Στη δευτέρα Γυμνασίου συμπτυχθήκαμε σε τρία τμήματα και εμείς στο Β2 είχαμε Μαθηματικά την Μπουλιώτη. Η καθηγήτρια αυτή για όσους την θυμόνται κοντή, παχουλή μια τυπική μέσης ηλικίας μαμά ή νοικοκυρά ή ότι άλλο παρόμοιο σε οικογενειακή έκδοση μπορεί κάποιος να φανταστεί (ας πούμε θεία), με μαλλί σχετικά κοντό, σχετικά απεριποίητο, λίγο προς το κοκκινωπό, με χέρια κοντά δάκτυλα παχουλά και κοντά, ύφος αυστηρό ντύσιμο συνηθισμένο όπως λένε και οι γυναίκες φούστα μπλούζα, παπούτσι μαλακό και καμία διάθεση για φιλίες στην τάξη. Θα ρωτήσει κανείς πως είναι δυνατό να θυμάμαι τα χέρια της. Ας λύσουμε την απορία..
Ο Κιτσαράς ήταν ένας συμμαθητής μας που έμενε Αγκύλης και Πυθέου απέναντι από την παιδική χαρά. Τη χρονιά εκείνη ήταν συγκάτοικός μου στο δεύτερο θρανίο της μεσαίας σειράς. Για κάποιο λόγο θεωρήθηκε υπεύθυνος για ένα κατά τη γνώμη της καθηγήτριας σοβαρό παράπτωμα σε σχέση με κάποιον άλλο συμμαθητή μας, και αφού τον σήκωσε όρθιο του ζήτησε να παραδεχθεί το φταίξιμό του. Ο καημένος ο Κιτσαράς δεν είχε κάνει τίποτε και φυσικά με κατεβασμένο το κεφάλι είπε δεν το έκανα εγώ κυρία. Δέχτηκε το πρώτο χαστούκι στο μάγουλο. Επαναλήφθηκε η ερώτηση επαναλήφθηκε η άρνηση δέχτηκε δεύτερο ισχυρότερο χαστούκι, στο μάγουλο. Με ανακριτικό ζήλο συνέχισε να ρωτά να δέχεται την ίδια απάντηση και να δίνει νέο χαστούκι. Η τάξη άφωνη παρακολουθούσε την τραγωδία που εξελισσόταν. Μετρήσαμε δεκαπέντε χαστούκια. Ο συμμαθητής μας έκλαιγε σιωπηλά, και τα ίχνη από τα δάκτυλα της καθηγήτριας στο μάγουλό του αποτυπωμένα και στο μυαλό μας ανεξίτηλα. Αφού δεν έφερε αποτέλεσμα η ανακριτική μέθοδος, φάνηκε και η ίδια να αμφιταλαντεύεται και να αμφιβάλει αν είχε τη σωστή πληροφορία για τον ένοχο και άρχισε ίσως να συνειδητοποιεί τι είχε κάνει στο συμμαθητή μας. Η τάξη εμβρόντητη δεν μπορούσε να πιστέψει τι συνέβαινε. Ένοιωσα ένα φόβο να με κυριεύει και περίμενα να τελειώσει η ώρα και μαζί με αυτή και το μαρτύριο του συμμαθητή και της τάξης.
Α.Λ.(Pt4)
Ο Κιτσαράς ήταν ένας συμμαθητής μας που έμενε Αγκύλης και Πυθέου απέναντι από την παιδική χαρά. Τη χρονιά εκείνη ήταν συγκάτοικός μου στο δεύτερο θρανίο της μεσαίας σειράς. Για κάποιο λόγο θεωρήθηκε υπεύθυνος για ένα κατά τη γνώμη της καθηγήτριας σοβαρό παράπτωμα σε σχέση με κάποιον άλλο συμμαθητή μας, και αφού τον σήκωσε όρθιο του ζήτησε να παραδεχθεί το φταίξιμό του. Ο καημένος ο Κιτσαράς δεν είχε κάνει τίποτε και φυσικά με κατεβασμένο το κεφάλι είπε δεν το έκανα εγώ κυρία. Δέχτηκε το πρώτο χαστούκι στο μάγουλο. Επαναλήφθηκε η ερώτηση επαναλήφθηκε η άρνηση δέχτηκε δεύτερο ισχυρότερο χαστούκι, στο μάγουλο. Με ανακριτικό ζήλο συνέχισε να ρωτά να δέχεται την ίδια απάντηση και να δίνει νέο χαστούκι. Η τάξη άφωνη παρακολουθούσε την τραγωδία που εξελισσόταν. Μετρήσαμε δεκαπέντε χαστούκια. Ο συμμαθητής μας έκλαιγε σιωπηλά, και τα ίχνη από τα δάκτυλα της καθηγήτριας στο μάγουλό του αποτυπωμένα και στο μυαλό μας ανεξίτηλα. Αφού δεν έφερε αποτέλεσμα η ανακριτική μέθοδος, φάνηκε και η ίδια να αμφιταλαντεύεται και να αμφιβάλει αν είχε τη σωστή πληροφορία για τον ένοχο και άρχισε ίσως να συνειδητοποιεί τι είχε κάνει στο συμμαθητή μας. Η τάξη εμβρόντητη δεν μπορούσε να πιστέψει τι συνέβαινε. Ένοιωσα ένα φόβο να με κυριεύει και περίμενα να τελειώσει η ώρα και μαζί με αυτή και το μαρτύριο του συμμαθητή και της τάξης.
Α.Λ.(Pt4)
Πολύ καλό κείμενο Αποστόλη. Πράγματι το μόνο που θυμάμαι και εγώ απο την Μπουλιώτου ήταν τα χαστούκια της. Είχε βαρύ χέρι η άτιμη....
ΑπάντησηΔιαγραφήΒαγγέλης Σπινθάκης
Τι να σου πω ρε Αποστολη θες γιατι γραφεις και εξιστορεις τα γεγονοτα με πολυ εμφαση θες γιατι ο χαρακτηρας μου ειναι φτιαγμενος ετσι, φουντωνω μεσα μου να διαβαζω αυτες τις ιστοριες και σκεπτομαι ενταξυ, αυτες οι υποτιθεμενες καθηγητριες με το θαυμασιο τροπο με τον οποιον διδανε την πρεπουσα αγωγη και επλαθαν την νεα γεννια ηταν ρεμαλια, αλλα λεω ορισμενοι απο τους γονεις μας πως ανεχωντουσαν αυτου του ειδους τον εξευτελισμο των παιδιων τους, αν σημερα καθηγητης η μη σηκωσει χερι στα παιδια μου αν γλυτωσει απο τα χερια μου σιγουρα θα καταληξει στο δικαστηριο, ακριβως επειδη και εγω οπως και συ αυτες τις καταστασεις τισ ζησαμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘόδωρε είχε έρθει την επόμενη η μάννα του συμμαθητή μας κι από ότι θυμάμαι δεν της ζήτησε ούτε συγνώμη. Στη συνέχεια προσπάθησε να τον καλοπιάσει αλλά είχε χάσει τελείως την έξωθεν καλή μαρτυρία. Θα σας κρατήσω ακόμη γιά λίγο συντροφιά, με αρκετά ενδιαφέροντα στιγμιότυπα και μετά λόγω διακοπών θα επικοινωνώ με τη σελίδα μας πιό αραιά. Κάλές διακοπές.
ΑπάντησηΔιαγραφή