Μετά την φοβερή αυτή φιλολογική εισαγωγή που έκανα σαν φόρο τιμής στην καθηγήτριά μας, και προφανώς σας εντυπωσίασε η ευρυμάθειά μου όπως εντυπωσίασε και μένα τον ίδιο, ας έρθουμε στην πραγματικότητα.Η καθηγήτριά μας κοντή στρουμπουλή (στην πιο επιεική εκδοχή), προσπαθούσε να περιορίσει το μέγεθός της μέσης της με κάτι φοβερούς κορσέδες όπως μας εκμυστηρεύτηκαν οι συμμαθητές μας που είχαν στενότερη σχέση με το σπίτι της, με πρόσωπο ολοστρόγγυλο που το πλαισίωναν ριχτά κυματιστά μαλλιά λίγο πάνω από τους ώμους σε συντηρητική εμφάνιση που ήθελε όμως να κρύψει και μια ανεπαίσθητα προκλητική διάσταση. Χεράκια στρουμπουλά με λακάκια σε κάθε άρθρωση με περιποιημένα νύχια και δυό επιπλέον χαριτωμένα λακκάκια στα μάγουλα που γίνονταν πιο εμφανή όταν νευρίαζε (το σύνηθες) ή όταν γέλαγε (σπάνια). Πόδια κοντά με γάμπες χοντρές που στεκόντουσαν σε ψηλές γόβες όπου ισορροπούσε με τη σειρά του όλο αυτό το αξιοπρόσεκτο σύνολο. Περπάτημα ξεχωριστό ακουγόταν να δίνει ρυθμό με την αιχμή του τακουνιού, ελαφρώς ασθμαίνουσα ακολουθούσε την τάξη στους περιπάτους στου Φιλοπάππου ή στους περιπάτους… προς την Εκκλησία. Η εξωτερική εμφάνιση όμως έκρυβε μια αποφασισμένη και αποφασιστική ΔΕΣΠΟΙΝΙΔΑ που δεν θα χάριζε τον εαυτό της πουθενά και σε κανένα. Αυτό μπορούσαμε ίσως να το συμπεράνουμε από τον τρόπο που αντιδρούσε όταν από τραγική αμέλεια την προσφωνούσαμε κυρία, όχι το κατά κυριολεξία κυρία αλλά εκείνο το κυρία που από συνήθεια λέμε οι μαθητές τη δασκάλα. Για ετούτη δεν υπήρχε καμιά παραλλαγή του κυρία και κάθε προσφώνηση με το επίθετο αυτό στρεφόταν ευθέως εναντίον του ήθους της που ήταν απόρροια της επιλογής της να παραμείνει αμόλυντος.
Η νευριασμένη στερεότυπη επαναφορά στην τάξη γινόταν με τη φράση «κεριά και λιβάνια». Κι έτσι όποιος είχε την ατυχή έμπνευση ή την απερίσκεπτη αμέλεια να την πει κυρία δεχόταν τον φραστικό αυτό κεραυνό και καθόταν ήσυχος στο θρανίο του με τον επιπρόσθετο φόβο της μακροπρόθεσμης αντιπάθειας από μέρους της καθηγήτριας.
Βρε Απόστολε
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου ήρθε φλασιά αλλά μπορεί να κάνω και λάθος.
Αν σκεφτείς τη Λουκά (την περιβόητη θεούσα) στο πολύ (έως πάρα πολύ) ευτραφέστερο και κοντύτερο δεν είναι όμοια με την ΔΕΣΠΟΙΝΙΔΑ;
Μπα Γιωργο καμμια δεν της εμιαζε, μια φορα ωραια την περιγραφη ο Αποστολης. Θελω μονο να προσθεσω οτι οι γοβες με τα τακουνια που φορουσε ηταν συνεχως παραμορφωμενες δεδομενου οτι τα ποδια της ειχαν ανοιχτο σχημα και πρεπει αφανταστα να περιοριζωντουσαν στο μπροστηνο σχημα των παπουτσιων της. Συν τοις αλλοις το περπατημα της εμιαζε πολυ με το περπατημα των αθλητριων ρηψεως σφαιρας.
ΑπάντησηΔιαγραφή