Ο κ. Kαλαϊτζάκης ήταν γυμνασιάρχης στο τριτάξιο γυμνάσιο μας το διάστημα 1964-67. Ξερακιανός, διοπτροφόρος, ντυμένος πάντα με ένα μακρύ καφέ παλτό και την, απαραίτητη για τους καθηγητές, γραβάτα εποχής. Οι αγαπημένες του φράσεις ήταν «Δεν είναι δυνατόν! Δεν μπορώ! Θα αποβάλλω». Τις ξεστόμιζε (με την γνωστή κρητική του και δη λασηθιώτικη) στριγγή προφορά του, όταν αγανακτούσε με τις αταξίες των μαθητών. Εμείς από την πλευρά μας, διασκεδάζοντας στην σκέψη να συμβεί στον κ. Kαλαϊτζάκη κάτι που μόνο σε ατυχείς εγκύους συμβαίνει, τον βαφτίσαμε «ο κ. Θα αποβάλλω».
Τότε εμείς του Γ3 κάναμε μάθημα στο υπόγειο στην μικρή αμφιθεατρική αίθουσα που προοριζόταν μάλλον για πειράματα, αλλά κατέληξε σε αίθουσα διδασκαλίας. Μια μέρα ο «κ. Θα αποβάλλω» μας έκανε φιλολογικά. Είχε προ πολλού κτυπήσει το κουδούνι, αλλά αυτός συνέχιζε ανένδοτος να λέει, να λέει, να λέει….. Συνήθης πρακτική τότε και σήμερα σε πολλών εκπαιδευτικών που λόγω ανικανότητας ή οκνηρίας να προγραμματίσουν ένα σχέδιο μαθήματος, δεν προλαβαίνουν να διδάξουν την ύλη και θεωρούν πως μπορούν να τρώνε και το διάλλειμα των μαθητών. Εμείς αγανακτούσαμε βεβαίως, αλλά φοβόμασταν να αντιδράσουμε στον γυμνασιάρχη κ. «Θα αποβάλλω» με τον γνωστό τρόπο που κάναμε σε άλλους καθηγητές.
Θυμίζω τον τρόπο. Από κάποια γωνία ξεκίναγε ένα επίμονο υποχθόνιο μουρμουρητό «το κουδούνι, το κουδούνι, το κουδούνι, το κουδούνι…..». Το μουρμουρητό αυτό δυνάμωνε, απλωνόταν στην τάξη, ανακατευόταν με την φασαρία στο προαύλιο και έδινε στους καθηγητές να καταλάβουν πως πρέπει να μας απελευθερώσουν επιτέλους.
Αλλά με τον «κ. Θα αποβάλλω» τα πράγματα ήταν δύσκολα και έτσι υπομέναμε σιωπηλοί. Τότε αίφνης πέφτει κεραυνός στην αίθουσα! Μια στεντόρεια φωνή ακούστηκε από ψηλά.
«ΡΕ ΧΑΣΑΠΗ, ΑΣΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΡΕ ΧΑΣΑΠΗ!!»
Εμείς παγώσαμε. Δεν πιστεύαμε στα αυτιά μας. Ο «κ. Θα αποβάλλω» κεραυνοβολήθηκε, του έπεσαν τα γυαλιά και το βιβλίο από τα χέρια. Χασάπης κοτζάμ γυμνασιάρχης!!! Σήμερα θα λέγαμε πως «του έφυγε η μαγκιά!»
Ποιος ήταν ο θρασύς μαθητής; Ο Κατζουράκης από το Γ2, είχε σταθεί στην κορυφή της σκάλας και ως «από μηχανής θεός σε αρχαίο δράμα» με την αγριοφωνάρα του, έδωσε την λύση. Περιττό να πω πως ο Κατζουράκης έφαγε 5 μέρες αποβολή.
Μεγαλύτερη ζημιά πάντως έπαθε ο κ. «Θα αποβάλλω». Μπορεί να παρέμεινε ο αυστηρός γυμνασιάρχης, αλλά δεν τόλμησε πια να μας κρατήσει άλλο διάλλειμα. Το ρίσκο να ακούσει να τον ξαναπούν ΧΑΣΑΠΗ ήταν πολύ βαρύ!! Του είχε φύγει πράγματι η μαγκιά!
Εμείς πάλι όταν τον βλέπαμε κρυφογελούσαμε μεταξύ μας.
«Kαλαϊτζάκη, πες αλεύρι, ο Κατζουράκης σε γυρεύει!».
Από ό,τι πάντως θυμάμαι ο φοβερός Κατζουράκης δεν έχασε το θάρρος του. Πάντα με ένα παιχνιδιάρικο χαμόγελο και κάτω από τα χοντρά του γυαλιά ένα αναιδές βλέμμα προς την εξουσία των καθηγητών.
Ήταν πια ο ήρωάς μας!
Ευάγγελος Σπινθάκης
Τότε εμείς του Γ3 κάναμε μάθημα στο υπόγειο στην μικρή αμφιθεατρική αίθουσα που προοριζόταν μάλλον για πειράματα, αλλά κατέληξε σε αίθουσα διδασκαλίας. Μια μέρα ο «κ. Θα αποβάλλω» μας έκανε φιλολογικά. Είχε προ πολλού κτυπήσει το κουδούνι, αλλά αυτός συνέχιζε ανένδοτος να λέει, να λέει, να λέει….. Συνήθης πρακτική τότε και σήμερα σε πολλών εκπαιδευτικών που λόγω ανικανότητας ή οκνηρίας να προγραμματίσουν ένα σχέδιο μαθήματος, δεν προλαβαίνουν να διδάξουν την ύλη και θεωρούν πως μπορούν να τρώνε και το διάλλειμα των μαθητών. Εμείς αγανακτούσαμε βεβαίως, αλλά φοβόμασταν να αντιδράσουμε στον γυμνασιάρχη κ. «Θα αποβάλλω» με τον γνωστό τρόπο που κάναμε σε άλλους καθηγητές.
