Τη σκυτάλη στα Γαλλικά παρέλαβε άντρας καθηγητής με τον οποίο τουλάχιστον έσπασε ένα τετράχρονο σερί δεσποινίδων και άρχιζε μια νέα ένδοξη εποχή στην εκμάθηση των Γαλλικών που εδώ πλέον στη σκηνή μπήκε και ο Κουνενής και όσοι σαν τον Κουνενή επικαλέσθηκαν το αμαρτωλό τους παρελθόν όπου έκαναν Αγγλικά σε προηγούμενο σχολείο τους με αποτέλεσμα την εξαίρεσή τους απ’ το μάθημα και την εξαιρετικά αργοπορημένη και με προβλήματα ένταξή τους στη Γαλλόφωνη κοινωνία μας.
Ο καινούργιος μας καθηγητής λεγόταν Σπυρίδων Κακιούσης.
Ο απροσδιόριστης ηλικίας, συμβατικής εμφάνισης με τη φαλακρίτσα του την κοιλίτσα του που δεν παρέπεμπε όμως σε bon viveur, ήταν ο τελευταίος που έλαβε τη σκυτάλη στα Γαλλικά στην εξάχρονη αυτή σκυταλοδρομία. Το θέμα είναι ότι τη σκυτάλη παρέλαβε από μια ιδιαίτερα συμπαθή καθηγήτρια, η σύγκριση με την οποία απέβαινε συντριπτικά εις βάρος του. Με τη συνήθεια τόσων χρόνων που το μάθημα των Γαλλικών μας το έκαναν δεσποινίδες καθώς και τα Αρχαία δεσποινίς μας τα έκανε τον νέο μας δάσκαλο στην αρχή από κεκτημένη ταχύτητα προσφωνούσαμε δεσποινίς.
Συνήθεια, δευτέρα φύσις..
Η ικανότητά του να μας μάθει Γαλλικά μας άφηνε παγερά αδιάφορους. Ξαφνικά ένα εμπόρευμα, συγνώμη μάθημα, που τα δυό προηγούμενα χρόνια ήταν τυλιγμένο με ένα πολύ αξιοπρεπές περιτύλιγμα, βρέθηκε να το τυλίγει ένα πολύ συνηθισμένο χαρτί. Βέβαια ο καθηγητής αυτός δεν ήταν καινούργιος στο σχολείο, είχαμε όμως πάντα μια ελπίδα ότι θα συνεχίζαμε την παλιά μας σχέση με την προηγούμενη καθηγήτρια, που αφού πέρασε από κάμποσες διακυμάνσεις τελικά κατέληξε σε ένα πολιτισμένο διαζύγιο.
Α.Λ.(Pt24)
Ο καινούργιος μας καθηγητής λεγόταν Σπυρίδων Κακιούσης.
Ο απροσδιόριστης ηλικίας, συμβατικής εμφάνισης με τη φαλακρίτσα του την κοιλίτσα του που δεν παρέπεμπε όμως σε bon viveur, ήταν ο τελευταίος που έλαβε τη σκυτάλη στα Γαλλικά στην εξάχρονη αυτή σκυταλοδρομία. Το θέμα είναι ότι τη σκυτάλη παρέλαβε από μια ιδιαίτερα συμπαθή καθηγήτρια, η σύγκριση με την οποία απέβαινε συντριπτικά εις βάρος του. Με τη συνήθεια τόσων χρόνων που το μάθημα των Γαλλικών μας το έκαναν δεσποινίδες καθώς και τα Αρχαία δεσποινίς μας τα έκανε τον νέο μας δάσκαλο στην αρχή από κεκτημένη ταχύτητα προσφωνούσαμε δεσποινίς.
Συνήθεια, δευτέρα φύσις..
Η ικανότητά του να μας μάθει Γαλλικά μας άφηνε παγερά αδιάφορους. Ξαφνικά ένα εμπόρευμα, συγνώμη μάθημα, που τα δυό προηγούμενα χρόνια ήταν τυλιγμένο με ένα πολύ αξιοπρεπές περιτύλιγμα, βρέθηκε να το τυλίγει ένα πολύ συνηθισμένο χαρτί. Βέβαια ο καθηγητής αυτός δεν ήταν καινούργιος στο σχολείο, είχαμε όμως πάντα μια ελπίδα ότι θα συνεχίζαμε την παλιά μας σχέση με την προηγούμενη καθηγήτρια, που αφού πέρασε από κάμποσες διακυμάνσεις τελικά κατέληξε σε ένα πολιτισμένο διαζύγιο.
έγινα και αμαρτωλός. Να δω τι άλλο θα ακούσω...
ΑπάντησηΔιαγραφήπαντως το μονο που θυμαμαι απο τα γαλλικα ειναι η προφορα του φιλου μου του μαουνα.α τον πουσ...η
ΑπάντησηΔιαγραφήΤον φιλο σου πουστη σαν δεν ντρεπεσαι παντως την ιδια προφορα εχω ακομα κουκλε και ειναι πολυ που την ζηλευουναι και στην δουλεια μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή