ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΙΣ ΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΑΡΡΕΝΩΝ ΑΘΗΝΩΝ 1964 - 1970

Θα συνεχίσω το μικρό ή μακρύ αν θέλετε αυτό οδοιπορικό, "σαν βγήκαμε στον πηγαιμό για την Ιθάκη", με τους καθηγητές που μας παρέλαβαν στο κάθε μάθημα και μετά από μια εξάχρονη σκυταλοδρομία έκλεισαν τη διαδρομή. Εμείς μετρήσαμε τα αποτελέσματα του δρόμου αυτού, ο καθένας με το δικό του χρονόμετρο, ο καθένας για τη δική του Ιθάκη. Όλοι μας όμως απολαύσαμε το ταξίδι. Οι μαθηματικοί που δοκιμάσαμε από την πρώτη γυμνασίου ήταν στο Α2 κάποιος ονόματι Σκόπας, ένας ευχάριστος άνθρωπος που μας έβαλε με ήπιο τρόπο στα Μαθηματικά. Εκείνο που ξεκινήσαμε μαζί του να μαθαίνουμε και θυμάμαι έντονα ήταν η θεωρία των συνόλων, κάτι τελείως διαφορετικό από την αριθμητική που κάναμε στο δημοτικό. Είχε ένα αυτοκίνητο Skoda, που το στάθμευε στην Ζεύξιδος δίπλα στο μικρό ψιλικατζίδικο απέναντι από την κεντρική είσοδο. Το περιστατικό που θυμάμαι και έχει έμμεση σχέση μ’ αυτόν είναι τούτο: Ένα μεσημέρι ο Γιάννης ο Μπουντούνης δύο χρόνια μεγαλύτερός μας, συμμαθητής με το Λευτέρη το γιό του Μαλαξιανάκη πήρε το τάσι από τη ρόδα του αυτοκινήτου του Σκόπα. Εμείς πιτσιρικάδες παρακολουθούσαμε και κάποιος τόλμησε να κάνει παρατήρηση. Αδύνατο να περιγράψω τις σφαλιάρες που δέχτηκαν όσοι ήταν τριγύρω από το συγχωρεμένο το Γιάννη αδελφό του πολύ σπουδαίου κλασσικού κιθαρίστα Βαγγέλη Μπουντούνη που το σπίτι που έμεναν είναι στη Σωστράτου απέναντι από την Ιππώνακτος. Έπεσε πολύ σφαλιάρα. Eκεί όμως που έπεσε πολύ σφαλιάρα είναι στην επόμενη τάξη όπως θα δούμε στη συνέχεια...
Α.Λ.(Pt3)