Θυμίζω τον τρόπο. Από κάποια γωνία ξεκίναγε ένα επίμονο υποχθόνιο μουρμουρητό «το κουδούνι, το κουδούνι, το κουδούνι, το κουδούνι…..». Το μουρμουρητό αυτό δυνάμωνε, απλωνόταν στην τάξη, ανακατευόταν με την φασαρία στο προαύλιο και έδινε στους καθηγητές να καταλάβουν πως πρέπει να μας απελευθερώσουν επιτέλους.
Αλλά με τον «κ. Θα αποβάλλω» τα πράγματα ήταν δύσκολα και έτσι υπομέναμε σιωπηλοί. Τότε αίφνης πέφτει κεραυνός στην αίθουσα! Μια στεντόρεια φωνή ακούστηκε από ψηλά.
«ΡΕ ΧΑΣΑΠΗ, ΑΣΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΡΕ ΧΑΣΑΠΗ!!»
Εμείς παγώσαμε. Δεν πιστεύαμε στα αυτιά μας. Ο «κ. Θα αποβάλλω» κεραυνοβολήθηκε, του έπεσαν τα γυαλιά και το βιβλίο από τα χέρια. Χασάπης κοτζάμ γυμνασιάρχης!!! Σήμερα θα λέγαμε πως «του έφυγε η μαγκιά!»
Ποιος ήταν ο θρασύς μαθητής; Ο Κατζουράκης από το Γ2, είχε σταθεί στην κορυφή της σκάλας και ως «από μηχανής θεός σε αρχαίο δράμα» με την αγριοφωνάρα του, έδωσε την λύση. Περιττό να πω πως ο Κατζουράκης έφαγε 5 μέρες αποβολή.
Μεγαλύτερη ζημιά πάντως έπαθε ο κ. «Θα αποβάλλω». Μπορεί να παρέμεινε ο αυστηρός γυμνασιάρχης, αλλά δεν τόλμησε πια να μας κρατήσει άλλο διάλλειμα. Το ρίσκο να ακούσει να τον ξαναπούν ΧΑΣΑΠΗ ήταν πολύ βαρύ!! Του είχε φύγει πράγματι η μαγκιά!
Εμείς πάλι όταν τον βλέπαμε κρυφογελούσαμε μεταξύ μας.
«Kαλαϊτζάκη, πες αλεύρι, ο Κατζουράκης σε γυρεύει!».
Από ό,τι πάντως θυμάμαι ο φοβερός Κατζουράκης δεν έχασε το θάρρος του. Πάντα με ένα παιχνιδιάρικο χαμόγελο και κάτω από τα χοντρά του γυαλιά ένα αναιδές βλέμμα προς την εξουσία των καθηγητών.
Ήταν πια ο ήρωάς μας!
Ευάγγελος Σπινθάκης
Βαγγέλη μου θύμησες πράγματι τον Καλαϊτζάκη. Εμείς πρέπει να τον είχαμε σε κάποιο μάθημα μαζί με την Καραγεώργη. Τότε το σχολείο ήταν χωρισμένο σε Γυμνάσιο με γυμνασιάρχη τον Καλαϊτζάκη Βασίλειο και το λύκειο με Λυκειάρχη τον Πολυδώρου. Αυτόν αντικετέστησε ο Πρίαμος που το επώνυμό του ήταν Κωνσταντινίδης. Ετσι υπογράφει στο απολυτήριο μου το οποίο τυχαία συμβουλεύτηκα. Ας κοιτάξετε τα δικά σας απολυτήρια να διαπιστώσουμε το αληθές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩς προς τον Κατζουράκη με τα γυαλιά με τους χοντρούς φακούς, πράγματι ήταν ένα παιδί με περίσσεια θάρρους ή θράσους στη συμπεριφορά του απέναντι στους καθηγητές τελείως αντισυμβατικός. Είχε μιά περιπετειώδη ζωή μετά το Γυμνάσιο...
Τα στιγμιότυπα που περιγράφηκαν σε προηγούμενες αναρτήσεις τα θυμάται όλο το Γ2.
Apostole
ΑπάντησηΔιαγραφήGrapseean xeris kati gia tin tyxh tou KANTZOUPAKI
FILIKA
KOSTAS
belgio
Το τελευταίο που εγώ θυμάμαι από τον Κατζουράκη ήταν πως πηγαίναμε, μαζί στο φροντιστήριο του Ρίζου στην Συγγρού το χειμώνα του 1969 στην Ε τάξη για να ξεστραβωθούμε λίγο στα μαθηματικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτο το παιδι που δυστυχως δεν το θυμαμαι καθολου με αυτα που διηγηστε μου αρεσει πολυ.Εχει δικιο ο Καλοσσακας για πεστε μας τι απεγινε και καλλα ειναι να τον βρουμε και να τον φωναξουμε σε καμμια συναντηση.
ΑπάντησηΔιαγραφή