετά χρόνια μετά την αποφοίτησή μας που τύχαινε να τον δω στους περιπάτους του μιας και γίναμε γείτονες για κάμποσα χρόνια σε μια γκαρσονιέρα που χρησιμοποιούσαμε ακριβώς δίπλα στο σπίτι του ως φοιτητές.

Α.Λ.(Pt29)

ΕΔΩ  ΦΩΣ ΑΝΕΣΠΕΡΟΝ ΑΠΟΔΙΔΕΤΑΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΑ ΧΩΡΟΝ  ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΑΝΗ ΚΑΙ  ΤΟΝ ΤΖΟΡΤΖΖΖ

 Ο ΜΠΙΛ ΔΙ ΑΝΤΜΙΡΑΛ ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΗΚΟΥΣΗΣ  ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΟΣ  ΥΠΟ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΙΑΤΡΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΥΙΟΣ & ΣΙΑ Ο ΔΕ ΠΑΡΑΚΑΘΗΜΕΝΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ ΣΚΕΠΤΕΤΑΙ  δεν μας χ....ειςςςς ρε νταλαρα ποτε θα ερθει η μασα,,,,,,,,,,,, αντε ναυαρχεεεεεεεεεεεε τελειωνε  τον ΔΕΚΑΡΙΚΟ ΛΟΓΟ ΣΟΥ γιατι θα αρχισω να δαγκωνω ? Ο ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΣ ΚΟΚΙΝΝΑΚΗΣ ειναι μεσα  στην καλη χαρα!!!!!!!!!!!!

Ο Σπινθάκης και η Καθηγήτρια, κουβέντα συναδέλφων!!

Ο Απουσιολόγος και η Καθηγήτρια

ΠΡΙΝ

Το quiz του Γιώργου είναι το μετά.

ΚΟΥΙΖ

Ποιός είναι ο εικονιζόμενος συμμαθητής μας;
Γ. Κουνενής

Συνάντησης συνέχεια

Αγαλιανός Λιάπης συγκάτοικοι στο πρώτο θρανίο τουλάχιστον 4 χρόνια...

Και πάλι μαζί μετά 40 χρόνια.

Εχουν δεί τα μάτια μας!!!

Συνάντησης συνέχεια

Ο καλός μας συμμαθητής Νίκος Σταυρόπουλος με τον γιό του.

Συνάντησης συνέχεια

Η έκπληξη του Αγαλιανού μπροστά στην Καθηγήτρια

Στου Παπαγιαννίδη το Κουτούκι

Ποιός το πίστευε ότι 40 χρόνια μετά θα φιλούσα την καθηγήτρια!!!!

και μάλιστα υπό το βλέμμα του Παπα Σκουτέλη!