"Νάτανε το 21..."

Σας θυμίζω λοιπόν φίλοι μου ένα συμβάν που δεν έχει περάσει ακόμα στο blog. Τελευταία τάξη του Γυμνασίου κανονικά μέσα στα μαύρα χρόνια της δικτατορίας σκασμένοι από την πίεση του καθεστώτος την εβδομαδιαία εκκλησία και την καθημερινή έπαρση σημαίας και προσευχής με ένα σωρό προσωπικά μας προβλήματα, θα περάσουμε την τάξη, θα περάσουμε τις εξετάσεις στην ανώτατη μόρφωση, θα είμαστε ικανοί να ανταπεξέλθουμε στις προκλήσεις της ζωής και με όλες αυτές τις σκοτούρες στο κεφάλι μας ζούσαμε εκείνα που αποκαλούσα χυδαία μαθητικά χρόνια προσπαθώντας να βρούμε μικρές ξέγνοιαστες στιγμές μεταξύ μας. Η πίεση όμως ήταν μεγάλη και να τι συνέβη τελείως αυθόρμητα μια ημέρα στην έπαρση της σημαίας, (δεν θυμάμαι αν ήταν γιορτή τύπου 25 Μαρτίου ή μια καθημερινή μέρα μάλλον ήταν γιορτή και ίσως επέτειος της 21 Απριλίου) έπρεπε να ψάλλουμε όλο το σχολείο παρατεταγμένο τον Εθνικό ύμνο ενώ στο μπαλκόνι του πρώτου ορόφου ήταν όλοι οι καθηγητές του σχολείου μαζεμένοι και ο Μώτος για να σηκώσει τη σημαία.
Αρχίζοντας το σχολείο να ψάλλει τον Εθνικό Ύμνο, κάποιος ή κάποιοι από το τέλος της παράταξης του πρακτικού αρχίζουν να τραγουδάνε " μου ξανάρχονται ένα ένα χρόνια δοξασμένα…» σιγά σιγά όλο το πρακτικό από το τέλος μέχρι την αρχή έπιασε τη συνέχεια « νάτανε το 21 νάρθει μια στιγμή......" οι καθηγητές άκουγαν την κακοφωνία στο μπαλκόνι αλλά ακόμη δεν είχαν καταλάβει τι γίνεται οπόταν τα δύο τμήματα του κλασσικού σιγά σιγά στο ρυθμό το δικό μας άρχισαν κι αυτοί να τραγουδάνε το τραγούδι του Νταλάρα οι καθηγητές τώρα πια κατάλαβαν ο κουλοχέρης κάνει μεταβολή κι αρχίζει να κατεβαίνει τις σκάλες ώσπου να έρθει τρέχοντας ο κουλοχέρης κάτω εμείς είχαμε φτάσει στην περιβόητη στροφή απαγορευμένη από τους συνταγματάρχες που έλεγε «και να κρατάω τις νύχτες με τ’ άστρα μια τουρκοπούλα αγκαλιά" πράγματι η δικτατορία θίχτηκε γιατί οι Ελληνες δεν πήγαιναν ποτέ με Τουρκοπούλες και ανάγκασε τον στιχουργό να το μετατρέψει " με μια ομορφούλα αγκαλιά" εμείς όμως το τραγουδήσαμε στην αρχική του μορφή. Ο κουλοχέρης έφτασε εν τω μεταξύ στις γραμμές μας εμείς όμως είχαμε αλλάξει σκοπό και το γυρίσαμε στον Εθνικό ύμνο. Θυμάμαι ότι είχε βγει έξω από τα ρούχα του μας έταζε αποβολές από όλα τα σχολεία της Ελλάδας διαγωγές κοσμίες, κλπ κλπ. Μη μπορώντας όμως να κάνει τίποτε δεδομένου ότι όλη η έκτη πρακτικό και κλασσικό τραγουδούσε εκτός βέβαια από ορισμένους (στην τάξη μας υπήρχε ένας από τους άλλους) απλώς σταμάτησε εκεί για να μην το ξαναρχίσουμε.
Dr. Theodoros Dikonimos Makris (pt1)