Ήρθε και η Πέμπτη γυμνασίου και τα ηνία της Μαθηματικής μας διαδρομής ανέλαβε το βαρύ πυροβολικό των μαθηματικών του Γυμνασίου, ο Βασίλειος Κορώνης. Ο μύθος του καθηγητή ερχόταν από τα παλιά όπως λέμε χρόνια και δεν επέτρεπε αισιοδοξία ως προς το τι μας περίμενε καθώς αρχίζαμε μια ιδιαίτερα δύσκολη χρονιά. Ο μύθος αυτός περιέβαλε το πρόσωπο του Κορώνη με την απόλυτη αυστηρότητα του κλασσικού καθηγητή μαθηματικών σε ένα γυμνάσιο αρρένων και μάλιστα πρακτικού. Έτσι σκεφτήκαμε όλοι ότι ο Κορώνης ήταν η αναπόφευκτη ποινή της απόφασης που πήραμε να πάμε στο πρακτικό και στη σκέψη αυτή βρίσκαμε μια κάποια παρηγοριά. Στο κλασσικό δεν θυμάμαι αν είχαν πιο light εκδοχή καθηγητή μαθηματικών, αν όμως είχαν τον Κορώνη τότε πλήρωναν δυσανάλογο τίμημα που δεν δικαιολογούσε η απόφασή τους να φορτωθούν Λατινικά και Παπαϊωάννου (κουλό) στην κατεύθυνση που διάλεξαν. Από την άλλη το να έχεις καθηγητή στα Αρχαία και γενικότερα τον κουλό ήταν μια βαθειά εξισορροπητική ανάσα στα δεινά που φανταζόμασταν ότι έρχονται. Η αρχή της χρονιάς μαζί με όλα όσα έφερνε βρήκε αρκετούς από μας ερωτευμένους. Σχολική χρονιά 1968 – 1969, αρκετά μεγάλοι πια ξαμολημένοι στα γήπεδα του ποδοσφαίρου του μπάσκετ και του βόλεϊ και πρώτες δειλές επισκέψεις σε καφενεία, σφαιριστήρια ακόμα και discotheque στην Πλάκα. Χρονιά που άρχισε να μας ενδιαφέρει το ντύσιμο και η εμφάνιση που μέχρι πέρσι ενδιέφερε τις μανάδες μας.
Πριν όμως ασχοληθούμε με τον Κορώνη κάποιο διάστημα είχαμε , κάποιον Ζάρα, ο οποίος έδειξε να διαφέρει από τους άλλους καθηγητές. Βραχύσωμος εντελώς φαλακρός με φωνή βραχνή και χαμηλής έντασης με χιούμορ πολύ προχωρημένο για την εποχή του ανέλαβε να συνεχίσει το έργο του Πίπη. Αυτός ήταν ο καθηγητής που είχε απαντήσει όπως θυμάται ο Δημητρόπουλος στην ερώτηση όταν μπήκε στην τάξη, ποιος στάβλος είναι αυτός, η Πέμπτη κύριε, απάντησε κάποιος, και κάποιος άλλος διόρθωσε, όχι η Πέμπτη πρακτικού, κι εκείνος έκλεισε λέγοντας: στάβλος με έπαρση.
Α.Λ.(Pt8)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου